მაჟორიტარი კანდიდატების უმეტესობა, როგორც საჯარო სივრცეში ამომრჩეველთან საუბრისას, ასევე ჟურნალისტის კითხვებზე პასუხებისას უმეტესწილად ჯერ იმაზე იწყებს საუბარს, რა ვერ გააკეთა „ოცნების“ ხელისუფლებამ. მხოლოდ ამის შემდეგ გადადიან თემაზე – „რას გავაკეთებთ ჩვენ“. ამ კანდიდატებს შორისაა პაატა ცივაძეც, რომელიც დისკრიმინაციულ ლექსიკას და სიძულვილის ენას იყენებს. ის ბათუმის 68-ე ოლქში მაჟორიტარ კანდიდატად „პაატრიოტთა ალიანსმა“ წარადგინა.
თქვენს ოლქში, იმ პრობლემების გადასაჭრელად, რაც ამომრჩეველს აწუხებს, რა ინიციატივებით შეხვალთ პარლამენტში, სად ხედავთ საკანონმდებლო ხარვეზებს?
ყველაფერს შევძლებთ თუ ბევრნი ვიქნებით და სწორად ვიმოქმედებთ. ყბადაღებული თემაა სამუშაო ადგილები და ა.შ. მაგაზე აღარ ვილაპარაკებ, იცით ისედაც. პირველი, რა დაპირებითაც „პარტიოტთა ალიანსი“ შედის პარლამენტში, ეს არის სამართლიანობის აღდგენა.
2012 წლის არჩევნებზე ყველამ ერთად დავამარცხეთ “ნაციონალური მოძრაობა”, მთავარი მესიჯი იყო დანაშაულებრივი რეჟიმის დასჯა. მაგრამ რა მივიღეთ? – „ოცნებამ“ გააფორმა კოჰაბიტაცია. ამ არჩევნების შემდეგ ჩვენ საშიშროება გვიდგას, რომ მივიღოთ კოჰაბიტაციური თანაცხოვრების ნაყოფი. რას ვგულისხმობ? – ეს ნაყოფი არის ის, რომ ანზორ ბოლქვაძე [„ქართული ოცნების“ ქედა, შუახევი, ხულოს ოლქის მაჟორიტარი კანდიდატი] და მისნაირი კანდიდატები, პორტირებული „ნაციონალები“ დღეს “ოცნების” სახით მოგვევლინენ. უნდა დავამარცხოთ მანკიერი პრაქტიკა, როდესაც მაჟორიტარი დეპუტატი ნდობის მანდატის მიღების შემდეგ ფიქრობს და მოღვაწეობს მხოლოდ თავისი ოჯახის ინტერესებით. ისეთი მაჟოროტარები, რომლებიც მთელი ოთხი წლის განმავლობაში მხოლოდ სამჯერ გამოვლენ პარლამენტის სხდომებზე და თავისი ოჯახის წევრის ინტერესებს დაიცავენ და საერთოდ არც ერთი კანონპროექტის ინიცირებით არ დაგვამახსოვრობენ თავს, აღარ გვინდა.
აჭარის მოსახლეობა დაიღალა იმედგაცრუებით და არაფრის მაქნისი მაჟორიტარი დეპუტატებით, რომელებიც წლების მანძილზე იყვნენ აჭარის წარმომადგენლები საკანონმდებლო ორგანოში. ჩვენი გამარჯვების შემდეგ, პირველი, რასაც დავაყენებთ საკანონმდებლო ორგანოში, არის ის, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ აიკრძალოს როგორც პოლიტიკური ძალა. ამის შემდეგ მოხდება სამართლიანობის აღდგენა კი არა, სამართლიანობის დადგენა, რომელიც “ოცნებამ” ვერ მოახერხა. დადგინდება სამართალი და მერე აღდგება ეს სამართალი. შემდგომ, ყველა კანონპროექტი, რომელიც აწუხებს ჩვენს მოსახლეობას, პირველი და უმთავრესი იქნება მიწის კანონი, რომ აჭარელ გლეხს ჰქონდეს საკუთრების უფლება, ჰქონდეს თავისი მიწა და ამ მიწის ბატონ-პატრონი იყოს თვითონ … ართმევს კაცურ კაცს მის მიწას მთავრობა და თითო-თითო ლარად ურიგებს სხვა ქვეყნის გადამთიელებს. ეს არის კონკრეტული კანონპროექტის ინიცირება, რომ მიწის კანონი იქნება მიღებული და ინიცირებული.
ჩვენ აქცენტს ვაკეთებთ პროფესიონალიზმზე და საქმის ცოდნაზე. ჩვენ შორს ვართ პოპულისტური განცხადებებიდან და ჩვენი დეპუტატობის კანდიდატები არიან კონკრეტული საქმის სპეციალისტიტები.
ასევე აუცილებლად იქნება გადახედილი კანონის დონეზე ხელფასებისა და დანამატების, შავი ჯიპების ყიდვის პოლიტიკა… მინისტრს აკრძალული უნდა ქონდეს 30 ათას ლარზე ძვირიანი მანქანის ყიდვა, რიგით ჩინოვნიკს კი აკრძალული უნდა ჰქონდეს სამსახურეობრივი მანქანის უფლება. ნეპოტიზმი აი აქედან მოდის. ადამიანი მიაღწევს რაღაც თანამდებობას, მერე ის პრივილეგიები, რაც შეუძლია მას თავის ნათესავებს გადაუნაწილოს და დაასაქმოს, ეს უნდა იყოს კანონის დონეზე აკრძალული. იმიტომ რომ, ჩვენს ქართველ ჩინოვნიკებს იმდენი ნამუსი არ აქვთ, რომ ეს ღირსებიდან გამომდინარე არ გააკეთონ.
კონკრეტულად, 68-ე ოლქის ამომრჩეველს სოციალური კუთხით რომ წაადგეს, ამ მიმართულებით რა ინიციატივები გექნებათ?
68-ე ოლქი მოიცავს დიდ ტერიტორიას. მანკიერი კანონი, რომლითაც შემოუერთეს ბათუმის მიმდებარე სოფლები და დაბები, რომ მიწის გაყიდვის დროს ფასი უფრო აეწიათ და მყიდველისთვის ეთქვათ აი, ბათუმის მიწებს ვყიდითო. ამ ოლქში „ბერეგზე“, ბარცხანაში, „გარადოკში“ მოსახლეობას დიამეტრიულად განსხვავებული პრობლემები აქვს, ვიდრე მაგალითად ჩაქვში, ციხისძირში, მახინჯაურში, აჭყვაში… ბათუმში მცხოვრებ ადამიანებს აქვთ დაუსაქმებლობის პრობლემა. ბათუმის პრობლემებია ასევე გზები, წყალი, კანალიზაცია, საცხოვრებელი პირობები, სოციალური დახმარებები. დღევანდელი მთავრობა ეუბნება ამომრჩეველს, ჩვენ თუ არ მოგვცემთ ხმას შეგიწყვეტთ სოციალურ დახმარებასო. ამის არაერთი მაგალითია როცა დაზარალებულები მიდიან ჩვენს აქტივისტებთან და უყვებიან ამის შესახებ. ჩვენ არ ვართ იმაზე ორიენტირებული, როგორც ბურჭულაძემ თქვა ,რომ 500 ათასი კაცის მაგივრად მილიონს გავხდითო. პირიქით, მაქსიმალურად უნდა ვეცადოთ ჩვენი მოსახლეობა სოცილაურ დახმარებაზე კი არ ცხოვრობდეს, არამედ თავისი სამუშაო ადგილები ჰქონდეს. შორს ვართ იმისგან, როცა იძახიან – მილიონი სამუშაო ადგილი, 100 სამრეწველო ქარხანა – ეს არის ტყუილი, პოპულიზმი, არჩევნების წინ მოგონილი.
ჩვენს პროგრამაში გაწერილია, რომ ყველა რაიონულ ცენტრში, დაბაში აშენდება მცირე საწარმოები. მცირე საწარმოები არის ჩვენი ხსნა. შეთანხმებული და შესწავლილია მსოფლიო დონის ეკონომისტების მიერ, რომ ისეთ პატარა ქვეყანაში, როგორიც ვართ ჩვენ, დიდი, ინდუსტრიული ობიექტების მშენებლობა არის ტყუილი, არის პოპულიზმი. წარმოიდგინეთ, მთელი საქართველოს მასშტაბით, რომ 2–3 ათასი მცირე ზომის საწარმო გავაკეთოთ: გადამამუშავებელი, დასაფასოებელი … ჩვენი სოფლის მეურნეობის პროდუქცია არის ხილი, მწვანილები … პრობლემა გვაქვს ამის გადამუშავების და დაფასოების. ასევე, სამაცივრე მეურნეობები, სადაც 5, 10, 15 კაცი იქნება დასაქმებული. საქართველოში მცირე და საშუალო ბიზნესი მცირეა. ჩვენთან არიან მდიდრები და ღარიბები. არ აწყობს ჩვენს მთავრობას, რომ საშუალო ფენა შეიქმნას, ვინაიდან საშუალო ფენის კონტროლი, დამოუკიდებელი ადამიანის კონტროლი არის რთული. ამიტომ, ყველა მთავრობას აწყობს ჰყავდეს გაჭირვებულები, სოცილურად დამოკიდებული მოსახლეობა. ამას ჩვენ დავამთავრებთ. ჩვენი პარტიის მოღვაწეობის პერიოდში მთავარი ამომავალი წერტილი არის ადამიანი, ადამიანის კეთილდღეობა და თითოეული ჩვენი პარტიის წევრი თავისი საქმიანობით, დაუნდობელი საქმიანობით ისეთი წყობილებების წინაშე როგორიც იყო “ნაციონალური მოძრაობა” და თუნდაც, დღეს, “ქართული ოცნება”. ყოველთვის ვიბრძით ადამიანის უფლებების დაცვაზე, ჩვენ ვიბრძვით ღირსების და პატივის აღდგენაზე, რომელიც ფეხქვეშ არის გათელილი. ეს არის ჩვენი უმთავრესი მესიჯი ჩვენი ამომრჩევლის მიმართ.
ქალაქისთვის მნიშვნელოვან საკითხებზე მინდა გკითხოთ…
მე, როგორც ამ საარჩევნო ოლქის მაჟორიტარობის კანდიდატი, გამოვალ ინიციატივით, რომ ყველა ასაშენებელი სახლის პროექტი, რომელსაც ქალაქის მერია გასცემს, იყოს აუცილებად ფართო ფენების განხილვის საკითხი. ჩამოვართვათ მიკერძოებულ ჩინოვნიკებს უფლება, რომლებმაც არ იციან არც ქალაქის ურბანული განვითარება, არც სტრატეგია არ გააჩნიათ და მხოლოდ ნაცნობ–ახლობლობით გასცემენ მშენებლობის ნებართვებს. დღეს, ქუდი რომ გადააგდო, შეიძლება მშენებელს დაეცეს, მაგრამ ისინი მშენებლები არ არიან. როდესაც ქალაქში არ არსებობს ურბანული განვითარების და სტრატეგიული დაგეგმარების არანაირი საბუთი, როდესაც სიფრიფანა ქაღალდებს აფრიალებენ, მაღალსართულიანი სახლის მშენებლობის ნებართვას გასცემენ და არ არის გათვალისწინებული რეკრეაციული ზონის მოწყობა, ავტომანქანების პარკინგის მოწყობა სარდაფებში, არ შეიძლება ამ ნებართვების გაცემა. გარდა ამისა. საერთოდ რაზე უნდა ვილაპარაკოთ, როცა ქალაქის ცენტრალურ ნაწილში, სადაც უამრავი ტურისტი დადის, სურათს იღებს და საათი არ მუშაობს. ქალაქს მერი ჰყვს? ქალაქს პატრონი ჰყვავს?
თვითმმართველი ქალაქის აღმასრულებელი ორგანოების მუშაობის კონტროლის საჭიროებას ხედავთ?
მუშაობით არავინ მუშაობს. ისინი მხოლოდ იღებენ ხელფასს, რომელიც ჩვენს მიერ გადახდილი გადასახადებით არის გაცემული. ნებისმიერ საკითხზე რომ მიმართო თვითმმართველობებს, გამგეობებს, რაიონულ ორგანიზაციებს, ვერავინ გცემს პასუხს ან გპასუხობენ ერთი და იგივეს – მე არავინ არაფერს არ მეკითხება, მე ვერ გადავწყვეტ ამ საკითხსო. თუ ვერ წყვეტენ, რად გვინდა მერია? რად გვინდა აჭარის მინისტრთა საბჭო. უნდა იყვნენ მცოდნეები. უნდა იცოდნენ კანონით რა ევალებათ, რა არ ევალებათ. იციან მარტო თვის ბოლოს ხელფასის აღება, დანამატების დამატება და პრემიების გამოწერა, მაგრამ არანაირი კვალიფიცერებული პასუხი მაგათ არ ხელეწიფებათ.
როგორი იქნება თქვენი გეგმა „ოცნების ქალქში“ მცხოვრები ადამიანების მიმართ და, ზოგადად, როგორი უნდა იყოს „ოცნების“ პოლიტიკა ამ მხვრივ?
ჩვენს პროგრამაში გაწერილია, რომ ქვეყნის ბიუჯეტის ორი პროცენტი იყოს მცირე და საშუალო ბიზნესის განვითარებისთვის, ასევე ოთხი პროცენტი არის გამოყოფილი საყოფაცხოვრებო პროლემების მოსაგვარებლად. ეს ოთხი პროცენტი საკმარისია იმისთვის, რომ ყველა ადამიანს ,ვისაც გააჩნია მინიმალური ანაზაღურების მქონე სამსახური, ასევე ახალგაზრდა წყვილები, რომლებიც დაოჯახდებიან, მთელ მსოფლიოშია ამის პრაქტიკა… ყველა ადამიანს აქვს საშუალება გამოიტანოს გრძელვადიანი სესხები, შეიძინონ უძრავი ქონება და ნელ-ნელა გადაიხადონ – ეს ნიშნავს იმას, რომ ყველა ადამიანს ექნება თავისი კერა. გარდა ამისა, საჭიროა მუნიციპალური მშენებლობების აღდგენა, ყველა ნებართვაში, რომელიც გაცემული იქნება, აუცილებლად ჩადებული იქნება პირობა, რომ საყოფაცხოვრებო ფართი უნდა გადეცეს მუნიციპალიტეტს.
