ქობულეთში, სოფელ დაგვაში, 11 წელი შენდებოდა კულტურის სახლის შენობა, რომელიც ქართული სოფლის ისტორიაში ერთ-ერთ ყველაზე შთამბეჭდავ და გრანდიოზულ ნაგებობად შეიძლება ჩაითვალოს.
კულტურის სახლის მშენებლობა 1953 წელს რუსმა ინჟინერმა დაიწყო, თუმცა ის მალევე ჩამოაშორეს პროექტს. მშენებლობის გაგრძელება ბერძენმა ინჟინერმა გადაიბარა, რომელმაც ნაწილობრივ შეცვალა პროექტი. ასე გაჩნდა შენობის ფასადზე ბერძნული აკროპოლისის ელემენტები. კულტურის სახლის მშენებლობა 1964 წელს დასრულდა. 650 ადამიანზე გათვლილი სააქტო დარბაზით ის გახდა ყველაზე დიდი კულტურის სახლი, რომელიც აჭარაში ოდესმე აშენებულა. იმ პერიოდში დაგვას კოლმეურნეობა ერთ-ერთ მდიდარ კოლმეურნეობად მიიჩნეოდა. სოფელში ბერძნები და ქართველები ერთად ცხოვრობდნენ.
ჯემალ ტარიელაძეს, რომელიც 42 წელი მუშაობდა დაგვას კულტურის სახლის დირექტორად, არ ახსოვს იმ ფილმის სახელი, რომელიც პირველად აჩვენეს აქ, მაგრამ ახსოვს, რომ კინოჩვენებაზე დარბაზი გადაჭედილი იყო, ნემსი არ ჩაეტეოდაო, – იხსენებს.
კულტურის სახლში 17 სახელოვნებო წრე ფუნქციონირებდა. ყოფილი დირექტორი იხსენებს, რომ უზარმაზარი შენობის სანახავად, რომელსაც აკროპოლისის ელემენტებით შემკული ფასადი აქვს, საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან ჩადიოდა ხალხი.
კულტურის სახლში იმართებოდა კონცერტები, ანსამბლები გასტროლებზე ჩამოდიოდნენ და წარმოდგენებს მართავდნენ, თუმცა განსაკუთრებით ბევრი ხალხი ინდურ ფილმებზე გროვდებოდა.
„მეზობელი სოფლებიდან მოდიოდნენ აქ ინდური ფილმების სანახავად. დარბაზი რომ ივსებოდა, ფანჯრის რაფებიდან დაწყებული, კიბეებით დამთავრებული ყველგან ხალხი იჯდა. ტევა არ იყო,“ – იხსენებს ჯემალ ტარიელაძე.
ახლა შენობა ავარიული და განადგურებულია. უმეტეს ოთახებში გადაადგილება სახიფათოა. მხოლოდ ორი ოთახია, რომელშიც სახელოვნებო წრეები ფუნქციონირებს.
როგორც ჯემალ ტარიელაძე ამბობს, კულტურის სახლის განადგურების პროცესი 90-იან წლებში დაიწყო. „ზოგჯერ ჩემს კაბინეტში მეძინა, ვინმეს რამე რომ არ მოეპარაო,“ – იხსენებს. მისი თქმით, პირველი, რაც კულტურის სახლიდან მოიპარეს, ხავერდის მძიმე, წითელი ფარდები იყო.