ივნისში 72-ე მექანიზებული ბრიგადა დონბასში შევიდა და რამდენიმე დღეში განაცხადა რუსული Су-25-ის განადგურებისა და დაჯგუფება „ვაგნერის“ პილოტის ტყვედ აყვანის შესახებ. ეს წარმატება უკრაინელი ჯარისკაცის, მეტსახელად „ძიდის“ [Дід – ბაბუა, პაპა უკრაინულად] სახელს უკავშირდება. მან მეწყვილესთან ერთად ესროლა Су-25-ს „იგლას“ სარაკეტო კომპლექსიდან. ეს იყო „ძიდის“ ამ სარაკეტო კომპლექსის მართვის პირველი საბრძოლო გამოცდილება, მან პირველივე ჯერზე გაანადგურა სამიზნე, რომლის ღირებულებაც 385 მლნ გრივნა იყო.
„ძიდს“ უკრაინული გამოცემა hromadske შეხვდა დონბასში და მისგან მოისმინა, თუ როგორ გაანადგურა მან მეწყვილესთან ერთად რუსული Су-25.
„მე და ჩემი მეწყვილე, არტემი გაგვგზავნეს პოზიციაზე, ცაზე დასაკვირვებლად. იტყობინებოდნენ, რომ იქ ბევრი რუსულია ავიაციაა. როცა მივედით, დავინახეთ, რომ პაპასნის რაიონში მართლაც ბევრი თვითმფრინავი და „ჩიტი“ დაფრინავდა, მაგრამ ჩვენი სარაკეტო კომპლექსისთვის შორ მანძილზე იყვნენ და მათ ვერ მივწვდებოდით.
მაგრამ ერთხელ Су-25 დავინახეთ. ჩვენგან 50 მეტრზე იყო. რაციით დავუკავშირდით ჩვენებს, ვიკითხეთ, ჩვენი თვითმფრინავი ხომ არ იყო, ასე მშვიდად რომ დაფრინავდა ჩვენს მხარეს. გვაცნობეს, რომ ჩვენი არ იყო. მაშინ ერთ მხარეს [სარაკეტო კომპლექსის] მე დავდექი, მეორე მხარეს – არტემი. თვითმფრინავი შემობრუნდა და პირდაპირ ჩემკენ გამოფრინდა. ალბათ დამინახა და მკვეთრად აიღო მარჯვენა მხარე.
Су-25. ფოტო: ვიკიპედია
მას იქ არტემი „დახვდა“ – მარცხენა ძრავაში მოარტყა. მე უკვე მეორე რაკეტა დავაწიე მარჯვენა მხარეს. დავარდა. პილოტმა კატაპულტირება მოახერხა, ის ბიჭებმა იპოვეს. უკვე შემდეგ, ინტერნეტში ვნახე, რომ ის „ვაგნერელი“ იყო, დაქირავებული სამხედრო იყო.
ჩვენმა, აწ უკვე გარდაცვლილმა მეთაურმა, „პარტიზანმა“, დაურეკა ჩვენებს, ასი გრამი გაამზადეთ თვითმფრინავის ჩამოგდებისთვისო. მაგრამ ჩვენამდე ვერ მოაღწია… ასე რომ, არ აღგვინიშნავს. როგორ აღნიშნავ, სანამ პოზიციები მიმოფანტულია? ჯერ არც ერთი აღნიშვნა არ გვქონია. გავიმარჯვებთ და მერე აღვნიშნავთ.
ეს ჩემი და არტემის პირველი საბრძოლო გასროლა იყო [„იგლადან“]. აქამდე ორი დღე ვსწავლობდით. კომპიუტერულ თამაშივით იყო. ჩაფხუტს იკეთებ, იღებ რაკეტას – ნამდვილივით მძიმეა. ასე ვისწავლეთ ორი დღე; ინსტრუქტორებმა გვითხრეს, როგორ ავიღოთ სამიზნე და სხვა ყველაფერი. ინსტრუქტორები გამოცდილი მებრძოლები არიან.
„იგლა“. ფოტო: 72 ОМБр ім. Чорних Запорожців/facebook
ჩვეულებრივ ცხოვრებაში კიევის ქაღალდის კომბინატში ვმუშაობ. „ძიდს“[ ბაბუას] ასაკის გამო მეძახიან, უკვე 58 წლის ვარ. ბებერი ვარ უკვე, რთულია. ამ ომში რა არ ვიყავი, მძღოლიც, მსროლელიც, ყუმბარმტყორცნიც და ახლა საზენიტო მსროლელი ვარ.
ATO-ს გამოცდილება მაქვს [ATO – უკრაინის ხელისუფლების მიერ უკრაინის აღმოსავლეთში შეიარაღებული კონფლიქტის ოფიციალური დასახელება 2014-2018 წლებში]. 93-ე ბრიგადაში ვმსახურობდი, მძღოლი ვიყავი. როცა 24 თებერვალს ფართომასშტაბიანი ომი დაიწყო, შევიკრიბეთ „ატოელები“ და წავედით სამხედრო გაწვევის ოფისში. იქ გვიბრძანეს 12 საათის შემდეგ მივსულიყავით ნივთებით და და 72-ე ბრიგადაში გაგვიშვეს. საღამოს ბროვარში [ქალაქი კიევის ოლქში] ვიყავით, დილას – სოფელ სკიბინში.
9 მარტს რუსების კოლონა გავანადგურეთ. ეს მათი გასვლის პირველი მცდელობა იყო. 19-ში ისევ შეეცადნენ. ისევ გავაჩერეთ. იქ ძალიან კარგად აღჭურვილი პოზიციები გვქონდა. იმის დამსახურებით, რომ ჩერნიგოვი და სუმი უძლებდნენ, მოვახერხეთ გაძლება. კიევის ოლქში ავიაციაც ისე იოლად ვერ მუშაობდა, როგორც დონბასში. და არც იმდენი არტილერია იყო, როგორც აქაა. ახლა ისინი დღე და ღამ ისვრიან, არ ჩერდებიან, მიწასთან ასწორებენ ყველაფერს.
_________________
მომზადებულია hromadske-ზე დაყრდნობით.
ფოტო: hromadske
