სიახლეები

17 თვე კონსტიტუციური სარჩელის დაშვების მოლოდინში

04.06.2016 • 1267
17 თვე კონსტიტუციური სარჩელის დაშვების მოლოდინში

უცნობია განიხილავს თუ არა საკონსტიტუციო სასამართლო სახარების რწმენის ეკლესიის სარჩელს. მიუხედავად იმისა, რომ სარჩელის მიმართვიდან წელიწად-ნახევარი გავიდა, სასამართლოს მისი დასაშვებობის საკითხი ჯერ კიდევ არ განუხილავს. „სასამართლო სათათბირო ოთახში… განჩინების გამოსატანად გასულია 2016 წლის პირველი თებერვლიდან“, – აღნიშნულია წერილში, რომელიც დასაშვებობის ვადასთან დაკავშირებით საკონსტიტუციო სასამართლოდან მივიღეთ.

სახარების რწმენის ეკლესია მთავრობის განკარგულების იმ წესის არაკონსტიტუციურად ცნობას მოითხოვს, რომლის მიხედვითაც საბჭოთა რეჟიმმა ზიანი მიაყენა მხოლოდ ოთხ რელიგიურ მიმდინარეობას: ისლამურ, იუდეურ, რომაულ-კათოლიკურ და სომხურ სამოციქულო ეკლესიას (ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესიისთვის მიყენებული ზიანი კონსტიტუციური შეთანხმებით არის გათვალისწინებული).

გარდა იმისა, რომ სასამართლო უკვე მეოთხე თვეა ვერ იღებს საქმის დასაშვებობაზე გადაწყვეტილებას, 2015 წელს ორჯერ გადაიდო სხდომა მოპასუხის – რელიგიის საკითხთა სახელმწიფო სააგენტოს მოთხოვნით. ამ სააგენტოს სამართლებრივი უზრუნველყოფის სამსახურის უფროსმა, არჩილ მეტრეველმა „ბათუმელებს“ უთხრა, რომ გადადების მიზეზი ორივეჯერ ტექნიკური პრობლემა იყო: „ერთხელ წარმომადგენელს დაემთხვა სხვა სხდომა და ვერ გამოცხადდა. მიზანმიმართულად არ გაგვიჭიანურებია ჩვენ განმწესრიგებელი სხდომის გამართვა“.

„როცა წელიწად-ნახევრის განმავლობაში ვერ წყდება საქმის დასაშვებობა, ეს, რა თქმა უნდა, აჩენს კითხვებს. თუმცა არ ვიცი, რის გამო აღმოჩნდა საკონსტიტუციო სასამართლოსთვის გასაზიარებელი მოპასუხე მხარის მოთხოვნები. შესაძლოა, სხდომის გადადების გონივრული მიზეზი არსებობდა… ამდენი დრო საქმის დასაშვებობის გადაწყვეტას არ უნდა სჭირდებოდეს“, – განმარტავს კონსტიტუციონალისტი მალხაზ ნაკაშიძე.
„ვხედავთ, რომ პოლიტიკურად გახმაურებულ საქმეებს დაჩქარებული წესით განიხილავს საკონსტიტუციო სასამართლო. ვერ ვიტყვი, რომ მიზანმიმართულად უარს გვეუბნებიან, რადგან ვადების დარღვევის სხვა შემთხვევებიც არსებობს“, – ამბობს „ადამიანის უფლებების სწავლების და მონიტორინგის ცენტრის“ ხელმძღვანელი, თამთა მიქელაძე. ის სასამართლოში სახარების რწმენის ეკლესიის ინტერესებს დაიცავს.

სარჩელში, რომელიც სასამართლოში 2014 წლის 10 დეკემბერს შევიდა, წერია, რომ რელიგიური ორგანიზაციებისთვის დადგენილებით გათვალისწინებული დაფინანსება არასეკულარულია და დისკრიმინაციული.

„მთავრობის დადგენილება არ შეიძლება იყოს განხილული, როგორც დისკრიმინაციული“, – უთხრა „ბათუმელებს“ არჩილ მეტრეველმა, რელიგიის საკითხთა სახელმწიფო სააგენტოს სამართლებრივი უზრუნველყოფის სამსახურის უფროსმა: „სახელმწიფომ საკუთარი შესაძლებლობებისა და რელიგიური თემების მიმდინარე საჭიროებების გათვალისწინებით შეიმუშავა ფინანსური მხარდაჭერის მოცემული ფორმა და ბენეფიციარად ამ ეტაპზე შეირჩა ის ოთხი რელიგიური გაერთიანება, რომლებიც სახარების რწმენის ეკლესიასთან შედარებით, უფრო რთულ პირობებში არიან“.
ამ არგუმენტს თამთა მიქელაძე „აბსოლუტურად დაუსაბუთებელს“ უწოდებს. მისთვის ასევე მიუღებელია მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრული სიმბოლური დაფინანსება: „ამ დადგენილების მიხედვით, მთავრობა აცხადებს მზადყოფნას, რომ ამ რელიგიურ გაერთიანებებს ნაწილობრივ აუნაზღაუროს მატერიალური ზიანი, მაგრამ უცნობია ზიანის ანაზღაურების ზუსტი ოდენობა. ეს მექანიზმი პოლიტიკური ნების ამარად ტოვებს, ვინ რა ოდენობით მიიღებს დაფინანსებას“.

სახარების რწმენის ეკლესიის სარჩელში საბჭოთა რეჟიმის მსხვერპლთა არაერთი ისტორიაა აღწერილი. მათ შორისაა ერთი ცოლ-ქმრის ისტორია, რომელიც იმიტომ დააპატიმრეს, რომ ორმოცდაათიანელები იყვნენ (ამ მიმდინარეობის სამართალმემკვიდრეა სახარების რწმენის ეკლესია). ციხიდან გამოსულ ცოლ-ქმარს 5 შვილიდან 2 გარდაცვლილი დახვდა. სარჩელში ისტორიულ წყაროებზე დაყრდონობით ასევე აღწერილია 1951 წლის შემთხვევაც, როცა ამ ეკლესიის ასობით წევრი ტოტალიტარული რეჟიმის მსხვერპლი გახდა.

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: