ვანო ჩხიკვაძე: ჩვენი ქვეყნის პოლიტიკა ორი მიმართულებით მიმდინარეობს. ერთი გახლავთ ევროკავშირში ინტეგრაცია და მეორე _ ნატოში. ევროკავშირი პოლიტიკური გაერთიანებაა, ხოლო ნატო, ანუ ჩრდილოეთ ატლანტიკური ალიანსი, არის სამხედრო პოლიტიკური გაერთიანება. 66 წლის წინ ბრიუსელში ხელი მოეწერა შეთანხმებას ჩრდილო ატლანტიკური ალიანსის შექმნის შესახებ.მაშინ 12 ქვეყანა იყო გაერთიანებული:აშშ, კანადა – ჩრდილო ამერიკის კონტინენტიდან და ევროპის კონტინენტის ქვეყნები (ბელგია, ნიდერლანდები, ისლანდია, იტალია და ა.შ). ბლოკი, რომელიც 12 ქვეყნისგან შედგებოდა, ნელ-ნელა ფართოვდებოდა და იძენდა ახალ-ახალ წევრებს პირველი გაფართოება იყო 1952 წელს, ანუ დაარსებიდან ორი წლის შემდეგ და მასში გაერთიანდა თურქეთი. ნატოს წევრია ასევე საბერძნეთიც.
თუ გადავავლებთ თვალს უახლოეს ისტორიულწარსულს, მთელი ამ წლების მანძილზე, ოთხივე პრეზიდენტის დროს, საქართველო პირობითად მიემართებოდა ნატოსკენ. პირველი, რა თქმა უნდა, იყო როდესაც დაიშალა საბჭოთა კავშირი და ჩვენ გამოვეყავით მას. პირველად ეს იყო დიპლომატიური ურთიერთობის დამყარება და მისიის გაგზავნა ნატოში, 1998 წელს საქართველომ დანიშნა ელჩი ბრიუსელში.პირველი ერთობლივი მუშაობა ჩატარდა 2001 წელს ფოთში.
2003 წლიდან საქართველომ ნატოსკენ მიმავალი ტემპი ძალიან გაზარდა. ჩვენ გვყავს მეზობლად ისეთი ქვეყანა, რომელთანაც მარტო დარჩენა, ფაქტობრივად,შეუძლებელია და სწორედ ამიტომ ცდილობს საქართველო შეუერთდეს ნატოს.ეს სწრაფვა გაიზარდა ,,ვარდების რევოლუციის’’ შემდეგ.
2004 წლიდან ნატოს ჯარისკაცებთან ერთად აისაფის მისიაში იღუპებიან ქართველი ჯარისკაცებიც, რომლებიც,ფაქტობრივად, გზას უკვალავენ საქართველოს ნატოსკენ. ერთ-ერთი მნიშვნელოვანიქვაკუთხედი იყო ბუქარესტის სამიტი 2008 წელს. ეს სამიტი ყოველ ორ წელიწადში ტარდება. ეს არის ყველაზე დიდი კრება, სადაც ნატოს ყველა წარმომადგენელი იღებს მონაწილეობას და მსჯელობენ მნიშვნელოვან საკითხებზე. მაგალითად, უნდა გაფართოვდეს თუ არა ნატო და მიიღონ თუ არა ახალი ქვეყნები წევრებად.
2008 წელს რუმინეთის დედაქალაქ ბუქარესტში ჩატარდა ნატოს კრება, სადაც ჩვენი მოლოდინი იყო დიდი, გვეგონა, რომ დაიწყებოდა ნატოში შესვლის პროცესი, თუმცა ბუქარესტის სამიტზე არ იყო ერთსულოვნება. გერმანიისა და საფრანგეთის წარმომადგენლები მიიჩნევდნენ, რომ მაპის მიღების შემთხვევაში ეს გამოიწვევდა რუსეთის გაღიზიანებას, რის შემდეგ საქართველომ მიიღო დაპირება იმის შესახებ, რომ ის აუცილებლად შევა ნატოში.
თუ შეხვალ ნატოში, ხარ დაცული. ნატო – ეს არის თავდაცვითი გარანტია. ნატოში შესასვლელად საჭიროა კონსესუსი, რომელიც, ჩვენ არ გაგვაჩნია.
2014 წელს უელსში გადაწყდა, რომ საქართველომ უნდა მიიღოს არსებულიპაკეტი. თუმცა ბევრი პოლიტიკური მხარე ამ პაკეტს სხვადსხვანაირად აღიქვამს. ერთი მიიჩნევს, რომ ეს გამოიწვევს რუსეთის აგრესიას, მეორენი კი ფიქრობენ, რომ ეს ძალიან კარგია. ნატოს სწავლებისა და შეფასების ცენტრთან დაკავშირებით მიმდინარეობს ადგილის შერჩევა. ვარაუდობენ ორ ადგილს: ერთ-ერთი არის კრწანისში, მეორე _ ვაზიანში. სავარაუდოდ მაისის დასაწყისში გვეცოდინება პასუხი, სადაც დაიწყება ერთობლივი წვრთნები.
ნატოში გაწევრიანება გვჭირდება ძალიან, რადგან ჩვენ ვცხოვრობთ რუსეთთან და არ ვიცით, როდის დაგვესხმება იგი თავს, მაგალითად, როგორც უკრაინას. რეალურად ნატო არის ერთადერთი საშუალება რუსეთისგან თავდასაცავად, რადგან ამის შემდეგ ჩვენ არ გვექნება იმის შიში, რომ რუსეთი დაქოქავს ტანკს, შემოიჭრება და მიითვისებს ჩვენს ტერიტორიებს. ნატო არ ცნობს ჩვენს ოკუპირებულ ტერიტორიებს დაკარგულად და ამას მხარს უჭერს ყველა ქვეყანა. 2008 წლის ომი რეალურად გამოიწვია იმან, რომ საქართველო მიისწრაფოდა ნატოში.
