ბოლო თვეებში ბათუმის ცენტრალურ ქუჩებში თქვენს ყურადღებას მიიქცევდა ნაწნავებიანი გოგო ორი დროშით, ხან ნელი, ხან უფრო ჩქარი სვლით, ზოგჯერ აგრესიულადაც რომ აბრახუნებს ეტლის ბორბლებს ბათუმის არაადაპტირებული ტროტუარების ბორდიურებზე ასასვლელად. ასეთ დროს უნდა მიხვდეთ, რომ გაბრაზებულია, რადგან იძულებულია შეეგუოს, რომ ბათუმის მერიამ ქუჩების მოსაწყობად დიდი ფული დახარჯა ბიუჯეტიდან, თუმცა ადაპტირებული გარემო ვერ შექმნა.
თათო მახარაძე 28 წლის აქტივისტია, რომელიც რამდენიმე ფრონტზე ერთდროულად იბრძვის. ის „შშმ ქალთა ალიანსის“ ახალგაზრდულ მიმართულებას ხელმძღვანელობს.
დროშებით დადის მას შემდეგ, რაც მთავრობამ რუსული კანონი მეორედ წარუდგინა პარლამენტს და შემდეგ დაამტკიცა კიდეც:
„არ მეგულება ადამიანი, ვინც დასთანხმდება თქვას, რომ უცხო ქვეყნის ინტერესების გამტარი და აგენტია“ – ამბობს თათო და გვიყვება, როგორ შეიცვალა მისი დღის წესრიგი კანონის ინიციირებიდან დღემდე.
თვეზე მეტია უკვე სხვა ფორმატით გვიწევს მუშაობა. თუ იყო სახლი-სამსახური, სამსახური-სახლი, ახლა საპროტესტო აქციებიც ჩვენს სამსახურად იქცა“.
რუსული კანონის ხელახალი ინიციირების შემდეგ თათოს არ გამორჩენია არცერთი საპროტესტო აქცია, რაც ბათუმში გამართეს. არც წვიმა, ცივი ამინდები და არც არაადაპტირებული ტროტუარები მისთვის აღარ იყო ბარიერი, რაც ხელს შეუშლიდა წინ გასძღოლოდა ანტირუსულ მარშს ბათუმში და ამ აქციებზე მკაფიოდ დააფიქსირა, რომ მისი ეტლი „რუსეთში არ შეგორდება.“
რუსული კანონის დამტკიცების შემდეგ თათო ამბობს, რომ ბრძოლა რუსული პროპაგანდის წინააღმდეგ უნდა გაგრძელდეს, ისევე, როგორც უნდა გაგრძელდეს ბრძოლა მათ წინააღმდეგ, ვისი ხელითაც რუსეთი საქართველოში რუსულ საქმეს აკეთებს:
„ვფიქრობ, მაშინაც კი, როცა არ ვსაუბრობ, ევროკავშირის დროშით ვაფიქსირებ ჩემს პოზიციას, თუ სად მინდა ვიყო და რისთვის ვიბრძვი, რისთვის ვშრომობ“.
თათო ამბობს, რომ ანტირუსულ აქციებზე დგომა მისთვის ორმაგად მნიშვნელოვანი იყო, რადგან ეს არ იყო ბრძოლა მხოლოდ შშმ პირების უფლებების დასაცავად, ეს იყო ბრძოლა ქვეყნის გადასარჩენად. ამბობს, რომ ეს ერთგვარი შესაძლებლობაც იყო მისთვის იმის საჩვენებლად, თუ რა გამოწვევების წინაშე დგანან შშმ პირები:
„მარშის დროს მიწევდა რაღაც პერიოდში სხვა მხარეს გადასვლა, შემდეგ უკან დაბრუნება. ხალხი ხედავდა, რამდენად დიდი სირთულე გვაქვს ჩვენ, თემს. ევროპაში ამ ყველაფერზე ძალიან კარგად აქვთ ნაფიქრი, იქ ადამიანთა უფლებები დაცულია, არცერთ შშმ პირს იქ არ სჭირდება იმაზე ფიქრი, თუ როგორ იცხოვროს დამოუკიდებლად, როგორ წავიდეს სკოლაში, როგორ მიიღოს განათლება“.
მათ, ვინც ახალგაზრდების სწრაფვას ევროპისკენ, მათ ბრძოლას რუსული კანონის წინააღმდეგ გაუაზრებელს და მართულს უწოდებს, თათო პასუხობს, რომ ევროპა მისთვის არა მოდური სიტყვა, არამედ რეალური საჭიროებაა:
„ჩვენთვის, ქართველებისთვის, ევროპა ნიშნავს კარგ განათლებას, ევროპულ ჯანდაცვას, ნიშნავს, რომ დიაგნოზის საძიებლად არ გვიწევდეს სხვა ქვეყანაში წასვლა ან დასმულ დიაგნოზზე პროცედურისთვის არ გვიწევდეს ქვეყნის დატოვება. ეს ჩვენთვის ნიშნავს ფართო სივრცეს და ღირსეულ დასაქმებას, არჩევანის თავისუფლებას. ჩვენ ვერ მივყვებით განათლების საფეხურებს ისე, რომ შემდეგ ვიყოთ კონკურენტუნარიანები. ეს იმ პრობლემების უწყვეტი ჯაჭვია, რომლებიც ჩვენს გარემოში გვხვდება“.
თათო ამბობს, რომ რუსული კანონი გააქრობს იმ ორგანიზაციებს, რომლებიც უკვე წლების განმავლობაში შშმ პირების უფლებებისთვის იბრძვიან და ამის გამო ძალიან სწუხს:
„მე და ჩემი მეგობრები ვშრომობთ, ვცდილობთ ჩვენი ხმა კიდევ უფრო მკაფიოდ ისმოდეს. შეიქმნა არაერთი სერვისი, ადაპტირებული ტრანსპორტი და სხვა სერვისები, რომლებიც გვიწყობს ხელს რომ დამოუკიდებლად ვიცხოვროთ, სხვათა თანასწორად. და ამ დროს გამოჩნდა მეორედ ეს კანონი, რომელიც რუსულ იდეას ატარებს. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ რა შესაძლებლობაც აქამდე შეგვიქმნია, არსად არ წავა, მაგრამ სამყარო ვითარდება, მეტი გვაქვს გასაკეთებელი, რომ თანაბარ პირობებში ვიცხოვროთ. ამის შესაძლებლობას რუსული კანონი არ მოგვცემს.
შეუძლებელია იარლიყის, აგენტის უკან მუშაობის გაგრძელება. ეს კანონი გაბრკოლებს. აქამდე რაც კი გაგიკეთებია, ამაზე გეუბნება, რომ აგენტურული ქცევაა და ამდენი შესაძლებლობის მომცემ დასავლელ პარტნიორებზე გვეუბნება, რომ ეს არის უცხო ძალა. ვინც ამ შესაძლებლობას ვიყენებთ, გვეუბნება, რომ ვართ აგენტები. არ მეგულება ჩემს ირგვლივ ადამიანი, რომელსაც უნდა აგენტის სტატუსით გაგრძელოს შრომა“.
ევროკავშირსა და მის შესაძლებლობაზე, დასავლელ პარტნიორებზე საუბრისას, თათო გვიხსნის, რა შეიძლება დაასრულოს ამ ყველაფერმა როგორც მისთვის, ერთი მებრძოლი გოგოსთვის, ასევე ქვეყნისთვის. 28 წლის აქტივისტი, საბჭოთა კავშირს გვახსენებს და ამბობს, რომ არ უნდა იქ დაბრუნება, სადაც ადამიანები „უჩინარი ცხოვრებით“ ცხოვრობდნენ:
„არცთუ ისე შორეულ წარსულში ჩვენ საბჭოთა კავშირის წევრი ქვეყანა ვიყავით, სადაც თემი არ მიიჩნეოდა საერთოდ მოქალაქედ, ადამიანად, იყო დამალული და უხილავი. მისი უფლებები და ღირსება არ იყო დაცული. არც კი აღიარებდნენ და ისეთი ტერმინებით მოიხსენიებდნენ, რომ არც მინდა ამ ტერმინების გამოყენება უფრო იმიტომ, რომ არ მინდა საზოგადოებას ეს ტერმინები შევახსენო. ჩვენ წლებია ვცდილობთ და ვიცით, როგორი ბრძოლაა ეს“.
საბჭოთა კავშირთან პარალელის შემდეგ ისევ რუსულ გავლენებზე საუბარს ვუბრუნდებით.
„რუსული საუბარი მომრავლდა, რესტორნები მომრავლდა, სადაც რუსულად საუბრობენ, ეძებენ პერსონალს, რომელიც მეტყველებს რუსულად. მქონია შემთხვევა, რომ კომპანიას მივწერე და რუსულად მიპასუხეს. ეს მართლა გამაღიზიანებელი და შეურაცხმყოფელია“ – ამბობს თათო.
მისი თქმით, კიდევ ერთი „წინა ხაზი“ რუსული პროპაგანდის წინააღმდეგ ბრძოლაა.
თათო მიიჩნევს, რომ ეს არის ბრძოლა, სადაც მარტო არავინ უნდა დარჩეს. იგი არამხოლოდ საკუთარ მოვალეობად მიიჩნევს პროპაგანდის წინააღმდეგ ბრძოლას, არამედ ახლობლებსაც უხსნის, რომ ეს მათაც უნდა გააკეთონ:
„ამ ყველაფრის მიღმა მე ყველაზე მეტად მაწუხებს რუსული პროპაგანდა, რომელიც გვაჯერებს, რომ ეს მთავრობა გვიქმნის სიმშვიდეს, მშვიდობას და თუ რაიმეს ვაპროტესტებთ გეუბნებიან: აბა ომი გინდათ? – ჩვენ არ გვინდა ომი და ზუსტად იმისთვის ვიბრძვით, რომ ომი არ იყოს. თუ ვინმეს ჰგონია, რომ ჩვენი აქციებით აქ შემოვა რუსეთი, არა, რუსეთი უკვე აქ არის, პროპაგანდით და ხელისუფლების ხელით აკეთებს რუსულ საქმეს.
მე არ მეგულება არცერთი რუსული კომპანია, რომელსაც რაღაცა დაბრკოლება აქვს ჩვენს გარემოში. სამწუხაროდ, ჩვენი გარემო ამ დაბრკოლებას მათ არ უქმნის. იმაზე უკეთ შრომობენ და ცხოვრობენ ჩვენს ქვეყანაში, ვიდრე თავის ქვეყანაში.
ვისურვებდი რომ ამ რუსულ პროპაგანდას განვუდგეთ. ჩვენს მეგობრებში, ახლობლებში ვისაუბროთ იმაზე თუ რამდენად მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოში ვიცხოვროთ ქართული ღირებულებებით და ჩვენი მრავალფეროვნება შევძინოთ ევროპას.“
ნახეთ ვიდეო: