ინგა კახაძე ინგლისური ენისა და ლიტერატურის წამყვანი მასწავლებელია ხულოს მუნიციპალიტეტის სოფელ დიოკნისში. 45 წლის ახლა უკვე მაღალკვალიფიციურ მასწავლებელს ინგლისური ენა სკოლაში არ უსწავლია. ინგა 17 წლის, ნაადრევად დაქორწინდა და 2 შვილი გაუჩნდა. 25 წლისამ ინგლისური ენის სწავლა მოინდომა, რეპეტიტორებთან იარა, ენა ისწავლა და ბათუმის უნივერსიტეტში ჩააბარა ინგლისური ენისა და ლიტერატურის ფაკულტეტზე.
ორშვილიანი ქალის სტუდენტობა ხულოდან ბათუმში, ინგას თქმით, საკმაოდ რთული, თითქმის შეუძლებელიც კი იქნებოდა, რომ არა მისი ოჯახის წევრების დიდი მხარდაჭერა და სურვილი, რომ მათ ოჯახის წევრს განათლება მიეღო, პროფესიაზე ეფიქრა და დროც ჰქონოდა ამისთვის.
ინგა კახაძე
ინგა კახაძე, ინგლისური ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი ხულოს მუნიციპალიტეტის სოფელ დიოკნისიდან:
მიუხედავად იმისა, რომ უკვე ოჯახი მყავდა, ინგლისური ენის და კომპიუტერთან მუშაობის შესწავლა მოვინდომე. ეს 2001-2005 წლები იყო. რეპეტიტორთან დავდიოდი, ენა რომ მესწავლა. ჩემი ოჯახი დამეხმარა: დედამთილი და მამამთილი, რომლებიც თავადაც სკოლის მასწავლებლები იყვნენ და კარგად იცოდნენ რა მნიშვნელობა აქვს ქალისთვის განათლებას, ეკონომიკურ დამოუკიდებლობას. მათ მიბიძგეს სურვილები რეალობად მექცია. ჩემს შვილებს იტოვებდნენ, თან სკოლაშიც მუშაობდნენ, პირუტყვს უვლიდნენ და თავისუფალი დრო მრჩებოდა სწავლისთვის. ყველა ჩემი პასუხისმგებლობა ოჯახში იმ დროს ჩემმა დედამთილმა იტვირთა.
„სტიპენდიას შვილებისთვის ვინახავდი, ერთადერთი ქალი ვიყავი კურსზე, ვისაც ოჯახი და შვილები ჰყავდა“
მე ბათუმში წავედი, სტუდენტი გავხდი და ნათესავთან ვცხოვრობდი. არ იყო საშუალება სწავლის საფასურთან ერთად ბინაც დამექირავებინა. ბავშვებს, ოჯახს ბევრი რამ სჭირდებოდა და ჩემი მეუღლე იმ დროს რუსეთში მუშაობდა, სწავლის გადასახადს მიხდიდა.
ბათუმიდან ხულოში გავრბოდი ყოველ კვირას ბავშვების სანახავად, წასვლა-მოსვლის საშუალებაც დიდად არ იყო. ერთადერთი ქალი ვიყავი ჩემს კურსზე ვისაც შვილები და ოჯახი ჰყავდა. როცა კურსელები სადმე მიდიოდნენ, მე ვერ ვიმეტებდი კაპიკებსაც, შვილებისთვის ვინახავდი სტიპენდიას.
„მხოლოდ შინ ყოფნა ქალის პიროვნულობის ჩაკვლაა“
ადრე სხვანაირად იყო. სკოლას რომ ამთავრებდი, მაშინვე ოჯახი უნდა შეგექმნა და მეც ასე მოვიქეცი. ისე, დედა სულ გვეუბნებოდა მე და ჩემს დებს, ქალი მეუღლის ხელფასზე დამოკიდებული არ უნდა იყოსო, სულ ამას ჩაგვჩიჩინებდა.
ჯერ კიდევ არსებობს ოჯახები, სადაც ფიქრობენ, რომ შემომტანი უნდა იყოს მამაკაცი, ქალი კი მხოლოდ სამზარეულოში უნდა ტრიალებდეს. მე გამიმართლა, თუმცა რომ არა დედის და დედამთილის მხარდაჭერა, ახლა გამოუცდელი, გაუბედავი, შინიდან ფეხგაუდგმელი ქალი ვიქნებოდი.
