ანა კნიაზევა უკრაინაში, დრუჟკოვში ცხოვრობს. ეს ქალაქი დონეცკის ოლქს ეკუთვნის. დონეცკის ნაწილი, დონეერსკი, ახლა რუსეთის მიერ კონტროლდება, დრუჟკოვი კი უკრაინის შემადგენლობაში დარჩენილი დონეცკის ადმინისტრაციული ერთეულია.
როგორც ანა კნიაზევა გვიყვება დონეცკთან ახლოს 2014 წლიდან დღემდე არ წყდება სროლები და მოსახლეობას მუდმივი დაძაბულობის ქვეშ უწევს ცხოვრება.
- ანა კნიაზევა, უკრაინის მოქალაქე ქალაქ დრუჟკოვიდან:
ხანდახან ტელევიზორს საერთოდ არ ვუყურებ, ასე ვცდილობ თავი ავარიდო სტრესს. მხოლოდ ოფიციალურ პირებს და ხელისუფლების წარმომადგენლებს ეთმობა ეთერები, ჩვეულებრივი ხალხის, მოქალაქეების მდგომარეობა ნაკლებად ჩანს ჩვენს მედიაში. მაქვს შეგრძნება, რომ დიდად არავის ვაინტერესებთ მოქალაქეები, გამიკვირდა, რომ დამირეკეთ და მთხოვეთ უკრაინის დღევანდელ მდგომარეობაზე მესაუბრა.
ხალხი ძალიან დაღლილია ომით, ჩვენ 2014 წლიდან მოყოლებული ომში ვართ. აქ ბავშვები, მოხუცები ცხოვრობენ. დონეცკთან სროლები დღემდე არ წყდება, როგორც უკრაინული ნაწილის, ასევე დონეერსკის მხრიდან.
დიდი იმედი გვაქვს, რომ კონფლიქტი მოგვარდება და ეს მდგომარეობა შეიცვლება, მაგრამ თუ პირიქით მოხდება, მოსახლეობამ ჩემს ქალაქში, დრუჟკოვში, არ იცის რა უნდა ქნას, სად უნდა წავიდეს, რას უნდა შეაფაროს თავი.
თავშესაფრების აუცილებლობაზე აქტიურად საუბრობდნენ 2014 წლიდან, მაგრამ სინამდვილეში დღემდე არ იციან ჩვენს ქალაქში ადამიანებმა ამ თავშესაფრების არსებობის და ადგილმდებარეობის შესახებ. არც ვიცით არის თუ არა აქ საერთოდ რამე თავშესაფარი.
ომმა ხალხი ერთმანეთისგან გათიშა. დედაჩემი რუსეთში მუშაობს და უკრაინაში ვეღარ ჩამოდის თავსუფლად, დიდი ხანია აღარ მინახავს, სტუმრადაც ვეღარ გადმოდიან ჩვენი ახლობლები ჩვენთან გაყოფილი დონეცკის მეორე ნაწილიდან. უახლოესი ადამიანები გაგვთიშა ომმა.
ძალიან მინდა ხალხის მდგომარეობაზე გითხრათ. ბევრად უარესად ვცხოვრობთ ახლა, ვიდრე 2014 წლამდე ვცხოვრობდით. მცირე ბიზნესის შემოსავალმა საგრძნობლად იკლო, მძიმე სოციალური ფონია. მე დეკორატიული სანთლების ონლაინმაღაზიას ვმართავ, თავად ვამზადებ და ინსტაგრამით ვყიდი, ვმუშაობ სახლიდან.
ერთმანეთის მიყოლებით იხურება საწარმოები და, შესაბამისად, უქმდება სამუშაო ადგილები, ბევრი სამსახურდაკარგული რჩება შემოსავლის გარეშე. ბევრი ახალგაზრდა ტოვებს უკრაინას და აღარ ბრუნდებიან, მშობლების აქ ყოფნაც ვერ აკავებს უკრაინაში ახალგაზრდებს. ვეღარ ხედავენ აქ ნათელ მომავალს.
კომუნალური გადასახადები 4-5-ჯერ გაძვირდა, ხელფასი კი იგივეა. როცა კომუნალურებს ვიხდით, სრულად საკვების ფული არ გრჩება, საკვებს თუ ყიდულობ, როგორც გჭირდება ისე – კომუნალურებისთვის აღარ გყოფნის. ჩემს ქმარს მცირე ბიზნესი აქვს უკრაინაში, ამით ვცხოვრობთ.
2014 წლის შემდეგ უკრაინას არაერთი ქვეყანა ეხმარებოდა გრანტებით ომისშემდგომი კრიზისის დასაძლევად, მაგრამ მდგომარეობა არ შეცვლილა. ამ რესურსი ძირითადად ოლიგარქებისა და ჩინოვნიკების ჯიბეში წავიდა.
სასაცილო დღეში ვართ, ბაბუაჩემს 5 გრივნათ გაუზარდეს პენსია მაშინ, როცა პური ღირს 25 გრივნა, წარმოგიდგენიათ? ბაბუაჩემის პენსია 3000 გრივნაა, ბებიაჩემის 2500 – ეს დაახლოებით 65, 70 დოლარია. ამით უნდა გადაიხადონ კომუნალურები, იყიდონ საკვები პროდუქტი და წამლები, ხომ წარმოუდგენელია?
უკრაინელ ჩინოვნიკებს აქვთ კარგი ხელფასი, დიდი ბიზნესები. ცხადია, მათზეც იმოქმედა ალბათ ომმა, მაგრამ არა ისე მწვავედ, როგორც ჩვეულებრივ მოქალაქეებზე.
ანექსირებულ ყირიმშიც არაერთი ჩემი ახლობელი დარჩა. მკაცრი სანქციებია დაწესებული თუ „საზღვარს“ გადაკვეთ. ვერც ჩვენ გადავდივართ მათთან, ვერც ისინი გადმოდიან ჩვენთან.
დიდი პრობლემაა ყირიმში შეღწევა. დონეცკსა და ლუგანსკშიც აჯანყდნენ, მაგრამ ის არ გამოვიდა, რასაც ელოდნენ, მიმოსვლა თუ გართულდებოდა რუსების მიერ ანექსირებულ ტერიტორიებზე არავინ ელოდა. როგორც აქამდე არ ჰქონდათ ხმის ამოღების უფლება, ახლაც ასე უუფლებოდ დარჩნენ.
ლუგანსკის, დონეცკის და ყირიმის მცხოვრებლებმა, ვინც რუსეთის მიერ კონტროლირებად ტერიტორიებზე დარჩა, ვფიქრობ გააცნობიერეს, რაც მოხდა და დრო რომ უკან დავაბრუნოთ ამას არ დაუშვებდნენ.
მე ყირიმს ისევ ჩვენსას ვუწოდებ, მშვენიერს და განუმეორებელს. ბოლოს იქ ყირიმში 2013 წელს ვიყავი მეუღლესთან ერთად, ეს დაუვიწყარი ნახევარკუნძულია.
ვფიქრობ, ნეტა ოდესმე შევძლებ შვილს ვანახო ეს მშვენიერება? შეძლებს ჩემი შვილიც ისუნთქოს იქაური სუფთა ჰაერი და გაიგოს იქაური სუფთა წლის გემო? არ ვიცი.
მრავალი წელია ჩვენთან მშვიდობა აღარ ყოფილა, დავიღალეთ ამ დაძაბულობით. რა სჭირდება რიგით მოქალაქეს? მშვიდობა და ხვალინდელი დღის იმედი, შვილების ნათელი მომავლის რწმენა, მაგრამ უკრაინის ახლანდელი მდგომარეობა ამ ყველაფერსაც ეჭვქვეშ აყენებს.
