„სოფლის ექიმის 6 დღე“ – ასე ეწოდება ექსპედიციას და ფოტოპროექტს, რომელიც პეტრე შოთაძის სახელობის თბილისის სამედიცინო აკადემიამ განახორციელა ხულოში. პროექტის ფარგლებში სამედიცინო აკადემიის 6 სტუდენტი სხალთაში, დაბა ხულოსა და ღორჯომში სოფლის ექიმების ცხოვრებას აკვირდებოდა და ფოტოკამერით იღებდა.
პროექტის მიზანია მომავალმა ექიმებმა ფოტოგრაფიით უამბონ ადამიანებს სოფლის ექიმების ცხოვრებაზე.
სტუდენტმა ირინკა ისიანმა პროექტში მონაწილეობა ფოტოგრაფიის სიყვარულის გამო გადაწყვიტა. ირინკამ გვითხრა, რომ პროექტმა მის მოლოდინებს გადააჭარბა.
„აქაური ექიმები საოცრად შრომობენ. აქ რაც დავინახე, რა გამოცდილებაც მივიღე, არასდროს დამავიწყდება. მომავალი ექიმი ვარ და ძალიან გამომადგება. ექიმები მუდამ ენერგიულები არიან, 24/7-ზე შეუძლიათ დაეხმარონ ადამიანს.
ვხედავ, რა გზებზე დავდივართ, ექიმებს ყოველდღე უწევთ ამ გზის გავლა, რაც უკვე ძალიან დიდი შრომაა.
გვითხრეს, რომ ზოგჯერ, ზამთარში, ფეხით გადიან ამ მანძილს აქაური კლიმატის [დიდთოვლობის] გამო. საშინლად რთული გზებია.
ექიმისა და პაციენტის ურთიერთობა ნამდვილად არაჩვეულებრივია. პაციენტებთან მხსნელებივით მიდიან ეს ადამიანები“, – გვითხრა ირინკა ისიანმა.
ფოტოპროექტის მონაწილეებმა ორთვიანი მოსამზადებელი ეტაპი ფოტოგრაფ ლელი ბლაგონრავოვასთან ერთად გაიარეს. მათ საგანგებოდ ისწავლეს ფოტოგრაფიის საფუძვლები და ამბის თხრობისა და ბლოგის წერის ტექნიკა.
ხულოს სოფელ დიოკნის ამბულატორიის ოჯახის ექიმის, შორენა ცინარიძის თქმით, ეს პროექტი მისთვისაც საინტერესო იყო.
„მონაწილეები აღნიშნავდნენ, რომ ვერც კი წარმოედგინათ მთებში ასეთი მკაცრი ზამთარი რომ იცის, ასეთი მიუვალი გზებია და არ არის კეთილმოწყობილი.
მე მგონი მათთვის უცხო და საინტერესო იყო ისიც, რომ დიდხანს გიწევს საუბარი პაციენტებთან და მათთვის ოჯახის წევრი ხარ“, – გვითხრა შორენა ცინარიძემ.
სხალთა. ფოტო/ლელი ბლაგონრავოვა
სხალთა. ფოტო/ლელი ბლაგონრავოვა
სხალთა. ფოტო/ლელი ბლაგონრავოვა
ფოტოპროექტის მონაწილე სტუდენტები ღამით სოფლის საოჯახო სასტუმროებში რჩებოდნენ.
პროექტში მონაწილეობა სტუდენტმა ნანუკა ყაჭიურმაც ფოტოგრაფიის ინტერესის გამო მიიღო.
ნანუკა გვიყვება რატომ იყო ეს პროექტი მისთვის მნიშვნელოვანი:
„ექიმები სოფელში თუ დადიოდნენ პაციენტთან სახლში, არ ვიცოდი. ალბათ პროექტის მნიშვნელობაც ეს არის, რომ გავიგოთ, რამხელა შრომას ეწევიან სოფლის ექიმები. ისინი გმირულად ყოველდღე უამრავ კილომეტრს გადიან პაციენტამდე რომ მიაღწიონ.
განსაკუთრებულად დამამახსოვრდა, თუ რამხელა ნდობა და სითბო აკავშირებთ პაციენტებს ექიმთან. ჩვენც ძალიან თბილად მიგვიღეს პაციენტებმა, როცა გაიგეს, რომ მომავალი ექიმები ვიყავით”, – ამბობს ნანუკა.
ნანუკა პროექტის კიდევ ერთ მონაწილესთან ერთად სხალთის მიმდებარე სოფლებში დაჰყვებოდა ადგილობრივ ოჯახის ექიმს.
ფოტოგრაფ ლელი ბლაგონრავოვას თქმით, სტუდენტებს შესაძლებლობა ჰქონდათ საკუთარი პროფესია სხვა რაკურსითაც დაენახათ.
მისი აზრით, ფოტოგრაფისა და ექიმის პროფესიას აქვს საერთო – ორივე შემთხვევაში მნიშვნელოვანია მოსმენა, დაკვირვება და ნდობის მოპოვება, რაც მნიშვნელოვნად აისახება შედეგზე.
„სტუდენტებს არ ავიწყდებოდათ ხელში კამერები და ის, რომ ექიმის, პაციენტის პორტრეტები და გარემო აღებეჭდათ, სადაც ისინი ერთმანეთს ხვდებიან.
გარემო ძალიან მნიშვნელოვანია, იმიტომ, რომ მთიანი აჭარა სხვა რეგიონებისგან განსაკუთრებით განსხვავდება არქიტექტურით, ადამიანებით, სტუმართმოყვარეობით“, – გვითხრა ლელი ბლაგონრავოვამ.
ღორჯომი. ფოტო/ლელი ბლაგონრავოვა
ღორჯომი. ფოტო/ლელი ბლაგონრავოვა
შორენა ცინარიძე. ფოტო/ირინკა ისიანი
შორენა ცინარიძე. ფოტო/ირინკა ისიანი
შორენა ცინარიძე პაციენტთან ერთად. ფოტო/ირინკა ისიანი
„ეს პროექტი უნიკალურია. სტუდენტებმა ნახეს, რას ნიშნავს ექიმობა, რა როლი და მნიშვნელობა აქვს არა ურბანულ კონტექსტში. ნახეს, როგორ მუშაობენ ექიმები. გვაინტერესებს, ეს რამდენად იქონიებს გავლენას მათ პროფესიონალიზმზე.
სტუდენტები კამერებით დაჰყვებოდნენ ექიმებს, თანაც, სოფლის ექიმს ხომ კიდევ უფრო განსხვავებული როლი აქვს. ისინი არ არიან მხოლოდ კლინიკებში და ამბულატორიებში, არამედ დადიან ოჯახებშიც.
გვინდა სტუდენტებმა დაინახონ, რომ პაციენტის მიღმა დგას ბიოლოგიური, სოციალური და ფსიქოლოგიური კონტექსტი და ისიც, თუ როგორი კომუნიკაცია აქვთ ამ ყველაფრის გათვალისწინებით მათ კოლეგებს”, – ამბობს „ბათუმელებთან“ თსა-ს ინსტიტუციური კულტურის განვითარების დეპარტამენტის ხელმძღვანელი, მაკა მაღლაკელიძე.
პროექტის დასკვნით ეტაპზე გაიმართება სტუდენტების მიერ გადაღებული ფოტოების გამოფენაც.
პეტრე შოთაძის სახელობის თბილისის სამედიცინო აკადემია [თსა], რომელმაც აღნიშნული პროექტი განახორციელა, 1992 წელს დაარსდა და იქიდან მოყოლებული დღემდე, 2500-ზე კურსდამთავრებული ჰყავს.