უმცირესობების უფლებებზეც მინდა გკითხოთ.
თვითონ სიტყვა უმცირესობა დამამცირებელია. უმცირესობა ნიშნავს რაღაცა მცირე ოდენობას. ჩვენთან აჭარაში ტრადიციული რელიგიები, ისეთი როგორიც არის მართლმადიდებლობა, როგორიც არის მაჰმადიანობა, კათოლიციზმი და გრიგორიანელობა შეიძლება რაოდენობა მათი იყოს ზოგის მეტი, ზოგის ნაკლები, მაგრამ რელიგიური აღმსარებლობა არ უნდა იყოს დიფერენცირებული უმცირესობებზე და უმრავლესობაზე. ჩვენ კატეგორიული წინააღმდეგები ვართ რამენაირი დისკრიმინაციის, სექტებზე არა მაქვს საუბარი. ტრადიციული რელიგიის მიხედვით ღმერთის გზა ერთია, მასთან მისასვლელი გზები არის სხვადასხვა. დიახ ჩვენ კატეგორიული წინააღმდეგი ვიყავით თურქეთის და მის უკან კიდევ არაბული და არავინ რომ არ იცის და ჩვენი სამართალდამცავი ორგანიები საერთოდ რომ არ მუშაოებენ რა ფულის ექსპანსია უნდა შემოდინებულიყო აჭარაში და აშენებულიყო აზიზიეს და სულთანის სახელობის მეჩეთი. ჩვენ ამის წინააღმდეგ გამოვედით. ჩვენი პარტიის მთელი აქტივი ამის წინააღმდეგი იყო და ჩვენ ვიყავით ერთადერთი პარტია, რომელიც ამას წინ აღუდგა, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ აჭარელ მაჰმადიანს თავისი შემოსავლების ნაწილით თუ უნდა რომ ააშენოს მეჩეთი, საქართველოში ჩვენ ამის წინააღმდეგ ნამდვილად არ წავალთ.
ცოტა ხნის წინ „რუსთავი 2“- ს ეთერში თქვა თქვენმა ლიდერმა, რომ თურქეთი არის მტერი…
პოლიტიკაში მეგობრობა და ძმაკაცობა არ არსებობს, იქ იყო საუბარი მოყვრობაზე და მტრობაზე. ლევან ვარშალომიძე გამოვიდა და თქვა თურქები და ჩვენ ერთნი ვართო . გეოპოლიტიკაში არის პარტნიორობა, რომელიც შეიძლება იმ სახელმწიფოს აწყობდეს. ძმაკაცობა არის სახლში, ოჯახში. კომუნისტების პერიოდში იყო ხალხთა მეგობრობა, ხალხთა მეგობრობა არ არსებობს. რაც შეეხება იმას, რომ თურქეთი არის ჩვენ მტერი – ყველა ჩვენი მტერია, მაგრამ ჩვენ ეს უნდა გამოვიყენოთ სწორი თანმიმდევრული პოლიტიკით. საქართველოს ინტერესების პოლიტიკით, თურქეთთანაც, ირანთანაც, სასომხეთთანაც, აზერბაიჯანთანაც და ასე შემდეგ. ყველა ქვეყნის მიმართ საქართველოს პოლიტიკოსები, რომლებსაც მართვა აბარიათ აგრესიული რიტორიკით კი არ უნდა გამოდიოდნენ. გახსოვთ ალბათ 2008 წელს სადამდე მიგვიყვანა აგრესიულმა რიტორიკამ. რაც შეეხება თურქეთს, დღევანდელი ჩვენი დამოკიდებულება თურქეთის მიმართ არ არის ნამდვილად თანაბარი. ჩვენ თურქეთი გვიყურებს, როგორც პატარა ქვეყანას, მათი საგარეო საქმეთა მინისტრის გამოსვლებით არაერთხელ უთქვამთ, რომ ეს არის ჩვენი სამშობლოო. ჩვენ თურქეთი გვიყურებს, როგროც თავისი ქვეყნის ერთ-ერთ ვილაიეთს.
რუსეთი როგორ გვიყურებს?
როგორც თავისი ქვეყნის გუბერნიას. ამიტომ ჩვენი მესიჯი არის ის, რომ თურქეთში, რუსეთში, ვაშინგტონში თუ ტოკიოში, ყველგან საქართველოს ინტერესები უნდა გავატაროთ.
