პატიმარი გიორგი ოქროპირიძე საქართველოს პარლამენტს საკონსტიტუციო სასამართლოში უჩივის. პატიმარი იმ სამართლებრივ ნორმას ასაჩივრებს, რომლის მიხედვითაც მოსამართლეს შეუძლია ნაფიც მსაჯულთა მიერ მიღებული ვერდიქტი გააუქმოს, თუ ხედავს, რომ ვერდიქტი აშკარად უსაფუძვლოა.
სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 261-ე მუხლის მე-7 ნაწილის მიხედვით: „სხდომის თავმჯდომარე უფლებამოსილია გააუქმოს ნაფიც მსაჯულთა სასამართლოს გამამტყუნებელი ვერდიქტი და დანიშნოს ნაფიც მსაჯულთა ახალი შემადგენლობის შერჩევის სხდომის თარიღი, თუ აღნიშნული ვერდიქტი აშკარად ეწინააღმდეგება მტკიცებულებათა ერთობლიობას, უსაფუძვლოა და გამამტყუნებელი ვერდიქტის გაუქმება სამართლიანი მართლმსაჯულების აღსრულების ერთადერთი შესაძლებლობაა.“
გიორგი ოქროპირიძე მიიჩნევს, რომ მოსამართლე, ანუ ამ შემთხვევაში ნაფიც მსაჯულთა სხდომის თავმჯდომარე, „უფლებამოსილი“ კი არა, „ვალდებული“ უნდა იყოს, უსაფუძვლოდ მიღებული ვერდიქტი გააუქმოს, რადგან საქართველოს კონსტიტუციის მიხედვით, გამამტყუნებელი განაჩენი უნდა ემყარებოდეს უტყუარ მტკიცებულებებს.
გიორგი ოქროპირიძე განზრახ მკვლელობის ბრალდებით ნაფიცმა მსაჯულებმა გაასამართლეს. ამ საქმეში არაერთი საეჭვო გარემოებაა. მსჯავრდებულმა ევროპის ადამიანის უფლებათა დაცვის საერთაშორისო სასამართლოს მიმართა.
ევროსასამართლომდე გიორგი ოქროპირიძეს მიუმართავს საერთო სასამართლოებისთვის ვერდიქტის გაუქმების შუამდგომლობით.
„…მოსამართლემ ეს შუამდგომლობა განუხილველი დატოვა და უარი თქვა კონსტიტუციით გარანტირებული უფლების გამოყენებაზე, რომ განაჩენი დაფუძნებულიყო უტყუარ მტკიცებულებებს და დაესაბუთებინა მოსამართლის გადაწყვეტილება თუ რა მტკიცებულებების საფუძველზე იქნა ის „დამნაშავედ“ ცნობილი,“ – ვკითხულობთ პატიმრის სარჩელში, რომელიც საკონსტიტუციო სასამართლოს პირველმა კოლეგიამ უნდა განიხილოს. – „უფლებამოსილია“ არ არის კონსტიტუციური, კონსტიტუციის 31-ე მუხლის მე-7 პუნქტთან და კანონთან მიმართებით, რადგან მოსამართლეს აძლევს შესაძლებლობას მხოლოდ მისი ნებით, თვითნებურად გამოიყენოს უფლებამოსილება, თუნდაც მიკერძოებით, როცა კანონი და კონსტიტუცია ავალდებულებს, რომ „გამამტყუნებელი განაჩენი უნდა ეფუძნებოდეს მხოლოდ ერთმანეთთან შეთანხმებულ, აშკარა და დამაჯერებელ მტკიცებულებათა ერთობლიობას, რომელიც გონივრულ ეჭვს მიღმა ადასტურებს პირის ბრალეულობას“.
შესაბამისად მოსამართლე „ვალდებული“ უნდა იყოს აღასრულოს კონსტიტუციის დანაწესი და არა „უფლებამოსილი“.
ნორმის უმთავრესი ხარვეზი გამოიხატება იმაში, რომ აქ მოხსენიებული არ არის „უსაფუძვლოა“-ს კონსტიტუციური სტანდარტი. ასეთი მოცემულობა კი, უშვებს ნორმის არაერთგვაროვანი წაკითხვის ალბათობას . უნდა განიმარტოს, თუ რას გულისხმობს „უსაფუძვლო“.
სადავო ნორმატიული შინაარსი „უფლებამოსილია“ ეწინააღმდეგება უტყუარ მტკიცებულებებზე დაყრდნობით გამამტყუნებელი განაჩენის გამოტანის უფლებას, ვინაიდან საშუალებას იძლევა, სასამართლოს გამამტყუნებელი განაჩენი გამოტანილი იქნეს იმგვარ ვერდიქტზე, როცა ვერდიქტი აშკარად ეწინააღმდეგება მტკიცებულებათა ერთობლიობას და უსაფუძვლოა, ამ დროს გამამტყუნებელი ვერდიქტის გაუქმება სამართლიანი მართლმსაჯულების აღსრულების ერთადერთი შესაძლებლობაა,“ – ვკითხულობთ გიორგი ოქროპირიძის სარჩელში.
ამავე სარჩელის მიხედვით, გიორგი ოქროპირიძის საქმეზე, საკასაციო სასამართლომ განაჩენის მხოლოდ ფორმალური კანონიერება შეამოწმა. სასამართლომ მიიჩნია, რომ ნაფიც მსაჯულთათვის მიცემული განმარტებები კანონს შეესაბამებოდა.