არჩილ თურმანიძე, დისკუსიის მონაწილე: ყოფილა თუ არა ისეთი შემთხვევა, როდესაც სახელმწიფო შესულა ნატოში და დაკარგული ტერიტორიები დაუბრუნებია?
ვანო ჩხიკვაძე: ყოფილა ამის პრეცედენტი და ეს იყო გერმანია, რომელმაც მოახერხა და გაერთიანება შეძლო. თუ უნდა საქართველოს გაერთიანება, ის აუცილებლად უნდა შევიდეს ნატოში.
გიორგი სურმანიძე, დისკუსიის მონაწილე: ნატოში შესვლის შემდეგ თვითონ ნატო ქვეყანას ეხმარება ტერიტორიების დაბრუნებაში?
ვანო ჩხიკვაძე: არა, რადგან ამ შემთხვევაში ნატო ვალდებულია დაგვიცვას გარედან შემოჭრილი აგრესიისაგან და არა თავისი ძალებითა და იარაღით დაგვეხმაროს ტერიტორიების დაბრუნებაში. რუსეთი თუ გადაწყვეტს თავისი აგრესია გამოავლინოს, ამ შემთხვევაში ნატო ვალდებულია რუსეთისაგან დაგვიცვას. ახლახან, როდესაც რუსეთის ბომბდამშენები მიუახლოვდნენ თურქეთის საჰაერო საზღვრებს, თურქეთიდან ნატოს ავიაგამანადგურებლებმა გააცილეს ბომბდამშენები, რაც იმას ნიშნავს, რომ ნატომ აჩვენა თავისი ძალა.
ედუარდ შამილაძე: მე მაინტერესებს რა გვიშლის ხელს ევროკავშირში უფრო ადრე შესვლაში?
ვანო ჩხიკვაძე: ევროკავშირში გაწევრიანებას არაფერი უშლის ხელს, აქ უფრო მეტად ეკონომიკაზეა დამოკიდებული ყველაფერი. ჩვენი შეიარაღებული ძალები გაცილებით უფრო უკეთეს მდგომარეობაში არიან, ვიდრე ეკონომიკა, შესაბამისად ეს ერთ-ერთი ფაქტორი გახლავთ დაბრკოლების. მეორე გახლავთ ასოცირების ხელშეკრულება, რომელსაც ახლახან მოაწერა ხელი საქართველომ, ძალიან მნიშვნელოვანია რამდენად კარგად განვახორციელებთ მას. თუმცა ასოცირების ხელშეკრულება არ ნიშნავს იმას, რომ საქართველო აუცილებლად გახდება ევროკავშირის წევრი და არც იმას, რომ არავითარ შემთხვევაში არ გახდება. ნატოს შემთხვევაში საქართველოს პირობა აქვს მოცემული, რომ საქართველო გახდება ნატოს წევრი, როგორც კი კონკრეტული კრიტერიუმებით დაკმაყოფილდება. ევროკავშირისგან ასეთი პირობა ჯერ არ არის.
გიორგი ბოლქვაძე: ჩვენ ვისწრაფით ნატოსკენ, მაგრამ რამდენად დაგვთმობს რუსეთი?
ვანო ჩხიკვაძე: რუსეთის გადასაწყვეტი არ არის ჩვენი ბედი, რუსეთი არის ცალკე სახელმწიფო, რა თქმა უნდა, იბრძვის ის, მაგრამ არც იმის ილუზია უნდა გვქონდეს, რომ ერთ დღეს ის განაცხადებს, რომ თავი დაანება საქართველოს და არც იმის ილუზია უნდა ჰქონდეს ხალხს, რომ რუსეთი გადაწყვეტს ჩვენს ბედს.
დავით ხაჩიბანი: რუსეთმა ნატოს რომელიმე ქვეყანას ომი თუ გამოუცხადა, რა მოხდება ასეთ დროს?
ვანო ჩხიკვაძე: თუ რუსეთმა დაარღვია ნატოს რომელიმე წევრი ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობა, მას საკადრის პასუხს გასცემენ.
მარიკა აბულაძე: ჩემი პოზიცია განსხვავებულია, ამ საუბრიდან ისე გამოვიდა, რომ რუსეთი არის დამპყრობელი. როდესაც ჩვენ საბჭოთა კავშირში ვიყავით, ეკონომიკა უმაღლეს დონეზე იყო განვითარებული, როცა დაიშალა საბჭოთა კავშირი, ეკონომიკაც განადგურდა. 2008 წლის ომის შემდეგ მთლიანად ჩაიკეტა ბაზარი. ეს როგორ უნდა დავარეგულიროთ?
ვანო ჩხიკვაძე: საბჭოთა კავშირი დაიშალა და აღარ აღდგება, ევროკავშირთან გვაქვს ხელშეკრულება დადებული და გვაქვს მასთან თავისუფალი ვაჭრობა. 2006 წლამდე ქართული ყველანაირი ხარისხის ღვინო შედიოდა რუსულ ბაზარზე. ერთ მშვენიერ დღეს, როდესაც საქართველო არ მოიქცა ისე, როგორც რუსეთს მოეწონებოდა, მან ეს ბაზარი დაგვიკეტა. რუსეთის ბაზარზე შეიძლება შეიტანო პროდუქტი, მაგრამ ამ ბაზარზე არ უნდა იყო დამოკიდებული, რადგან არასაიმედოა.
