35 წლის ჰაიკ ასრიანცი საქართველოში პირველად 2008 წელს ჩამოვიდა, როგორც ტურისტი, 2011 წელს კი საქართველოში საცხოვრებლად გადმოსვლა გადაწყვიტა. ცხრა წელია, რაც თბილისში ცხოვრობს და დღემდე ფიქრობს, რომ საქართველო ის ადგილია, სადაც წამოსვლა აქამდე არ უნანია.
ჰაიკი ამბობს, რომ როცა რუსთაველი, ძველი თბილისი მოინახულა, მაშინვე მოიხიბლა იქაურობით. ეს ადგილები დღემდე ყველაზე სენტიმენტალურია მისთვის.
-
რატომ გახდა საქართველო ჩემი სახლი
„როცა ოჯახის წევრებს ჩემი გადაწყვეტილების შესახებ ვუთხარი, პირველი კითხვა იყო – რატომ საქართველო? და რატომ არა, ვთქვათ, ევროპის რომელიმე ქვეყანა, აშშ ან კანადა? გარკვეულწილად, ეს კითხვა იმანაც განაპირობა, რომ მათ აღქმებში ჯერ კიდევ იყო წარმოდგენები 90-იანი წლების საქართველოზე, როგორც საშიშ და კრიმინალურ ქვეყანაზე. თუმცა შემდეგ, როცა სტუმრად ჩამოდიოდნენ, ნახეს ახალი საქართველოც,“ – გვეუბნება ჰაიკი.
მას ძალიან უყვარს მოგზაურობა, ამიტომ საქართველოს თითქმის ყველა კუთხე აქვს მოვლილი. რამდენჯერმე იყო კახეთში, თელავში და ამბობს, რომ კარგად იცნობს იქაურობას. მოინახულა სამეგრელო, რაჭა და სვანეთიც.
„სადაც არ უნდა წავიდე, ყველა მხარე ძალიან მომწონს – ბუნება, ტყეები და ტბები. ზოგჯერ მგონია, რომ ადგილობრივები არ აფასებენ ამ ყველაფერს სათანადოდ. როცა მოგზაურობ, სჯობს გამორთო სმარტფონი და გაიხედ-გამოიხედო, ნახო რამდენად გასაოცარი ბუნებაა საქართველოში,“- ამბობს ჰაიკი.
ჰაიკი ბოლო ექვსი თვეა ბათუმში ცხოვრობს. როგორც გვეუბნება, მოსწონს ბათუმის სიმყუდროვე, ადამიანები, არქიტექტურა და ზღვა, მიუხედავად სუბტროპიკული წვიმებისა.
ზოგჯერ აღიზიანებს საცობები ქუჩებში, განსაკუთრებით წვიმის დროს. ასეთ დროს სკუტერს ქირაობს ხოლმე, თუმცა, ძირითადად, ფეხით გადაადგილდება ქალაქში.
„ერთხელ ჩემი სკუტერი მომპარეს, მაგრამ პოლიციამ ვერ იპოვა“- ჰაიკი სხვა უსიამოვნო შემთხვევას ვერ იხსენებს, რომელიც ბათუმს უკავშირდება.
ერთადერთი, რაზეც გული სტკივა, ქალაქის ურბანული განვითარებაა.
„ბევრი ცნობილი შენობა, სინამდვილეში, საკმაოდ ულამაზოა. ქალაქის ნაწილი დამახინჯებულია მაღალი შენობებით.
ამას ალბათ ვერაფერს უშველით, თუმცა საცობებს და ქალაქის გამწვანებას შეგიძლიათ მიხედოთ,“- გვეუბნება ის.
ჰაიკ ასრიანცი
- თუ აქ ცხოვრებას გადაწყვეტთ, ქართული უნდა ისწავლოთ
„ვისაც საქართველოში ცხოვრება სურს, ვურჩევ, ქართული ენა ისწავლოს. მე ქართული ანბანი 10 დღეში ვისწავლე. დავიწყე კითხვაც.
როცა ქუჩებში დავდივარ, შემიძლია გავარჩიო რომელია მარკეტი, აფთიაქი, წავიკითხო რესტორნის მენიუ. მართალია, ჯერ სრულყოფილად ვერ ვსაუბრობ, მაგრამ ყველაფერი მესმის. ყოველდღე ვსწავლობ ახალ სიტყვებსა და ფრაზებს“ – ამბობს ჰაიკი
- ვფიქრობ, ქართველები და სომხები ერთმანეთს სათანადოდ არ იცნობენ
„ქართული კულტურა მრავალფეროვანი და სტუმართმოყვარეა, ამიტომ ქსენოფობიის იარლიყს მაინც და მაინც არ მივაწებებდი. ვფიქრობ, ასეთი რამ ყველა სხვა საზოგადოებაშიც არის. ეს ინდივიდუალურად, ცალკეული ადამიანების პრობლემაა და სამწუხაროდ, მეც მქონია შეხება ასეთ ხალხთან, თუმცა ძირითადად სოციალურ ქსელებში წამიკითხავს ქსენოფობიური კომენტარები.