როცა ქალი მხოლოდ ოჯახს ეკუთვნის, შინ შრომობს და შვილებს ზრდის, ვფიქრობ, რომ იჩაგრება. ბევრი ქალია, ვისაც განათლება არ მიუღია, მაგრამ აქვს ჩემზე უკეთესი სახლი, უკეთესი ნივთები და სხვა, მაგრამ ვფიქრობ, რომ მხოლოდ შინ ყოფნა ქალის პიროვნულობის ჩაკვლაა.
„უნდა ვიცოდეთ, რას ისურვებდნენ ქალები თავიანთ სოფელში, უბანში, თემში“
ქალები, რომლებსაც სამსახური გვაქვს სოფელში, ოჯახს არაფერს ვაკლებთ. ორმაგადაც კი ვართ დატვირთულები: შინ სოფლის საქმეებსაც ვაკეთებთ და სამსახურშიც ვართ, საღამოობით რვეულებს ვასწორებთ, მეორე დღის გაკვეთილს ვგეგმავთ, ვამზადებთ მოსწავლეებს, მიწაზეც ვშრომობთ…. სოფელში დასაქმებული ქალი ორმაგად შრომობს.
ჩემს ირგვლივაც არიან ქალები, რომლებსაც მობეზრდათ შინ ყოფნა და თუნდაც თავშესაქცევს ეძებენ, გრძნობენ შინიდან გასვლის საჭიროებას.
თანამედროვე სამკითხველო ან ქალთა ოთახი მაინც რომ იყოს სოფელში, სადაც შეიკრიბებოდნენ, ხელსაქმეს მიუსხდებოდნენ ერთად, ისაუბრებდნენ, იკითხავდნენ, რაღაც სივრცე უნდა არსებობდეს სხვადასხვაგვარი უნარის გამოსავლენად.
ქალთა ოთახი არის ხულოს ცენტრში, მაგრამ იქ ახლომახლო მცხოვრები ქალები იკრიბებიან, ხულოს განაპირა სოფლების ქალები კი უყურადღებოდ რჩებიან, მათაც სჭირდებათ მსგავსი სივრცეები.
საჭიროა კვლევა, რომელი თემის ქალებს რა ტიპის სივრცე სჭირდება. უნდა ვიცოდეთ რას ისურვებდნენ ქალები თავიანთ სოფელში, უბანში, თემში.
მეტ პროგრამას უნდა ახორციელებდნენ მაღალმთიან რეგიონებში ქალთა გაძლიერებაზე მომუშავე არასამთავრობო ორგანიზაციები. მეტად უნდა იყვნენ ჩართულები საზოგადოებრივ საქმიანობაში ქალები სოფლიდან, შესაძლებლობების და კომპეტენციების მიხედვით.
ადრე უცხო ენა სოფლებში დიდად პოპულარული არ იყო. ახლა სამ სავალდებულო საგანს შორისაა ეროვნულ გამოცდებზე. ვცდილობ ჩემი გაკვეთილები ყოველთვის სიახლისშემცველი იყოს. მართალია ზუმმა თითქოს გაართულა სკოლის ცხოვრება, მაგრამ ამავე დროს ეს პროგრამა იძლევა უამრავი ვიზუალური და საკომუნიკაციო სავარჯიშოების გამოყენების საშუალებას.
საკმაოდ კარგად სწავლობენ უცხო ენას სკოლაში ბავშვები. განსაკუთრებით ისინი, ვინც უმაღლეს სასწავლებლებში აბარებენ და უცხო ენა სჭირდებათ. წელს ჩემი 5 მოსწავლიდან 3 უფასო ფაკულტეტზე მოხვდა თსუ-ში.
ჩემთვის, როგორც ენის მასწავლებლისთვის დიდი გამოცდილება იყო ჰესის მშენებელი კომპანია „აჭარისწყალი ჯორჯიას“ ორწლიანი პროექტი, რომლის ერთ-ერთი მასწავლებელიც მე ვიყავი.
ამ პროექტის ფარგლებში გადავამზადეთ 60-მდე მე-12 კლასელი, აბიტურიენტები. კურსები სრულიად უფასო იყო მათთვის, 2 წელი მე ჩვეულებრივად მიხდიდნენ ხელფასს ამ პროექტში. სახელმძღვანელოები, დისკები, ტექნიკური აღჭურვილობა – ყოველმხრივ გვამარაგებდნენ. ძალიან დიდი მნიშვნელობა და შედეგი აქვს ასეთ პროექტებს მაღალმთიანი რეგიონებისთვის, სადაც ბავშვებს ისე არ მიუწვდებათ ხელი რეპეტიტორებზე, როგორც ქალაქში.
