15 წლის შემდეგ სახლის ნამდვილი მეპატრონეები – ბერძნები დაბრუნდნენ და მითხრეს, რომ სახლი დამეცალა. 15 წლის შემდეგ ჩვენი მთავრობა ისევ გვეუბნება, რომ კომისიას შექმნიან და საკითხს შეისწავლიან.
მე ახლა ბათუმში ვარ. ჩემი ორი შვილი და მეუღლე კი წალკაში ნათესავებს არიან შეხიზნულები.
დიდ ხანს ვცდილობდი გამომეცნო, მაინც რატომ არ გვაძლევდა ხელისუფლება მიწას წალკაში (პრეზიდენტის საჩუქარი მიწის სახით ვისაც შეხვდა, მეოთხე ხარისხის, ანუ უვარგისი მიწაა). სიმართლე გითხრათ აქამდე ვერ ვხვდებოდი. ახლაც ვერ ვხვდები, მაგრამ ერთი ამბავი დამეხმარა ამ საკითხზე ჩამოყალიბებაში – ცოტა ხნის წინ ხელისუფლებამ ის სასაფლაოები მისცა ინვესტორს იჯარით, სადაც აჭარიდან წალკაში ჩასახლებულები მიცვალებულებს ვკრძალავდით. ახლა ამ მიწის მფლობელი გვეუბნება, რომ ამოვთხაროთ ჩვენი მკვდრები და სხვაგან გადავასვენოთ. ერთი – 2 წლის წინ დაკრძალული ცხედარი უკვე გადმოვასვენეთ აჭარაში.
გასულ კვირას სამი „მარშრუტკით“ ჩავედით კანცელარიასთან და ვცდილობდით სასაფლაოს თაობაზე მაინც მიგვეღო რამე პასუხი, მაგრამ არავინ არაფერი გვიპასუხა. აი, ზუსტად ამ ამბავმა მიმახვედრა, რატომაც არ გვიკანონებენ მიწას – არ უნდათ, რომ წალკაში აჭარიდან ჩასული ეკომიგრანტები დავმკვიდრდეთ. ამის შემდეგ რაზე უნდა ვიფიქროთ – დამკვიდრებაზე თუ გადმოსახლებაზე, რაზე ველაპარაკოთ სახელმწიფოს; ვის ველაპარაკოთ, რა თემაზე და რა ენაზე.
აი, სულ ეს არის. მე სხვა ვერსია აღარ მაქვს.
ბათუმში მე და ჩემი მეზობლები ჩამოვედით – 200-მდე კაცი. აჭარის მთავრობის აპარატის უფროსი და მინისტრის მოადგილე შეგვხვდნენ. კომისიას შევქმნითო. იცი რას აკეთებენ – ურეკავენ ჩვენს გამგებელს, ის კიდევ ეუბნება 99%-ს არავითარი პრობლემა არ აქვს, გამოსახლებულები არ არიანო. ამათაც ჰგონიათ, რომ ჩვენ ვიტყუებით. ამიტომ ჟურნალისტებს მინდა ვთხოვო, იქნებ ჩახვიდეთ და ნახოთ, ვინ იტყუება – ჩვენ თუ გამგებელი?!
ამ ტყიულ-მართალის გარკვევამდე კი ძალიან ცუდი ფაქტი მოხდა ჩემს სოფელში, ავრანლოში – მოვიდა ერთ-ერთი ბერძენი და ჩვენ მეზობელ ქალს ყოველგვარი მიზეზის გარეშე თავში პოლის ჯოხი ჩაარტყა. ქალი საავადმყოფოშია გადაყვანილი. ბერძენი იმიტომ იყო გაღიზიანებული, რომ ამდენი ხანი მის სახლში ცხოვრობდა ეს ქალი. ახლა პოლიცია იძიებს ფაქტს, ვნახოთ, რა იქნება.
წალკაში 3300 ოჯახი ვცხოვრობთ, აჭარიდან ჩასახლებული ეკომიგრანტები. მთავრობამ აქამდე მხოლოდ 350 სახლი გამოისყიდა ბერძნებისგან. ახლა ისინი დაბრუნდნენ, ამბობენ, რომ ეკონომიკური კრიზისის გამო და თავიანთი სახლებიდან გვასახლებენ. ამბობენ, რომ თითქმის ყველა წასული ბრუნდება საქართველოში. ნამდვილად არ ვიცი საქართველოში აპირებენ ცხოვრების გაგრძელებას, თუ სახლებს გაყიდიან და ისევ უკან დაბრუნდებიან.
რაც შეეხება სახლების შესყიდვას, ახლა ჩვენთვის ეს წარმოუდგენელია – 15-20 ათას ევროს ითხოვენ. ჩვენ ვეუბნებოდით ხელისუფლებას, რომ თუნდაც 15 სახლის საძირკველი გაეჭრათ, ანუ ბერძნები თუ დაინახავდნენ, რომ სახელმწიფო ზრუნავს ეკომიგრანტებზე, ფასი სახლებზე რეალური გახდებოდა. ახლა კი იციან, რომ ან ღია ცის ქვეშ უნდა დავრჩეთ, ან მათი სახლები შევისყიდოთ.
არც ერთ ჩვენგანს, ვინც იქ ცხოვრობს, არ გვაქვს იმდენი თანხა, რომ ეს სახლები გამოვისყიდოთ.
შესაბამისად, ჩვენი ხალხი, ერთი ნაწილი, უკვე ღია ცის ქვეშ ცხოვრობს, მეორე ნაწილი – ახლობლებს შეეხიზნა.
მე ეკომიგრანტი ვარ. სოფელ აგარიდან 15 წლის წინ მეწყრის გამო ავიყარე. აჭარაში სახლი აღარ მაქვს, აქ თუ დავბრუნდები, ღია ცის ქვეშ დავრჩები. თუ დავრჩები, მაინც ღია ცის ქვეშ მომიწევს ცხოვრების გაგრძელება.
ჯერ არ ვიცი, რა უნდა ვქნა.
ამდენი წელია წალკაში ვცხოვრობ, სახლი გავარემონტე, გავმართე მეურნეობა, მყავს პირუტყვი, ვამუშავებ მიწას… მოკლედ, აქამდე ისე ვცხოვრობდი, რომ არავისზე არ ვიყავი დამოკიდებული. გამოდის, ახლა ისევ თავიდან უნდა დავიწყო ყველაფერი.
რამდენიმე თვეა ჩემი 14 და 16 წლის შვილების ყოველდღიური შიში ის იყო, რომ ბერძნები მოვიდოდნენ და უსახლკაროდ დავრჩებოდით. უკვე უსახლკაროები ვართ…
სამწუხაროდ, ამ ქვეყანაში ძალიან ბევრ ადამიანს აქვს გამოცდილი უსახლკარობა რაც არის…
