40 წლის შორენა ძირკვაძე ხულოდანაა. შორენას სმენისა და მხედველობის უნარები აქვს დაქვეითებული. მარტო ცხოვრობს.
შორენას ექიმებთან სიარული ბათუმში უწევს. დამოუკიდებლად გადაადგილება მისთვის რთულია. ესეც რომ არა, ხულოდან ბათუმამდე და უკან, ყოველი გადაადგილებისას 20 ლარი სჭირდება.
„დიდი ხანია ვითხოვ და მივმართავ მერიას, რომ შშმ პირებს გვჭირდება სპეციალური ავტობუსი ან სამარშრუტო ტაქსი, შესაძლებელია ხელმოწერებით გაკეთდესო მითხრეს, მაგრამ ჯერჯერობით არაფერი ჩანს“.
გარდა შეზღუდული შესაძლებლობებისა, რის გამოც შორენას შშმ პირის სტატუსი აქვს, ონკოლოგიური პრობლემებიც დაეწყო.
რახან ბათუმის ონკოლოგიურ საავადმყოფოში ონკოჰემატოლოგი არ ჰყავთ, შორენას თბილისის ერთ-ერთ კლნიკაში უწევს ხშირად წასვლა.
„ონკოდაავადების დაზღვევა არ მაქვს, შშმ პირის დაზღვევაში ეს არ შედის. არ მეხება ეს დაზღვევა და ყველაფერს ჩემით ვიხდი. მერე კალკულაციას ვაკეთებთ და მერია, დეპუტატები და ჯანდაცვის სამინისტრო მეხმარება.
კვლევები როცა მჭირდება, ჯერ მე უნდა გადავიხადო და მერე ჯანდაცვა მიფინანსებს“, – ამბობს შორენა.
შორენას, როგორც თავად ამბობს, მხედველობა მხოლოდ 1 პროცენტი აქვს. 11 ოპერაცია დასჭირდა, რომ შეჩერებულიყო თვალის ჩინის დაკარგვის პროცესი, მაგრამ ოპერაციები უშედეგო აღმოჩნდა.
„დავქორწინდი წლების წინ და მაშინ დამეწყო მხედველობის დაქვეითება. ჩემამდე ოჯახის რესურსმა არ მოაღწია. მკურნალობდნენ ოჯახის სხვა წევრს, რომელსაც ასევე ჯანმრთელობის პრობლემა ჰქონდა და ჩემი ქმრის ოჯახისთვის ჩემი ჯანმრთელობა არ იყო პრიორიტეტი“, – ამბობს შორენა.
ჯანმრთელობის მძიმე მდგომარეობის მიუხედავად, შორენამ სკოლაც დაასრულა და ფარმაცევტის კურსიც. ახლა წყალკანალში მუშაობს დამხმარე ლაბორანტად. მუშაობა მისთვის მარტივი არ არის, მაგრამ სათვალის დახმარებით ართმევს თავს მოვალეობას.
„ყურებში სმენის აპარატი მაქვს და ამით ვიგებ, რომ მანქანა მოდის ქუჩაში და უნდა გავჩერდე. სამსახურში სათვალე მეხმარება და ასე ვცხოვრობ.
ჩემი და-ძმა შორს არიან – ერთი წალკაშია, ერთი – პოლონეთში, როგორ დამეხმარებიან შორიდან.
ქორწინებაში დიდხანს ვერ გავძელი, ძალადობდნენ ჩემზე და გავეყარე“, – ამბობს შშმ ქალი.
წამლები რომ იყიდოს, შორენა ამისთვის სოციალური დახმარების ფულს იყენებს ხშირად. როგორც გვეუბნება, წამლების 300-ლარიანი ლიმიტი აქვს წლიურად, რაც კარგა ხანია ამოეწურა და ივლისიდან მოყოლებული თავად ყიდულობს მედიკამენტებს.
„300 ლარი მხოლოდ ონკოწამლებში მჭირდება ყოველ თვეში. გარდა ამისა, ბევრი სხვა რამის წამალიც მჭირდება. შშმ პირის პენსიის გარდა 60-ლარიანი სოციალური დახმარებაც მაქვს, საჭმლის ფულს ვაკლებ და წამლებს ვყიდულობ“, – ამბობს შორენა ძირკვაძე.
