ავტორი: სულხან ღლონტი, აჭარის უმაღლესი საბჭოს წევრი
საზოგადოებაში, სრულიად სამართლიანად დიდი ვნებათაღელვა გამოიწვია „ნაციონალური მოძრაობის“ აჭარის ორგანიზაციის თავმჯდომარის, ლევან ვარშალომიძის განცხადებამ, ციტატა: „როგორც შავიზღვისპირელი აღვნიშნავ, ქართველები და თურქები სრულიად ერთნი ვართ, ერთი ხალხი ორ სახელმწიფოში“. ეს არის განცხადება, რომელიც თავისი შინაარსით სრულიად მიუღებელი და არაადეკვატურია, როგორი კონტექსტიც არ უნდა ჰქონდეს მას. ვარშალომიძეს, როგორც ირკვევა, არც სახელმწიფოზე აქვს წარმოდგენა და არც ქართველ ხალხზე, რომელიც ერთიან ისტორიულ წარსულზე შეთანხმებული საუკუნეების განმავლობაში ქმნიდა ერთიან სახელმწიფოს.
ჩემი მოსაზრების მიზანი არ არის თურქეთის, როგორც მეზობლისა და სტრატეგიული პარტნიორის წარმოჩენა ნეგატიურ კონტექსტში. ჩემი მოსაზრების მიზანია ქართველი პოლიტიკოსის უპასუხისმგებლო განცხადებას გაეცეს პასუხი. ასეთ დროს არ შეიძლება საზოგადოებამ კრიტიკისა და რეაქციის გარეშე დატოვოს მსგავსი განცხადებები, რადგან არც ერთი პოლიტიკოსის კუთვნილება არ არის არც ისტორია და არც ქვეყანა.
8 ოქტომბერს მოქალაქეები ირჩევენ ქვეყნის პარლამენტს და აჭარის რეგიონის უმაღლეს საბჭოს, სადაც ლევან ვარშალომიძე „ნაციონალური მოძრაობის“ სიის პირველი ნომერია აჭარის უმაღლეს საბჭოში. პოლიტიკოსებს ირჩევენ ფასეულობებისა და ღირებულებების გამო, თუმცა ჩვენს ქვეყანაში, როგორც ჩანს, საზოგადოების ნაწილმა დაკარგა ის აუცილებელი მეხსიერება და წარმოსახვა, რომელიც საჭიროა არჩევანის გაკეთების დროს.
სიმართლე გითხრათ, პირადად მე არ გამკვირვებია ვარშალომიძის ეს განცხადება, რადგან კარგად მახსოვს მის მიერ მართული რეგიონის ცხოვრების ყოველი დღე და წელი. იმათთვის, ვისაც არ ახსოვს ლევან ვარშალომიძის მმართველობის პერიოდი, მცირე ექსკურსია მგონი არ იქნება ურიგო.
2007 წლის 8 ნოემბერს, დაარბიეს ბათუმის სახელმწიფო უნივერსისტეტი, სტუდენტებს უმოწყალოდ სცემეს უნივერსიტეტის ეზოსა და აუდიტორიებში. ლევან ვაშალომიძის ყველაფერ ამაზე კომენტარი არ გაუკეთებია. იგი მორჩილად უყურებდა მაშინდელი კუდის მაღალჩინოსანთა აღვირახსნილობას, სტუდენტები და ლექტორები, რომლებიც დევნის ობიექტებად იქცნენ, დღეს აჭარის „პატრონობაზე“ პრეტენზიის მქონემ, მაშინ უპატრონოდ მიატოვა.
მოსახლეობის მიმართ ცინიზმით იყო სავსე ფერიის მთაზე მშენებარე ტაძრის დანგრევის გადაწყვეტილება ვარშალომიძის მთავრობის მხრიდან. მაშინ მახსოვს, ქრისტიანი თუ ისლამის აღმსარებელი ერთად აპროტესტებდა ამ ვანდალიზმს, რომელიც მაშინდელმა მთავრობამ ჩაიდინა იმ მოტივით, რომ ტაძრის მშენებლობის ნებართვა არ არსებობდა.
არ ვიცი რამდენად ახსოვს ყველას, მაგრამ მე ნამდვილად კარგად მახსოვს სხვადასხვა მედია საშუალების წარმომადგენლების შანტაჟი და დევნა, მოსყიდვა და დამცირება მისი ხელისუფლების მხრიდან.
სასჯელაღსრულების ნომერ მესამე დაწესებულებაში (ბათუმის ციხე) არსებული სიტუაცია იყო საგანგაშო და კატასტროფული. მაშინდელი სახალხო დამცველი კატეგორიულად მოითხოვდა ციხის დახურვას. ნომერ მესამე საპყრობილეში არსებული უმძიმესი ვითარება ომბუდსმენის საპარლამენტო ანგარიშში არა ერთხელ მოხვდა, მაგრამ ამას არ მოყოლია რეაგირება. მართალია, სასჯელაღსრულების სამინიტრო აჭარის რეგიონის პირველი პირის უშუალო კომპეტენციას არ განეკუთვნება, მაგრამ ის არის პოლიტიკური თანამდებობის პირი, რაც გულისხმობს პოლიტიკურ პასუხისმგებლობას ყველა იმ პროცესზე, რაც რეგონში ხდება.
ლევან ვარშალომიძის უშუალო ბრძანებით ერთ ლარად განსხვისდა 1921 წელს, ბათუმისთვის ბრძოლაში დაღუპულ გმირთა საფლავები თურქულ კომპანია „სისთემ ინშაათზე“. გასხვისების მიზანი იყო სასტუმრო კომპლექსის მშენებლობა იმ ტერიტორიაზე და იმ საფლავებზე, სადაც ჩვენი ქვეყნის, ჩვენი კუთხისა და ქალაქისთვის თავგანწირულ გმირთა საფლავები და მემორიალია. ყოველ დღეს ეწყობოდა საპროტესტო აქციები გმირთა საფლავების შესანარჩუნებლად, მაგრამ საპასუხოდ ვიღებდით სამშენებლო ღობეებსა და ხელისუფლების მხრდან ჩვენი მოთხოვნების სრულ იგნორირებას. წერტილი ამ მწვავე საკითხს მხოლოდ 2012 წლის პირველი ოქტომბრის შემდეგ დაესვა, როცა ვარშალომიძის მთავრობა ხელისუფლებას ჩამოშორდა.
ჩამონათვალი შორს წაგვიყვანს, მაგრამ უფრო შორს და უფრო სახიფათო ადგილზე შეიძლება მიგვიყვანოს იმ გულმავიწყობამ, რომელიც ჩვენი საზოგადოების ნაწილს ახასიათებს. ეს არის ვარშალომიძის პოლიტიკური პორტფოლიოს მცირე ნაწილი, უფრო დიდი და შეუსწავლელი ნაწილია მისი ბიზნესსაქმიანობაა, რომელზეც ყველა ბიზნესმენი აქტიურად საუბრობდა მაშინ ჩვენს რეგიონში.
არ მაქვს მიზნად რომელიმე კონკრეტული პოლიტიკოსის დემონიზაცია, მით უმეტეს ლევან ვარშალომიძის. მისი პოლიტიკური „უნარები“ ყველასთვის ცნობილია, მაგრამ მაქვს მიზნად ბრიყვული განცხადებები არ დარჩეს უპასუხოდ. განსაკუთრებით თუ ამ განცხადებების ავტორს თურქეთში კერძო ბიზნეს-ინტერესი აქვს. ვარშალომიძე ადასტურებს, რომ ის ფლობს საკონსულტაციო და სხვა სახის ბიზნესებს, მე როგორც აჭარის უმაღლესი საბჭოს წევრს მაინტერესებს მოვისმინო მეტი განმარტება მის განცხადებასთან დაკავშირებით.
მართალია საკონსულტაციო ბიზნესები ლევან ვარშალომიძეს აქვს, მაგრამ, როგორც ჩანს, პოლიტიკურ (არამხოლოდ) საკითხებში კონსულტირებას აშკარად თვითონ საჭიროებს.
ბოლო პერიოდში ბევრი გაუაზრებელი განცხადების მომსწრე გავხდით ჩვენს რეგიონში, ამიტომ სამახსოვროდ დამწყებ პოლიტიკოსებს: თუ გინდა მეზობელი, მეგობარი ქვეყნის მედიას ინტერვიუში უთხრა ისეთი რამ, რაც ჩვენს ქვეყნებს დააახლოვებს და თან შენი ქვეყნის მრავალსაუკუნოვან ისტორიასთან წინააღდმეგობაში არ მოხვიდე, უნდა თქვა შემდეგნაირად:
„თურქეთის სახელმწიფო არის ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორი. პროექტები, რომელიც ნავთობსადენისა და გაზსადენის სახით გვაქვს, სტრატეგიულად მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ საქართველოს, აზერბაიჯანისა და თურქეთისთვის, არამედ, პირველ რიგში, უმნიშვნელოვანესია ევროპისთვის და აღნიშნული პროექტების ღირებულება 40 მილიარდ აშშ დოლარს აჭარბებს. ცალკე აღსანიშნავია ურთიერთობა ვაჭრობის და ტურიზმის სფეროში, რომელსაც უფრთხილდება და ავითარებს როგორც თურქული, ასევე ქართული მხარე. ეს არის პროექტები, რომელიც აახლოვებს ჩვენს ქვეყნებს და ჩვენს ხალხებს, რომელთაც საკუთარი მომავალი ურთიერთობების განვითარება კიდევ უფრო მჭიდრო მეგობრულ ჭრილში წარმოუდგენიათ“.
პ.ს. ჩვენს რეგიონს ბევრი სტატუსის მაძიებელი მოაწყდა. მათი დიდი ნაწილი პოლიტიკურად გამოუცდელია და განცხადებებიც სახელმწიფო ინტერესების საზიანოა აშკარად. ცნობისთვის, ეს საზღვრისპირა რეგიონია, აქ პოლიტიკოსების მხრიდან გაცხადებულ პოზიციას სხვა ფასი და მნიშვნელობა აქვს, ამიტომ მეტი სიფრთხილე და ზომიერება მართებს ყველას, ვისაც საკუთარი თავი აჭარის პოლიტიკაში წარმოუდგენია.