„საკასაციო სასამართლომ ზოგადად განაცხადა, რომ რაკი ბრალდებულმა აირჩია ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო, მისთვის ცნობილი უნდა ყოფილიყო ვერდიქტის დაუსაბუთებლობა. საკასაციო სასამართლომ მიუთითა, რომ დაუსაბუთებელი ვერდიქტი არ იწვევს სამართლიანი სასამართლოს უფლების დარღვევას…
საკასაციო სასამართლოს უნდა შეეფასებინა, თუ რამდენად იყო გამორიცხული ნაფიც მსაჯულთა თვითნებობა და იყო თუ არა ვერდიქტი საკმარისად ცხადი. დარღვევის აღმოჩენის შემთხვევაში, სასამართლოს უნდა გაეუქმებინა ნაფიც მსაჯულთა განაჩენი, რადგან ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს სტანდარტებს პირდაპირი მოქმედების ძალა გააჩნია. ნაფიც მსაჯულთა სისტემის მქონე არაერთმა სახელმწიფომ, ტაქსკეს შემდგომ, თავისი ინიციატივით შეამოწმა შიდა კანონმდებლობის შესაბამისობა ევროპულ სტანდარტებთან.
მოგეხსენებათ, ნაფიცი მსაჯული არ ასაბუთებს თავის ვერდიქტს! არც არავინ არ მოვითხოვთ მსაჯულისგან რაიმეს დასაბუთებას, მაგრამ მოსამართლე არის ვალდებული პირველ ინსტანციაშიც სსსკ 271-ე მუხლის 7 ნაწილის თანახმად და შემდგომ საკასაციო ინსტანციაშიც სსსკ 266 მუხლის 2 ნაწილის „ე“ ქვეპუნქტის თანახმად მოსამართლე უნდა იყოს კანონით ვალდებული იმსჯელოს და დაასაბუთოს თავისი ნებისმიერი გადაწყვეტილება, განჩინებაც, განაჩენიც და შუამდგომლობის გადაწყვეტაც მოსამართლის მიერ უნდა იყოს დასაბუთებული, და მხოლოდ ამ შემთხვევაშია კანონიერი სასამართლოს განაჩენი, რაც არის სწორედ სსსკ 259 მუხლის პირველი, მე-2 და მე-3 ნაწილის მოთხოვნაც (მუხლი 259. სასამართლოს განაჩენის კანონიერება, დასაბუთებულობა და სამართლიანობა,“ – წერს პატიმარი საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეებს.
გიორგი ოქროპირიძე სარჩელში საკუთარ ისტორიას დეტალურად ჰყვება და საკონსტიტუციოს მოსამართლეებს ახსენებს, ნაფიცი მსაჯულობის კანდიდატი რომ ვალდებულია, აცილების საფუძველი სასამართლოს აცნობოს.
„…თუმცა მათ დამალეს ეს ფაქტი. მოსამართლემ კი, კანონის დარღვევით შედგენილი ნაფიც მსაჯულთა შემადგენლობა დაუშვა, ანუ უკანონო შემადგენლობის მიერ გამოტანილი ვერდიქტი არის უკანონო. მათ შერჩევის სხდომაზე დაგვიმალეს თავიანთი საქმიანობის შესახებ, თუმცა მოსამართლეს უნდა გადაემოწმებინა… მოსამართლე ამოწმებს ყველა გარემოებას, რომელიც შეიძლება გახდეს მსაჯულობის კანდიდატის აცილების [თვითაცილების] საფუძველი, რომელიც შემდგომ დაინიშნა მთავარ მსაჯულად ფორმალურად, თითქოს წილისყრა მოხდა და სწორედ ეს ნაფიცი მსაჯული, რომელიც იყო პოლიციელი, აღმოჩნდა უფროსს მსაჯულად!
შესაბამისად, ნაფიც მსაჯულთა უკანონო შემადგენლობა დაიშვა სასამართლოზე და მათ მიერ გამოტანილი ვერდიქტი სამართლებრივად არის უკანონო. შესაბამისად, შერჩევის სხდომაზე უკანონო შემადგენლობიდან რამდენიმე მსაჯულმა დაგვიმალა თავისი საქმიანობის შესახებ, რაც კანონით შეუთავსებლობაა და აკრძალულია მათი მონაწილეობის მიღება ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო პროცესში, რაც არც მოსამართლემ შეამოწმა და უკანონო შემადგენლობას [პოლიციელი] დუმილით, ხოლო ამ შენიღბულმა აგენტებმა, უკანონო ნაფიც მსაჯულთა შემადგენლობამ 2015 წლის 25 დეკემბერს გამოიტანეს ვერდიქტი გ.ოქროპირიძის მიმართ და დამნაშავედ ცნეს განზრახ მკვლელობაში,“ – ვკითხულობთ სარჩელში.
გიორგი ოქროპირიძე გაამართლეს ცეცხლსასროლი იარაღის შეძენა-შენახვის და ტარების ნაწილში.
„…თუ გ.ოქროპირიძე გამართლებულია ცეცხლსასროლი იარაღის შეძენა, შენახვა, ტარების ნაწილში მთლიანად, იგი წინააღმდეგობაში მოდის ბრალდების ფორმულირებასთან მკვლელობის ნაწილში მის გამტყუნებასთან. სასამართლო პროცესზე დამტკიცდა, რომ გ.ოქროპირიძეს არანაირი იარაღი არ ჰქონია! გამქრალია აბაშიძის ქუჩის გარე კამერების ვიდეო ჩანაწერებიც,“ – ვკითხულობთ სარჩელში.
გიორგი ოქროპირიძის საქმეზე ორჯერ ჩატარდა ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო. პირველ შემთხვევაში მსაჯულებმა ვერდიქტი ვერ გამოიტანეს, მეორეზე კი, მოსარჩელის თქმით, უსაფუძვლო ვერდიქტი მიიღეს და მთავარი მსაჯული შსს თანამშრომელი იყო.
ამ თემაზე:
