ეპილეფსიით დაავადებული ბავშვები და ზრდასრულები, მათი ჯანმრთელობისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვან მედიკამენტს ვერ იღებენ. აფთიაქებში ამ ადამიანებს ეუბნებიან, რომ სახელმწიფო პროგრამა შეჩერებულია. „გამოდის, რომ სახელმწიფომ გაგვწირა?“- გვეუბნებიან მომხმარებლები. ჯანდაცვის სამინისტრო კი დუმს.
ბათუმელი ილონა ლიჩევსკაია ამბობს, რომ მის ოჯახში ეპილეფსიის საწინააღმდეგო მედიკამენტს სამი ადამიანი იღებს – ორი ბავშვი და ერთი ზრდასრული. თუმცა ამჯერად მედიკამენტი სახელმწიფო პროგრამის ფარგლებში ხელმისაწვდომი აღარ არის.
„ჩემი ორი შვილი და მეუღლე იღებს „ლევეტირაცეტამს“, რომელიც სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი წამალია. ეს რომ ვერ მიიღონ, კრუნჩხვები დაეწყებათ. ძალიან მეშინია. ვეძებ აფთიაქებში და მეუბნებიან, რომ უნდა ვიყიდო, სახელმწიფო პროგრამით კი ვერ მიიღებთ, რადგან არ გვაქვსო.
რაც გვქონდა, ის ივნისის ბოლოს გვითავდება და ახალს ვერ ვიღებ. გამოდის, რომ უნდა ვიყიდო. ეს მედიკამენტი ძალიან ძვირია, ათი დღის წამალში 14 ლარი უნდა გადავიხადო. ჩემს ოჯახში კი სამისთვის უნდა შევიძინო. ამის საშუალება არ მაქვს, ნაქირავებში ვცხოვრობ“, – გვითხრა ილონა ლიჩევსკაიამ.
თეკლა მეტრეველი თავად იღებს ეპილეფსიის სამკურნალო მედიკამენტებს – „ეპიქსს“ და „დეპაკინს“. თეკლა ამბობს, რომ ათი დღეა სხვადასხვა აფთიაქში ეძებს წამალს, თუცა ვერ შოულობს.
„მივაკითხე აჭარის უმაღლეს საბჭოს და იქ ვითხოვე, რომ წამლის შოვნაში დამხმარებოდნენ. ამის მერე მომცეს აფთიაქში სამი თვის დოზა, თუმცა აღმოჩნდა, რომ ყველა წამალს 30 ივნისამდე აქვს ვადა და ისევ წამლის გარეშე ვრჩები. პროგრამით ვერ ვიღებ, ფული არ მყოფნის, რომ შევიძინო, დღის დოზა რომ შევიძინო, 10 ლარი მჭირდება და რა გამოდის, სახელმწიფომ გაგვწირა?“ -გვეუბნება თეკლა მეტრეველი.
ვესაუბრეთ ნატალია ჩიქოვანსაც, რომელსაც 11 წლის შვილი ჰყავს და ასევე მოიხმარს „ლევეტირაცეტამს“. „დავრეკე „ავერსში“ და მითხრეს, რომ სახელმწიფო პროგრამით ეს მედიკამენტი აღარ შემოდისო. თუმცა ექიმი მეუბნება, რომ ბაზაში არის.
წამალი სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ჩემი შვილისთვის. დილით და საღამოს აუცილებლად უნდა მიიღოს, ამიტომ იძულებული ვიყავი მეყიდა. სამი თვეა ისედაც ჩემით ვყიდულობ და არც ახლა გვაძლევენ პროგრამით.
ვერც სხვა მედიკამენტით ჩავანაცვლებთ, რადგან ექიმი ამბობს, რომ სხვა წამალმა შესაძლოა ბავშვის გონებაზე იმოქმედოს“, – ამბობს ნატალია ჩიქოვანი.
„ლევეტირაცეტამს“ მოიხმარს თეონა დოლაბერიძის მცირეწლოვანი შვილიც.
„საბა ჯერ „ეპიქსს“ იღებდა, ახლა კი „ლევეტირაცეტამი“ უნდა მიიღოს. რაც მქონდა შემოგველია და ახალს ვეღარ ვიღებთ. ცხელ ხაზზე – 15 05-ზე დავრეკე და მითხრეს, რომ ეს საკითხი მათ არ ეხებათ. აფთიაქში კი მითხრეს, რომ უბრალოდ თავიდან მომიშორეს.
ბავშვი 11 წლისაა. ერთი თვის დოზა რომ შევიძინო, 199 ლარი უნდა გადავიხადო. კიდევ მიწევს ორი ძვირადღირებული წამლის შეძენა, ამის გარდა ათასი ხარჯია, ამდენს კი ვეღარ ვწვდებით“, – გვეუბნება დედა.
„ბათუმელები“ საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროს დაუკავშირდა და ჰკითხა, რატომ ვერ იღებდნენ ბენეფიციარები სახელმწიფო პროგრამით გათვალისწინებულ მედიკამენტებს. რა იყო მიზეზი – პროგრამის შეჩერება, ის, რომ მედიკამენტები ვერ შემოიტანა სახელმწიფომ თუ სხვა რაიმე? ჯანდაცვის პრესსამსახურში გვითხრეს, რომ საკითხს გაარკვევდნენ. მთელი დღის ლოდინის მიუხედავად, უწყებისგან ვერავითარი განმარტება ვერ მივიღეთ.
2021 წელს ეს უკვე არაერთი შემთხვევაა, როცა მოქალაქეებმა „ბათუმელებს“ მომართეს იმ ჩივილით, რომ ვერ სარგებლობენ მედიკამენტებით უზრუნველყოფის სახელმწიფო პროგრამით. ჯერ კიდევ წლის დასაწყისში პენსიონერებმა მოგვმართეს ამ მიზეზით, მანამდე კი პარკინსონით დაავადებული ადამიანები დატოვა სახელმწიფომ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი მედიკამენტის გარეშე.
