მთავარი,სიახლეები

10 თვის ჩვილს რაქიტი აქვს და სავალდებულო მასაჟებს ვერ ვუკეთებთ – ქალი უკრაინიდან

04.10.2022 • 768
10 თვის ჩვილს რაქიტი აქვს და სავალდებულო მასაჟებს ვერ ვუკეთებთ – ქალი უკრაინიდან

ოლენა ზაზიულჩიკი ორ შვილთან და დედასთან ერთად უკრაინიდან ბათუმში მარტში ჩამოვიდა, ომის დაწყებისთანავე. ოთხსულიანი ოჯახი ბათუმში ადგილობრივებმა შეიფარეს, სადაც დღემდე რჩებიან.

ოლენას 8 წლის და 10 თვის შვილები ჰყავს. 8 წლის ბიჭმა  წელს ბათუმის მე-20 სკოლის მესამე კლასში დაიწყო სწავლა. 10 თვის ჩვილს კი სასწრაფოდ სჭირდება პროფესიონალური მასაჟის კურსები – ბავშვს რაქიტის დიაგნოზი აქვს, მასაჟის გარეშე კი დაავადება სწრაფად პროგრესირებს.

10 თვის ჩვილის დედამ გვითხრა, რომ შვილისთვის მასაჟის გაკეთება მხოლოდ რამდენჯერმე მოახერხა უკრაინაში.

„ექიმმა სავალდებულო მასაჟები დაუნიშნა ჩემს პატარას, მოვძებნეთ ძალიან კარგი სპეციალისტი კიევში, დავიწყეთ კურსი და ომიც დაიწყო. მხოლოდ რამდენიმე დღე დამყავდა ბავშვი მასაჟზე, მერე კი ქვეყანა დავტოვეთ. მას მერე მასაჟი ჩვენთვის საოცნებოა, თავი ძლივს გაგვაქვს და სხვის სახლში ვცხოვრობთ. მადლობა ღმერთს, ზამთარში არ გაგვიშვებენ სახლიდან და სადაც ახლა ვართ, აქვე შევძლებთ გამოზამთრებას“, – ამბობს ჩვილის დედა.

ოლენა ამბობს, რომ ბავშვს გულმკერდის მასაჟი სჭირდება, რისთვისაც აუცილებელია სპეციალისტის პოვნა, რომელსაც აქვს ამ დაავადების მქონე ჩვილებთან მუშაობის გამოცდილება. ბავშვს სჭირდება ასევე D ვიტამინის მიღება ყოველდღიურად.

„ვიტამინი D წამოვიღეთ უკრაინიდან, სითხე ბოთლის ძირამდე დავიდა. რაქიტი ძალიან ცუდ ფორმებს იღებს ვიტამინის და მასაჟის გარეშე, ძალიან მეშინია, ვდარდობ, არ ვიცი, ვის უნდა მივმართო დახმარებისთვის“, – გვითხრა  ოლენამ.

ომს გამოქცეული ლტოლვილი ასევე გვეუბნება, რომ არ აქვთ ჩვილისთვის აუცილებელი საკვების შეძენის შესაძლებლობა ყოველთვის. ჩვილის საკვები რძეა, კერძოდ, ნესტლეს NAN® 2 OPTIPRO. უჭირთ ყოველდღიური საფენების შეძენაც, 10 თვის ჩვილი 11 კილოგრამს იწონის და 5 ნომერი პამპერსი სჭირდება.

„ბოდეები, შარვლები გვაქვს, სამოსი ბავშვს ასე თუ ისე აქვს, პრობლემაა მხოლოდ თბილი გარე სამოსი ჩვილისთვის, რის გარეშეც სასეირნოდ ვერ გაგვყავს, თბილი კომბინეზონები არ გვაქვს.

იქნებ შევძლო და შვილებს ყველაფერი ჩემით ვუყიდო, თუ ჩვენი ხელმოწერები თბილისამდე ჩააღწევს: 300-ლარიანი დახმარება ჩვენს ოჯახს არ ერგო საქართველოს მთავრობისგან და შევაგროვეთ ხელმოწერები, სადაც მივუთითეთ, რომ ეს უსამართლობა იყო. იქნებ, ეს დახმარება მივიღოთ ყოველთვიურად.

სახლი კიევში დავტოვეთ. იქ დავტოვეთ ბებიები და ბაბუები, დეიდაჩემი და ჩემი დეიდაშვილები. ერთი შეხედვით, კიევში ხალხი ბრუნდება, მაგრამ პატარა შვილებით ჯერ ვერ დავბრუნდები, მეშინია. მოსალოდნელი დაბომბვების შიშით ჩემი დეიდაშვილი კიევში გაგიჟდა, მის მძიმე ფსიქიკურ მდგომარეობას ვერ შველიან. ჩვენ  ჯერ იქ დაბრუნება არ შეგვიძლია“, – ამბობს ოლენა.

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: