„არ მაქვს უფლება ვუღალატო ჩემს ქვეყანას და ყოველდღე, უნივერსიტეტის შემდეგ, მივდივარ პარლამენტთან. ვისაც ოდნავ მაინც გადარდებთ თქვენი ქვეყანა, თქვენი შვილები და თქვენი თანამოქალაქეები უბრალოდ არ უნდა გაჩუმდეთ“ – ამბობს ნათია ჭელიძე, სტუდენტი ხულოდან, რომელიც თბილისში სწავლობს და საქართველოს პარლამენტთან რუსულ კანონს აპროტესტებს.
ნათიამ „ბათუმელებს“ წერილობით მოაწოდა მოსაზრება, თუ რატომ ეწინააღმდეგება რუსულ კანონს:
„კანონის წაკითხვის შემდეგ მივხვდი, თუ რატომ ეძახდნენ ამ კანონს რუსულს. ეს კანონი დასავლური ქვეყნებიდან დაფინანსებულ სამოქალაქო ორგანიზაციებსა და დამოუკიდებელ მედიას აგენტებად და მოღალატეებად აცხადებს და იმაზე მეტად იძლევა კერძო სექტორში შეჭრის საშუალებას, ვიდრე ეს საჭიროა.
ვიღაც ჩემს სახლში რომ შემოიჭრას და ანგარიში მომთხოვოს ჩემს ფინანსებზე, მაშინ ჩემი მშობლებიც აგენტები გამოდიან? ამ ორგანიზაციების ფინანსებს და ანგარიშებს რაც შეეხება, თავისი ნორმების ფარგლებში ისედაც ღია და გამჭვირვალეა და ის პროპაგანდა, რასაც დღეს მთავრობა ეწევა, ნიშნავს რუსეთისკენ სვლას, რომელსაც ჩვენი ქვეყნისთვის არაფერი კარგი არ გაუკეთებია.
წარმოუდგენელია, რომ ორგანიზაცია, რომელიც ჩვენს უფლებებს იცავს, ან მედია, რომელიც ხალხის პრობლემებს აშუქებს, შევრაცხოთ უცხოური ინტერესის გამტარებად. ანუ ამ კანონით, ვინც ამ საქმეს ემსახურება, ცხადდება აგენტად, მოღალატედ, მტრად, ხოლო მთავრობა, რომელიც თვითონაც იღებს დასავლეთიდან დაფინანსებას – არა.
რისი გამჭვირვალობაც ქართველ ხალხს გვაინტერესებს არის ის, თუ სად მიდის ჩვენი ფული, მაშინ როცა ჩვენი პრობლემები ამდენი წლის განმავლობაში მოუგვარებელი რჩება?
რა პრობლემები შეიძლება შექმნას ამ კანონმა? აღარ გვეყოლება მედია, რომელიც ჩვენს პრობლემებს გააშუქებს. აღარ გვექნება თავისუფალი აზრის გამოხატვის შესაძლებლობა, როგორც მოხდა რუსეთში. ჩვენი ქვეყანა დარჩება დაუცველი და ყველაფერი, რაც ამდენი წლის განმავლობაში ჩვენს წინაპრებს უკეთებიათ – ჩამოინგრევა.
2008 წლის აგვისტოს ომში ჩემი ძალიან ახლობელი ადამიანი, მერაბ ჭელიძე რუსეთმა მოკლა. მერაბს იმიტომ არ გაუწირავს თავისი სიცოცხლე, რომ მე და ზოგადად, მომავალ თაობას, რუსეთში გვეცხოვრა, რუსული კანონებით. ჩვენს მთავრობას ეს ადამიანები მხოლოდ აგვისტოში ახსენდება და ამ კანონის ინიციირებაც კი ამ ადამიანების შეურაცხყოფას ნიშნავს.
ქვეყანა, რომელმაც ამდენი რამ დაგვიშავა, ამდენი ძვირფასი ადამიანი წაგვართვა, ამ კანონის მერე გახდება ჩვენი ერთადერთი „მეგობარი“ და ეს იქნება ყველაზე მძიმე ტრაგედია ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში.
ამ კანონის მეორედ ინიციირება არის ქართველი ხალხისთვის სახეში შეფურთხება. ევროკავშირიც გვეუბნება, რომ ამ კანონით ვერანაირად ვეღარ შევალთ ევროკავშირში.
ეს კანონი არ ემსახურება საქართველოს ინტერესებს და ქართველი ხალხის არჩევანს. მთავრობის წევრებს და იმ 83 დეპუტატს, რომლებმაც ამ კანონს მხარი დაუჭირეს, ცხადია, აქვთ პირადი ინტერესები, რის გამოც შეუძლიათ მესამეჯერაც დააინიციირონ იგივე კანონი.
რუსული კანონის მეორედ ინიცირება არაფერს არ ემსახურება გარდა იმისა, რომ არ გავხდეთ ევროკავშირის წევრი ქვეყანა. როცა მოსახლეობა გეუბნება, რომ არ უნდა რუსული კანონი, როცა ევროკავშირი გეუბნება, რომ ამ კანონის მიღებით ვერაფრით ვეღარ შევალთ ევროკავშირში და შენ მაინც მეორეჯერ აინიციირებ – ღალატობ საკუთარ ქვეყანას და ხალხს.
ძალიან მძიმე შედეგი დადგება თუ სამოქალაქო საზოგადოება და კრიტიკული მედია აღარ იარსებებს. გამოვა, რომ ამ მთავრობას არავინ არ გააკრიტიკებს, ყველა გავხდებით რუსული ინტერესების მატარებელი მთავრობის მონა.
ცოტა უცნაურია, მაგრამ რაც თბილისში ჩამოვედი, ყველაზე ხშირად სადაც დრო გამიტარებია უნივერსიტეტის შემდეგ, პარლამენტის ეზოა. სულ პროტესტის გრძნობა მქონდა რეგიონში ცხოვრების დროსაც, როცა ადამიანების მძიმე ყოფას ვუყურებდი მთაში. მეც ამ მძიმე ყოფის ერთ-ერთი მონაწილე ვარ, რომელსაც ყველაზე კარგად ესმის რა აწუხებს რეგიონში და სოფლად მცხოვრებ ადამიანებს და ისიც, რომ ეს მძიმე ყოფა კი არ უმჯობესდება პირიქით, უარესობისკენ მიდის.
ევროკავშირმა ძალიან ბევრ ადამიანს შეუმსუბუქა ეს ყოფა. ახალგაზრდებს ცნობიერება გაუზარდა, მიზნები და სურვილები გაუჩინა, რომ მათ სოფლებს იქეთ არსებობს სამყარო უამრავი შესაძლებლობებით, რომელიც აუცილებლად უნდა ნახონ და მერე თავადაც შეიტანონ წვლილი ამ ყველაფრის გაუმჯობესებაში.
ცოტა იმედგაცრუებულიც ვარ, იმიტომ რომ საქართველოში სტუდენტობა ძალიან რთულია და არც ისეთია, როგორც ჩემს წარმოდგენებში იყო. არავინ ხელს არ გიწყობს. გიწევს მუშაობა იაფ მუშახელად, რომ დაიკმაყოფილო მინიმალური საცხოვრებელი პირობები და ბოლოს ისე გღლის ეს ყოფა, ერთადერთი რაც გინდება, ამ ქვეყნიდან გაქცევაა. არაფერი არ ფასდება ამ ქვეყანაში ღირსეულად. ზუსტად ამ პრობლემების მოგვარების და მძიმე ყოფის გაუმჯობესების გარანტია ჩემთვის ევროპა და ევროკავშირი.
ამიტომაც, რაც არ უნდა იმედგაცრუებული და დაღლილი ვიყო, არ მაქვს უფლება ვუღალატო ჩემს ქვეყანას და ზუსტად ამიტომაც ყოველდღე უნივერსიტეტის შემდეგ მივდივარ პარლამენტთან. ვისაც ოდნავ მაინც გადარდებთ თქვენი ქვეყანა, თქვენი შვილები და თქვენი თანამოქალაქეები უბრალოდ არ უნდა გაჩუმდეთ და ნებისმიერი ფორმით გააპროტესტოთ“.
- რა ხდება?
მმართველმა პარტიამ მიცემული პირობა დაარღვია და ე.წ. რუსულ კანონის ჩაგდებიდან ერთი წლის შემდეგ კანონპროექტი ისევ დააბრუნა. „ქართული ოცნების” მიერ 3 აპრილს დარეგისტრირებულ კანონპროექტში „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“, გასულ წელს „ხალხის ძალის“ მიერ ინიციირებული და საპარლამენტო უმრავლესობის 76 დეპუტატის მხარდაჭერილი კანონისგან განსხვავებით, ტერმინი „უცხოური გავლენის აგენტი“ ჩანაცვლებულია „უცხოური ძალის ინტერესების გამტარებლით“.
კანონპროექტი გრანტის მიმღებ ორგანიზაციებს — „უცხოური ძალის ინტერესების გამტარებლის“, ხოლო მათ შორის აშშ-ს, ევროკავშირსა და საერთაშორისო ფონდებს, რომლებიც გრანტებს გასცემენ საქართველოში, „უცხოური ძალის“ სტატუსებს მიანიჭებს.
საქართველოს საერთაშორისო პარტნიორებმა, აშშ-ის, ევროკავშირისა და ევროპის საბჭოს ჩათვლით, შეშფოთება გამოთქვეს საქართველოს ხელისუფლების მიერ შარშან „უპირობოდ“ გაწვეული კანონპროექტის ხელახალი ინიციირების გამო. დასავლელი პარტნიორები საქართველოს მოუწოდებენ, უარი თქვას აღნიშნული კანონის მიღებაზე, რადგან ის ხელს შეუშლის საქართველოს ევროპულ პერსპექტივას.
მსგავსი კანონის მიღებამ რუსეთში სრულად გააქრო დამოუკიდებელი სამოქალაქო ორგანიზაციები და მედიასაშუალებები. დროთა განმავლობაში რუსეთი აღნიშნულ კანონს სულ უფრო ამკაცრებდა და ის ამჟამად ვრცელდება ფიზიკურ პირებსა და ნებისმიერ ადამიანზე, რომელიც რაიმე ფორმით იღებს ფულს დასავლეთისგან.
