2022 წლის 16 თებერვალს, როდესაც უკრაინა უკვე რუსეთის სამხედრო აგრესიის მოლოდინში იყო, სააგენტო Reuters-ის პირდაპირ ეთერში მოულოდნელად დრონი გამოჩნდა. თავისუფლების მოედანზე აფრენილ დრონს მიმაგრებული ჰქონდა მუყაო, წარწერით – „ვყიდი ავტოფარეხს“ და ტელეფონის ნომერი.
როგორც კი ადამიანებმა ფარეხის მეპატრონესთან რეკვა დაიწყეს, გაირკვა, რომ ნომერი უკრაინაში რუსეთის საელჩოს ეკუთვნოდა.
ალბათ, უკრაინელთა დიდ ნაწილს, პირდაპირ ეთერში თუ არა, სოციალურ ქსელებში მაინც უნახავს ეს კადრი, თუმცა მხოლოდ უახლოესმა მეგობრებმა იცოდნენ, ვინ იდგა ამ „ხუმრობის“ უკან – ფელიქს კურტანიჩი, ფსევდონიმით ლის პოდოლსკი, დონბასის ომის ვეტერანი და დრონების საუკეთესო პილოტი უკრაინაში.
26 წლის ფელიქსი 17 აპრილს ლუგანსკის ოლქში, საბრძოლო დავალების შესრულებისას დაიღუპა.
ფელიქს კურტანიჩი/ფოტო: ფეისბუქგვერდიდან
ახლობლები იხსენებენ, როგორ ცდილობდა, უკრაინისთვის მნიშვნელოვანი არც ერთი მოვლენა არ გამოეტოვებინა – ისიც და მისი დრონებიც იყვნენ ყველგან, სადაც ქვეყნის ბედი წყდებოდა.
2013 წელს ფელიქსი ჩერნიგოვის ლიცეუმიდან გაიქცა, რომ ღირსების რევოლუციაში მიეღო მონაწილეობა. 18 წლისამ, 2014 წელს, ვინიცის სავაჭრო-ეკონომიკური უნივერსიტეტი მიატოვა და რუსეთის წინააღმდეგ საბრძოლველად დონბასში წავიდა.
იბრძოდა ავდეევკაში, შიროკინოში, პოპასნაიაში.
„ბებო, ვინ, თუ არა მე? ისინი მოდიან, რომ მოკლან, გააუპატიურონ… არ მინდა, ჩვენს მიწაზე ეს ხდებოდეს,“ – ასე აუხსნია ფელიქსს ბებიისთვის, რატომ წავიდა დონბასში.
ფელიქსი ამზადებს თავის ცნობილ განცხადებას/ფოტო: Dronarium
ომის დროს ფელიქსი საჰაერო დაზვერვით დაინტერესდა და როდესაც 2020 წელს მშვიდობიან ცხოვრებას დაუბრუნდა, მთელი თავისი დანაზოგით, პირველი დრონი შეიძინა. სწავლა განაახლა და პარალელურად დრონების ყველაზე ცნობილ უკრაინულ კომპანიაში, „დრონარიუმ უკრაინაში“ დაიწყო მუშაობა.
2021 წელს, როდესაც ისრაელი იბომბებოდა, კიევის თავზე დავითის ვარსკვლავი გამოჩნდა; როდესაც ზამთარში, ყაზახეთში პროტესტი დაიწყო, დედაქალაქის ცაზე ყაზახეთის დროშა აფრიალდა.
ფელიქსის დრონებმა გამოფინეს უკრაინის დროშები დონეცკსა და ლუგანსკშიც.
ფელიქსის დრონი თავისუფლების მოედანზე/ფოტო: liga.net
როდესაც რუსეთმა სრულმასშტაბიანი სამხედრო აგრესია დაიწყო, ლისი უკვე მეორედ წავიდა ომში – ჯერ კიევთან იბრძოდა, შემდეგ ისევ დონბასში.
მსახურობდა დაზვერვაში, სადაც თავის საყვარელ დრონებთან უწევდა მუშაობდა.
„სამხედრო საქმის შემდეგ, დრონები მისი ყველაზე დიდი გატაცება იყო“, – იხსენებს ოლენა კურტანიჩი, ფელიქსის დედა, რომელსაც სულ ეშინოდა, რომ „ეს ომი შვილს წაართმევდა.“ ამიტომაც, ფელიქსი ჰპირდებოდა, რომ ხშირად მისწერდა და სწერდა კიდეც.
ოლენა კურტანიჩმა ბოლო შეტყობინება შვილისგან 16 აპრილს მიიღო – „ყველაფერი კარგადაა, დედა. ვმუშაობთ“ და ფოტო.
ფელიქსის უკანასკნელი ფოტო, რომელიც მან დედას გაუგზავნა/ფოტო: Зеркало
18 აპრილს მშობლებს შეატყობინეს, რომ ფელიქსი დაიღუპა. საარტილერიო თავდასხმამ მის გარშემო ყველაფერი ფერფლად აქცია. ფელიქსის ამოცნობა მხოლოდ დნმ-ის ექსპერტიზით შეძლეს.
„17 აპრილს ფელიქსი და მისი მეგობრები სლავიანსკიდან რუბეჟნოეში ჩავიდნენ დავალებაზე. ის იყო, დრონის აფრენა დააპირეს, რომ საარტილერიო თავდასხმა დაიწყო – 5 ადამიანი დაიღუპა. ორი ცხედარი ამოიცნეს – სამი ვერა. ჩვენი ფელიქსისგან მხოლოდ ძვლები და კბილები დარჩა – ის, რაც არ იწვის. 18 აპრილსვე დაგვიდასტურა ექსპერტიზამ, რომ ისინი ჩვენს შვილს ეკუთვნოდა. ფელიქსი ცინკის დახურული კუბოთი მოასვენეს. გვითხრეს, რომ არ გაგვეხსნა…“ – იხსენებს ოლენა კურტანიჩი.
ფელიქს კურტანიჩი/ფოტო: ოჯახის არქივიდან
ფელიქსი, იგივე ლის პოდოლსკი, ვინიცის ოლქში, იმ სოფელში დაკრძალეს, სადაც ბავშვობის უდიდესი ნაწილი გაატარა.
უკრაინის პრეზიდენტის ბრძანებით, 24 მაისს ფელიქს კურტანიჩს სიმამაცისთვის მესამე ხარისხის ორდენი მიენიჭა. სიკვდილის შემდეგ.
წყარო: Ukraynska Pravda, Новинарня, Зеркало.
