„ბათუმელების“ რესპონდენტები სხვადასხვა პოლიტიკურ პარტიას წარმოადგენენ, თუმცა აშკარაა, რომ ასაკობრივი სხვაობის მიუხედავად, მათ თითქმის ერთნაირი გამოცდილება დაუგროვდათ: მაგალითად, საქმიანი საუბრის გადაფარვა ხმამაღალი ტემბრით ან თითქოსდა ქათინაურით – „რა ლამაზად გამოიყურები“.
მათი პოლიტიკური ბრძოლის მაგალითები თითქმის იდენტურია – რთული, დამღლელი, მაგრამ მოტივაციის აღმძვრელი. ქალებმა იციან, რომ მსგავსი მაგალითები ცვლის რეალობას.
გუგული მაღრაძე: თავს გიქნევენ, მაგრამ შემდეგ არ ითვალისწინებენ
„მახსოვს, ერთხელ პარლამენტში ჩვენი კოლეგა შემოვიდა დარბაზში. გავიგე, რომ დაოჯახდა. მითხრა, მეოთხე ცოლი მოვიყვანეო და იმ წუთშივე წავიდა ჰა-ჰა, მოწონების ხმებმა გადაიარა კაცებში. მე ვთქვი, ახლა ქალი რომ იყოს მსგავს სიტუაციაში, რას იტყოდით-მეთქი…“ – გვიყვება გუგული მაღრაძე. ის სამჯერ იყო საქართველოს პარლამენტის წევრი. ბოლო ორი მოწვევის პარლამენტში „ქართულ ოცნებას“ წარმოადგენდა.
გუგული მაღრაძე
გუგული მაღრაძე მიიჩნევს, რომ თითოეულ ქალს, რომელიც პოლიტიკაში აქტიურდება, გაცილებით მეტი წინააღმდეგობის გაწევა უწევს, ვიდრე კაცს. პარლამენტის წევრს არ აქვს განცდა, რომ წლების შემდეგ რამე შეიცვალა. იგი მიიჩნევს, რომ ხშირად წინააღმდეგობაში მოდის ქართულ პოლიტიკაში დამკვიდრებული შეხედულებები ერთმანეთთან, როცა ქალი ჩნდება პოლიტიკაში:
„ქალს ოფიციალურად არავინ უშლის კარიერის კეთებას, წინსვლას ან აზრის გამოთქმას, მაგრამ ქალი უნდა იყოს სამჯერ, ოთხჯერ უფრო მაგარი. კაცს უფრო ადვილად მოსდის ეს პოზიციები.
ამას უნდა დაუმატოთ ისიც, რომ ქალი არის პასუხისმგებელი ოჯახზე სოციალურად და როგორც ბოლო წლებმა აჩვენა, ფინანსურადაც. კაცებს უფრო ფინანსურ ვალდებულებას აკისრებს ჩვენი კულტურა, თუმცა ისე შეიცვალა შრომის ბაზარი, რომ ესეც ქალის საქმე გახდა… შესაბამისად, ქალს უნდა ჰქონდეს სახლი დალაგებული, ჰყავდეს მოვლილი ქმარი, შვილები, ნათესავები, ახლობლები და კიდევ თუ შემორჩა დრო და ენერგია, მერე, კი ბატონო, იყოს პოლიტიკაში.
რა მაკვირვებს: საქართველოში არის ოჯახის კულტი, მაგრამ როცა პოლიტიკას ეხება საქმე, ქალს ეუბნებიან, წადი და სახლში დაჯექიო. იგულისხმება, რომ მას არ აქვს პოლიტიკისთვის საჭირო უნარი და თითქოს ოჯახი არის ადვილი. აქ ოჯახი მეორეხარისხოვანი გამოდის.
ბევრჯერ დამიფიქსირებია: თავს გიქნევენ, თითქოს არ გეწინააღმდეგებიან, მაგრამ არ ითვალისწინებენ. მერე აღმოაჩენ, რომ შენ რასაც ამბობდი, კაცი იტყვის მოგვიანებით და იმას აიტაცებენ… როცა საჯარო გამოსვლაა, ქალს უფრო იოლად აწყვეტინებენ სიტყვას, საპარლამენტო ტრიბუნა იქნება ეს თუ კონფერენციები. შემიმჩნევია, რომ ქალმა სიტყვის თქმის უფლებაც უნდა მოიპოვოს. კაცებზე კი რატომღაც იმთავითვე ითვლება პატრიარქალურ კულტურაში, რომ ის უფრო ჭკვიანია, ვიდრე ქალი,“ – ამბობს გუგული მაღრაძე.
პარლამენტის ყოფილი წევრი ყურადღებას ამახვილებს იმაზეც, რომ ასაკის გამოც ხდებიან ქალი პოლიტიკოსები გენდერული შევიწროების მსხვერპლი.
„თუ ახალგაზრდა ქალია პოლიტიკოსი, ამბობენ, ამას ახლა რა უნდა პოლიტიკაში, რა იცისო ამან? თუ ხანშიშესულია -ეს დედაბერი რას ამბობსო. მსგავსს არაფერს ამბობენ ახალგაზრდა კაც პოლიტიკოსებზე, ან ხანშიშესულებზე. ეს არის ქართული პოლიტიკისთვის დამახასიათებელი,“ – დასძინა გუგული მაღრაძემ.
პოლიტიკოსი ქალი მიიჩნევს, რომ ყველაზე მძიმე მაინც ინტერნეტბულინგია. იხსენებს, რომ ბევრჯერ იგრძნო დაღლა და ხელი ჩაიქნია.
„…გიწერენ ათასგვარ კომენტარს. ასე იყო სიგარეტის კანონპროექტზე და მერე ჭარბწონიანობაზეც. ეს ერთგვარი პოლიტიკური იერიშია. გინდა ყველას უპასუხო, გამოხატო შენი აზრი, მაგრამ იღლები, მოტივაცია გეკარგება… ბევრჯერ მომდომებია, ფეისბუქში რაღაც დამეწერა და პასუხი გამეცა, მაგრამ მერე ისევ წრეზე უნდა წახვიდე, უნდა გაგლანძღონ, შეგაგინონ, აღარ გინდა რა…“
გუგული მაღრაძე მარტოხელა დედაა. ის ამბობს, რომ ამ შემთხვევაში ოჯახის მხარდაჭერა იყო ფაქტორი, რის გამოც ამ კუთხით კრიტიკის ობიექტი არ გახდა.
„ამის გამო უხერხულობა არ მიგრძვნია, ოჯახის მხარდაჭერა მქონდა დიდი, მატერიალურადაც ძლიერი ოჯახი მქონდა, თუმცა ჩემი კარიერის გაკეთებაში დედაჩემს და მამაჩემს არავითარი როლი არ მიუძღვით…
ჩემს თაობაში და ახალშიც ისევ იგივეა – ისევ ქალი მუშაობს და მერე კაცი წარმოადგენს ამ ნამუშევარს,“ – აღნიშნა გუგული მაღრაძემ „ბათუმელებთან“.
ეკა ბესელია: მე სულ ვეუბნები კოლეგებს, რომ ჩემი მაგალითი არ ვარგა
„როდესაც კვოტირების საკითხი იხილებოდა, კაცი პოლიტიკოსები ჩემს მაგალითს მოიყვანდნენ ხოლმე, რომ აი, ახლა ეკას რად უნდა ეს კვოტირებაო. მე სულ ვეუბნებოდი მათ, რომ ჩემი მაგალითი არ ვარგა,“ – იხსენებს ეკა ბესელია პერიოდს, როცა პარლამენტი გენდერული კვოტირების კანონპროექტს განიხილავდა.
ეკა ბესელია
ეკა ბესელია ამჯერად ლიდერია პარტია „სამართლიანობისთვის“.
„ვამბობდი, რომ თქვენ თუ ქალს უნდა მოსთხოვოთ იმდენი, რაც მე გამოვიარე, რომ თავისი ადგილი დაიმკვიდროს, დაამტკიცოს, რომ აქვს ისეთივე უფლებები, როგორც კაცს, ამას ბევრი ვერ გაუძლებს და საერთოდ აღარ მოუნდება პოლიტიკა. სხვათა შორის, მე მაშინ გავხდი კვოტირების მომხრე. მივხვდი, რომ თუკი ბუნებრივად მივუშვებთ ამ პროცესს, ამას ბევრი წელი დასჭირდება“ – ამბობს ის.
ეკა ბესელია მიიჩნევს, რომ როცა აშანტაჟებდნენ და კადრების გავრცელებას ცდილობდნენ, ეს მკაფიო მაგალითია, რა ბრძოლის გადატანა უწევს ქალ პოლიტიკოსს.
