აჭარის ექვს მუნიციპალიტეტს (ბათუმი, ქობულეთი, ქედა, ხულო, შუახევი, ხელვაჩაური) ექვსი მერი და საკრებულოს ექვსი თავმჯდომარე ჰყავს. ამ თორმეტ წამყვან პოზიციაზე მხოლოდ კაცები არიან წარმოდგენილნი.
აჭარის მუნიციპალიტეტებში საკრებულოს არც ერთი თავმჯდომარე და არც ერთი მერი ქალი არ არის.
საკრებულოს თავმჯდომარეების მოადგილეთა საერთო რაოდენობა აჭარის მუნიციპალიტეტებში თვრამეტია. საკრებულოს თავმჯდომარეების მოადგილეებიც აჭარის მუნიციპალიტეტში, ძირითადად, კაცები არიან.
საკრებულოს თავმჯდომარის მოადგილედ ქალი მხოლოდ ორგან გვხვდება: ბათუმისა და ქობულეთის საკრებულოებში. ბათუმის საკრებულოს თავმჯდომარის ერთ-ერთი მოადგილე ნატალია ზოიძეა, ქობულეთის საკრებულოს თავმჯდომარის მოადგილე კი – ნათია თხილაიშვილი.
აჭარის მუნიციპალიტეტების მერების მოადგილეთა საერთო რაოდენობა 15-ია, მათ შორის, მხოლოდ სამია ქალი: ბათუმის მერის ორი მოადგილე – ლელა სურმანიძე და სოფიკო ხალვაში, ასევე, შუახევის მერის ერთ-ერთი მოადგილეა რუსუდან შავაძე.
რას ფიქრობენ გენდერული საბჭოების წევრები და თავმჯდომარეები აჭარის მუნიციპალიტეტებში ამ დისბალანსზე, როგორ აფასებენ მათსავე მუნიციპალიტეტებში მერიისა და საკრებულოს წამყვან პოზიციებზე ქალების არარსებობას?
ეკა გოგუაძე ქედის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს გენდერული თანასწორობის საბჭოს წევრია. ქედის მერს ორი მოადგილე ჰყავს, საკრებულოს თავმჯდომარეს – სამი. ყველა მათგანი კაცია.
„ქალი შეიძლება არ იყოს თანამდებობის პირი, მაგრამ სამსახურის უფროსებად გვყავს ქალები, ბევრი განყოფილების უფროსიც ქალია.
თანამდებობის პირთაგან რახან არავინაა ქალი, არ ვფიქრობ, რომ ეს დიდი პრობლემაა. განყოფილების უფროსები ხომ არიან ქალები? დიდ პრობლემას ვერ ვხედავ“, – ამბობს ქედის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს გენდერული თანასწორობის საბჭოს წევრი.
ქალები არც ხულოს მუნიციპალიტეტის მერებად, საკრებულოს წევრებად და მათ მოადგილეებად არ გვევლინებიან.
ხულოს საკრებულოს გენდერული თანასწორობის საბჭოს თავმჯდომარის, ნარგიზ დეკანაძის თქმით, მოხარული იქნებოდა, თუ საკრებულოს თავმჯდომარე, მერი ან მათი რომელიმე მოადგილე ქალი იქნებოდა ხულოს მუნიციპალიტეტში.
რატომ ვერ ხვდებიან აჭარის მუნიციპალიტეტებში გადაწყვეტილების მიმღებ მაღალ პოზიციებზე ქალები? ეს კითხვა ბათუმის საკრებულოს თავმჯდომარის მოადგილეს, ნატალია ზოიძესაც დავუსვით. საკრებულოს თავმჯდომარის პოზიციაზე ნატალია ზოიძის კანდიდატურას უჭერდა კიდეც მხარს „ქართული ოცნების“ ერთი ფრთა, მაგრამ საბოლოო ჯამში ვერც ნატალია ზოიძეზე შეაჩერეს ეს არჩევანი.
„არასდროს მქონია პრობლემა წამყვან თანამდებობებზე მემუშავა, ამ დროს პროფესიული გამოცდილება და უნარ-ჩვევებია გადამწყვეტი. რახან საკრებულოებზე ვსაუბრობთ: ეს არის პოლიტიკური ორგანო და პოლიტიკურ ორგანოში მოსახვედრად პოლიტიკური გამოცდილებაა საჭირო.
