„2012 წლის 01 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნების შედეგებმა იმედი მომცა, რომ საბოლოოდ დასრულდება ბიზნესის შევიწროვება საქართველოში. ხელისუფლების ცვლილების შემდეგ, ბატონო ბიძინა, თქვენ მოუწოდეთ ბიზნესის წართმევაში მონაწილე პირებს, რომ ნებაყოფლობით მოლაპარაკების გზით, სასამართლო დავის გარეშე დაებრუნებინათ კანონიერი მფლობელებისთვის ბიზნესი, აღნიშნული განცხადების შემდეგ მომეცა საშუალება, აქტიურად დამეწყო 2009 წელს ჩემთვის ჩამორთმეული ბათუმის ფარმაცევტული ქარხნის დაბრუნება. მოკლედ მოგახსენებთ ჩემს ისტორიას.
შპს ,,ბათფარმა“-ს შექმნა
საქართველოში ჩემი ბიზნეს-საქმიანობის დაწყება უკავშირდება შპს ,,ბათფარმას“ შექმნას, რომელიც 2006 წლის 13 ივლისს დარეგისტრირდა. ბათფარმა დააფუძნეს შპს ,,ლემისე კომპანიმ“ (67% წილი საწესდებო კაპიტალში) და ჩემმა ყოფილმა მეუღლემ ეკატერინე გიგოლაშვილმა (33% წილი საწესდებო კაპიტალში). შპს ,,ბათფარმას“ კაპიტალი დაფუძნების მომენტში იყო 1 665 000 (ერთი მილიონ ექვსას სამოცდა ხუთი ათასი) ლარი, აქედან შპს ,,ლემისე კომპანიმ“ საწესდებო კაპიტალში შემოიტანა პრივატიზებული ბათუმის ყოფილი ქიმიურ-ფარმაცევტული ქარხნის უძრავ-მოძრავი ქონება (მის: ბათუმი, ნონეშვილის #65) ღირებულებით 1 111 000 (ერთი მილიონ ასთერთმეტი ათასი) ლარი, ხოლო ეკატერინე გიგოლაშვილმა საწესდებო კაპიტალში შეიტანა 550 000 (ხუთას ორმოცდაათი ათასი) ლარის ღირებულების მანქანა-დანადგარები. 33%-ის წილის შეძენის დროს ჩემი ვალდებულება მოიცავდა საწარმოში თანამედროვე მენეჯმენტის დანერგვას, ინოვაციური პროდუქტების შექმნას და სარეალიზაციო ბაზრების მოძიებას.
ყურადღება უნდა გამახვილდეს იმ ფაქტზე, რომ შპს ,,ლემისე კომპანის’’ მიერ ბათუმის ყოფილი ქიმიურ ფამაცევტული ქარხნის პრივატიზებაში მონაწილეობა საერთოდ არ მიმიღია. ყველა ინფორმაცია ამის შესახებ მე მივიღე შპს ,,ლემისე კომპნისაგან’’ პრივატიზების დასრულების შემდეგ, შპს ,,ბათფარმას’’ დაფუძნებისას. კერძოდ ის, რომ ქარხნის 1 ლარად შეძენის შემთხვევაში, უნდა დასაქმებულიყო მინიმუმ 150 კაცი და 3 წლის განმალობაში უნდა განხორციელებულიყო 3 მილიონი ლარის ინვესტიცია, მაგრამ ბათუმის ქიმიურ-ფარმაცევტული ქარხნის ყველა ვალდებულება გადმოყვებოდა ახლადშექმნილ საწარმოს. იმის გამო, რომ ვალდებულებები არ გადმოყოლილიყო, ქარხანა შპს ,, ლემისე კომპანიმ’’ შეიძინა გაკოტრების რეჟიმში, აუქციონზე, მილიონ ას თერთმეტი ათას ლარად.
დაფუძნების დღიდან (13.07.2006წ) 2009 წლის ბოლომდე ბათფარმას დირექტორი გახლდით მე, გელა ობოლაშვილი (ყოფილი გიგოლაშვილი).
სხვადასხვა ინფორმაცია ვრცელდება მედიის საშუალებებით ჩემი გვარის შეცვლასთან დაკავშირებით. გვარის შეცვლას უკვაშირებენ ჩემს საქმანობას, რაც არ შეესაბამება სიმართლეს. განვმარტავ, რომ დაბადებიდან 2000 წლამდე მე ვიყავი მამის გვარზე ობოლაშვილზე, 2000-2010 წლებში ვიყავი დედის გვარზე გიგოლაშვილზე, ხოლო 2010 წლიდან დავიბრუნე ისევ მამის გვარი ობოლაშვილი. ჩემს მიერ გვარის შეცვლა არ უკავშირდება ბიზნეს-საქმიანობას და საფუძვლად უდევს მხოლოდ პირადი, ოჯახური ისტორია.
ბათფარმაში ჩემი დირექტორობის პერიოდში მოხდა საწარმოს განადგურებული ინფრასტრუქტურის აღდგენა, ძირითადი საქმიანობის ექსპორტზე ორიენტირება. მოგეხსენებათ, მაშინდელი პოლიტიკური მდგომარეობის გამო, ქარხანაში საწყის ეტაპზე ნაცვლად 200 მუშა-პერსონალისა იძულებული გახლდით დამესაქმებინა 700-800 ადამიანი, რაც პირდაპირ აისახა მუშა-პერსონალის ხელფასების სიმცირეზე.
2009 წლის ბოლოსათვის, როცა აეწყო საწარმოო პროცესი, დაიწყო პროდუქციის რეალიზაცია და მთელი კოლექტივის თავდაუზოგავი შრომის შედეგად მოვახერხეთ ,,ბათფარმას’’ სახელზე რამდენიმე მედიკამენტის სასაქონლო ნიშნის ,,საქპატენტში’’ დარეგისტრირება (,,მექსიბათი’’, ,,ბათაბოლილი’’, ,,ანოდინ-დუალი’’ და სხვა) ჩემს წინააღმდეგ წამოიწყეს ბინძური კამპანია. კერძოდ, იმის ფონზე, რომ საწარმოში გვიანდებოდა ხელფასების გაცემა, საქართველოს პარლამენტში ფრაქცია ,,ქრისტიან-დემოკრატებმა’’ გამივრცელეს ინფორმაცია და ისე წარმოაჩინეს, თითქოს ბათფარმაში შექმნილი იყო მძიმე პირობები მუშებისათვის. რითაც ისარგებლეს ჩემმა ყოფილმა პარტნიორებმა და იძულებული გამხადეს დაგვეთმო წილი საწესდებო კაპიტალში და დამეტოვებინა დირექტორის თანამდებობა.
ჩემს შემდეგ შპს ,,ბათფარმაში“ დირექტორად დაინიშნა სოსო (სიმონ) ზაზაშვილი, რომელმაც სამი წლის განმავლობაში მოახერხა, რომ ბათფარმას აქტივები სრულად და პასივები ნაწილობრივ გადაეტანა მისი მეგობრის ავთანდილ ჯანგავაძის მიერ 2010 წლის 06 ოქტომბერს დაფუძნებულ შპს ,,ბიოპოლუს“-ზე. ზემოთაღნიშნული პრეპარატების სასაქონლო ნიშნები უკანონოდ გადაიტანეს მათ მიერვე შექმნილ შპს ,,ვეისმარკ“-ზე (რომელიც დღემდე მათ საკუთრებაშია). დღეის მდგომარეობით შპს ,,ბათფარმას“ სახელმწიფო ბიუჯეტის წინაშე აქვს სამ მილიონ ლარამდე, ხოლო კერძო კრედიტორების წინაშე მილიონნახევარი ლარის დავალიანება. რაც შეეხება შპს ,,ბიოპოლუსს“, იმავე პერიოდში მან გადაიწერა შპს ,,ბათფარმას’’ ვალდებულებები სს ,,ბანკი რესპუბლიკა“-ს და სხვა კრედიტორების მიმართ დაახლოებით თხუთმეტი მილიონი ლარის ოდენობით.
საპარლამენტო არჩევნების მერე მე დავიწყე აქტიური მოქმედება ჩემთვის წართმეული ბიზნესის დასაბრუნებლად. დავუკავშირდი ჩემს ყოფილ პარტნიორებს და მოვითხოვე იმავე ფასში წართმეული 33%-ის დაბრუნება. რამოდენიმედღიანი დაძაბული მოლაპარაკებების შედეგად, მივაღწიე წართმეული წილის დაბრუნებას. იმის გამო, რომ შპს ,,ბათფარმა“ იყო ფაქტობრივად გაკოტრების მდგომარეობამდე მიყვანილი, ხოლო ბათუმის ფარმაცევრული ქარხნის აქტივები იყო შპს ,,ბიოპოლუსზე“, ჩემს ინტერესს წარმოადგენდა დამებრუნებინა შპს ,,ბიოპოლუსის“ 33%.
ამის შემდეგ, მე ხელახლა დავუკავშირდი ჩემს ყოფილ პარტნიორებს და განვუცხადე, რომ ჩვენი ერთობლივი მომავალი პარტნიორობა, გამომდინარე წარსული მძიმე ურთიერთობებიდან, შეუძლებელი იყო და შევთავაზე საერთო ბიზნესის შეწყვეტა: ან ისინი ყიდულობდნენ ჩემს 33%-ს და საწარმოდან 3 წლიანი გაძევების გამო მინაზღაურებდნენ ზიანს, ან ჩემთვის უნდა დაეთმოთ 67%. ლუხუმ კაპანაძემ მე გადმომიფორმა 57% იმ პირობით, რომ მე უნდა ამეღო ვალდებულება ბიოპოლუსის ყველა ვალზე, მენეჯმენტის დაბრუნების შემდეგ შემესწავლა ქარხანაში არსებული ფინანსური მდგომარეობა და წარმომედგინა ნასყიდობის ხელშეკრულებით გათვალისწინებული თანხის გადახდის 2-წლიანი გრაფიკი. ამავდოროულად სოსო ზაზაშვილმა ნაცვლად ჩემზე გადმოცემისა, მოახდინა 10%-ის ავთანდილ ჯანგავაძეზე გადაფორმება (უნდა აღინიშნოს, რომ ა.ჯანგავაძეს ხსენებული 10% უკანონოდ აქვს გაფორმებული და მე ყველა კანონიერი საშუალებით ვცდილობ მათ დაბრუნებას). გამოსყიდვის პროცესში ჩემს მიერ წილებში გადახდილი თანხა სრულად შეესაბამება საწარმოს ფინანსურ მდგომარეობას, რომელიც დღეისათვის არც თუ ისე სახარბიელოა. ფაქტობრივად საწარმოს პასივები მნიშვნელოვნად აღემატება აქტივებს. ვაგრძელებ დავას ზაზაშვილთან და ჯანგავაძესთან, რომ დავიბრუნო ჩემს კოლექტივთან ერთად წლობით მუშაობის შექმნილი სასაქონლო ნიშნები (პატენტები) და მათ ავანაზღაურებინო ქარხნისათვის მიყენებული ყველა ის ზარალი, რომელიც ქარხნიდან ჩემი უკანონო ჩამოშორების პერიოდში მიადგა საწარმოს (2009 წლის ბოლოს, ჩემს მიერ საწარმოს იძულებით დატოვების დროს საწყობები იყო სავსე ნედლეულით, დამხმარე საშუალებებითა და პრეპარატებით. 2012 წლის ბოლოს კი, საწარმოში ჩემი დაბრუნების დროს ყველაფერი დაცარიელებული დამხვდა და საწარმოო პროცესი ფაქტობრივად პარალიზებული იყო).
უნდა მოგახსენოთ, რომ მე 2006 წლამდე ვმოღვაწეობდი რუსეთის ფედერაციაში და საქართველოში ჩემი ჩამოსვლა დაკავშირებული იყო მაშინდელი ჩემი პარტნიორების წინადადებასთან, რომ სათავეში ჩავუდგებოდი ბათუმში განადგურების პირას მისულ ყოფილ სახელმწიფო ქიმიურ-ფარმაცევტულ ქარხანას და ჩემი ცოდნიდან და გამოცდილებიდან გამომდინარე ავაღორძინებდი მას. რაც ვერ მოვახერხე სამწლიანი იძულებითი გაძევების გამო, ვაპირებ ახლა განვახორციელო, ავაწყო სტრატეგიული მნიშვნელობის საწარმო რეგიონში (მუდმივად საწარმოში დასაქმებულია 300-350 ადამიანი, ხოლო სეზონური სამუშაოების დროს – 2000 ადგილობრივი მკვიდრი მომავალში ვაპირებ აღნიშნული რიცხვის გაორმაგებას). დიდი იმედი მაქვს ერთხელ და სამუდამოდ საქართველოში უზრუნველყოფილი იქნება ბიზნესის თავისუფლება.