„ჩემი შემთხვევა იყო ყველაზე დიდი და მძიმე. ჩემი მაგალითი ააშკარავებს, რამდენად ღრმა და სისტემურია ეს პრობლემა… რომ არა გენდერული ნიშანი, ამ მეთოდებს, რაც იყო გამოყენებული ჩემს წინააღმდეგ, არ გამოიყენებდნენ და ეს გამოიყენეს მაშინ, როგორც კი დაიწყო ჩემი პოლიტიკური აქტიურობა საკუთარი გუნდის წინააღმდეგ…
მაშინ ჩათვალეს, რომ ამ ნიშნით ზეწოლით ყველაზე იოლად მიაღწევდნენ მიზანს. გასათვალისწინებელია კონტექსტიც: საქართველოში არის სტერეოტიპები გენდერული ნიშნით გაცილებით მოწყვლადია პოლიტიკაში ქალი, რომლის მიმართ არსებობს სხვა სტანდარტი და მოთხოვნები, ვიდრე კაცის მიმართ,“ – გვიყვება ეკა ბესელია.
ეკა ბესელიას თქმით, ის თავიდანვე გრძნობდა გენდერული ნიშნით დისკრიმინაციას, როგორც კი პოლიტიკური ამბიცია გაუჩნდა.
„მე პირადად ვიყავი ინიციატორი „სტამბოლის კონვენციის“, ფემიციდის კანონპროექტსაც დავუჭირე მხარი და ყველა იმ ინიციატივას, რომელიც ქალის გაძლიერებას იწვევს, თუმცა ჩემი მაგალითიც აჩვენებს, რომ სისტემა ვერ შეიცვალა, ჯერ კიდევ ყველაფერი ინდივიდუალურ გამძლეობაზე.
იცით როგორ არის? ჯერ შენ უნდა გაუძლო და გადარჩე. თუ ეს ვერ გააკეთე, სხვა ამას ვერ გააკეთებს. ინდივიდუალური მაგალითებია საჭირო, რომ საზოგადოებამ სტერეოტიპები დაძლიოს.
ჩემი ამბების შემდეგაც მიგრძვნია, რომ რაღაც მოხდა საზოგადოებაში, აზრის ფორმირება დაიწყო. თუ იარაღი ვერ აღწევს მიზანს, მერე უკვე ასეთი მომეტებული შიშიც ვეღარ იქნება. პოლიტიკოსებიც ხედავენ მერე, რომ ეს უკვე აღარ მუშაობს.
ყოველთვის, როცა მსგავსი მეთოდებით ცდილობდნენ ჩემს გაჩუმებას, ვფიქრობდი, რომ ახლა მათი მიზანი არის ჩემი გაჩუმება, განეიტრალება. ყოველთვის ძალიან მინდოდა, ეს მიზანი არ ყოფილიყო მიღწეული. მე ეს მქონდა სულ ტვინში. მე ამას ვთხოვდი ჩემს თავს, რომ ცუდი მაგალითი არ აღმოვჩნდე-თქო.
ამ ყველაფერმა შესაძლოა მართლა ბოლო მოგიღოს, დაგანგრიოს, შესაძლოა, შეეწირო კიდეც, მაგრამ ეს საბოლოო შედეგს აუცილებლად გამოიღებს“, – უთხრა ეკა ბესელიამ „ბათუმელებს“.
თამარ კორძაია: კვოტირებამ აჩვენა, რომ ქალების დანახვა ისევ არ უნდათ
ბოლო არჩევნების პარტიული სიები გაგვახსენა საუბრის დასაწყისში თამარ კორძაიამ და კვოტირების წესი – პარტიულ სიებში არც მეტი და არც ნაკლები ყოველი მეოთხეა ქალი.
„კვოტირების სისტემამ აჩვენა, რომ კვოტირება სასიცოცხლოდ საჭიროა… სიების ფორმირების დროს იყო არგუმენტი, ყოველი მეოთხე ხომ უნდა იყოს ქალიო. რატომ არ შეიძლება ყოველი მესამე იყოს, ან სიის პირველი ნომერი, ან საერთოდ 50/50-ზე იყოს. ამაზე არ გელაპარაკებიან. ეს პირდაპირ ადასტურებს იმას, რომ დისკრიმინაციული დამოკიდებულებაა. მთავარია, კანონის მოთხოვნა შეასრულონ, ქალების დანახვა ისევ არ უნდათ…
თამარ კორძაია. საქართველოს პარლამენტის დეპუტატი
ეს „ანტიდისკრიმინაციული კანონის“ თემას ჰგავს – ვისმენდით არგუმენტს, რომ ეს უნდა მივიღოთ, რადგან ასოცირების ხელშეკრულებით გათვალისწინებული ვალდებულებაა. ანუ ვალდებულება რომაა, ამიტომ მიიღეს და არა იმიტომ, ეს სიკეთეა ანტიდისკრიმინაციული ქცევა. ერთია, რას იღებ, მეორეა რამდენად გჯერა იმის, რაც მიიღე. ამიტომაც, ჩვენთან ძალიან ნელა იცვლება ყველაფერი,“ – მიიჩნევს თამარ კორძაია.
თამარ კორძაიასთვის ერთგვარი მოულოდნელობა ყოფილა, როცა პოლიტიკაში გააქტიურდა და ამ დროს განსაკუთრებული ინტერესი იგრძნო მის ოჯახურ მდგომარეობაზე, არის თუ არა რეგისტრირებულ ქორწინებაში, შვილები თუ ჰყავს, როგორი დიასახლისია და ასე შემდეგ.
„გაუგებარია, რატომ სთხოვენ ქალს, რომ ის აუცილებლად უნდა იყოს კარგი დიასახლისიც… პარტიამდე ვიდრე მივიდოდი, არც კი მეგონა, თუ ასე ღრმად იყო ეს მოთხოვნები. მაგალითად, ამერიკის შეერთებულ შტატებშიც ინტერესდებიან საჯარო პირების პირადი ცხოვრებით, მაგრამ იქ არის თანაბარი მიდგომა. ინტერესდებიან, როგორც ქალის, ასევე კაცის ოჯახებით.
შესაბამისად, თუკი ოჯახის ინსტიტუტი არსებობს, თანაბარი მიდგომა უნდა იყოს… წინასაარჩევნოდაც პიარსპეციალისტები ამბობდნენ, რომ მედიასთან გვესაუბრა ოჯახზე, რომ საზოგადოების წინაშე შენი სანდოობის ხარისხი გაიზარდოს,“ – გვიყვება თამარ კორძაია.
პარლამენტის ყოფილი წევს ვთხოვეთ გაეხსენებინა საპარლამენტო გადაწყვეტილებების მიღების დროს რამდენად რთულია ქალისთვის, მაგალითად, სრულფასოვანი ჩართულობის მიღწევა.
„ძირითადად გადაწყვეტილებები ასე მიიღება: საღამოობით ვიღაცები წავლენ ვახშამზე, საჭმელად, თითო ჭიქის დასალევად. ყოველ საღამოს შენ ეს არ გინდა, რადგან ცხოვრების სხვა წესი გაქვს, დაძინება გინდა, ან შვილებთან ერთად ყოფნა. თანასწორობა ხომ ის არაა, რომ ერთნაირები ვიყოთ. თანასწორობა არის ის, რომ განსხვავებული წესები გვაქვს, მაგრამ გადაწყვეტილებების მიღების პროცესში შენი იგნორირება არ ხდება. ამ დროს ისინი დასხდებიან, საუბრობენ, მეორე დღეს მიდიხარ და იგებ, რომ გადაწყვეტილებები უკვე მიუღიათ.
ესაა ყოველდღიური ცხოვრება… ესაა, როცა ამბობ, რომ ორმაგი ბრძოლა გიწევს,“ – მიიჩნევს თამარ კორძაია.
ახსენდება შემთხვევები, როცა საქმიანი შეხვედრის ან დისკუსიის დროს მისთვის მოულოდნელად უთქვამთ, რომ ძალიან ლამაზად გამოიყურება.
„შეიძლება ყველას უთხრა, რომ ლამაზად გამოიყურება, მაგრამ გააჩნია, რა ვითარებაში და რა დროს. როდესაც საქმეზე ლაპარაკობ და ამ დროს მეუბნები, ვხვდები, რომ აღარ გაინტერესებს ჩემთან საქმიანი საუბარი,“ – დასძინა თამარ კორძაიამ.
„გაერთიანებული ოპოზიციის“ ერთ-ერთმა ლიდერმა გვითხრა ისიც, რომ ამ საკითხზე კაც კოლეგებთან უსაუბრია კიდეც. თამარ კორძაიას განცდა დარჩა, რომ კაცებს ამ საკითხზე ქალების გულწრფელობის არ სჯერათ. პოლიტიკოსი ქალი მიიჩნევს, რომ საუკუნეების განმავლობაში მყარად ფესვგადგმული სტერეოტიპების შეცვლა სკოლიდან უნდა დაიწყოს, სადაც ბავშვობიდან უნდა ასწავლიდნენ ადამიანებს პირადი სივრცის აღქმას და მის პატივისცემას.
„ძალიან ბევრი ნიუანსია… მაგალითად, კაცები სხვა ტემბრით საუბრობენ და შენც თუ ხმას არ აუწიე, ან რაღაც განსაკუთრებულად არ მოითხოვე, არ მოგაქცევენ ყურადღებას.
პირველ რიგში, უნდა გაიზარდოს ემპათია. კაცებმაც უნდა იგრძნონ, რას გრძნობს რეალურად ქალი იგივე სექსუალური შევიწროების დროს. ქალი გრძნობს დისკომფორტს და უხერხულობას. კაციც ხომ ყოფილა იგივე მდგომარეობაში, როცა დისკომფორტს გრძნობდა? მისთვის საგრძნობი უნდა გახდეს ეს. სინამდვილეში მარტივია, მაგრამ ეს მოითხოვს ძალისხმევას და საკუთარ ქმედებებზე მეტ ფიქრს. კაცები კი ჩვენთან ჯერ კიდევ დარწმუნებული არიან, რომ ქალების ეს პროტესტი არ არის გულწრფელი და სინამდვილეში სიამოვნებთ. ჩვენთან ძალიან ძლიერია კულტურის გავლენა.
არავინ არ უნდა გაიგოს ეს ისე, რომ ქალები ებრძვიან იმას, რომ კაცს მოსწონდეს ქალი, ან პირიქით. უბრალოდ, არის რაღაც წესები, რის გამოც ერთმანეთი შეიძლება რომ არ ჩავაყენოთ ცუდ მდგომარეობაში, მათ შორის, გენდერული ნიშნით, მაგრამ ჩვენ ვცხოვრობთ რეალობაში, სადაც, მაგალითად, გახმაურებული ამბავი არ არის, მაგრამ ქმარმა ცოლს მოაჭრა ყური იმიტომ, რომ მის დაუკითხავად გაიხვრიტა ყური. ეს მოხდა ახლა თბილისში, ორი-სამი თვის წინ. ჩვენ აი, აქ ვართ ისევ.“
ნინო ბურჯანაძე: ქალების ჯდომის და საუბრის მანერასაც აქცევენ ყურადღებას
„ფაქტია, რომ ქალების მიმართ არიან გაცილებით უფრო კრიტიკულები, ვიდრე კაცის მიმართ… ქალების შემთხვევაში ყველაფერს აქცევენ ყურადღებას: ჩაცმას, მოწესრიგებას, ჯდომის მანერას, საუბრის მანერას… თუკი დავუშვათ რამე შეეშალა ქალს, ან რამეს არაკომპეტენტურად იტყვის, ესეც უფრო მეტად და მწვავედ ხდება კრიტიკის საგანი“ – გვიყვება ნინო ბურჯანაძე, „დემოკრატიული მოძრაობის“ ლიდერი.
სხვა ქალი პოლიტიკოსებისგან განსხვავებით, ნინო ბურჯანაძე ამბობს, რომ თავად არასდროს შეხებია გენდერული ნიშნით ჩაგვრა. ის ხაზს უსვამს იმას, რომ როცა პოლიტიკაში მოვიდა, იმდროინდელ პოლიტიკოსებს პიროვნულად, ოჯახური ურთიერთობებიდან გამომდინარე იცნობდა.
ნინო ბურჯანაძე. EPA/ზურაბ ქურციკიძე
„ეს პრობლემა არსებობს, მაგრამ ჩემს შემთხვევაში ალბათ ბევრი ფაქტორი იყო ერთობლივად. ერთ-ერთი შეიძლება იყო ის, რომ ვიდრე პოლიტიკაში დავიმკვიდრებდი ადგილს, ძირითადად იმ თემებთან დაკავშირებით ვლაპარაკობდი, სადაც ძალიან კარგად ვიყავი გარკევული ექსპერტული თვალსაზრისით, იურიდიულ საკითხებზე, საერთაშორისო ურთიერთობებზე. როგორც წესი, ყოველთვის ვემზადებოდი ნებისმიერი თემისთვის, გამოსვლისთვის. ჩემი პოზიციის დაცვა ძალიან მყარად შემეძლო. პირდაპირი პოლიტიკით რომ დამეწყო, ალბათ უფრო მეტი სირთულე იქნებოდა, მაგრამ, როგორც ჩანს, ამ ეტაპმა გამიადვილა შემდეგ უკვე პოლიტიკაში ადგილის დამკვიდრება.
როცა პოლიტიკაში მოვედი, იყო ძალიან ბევრი ადამიანი, რომელსაც პიროვნულად მეც ვიცნობდი და ჩემი ოჯახის წევრებიც. ასე რომ, როგორც ჩანს, მე გამიმართლა,“ – გვიპასუხა ნინო ბურჯანაძემ.
სალომე სამადაშვილი: პარტიულ სტრუქტურებში უნდა მიეცეთ ქალებს ზემოთ ასვლის შესაძლებლობა
„პირველ რიგში, პარტიულ სტრუქტურებში უნდა მიეცეთ ქალებს ზემოთ ამოსვლის შესაძლებლობა. ისინი აკეთებენ ძირითად საქმეს, მაგრამ ჩრდილში არიან. კულტურა ასწავლის ქალებს, რომ ისინი ამბიციურები არ უნდა იყვნენ,“ – ამბობს „გაერთიანებული ოპოზიციის“ ერთ-ერთი ლიდერი სალომე სამადაშვილი.
სალომე სამადაშვილი დასავლურ პრაქტიკაზე ამახვილებს ყურადღებას, სადაც ცალკეული გაერთიანებები, ასევე ბიზნესჯგუფები პოლიტიკაში ქალის გააქტიურებას უწყობენ ხელს და ლობირებენ კიდეც. სალომე სამადაშვილი გვიყვება, რომ ის რამდენიმე წელი უცხოეთში სწავლოდა, იქ მუშაობდა და შემდეგ მოვიდა ქართულ პოლიტიკაში, რის გამოც „რთული გზის“ გავლა აღარ მოუწია.
„კი, ჩემი გამოცდილება სხვაა. ჩემი კარიერა საერთაშორისო ასპარეზზე შედგა და იქედან გადმოვედი… გარდა ამისა, მე ბავშვობიდან ვიყავი შეჩვეული გარემოს, სადაც ბიჭები იყვნენ დომინანტები. სკოლაშიც ფიზიკა-მათემატიკური კლასი დავამთავრე, სადაც 25 ბიჭი იყო და ორი გოგო…
პოლიტიკური დებატების დროს უთქვამთ, ლამაზი ქალი ხართ და არ გეკადრებათო. იქვე მივუთითე, რომ ეს გენდერული სტერეოტიპია. მე, პირადად, არ მიგრძვნია შევიწროება ან ჩაგვრა, მაგრამ ეს არანაირად არ ნიშნავს იმას, რომ პრობლემა არ არსებობს. პრობლემა ძალიან მწვავეა,“ – გვითხრა სალომე სამადაშვილმა.
სალომე სამადაშვილი
პოლიტიკოსი მიიჩნევს, რომ საზოგადოების განწყობების შეცვლას ქალი პოლიტიკოსების აქტიურობამ უნდა შეუწყოს ხელი.
„პოლიტიკოსობა არის არჩევითი თანამდებობა და საზოგადოების განწყობას აქვს ძალიან დიდი მნიშვნელობა. რაც უფრო სწრაფად შეიცვლება განწყობა საზოგადოებაში, მით უფრო მეტი შესაძლებლობები მიეცემათ ქალებს პოლიტიკაში, მაგრამ ამ სტერეოტიპების დამსხვრევაში ქალმა პოლიტიკოსებმა უნდა ითამაშონ დიდი როლი. ვფიქრობ, რაც უფრო მეტი წარმატებული პოლიტიკოსი ქალი იქნება, ეს სტერეოტიპიც უფრო წარმატებით შეიცვლება,“ – აღნიშნა სალომე სამადაშვილმა „ბათუმელებთან“.