პოლიტიკურ ცოდნას გამოცდილებით აგროვებ. 2012 წლამდე არ ვიყავი პოლიტიკაში და ეს გამოცდილება არ მქონდა, მაგრამ შემდეგ გამოცდილებამ მომცა შესაძლებლობა, დამეკავებინა მოადგილის ადგილი და საკრებულოს თავმჯდომარეობაც არ იყო ჩემთვის შორეული პერსპექტივა, ერთ-ერთ კანდიდატად განვიხილებოდი. ჩემი გადაწყვეტილებით და გუნდის შიდა განხილვის საფუძველზე, უარი ვთქვი საკრებულოს თავმჯდომარეობაზე“, – ამბობს ნატალია ზოიძე და დასძენს:
„გუნდის შიდა განხილვის საფუძველზე მივიღეთ გადაწყვეტილება, რომ რამაზ ჯინჭარაძე გამხდარიყო საკრებულოს თავმჯდომარე. მე თავად გადავწყვიტე, რომ არ გავმხდარიყავი საკრებულოს თავმჯდომარე, გენდერული ნიშნით არ მიგვიღია ეს გადაწყვეტილება.“
გენდერის მკვლევრის, მარიამ ჭანჭალეიშვილის შეფასებით, ქალთა პოლიტიკური მონაწილეობის დაბალი მაჩვენებელი საქართველოში არ გულისხმობს მხოლოდ იმას, რომ ქალები ნაკლებად გვხვდებიან წამყვან პოზიციებზე მერიებსა და საკრებულოებში:
„ჩვენს ქვეყანაში და არამხოლოდ აქ, ზოგადად, ქალები ნაკლებად არიან გადაწყვეტილების მიმღებნი.
ძალიან საინტერესოა არჩევნებზე დაკვირვება, როგორ არის ქალების რესურსი გამოყენებული, მაგალითად, ცესკოში. კამპანიის პროცესში არიან აქტიურად ჩართული ქალები და მძიმე, რუტინული, თანმიმდევრული შრომაც არჩევნების დროს მათ ზურგზე გადადის.
ეს არ ეხება მხოლოდ აჭარის მუნიციპალიტეტებს.
ასეა მთელ საარჩევნო პროცესში, მძიმე შრომას ეწევიან ქალები, მაგრამ არა – წინსვლისთვის. მათი საქმე არჩევნებში ძირითადად „შავი მუშის“ შრომაა.
ზოგადი წარმოდგენაა ასეთი, რომ ქალმა თავისით უნდა მიაღწიოს წარმატებას რთული გზით, რაღაცნაირი სენია ასეთი და არამარტო ჩვენს ქვეყანაში. წარმატებული ქალის სახე საზოგადოებაში შექმნილია შრომით, თავდადებით, იმით, თუ როგორი გამორჩეულია ეს ქალი და შეძლო რაღაცისთვის მიეღწია დ ა.შ. მაშინ, როცა წარმატებული კაცები ხდებიან ჩვეულებრივი კაცებიც, არაფრით გამორჩეულები“, – ამბობს გენდერის მკვლევარი.
მას მიაჩნია, რომ შეიძლება ქალებმა არაფერი შეცვალონ მერიებსა და საკრებულოებში და მათი რაოდენობის ზრდით პარლამენტსა თუ ადგილობრივ თვითმმართველობაში სპეციფიკური ცვლილებები არც მოხდეს, მაგრამ მათი ფიზიკური არსებობა ნებისმიერ ადგილას ბევრ რამეს ცვლის.
„შეიძლება ქალს არ ჰქონდეს კონკრეტული ცოდნა, რა რეპროდუქციული სერვისები შესთავაზოს ადგილობრივ დონეზე ქალებს, მაგრამ მინიმუმ რამეს დაინახავს და თუ ქალებთან დაკავშირებული პრობლემები იჩენს თავს, ჩაეჭიდება და მეტი შანსია, რომ ქალმა ქალებისთვის მნიშვნელოვანი პრობლემების მოგვარება დაიწყოს, ეს პრობლემები შენიშნოს“, – ამბობს გენდერის მკვლევარი.
___
ამავე თემაზე:
