აბაშიძის რეჟიმის საწინააღმდეგო ორგანიზაციის ჩამოყალიბებაზე რა პრეტენზია უნდა მქონდეს. პრეზენტაციაზე მისალმებასაც კი ვაპირებდი, თუმცა ედვარდ სურმანიძემ ჩათვალა, რომ იქ შეკრებილ ხალხს შესაძლოა ჩემთვის მხურვალე ტაში დაეკრა და ამიტომ არ ისურვა ჩემი სიტყვით გამოსვლა. არ შეიძლება დღეს საუბარი იმაზე, თუ ვინ იქნება აბაშიძის შემდგომი პერიოდისთვის ხელმძღვანელი. ჩვენ გვაქვს უკანასკნელი ბრძოლა აბაშიძის რეჟიმთან. ის გამუდმებით სამხრეთ ოსეთს და აფხაზეთს გვახსენებს და წინააღმდეგობის გაწევის შემთხვევაში სისხლის დაღვრით გვემუქრება. ასეთ ფონზე ლაპარაკი იმაზე, რომ აბაშიძის შემდეგ მე უნდა ვიყვე, რადგან ზურაბ ჟვანიამ დამავალა, ან თქმა დაგასწარით, არ შეიძლება. პოლიტიკური თვალსაზრისით ეს არის უმწიფარობა, მორალური თვალსაზრისით კი მორალის ნაკლებობა.
„ჩვენი აჭარას“ მცდელობა ოპოზიციის გაერთიანებისა, პრაქტიკულად უშედეგოდ დამთავრდა.
ჩვენი ამოცანა იყო „ჩვენი აჭარა“ მათთვისაც ისეთი შინაური ყოფილიყო, როგორიც ბევრი სხვა ადამიანისთვისაა. „ჩვენმა აჭარამ“ ჩაატარა საპრეზიდენტო არჩევნები აჭარაში, მათ დააკომპლექტეს ყველა უბანი და უზრუნველყვეს ხმების დაცვაც. ჩვენ დავიწყეთ საარჩევნო პოლიტიკური სივრცის გახსნა აჭარაში ჯერ კიდევ სექტემბერ-ოქტომბერში. ამიტომ ჩვენგან დისტანცირებით სასიკეთო შედეგებს არამგონია რომ მიაღწიონ.
არის მეორე ფაქტორიც: პრაქტიკულად, ასლან აბაშიძის ხელისუფლების რესურსი იყო გამოყენებული ამ ხალხის თბილისში ჩამოსაყვანად, იყვნენ ისეთებიც, რომლებიც გულანთებული პატრიოტები და აბაშიძის ხელისუფლების მოწინააღმდეგეები არიან, მაგრამ აქტივისტებში შევიცანი ისეთებიც, რომლებიც აბაშიძემ თბილისში ჩამოიყვანა შევარდნაძის მხარდასაჭერად და რუსთაველზე ხერგილი მოგვიწყო. თქვენ წარმოიდგინეთ, ისინიც კი შევიცანი, 23 ოქტომბერს ჩვენი მიტინგი რომ დაარბიეს. ასეთი რესურსით ასლან აბაშიძის წინააღმდეგ ბრძოლა მაინცადამაინც წარმატებული ვერ იქნება. აი ეს საყვედური, თუ შენიშვნა შემიძლია ედვარდ სურმანიძის მიმართ ვთქვა. არ იყო სასურველი მეორე ოპოზიციური სტრუქტურის შექმნა.
საუბრობენ შესაძლო გარიგებაზეც.
შესაძლოა ასლან აბაშიძისთვის უფრო მისაღები იყოს ჟვანიასა და სურმანიძეს გაურიგდეს, ვიდრე სააკაშვილს და ბერძენიშვილს, ეს ბუნებრივია. ასლან აბაშიძე ცდილობს საქართველოს ახალი პრეზიდენტისგან თავი დაიცვას მისთვის ნაკლებად მტკივნეულ ხალხთან თანამშრომლობის გზით. თუ ასლან აბაშიძე ჟვანიას გადააბარებს ხელისუფლებას, მაშინ ჩაითვლება, რომ რაღაც ნომენკლატურული გადატრიალება ხდება. ეს არ იქნებოდა ურიგო, რადგან მერე დაინიშნება აჭარის უზენაესი საბჭოს არჩევნები და რეალურად გამოჩნდება, ვის რა ძალა აქვს. მაგრამ, ალბათობა იმისა, რომ აბაშიძე ჟვანია-სურმანიძეს გადააბარებს ხელისუფლებას, პრაქტიკულად ნულის ტოლია. ამიტომ გაუგებარია მათი სიმბიოზი (თანაცხოვრება) – ძირს აბაშიძე და მეორეს მხრივ კონსტრუქციული თანამშრომლობა მასთან.