შენზეა დამოკიდებული, ჩაერთვები დისკუსიაში და აჩვენებ, რომ არასწორად ფიქრობს, თუ უბრალოდ დააიგნორებ. მე იგნორს ვარჩევ ხოლმე,“- ამბობს ჰაიკი.
თუმცა გვეუბნება, რომ ამ საკითხის მიმართ ოპტიმისტურად არის განწყობილი და სჯერა, რომ ადამიანები შეიცვლიან დამოკიდებულებას: „ისწავლიან, რომ არ უნდა დაახარისხონ ადამიანები ეთნიკური ან სხვა ნიშნით. მე ქართველი მეგობრებიც მყავს და ეს მაძლევს ამის იმედს.“
ჰაიკ ასრიანცი
ჰაიკის აზრით, ქართველებსა და სომხებს ჯერ კიდევ არასწორი წარმოდგენები რომ აქვთ ერთმანეთზე იმის ბრალია, რომ არ ცდილობენ სათანადო კონტაქტის დამყარებას.
„თუმცა ბოლო დროს ეს დამოკიდებულება თითქოს იცვლება. სომხები ხშირად მოგზაურობენ საქართველოში. მაგალითად, კორონავირუსამდე 1 მლნ-მდე სომეხმა იმოგზაურა საქართველოში. შეუძლიათ შეხვდნენ ერთმანეთს და ისაუბრონ. უფრო ხშირად დადიან ახალგაზრდები, რასაც ვერ ვიტყვი ქართველებზე. ქართველები არ მოგზაურობენ სომხეთში.
ბოლო დროს ახალგაზრდებმა დაიწყეს მოგზაურობა კლუბების და ღამის ცხოვრებისთვის, თუმცა ბიზნესს და ტურისტულ მოძრაობებს ვერ ვხედავთ,“- გვეუბნება ჰაიკი.
ჰაიკი ბათუმის ქუჩებში
- ნებისმიერ ბიზნესს ნებისმიერ ქვეყანაში ახლავს სირთულეები
„ნებისმიერ რეალობაში ახლავს ბიზნესს გამოწვევები. ჩვენი ერთ-ერთი დიდი გამოწვევა ახალი ხალხის აყვანაა გუნდში. ქართველები ნიჭიერი არიან, თუმცა სრულ განაკვეთზე მუშაობა ურჩევნიათ, სტაბილურ და მყუდრო გარემოში. პატარა კორპორატიულ გარემოში სამუშაოდ მოტივირებული ადამიანების პოვნა რთულია,“- ამბობს ჰაიკი.
საქართველოში გადმოსვლამდე ის მარკეტინგისა და გაყიდვების სფეროში მუშაობდა. ასევე კომპიუტერული მეცნიერებებისა და კომუნიკაციების სფეროში.
„ამავე დროს ვეხმარებოდი სტარტაპერებს ბაზარზე გასვლაში. საქართველოში გადმოსვლის შემდეგ სარეკლამო კომპანიაში კონსულტანტად დავიწყე მუშაობა. საბოლოოდ კი ჩემს საყვარელ საქმეზე ფოკუსირება გადავწყვიტე, ანტერპრენერი ვარ და უკვე ოთხი წელია, რაც დამწყებ სტარტაპერებს ვეხმარები.
კორონავირუსის პანდემიამ გარკვეული პრობლემები ჩვენც შეგვიქმნა, თუმცა არ გავჩერებულვართ და ონლაინ გავაგრძელეთ შეხვედრები“.
- სამზარეულო თითქოს ჰგავს, მაგრამ მაინც განსხვავებულია
„ქართული და სომხური სამზარეულო თითქოს ჰგავს ერთმანეთს, მაგრამ მაინც განსხვავებულია. ქართული სამზარეულო მომწონს, რადგან ბევრ ხორცსა და ყველს იყენებენ.
რა თქმა უნდა, მომწონს ხინკალი, მწვადი, ხაჭაპური – ყველანაირი. კუბდარის მიმართ გულგრილი დამოკიდებულება მქონდა, თუმცა სვანეთში ყოფნისას თავიდან აღმოვაჩინე.
ჰაიკი ბათუმში
აქ ყველგან შეგიძლია შეუკვეთო ან თვითონ დაამზადო, მაგრამ სომხეთში გვაქვს რამდენიმე კერძი, რომლებიც მენატრება ხოლმე. აქ არსად მინახავს. ამიტომ კარგი იქნება, სომხური რესტორნებიც რომ იყოს საქართველოში. ბევრი არ არის. ბევრი სომეხი მეგობარი მყავს აქ და იქნებ გააკეთონ რამე.
საერთო ჯამში, საქართველოში კომფორტს გიქმნის ეს ერთობლიობა – ღირებულებები, ცხოვრების ხარისხი, ხალხი, სამზარეულო და კლიმატი“ – ამბობს ჰაიკი.
______________________________________________________