საქართველოში ჩამოსვლის დღიდან ჩემი სახელი მუდმივად ასოცირდებოდა ყოფილ შინაგან საქმეთა მინისტრ ვანო მერაბიშვილთან. ამბობდნენ, ვითომდა ნათესაობა გვაკავშირირებდა ერთმანეთს. ხმამაღლა ვაცხადებ, რომ მე მასთან არანაირი ნათესაური ან სხვაგვარი მეგობრული (ამხანაგური) კავშირი არ გამაჩნია. მარტივი ლოგიგკით, ასეთი კავშირის არსებობის შემთხვევაში 2009 წელს ჩემი ქარხნიდან გაძევება და ბიზნესის ჩამორთმევა არ მოხდებოდა.
იმათ გასაგონად მინდა ვთქვა, ვინც არჩევნების შემდეგ მიეტმასნა ახალ ხელისუფლებას და წარმოდგენა არ აქვს კონკურენციასა და თავისუფალ მეწარმეობაზე. ბოლო პერიოდში ბევრს გაუჩნდა სურვილი, რომ ხელში ჩაიგდოს ჩემი ბიზნესი. ვაცხადებ, რომ მე არ ვაპირებ ჩემი ბიზნესის ნებაყოფლობით დათმობას და ნურავინ ნუ ეცდება, ინფორმაციის დამახინჯების გზით გამაიგივოს ყოფილ ხელისუფლებასთან და აღნიშნული საბაბით მოითხოვოს ჩემგან ბიზნესის დათმობა.
გაზეთ ,,ბათუმელებში” ღია წერილის გამოქვეყნება და ასევე თქვენთან შეხვედრა ემსახურება ერთადერთ მიზანს, რომ ნათელი მოვფინო ჩემთან დაკავშირებულ ნებისმიერ კითხვას, ღიად ვითანამშრომლო როგორც საზოგადოებასთან, ისე ხელისუფლებასთან და კეთილსინდისიერად განვახორციელო ჩემი ბიზნეს საქმიანობა (ამჟამად აქტიურად ვთანამშრომლობ გამოძიებასთან ჭეშმარიტების დადგენის მიზნით).
ბატონო ბიძინა, დიდი იმედი მაქვს თქვენი ხელისუფლებაში ყოფნის დროს, როგორც თავისუფალმა მეწარმემ განვავითარო ჩემი ბიზნესი. თქვენთან შეხვედრა საშუალებას მომცემს გაგაცნოთ ჩემი ხედვა ქარხნის მომავალთან დაკავშირებით. ქარხნის, რომელიც ფარმაცევტულ სფეროში ერთ-ერთი უდიდესი საწარმოა რეგიონში, ორიენტირებულია ექსპორტზე და დიდი პოტენციალი გააჩნია. მომავალში საწარმოს გამართულ მუშაობაზე დამოკიდებულია არა მარტო ჩემი ბიზნესის ბედი, არამედ საწარმოში დასაქმებული იმ 350 ადამიანის პირადი კეთილდღეობა, რომლებიც საწარმოს შექმნის დღიდან ჩემს გვერდით იდგნენ და თავიანთი დაუღალავი შრომით მიიღეს მონაწილეობა საქართველოსთვის სტრადეგიული მნიშვნელობის მქონე საწარმოს შექმნაში.
მე მჯერა, რომ ახალი ხელისუფლების პირობებში საქართველოში შეიქმნება ბიზნესის განვითარებისათვის ხელსაყრელი პირობები და სახელმწიფო იქნება კერძო საკუთრების და კერძო ბიზნესის ხელშეუხებლობის გარანტი“.
პატივისცემით,
ბათუმის ფარმაცევტული ქარხნის შპს ,,ბიოპოლუსის“
90% წილის მფლობელი გელა ობოლაშვილი