ედვარდ სურმანიძეს ვუსურვებ იყოს აქტიური პოლიტიკოსი და ნაფთალინიდან ამოღებულს არ გავდეს. მას არ მიუღია მონაწილეობა ბოლო წლების, მითუმეტეს ბოლო თვეების პოლიტიკური პროცესებში. მაგრამ პრეზიდენტის ინაუგურაციის შემდეგ გამომჟღავნდა მისი ამბიციები. სხვათა შორის, მასთან და მის ბევრ მომხრესთან კარგი ურთიერთობა მაქვს. კარგი იქნება თუ მოხერხდება ორი ძალის თანამშრომლობა, ოღონდ წინასწარ გამოცხადებული აკვიატებების გარეშე, რომ აბაშიძიეს არ მიეცეს მანევრების შესაძლებლობა.
ეს პროცესები „ნაციონალებსა“ და „დემოკრატებს“ შორის დაპირისპირებას ხომ არ გამოიწვევს?
ზურაბ ჟვანია ფრთხილია, ვერ გარისკავს ცალკე გასვლას. ყველა რეიტინგი ადასტურებს, რომ შეფარდება „ნაცმოძრაობასა“ და „დემოკრატებს“ შორის ექვსი ერთზეა, აჭარაში ეს შეფარდება ათი ერთზე იქნება. იმის დაფიქსირება, რომ ჟვანიას პარტია გაცილებით უფრო სუსტია, ვიდრე სააკაშვილისა, მათ ინტერესებში არ შეიძლება შედიოდეს. მე საკმაოდ მკაცრი განცხადება გავაკეთე ჟვანიას მისამართით, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მათთან თანამშრომლობის წინააღნდეგი ვარ.
„ჩვენი აჭარა“ აჭარაში ლიდერად თქვენს კანდიდატურას განიხილავს…
საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, ჩვენ შევალთ ინიციატივით, რომ პარლამენტმა მიიღოს კონსტიტუციური კანონი აჭარის შესახებ. ამ კანონის მიხედვით აჭარაში მეთაური და ორპალატიანი პარლამენტი არ იქნება. იქნება მინისტრთა კაბინეტი და უზენაესი საბჭო – გუნდური მმართველობის ორგანო. ბუნებრივია, ჩვენი გუნდი მზადაა აჭარაში ხელისუფლების ასაღებად, მაგრამ პერსონალურად მე არ ვაპირებ აჭარაში დავიკავო რაიმე თანამდებობა, იქნება ეს პირველი, მეორე თუ მესამე.
უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარის პოსტზე „ნაცმოძრაობიდან“ ვინ მოიაზრება?
გულწრფელად გეუბნებით, მაგაზე არ გვიფიქრია. წინ არის პოლიტიკური ვატერლოო, ან ჩვენ ვიგებთ, ან აბაშიძე. ჯერ აბაშიძის ხელისუფლებაა პოლიტიკურ საიქიოში გასასტუმრებელი. შემდეგ კონსტიტუციური კანონით დაინიშნება უზენაესი საბჭოს არჩევნები. არ არის გადაწყვეტილი თამაზ დიასამიძეზე, ოთარ ზოიძეზე, კობა ხაბაზზე, ჯემალ ინაიშვილზე, თუ რომელ პოლიტიკურ ფიგურაზე შევჩერდებით. არც ერთ ჩვენგანს არა აქვს ისეთი მდგომარეობა, სურმანიძისგან განსხვავებით, რომ არ შეეძლოთ პირველი ან მეორე პოსტის გარეშე იყვნენ წარმატებული პოლიტიკოსები.
