ხულოს მუნიციპალიტეტის სოფლებში მცხოვრებ აბიტურიენტებს ხშირად არაერთი სირთულის გადალახვა უწევთ, რომ ერთიანი ეროვნული გამოცდებისთვის მოემზადონ.
მთავარი გამოწვევა ინგლისური ენა და ამ საგანში მომზადებაა, რადგან, როგორც მოსწავლეები ამბობენ, კარგი საბაზისო ცოდნა ამ საგანში არ აქვთ, ზოგს სკოლას ბევრჯერ მოუხდა ინგლისური ენის მასწავლებლის გამოცვლა, ყველა მასწავლებელს კი სწავლების საკუთარი მეთოდი აქვს.
ხულოელ აბიტურიენტთა ნაწილი მეზობელ სოფლებში ემზადება, ზოგმა კი ბათუმში მომზადება ამჯობინა.
მანიაკეთის საჯარო სკოლის მოსწავლე დალი საგინაძე კვირაში 3-ჯერ მეზობელ სოფელში, დიოკნისში, ტყუპისცალ დასთან და კლასელებთან ერთად გაკვეთილების შემდეგ, ინგლისურის სამეცადინოდ მიდის. აბიტურიენტები ფეხით გადიან დაახლოებით 5 კილომეტრს ინგლისურ ენაში მოსამზადებლად. ზამთარში, დიდთოვლობის გამო, ხანდახან იძულებულები არიან, რომ მეცადინეობა გააცდინონ, რადგან საფეხმავლო ბილიკების გავლა ძნელია.
დალი საგინაძე
„დიოკნისში სამეცადინოდ 4 საათისთვის გვიწევს ჩასვლა ფეხით სკოლის შემდეგ. იქ სამი საათი ვჩერდებით და შემდეგ უკან ვბრუნდებით ფეხით. კარგი იქნებოდა, რომ მასწავლებლები, რომლებთანაც ვემზადებით, ახლოს ცხოვრობდნენ ჩვენთან, რომ მარტივად მივიდეთ და წამოვიდეთ, ამასთან მეცადინეობაზეც უფრო დიდხანს შეგვეძლოს გაჩერება.
სკოლაში ხუთი ინგლისურის მასწავლებელი გამოვიცვალეთ. ბოლო სამი წელია, ინგლისურის მასწავლებელი არ შეგვიცვლია – ბათუმიდან ამოდის და ისევ მიდის.
სხვა საგნებში დამატებით სკოლაში ვმეცადინეობთ, მაგალითად, ქართულში და მათემატიკაში“, – ამბობს დალი.
ქეთი შავაძე სოფელ ქედლებიდანაა, იგი ჯერ დაბა ხულოში ემზადებოდა ინგლისურში, მეორე სემესტრში კი ბათუმში გადმოვიდა მოსამზადებლად.
ქეთი შავაძე
„ყველა აბიტურიენტს უნდა შეეძლოს ხარისხიანად მოემზადოს ერთიანი ეროვნული გამოცდებისთვის, თუმცა ყველას საშუალება არ აქვს, რომ ქალაქში წამოვიდეს, მოემზადოს და მხოლოდ ბარიერის გადალახვაზე არ იფიქროს. ყველას მაღალი ქულების და გრანტის აღება უნდა, ამისთვის კი ბევრი წვალება უწევთ.
მე და ჩემმა ოჯახმა გადავწყვიტეთ, რომ მეორე სემესტრიდან ბათუმში მოვემზადებოდი. ცხადია, ხარჯები გაიზარდა, მაგრამ ჩემს მშობლებს უნდათ ნამდვილად კარგად ვემზადებოდე და ამისთვის მაქსიმალურს აკეთებენ.
სკოლაში მაინც დავდივარ, ხანდახან ონლაინაც ვერთვები. ჩემი კლასელები ძირითადად ხულოში ემზადებიან“, – ამბობს ქეთი.
კიდევ ერთი მოსწავლე, სოფელ ქედლებიდან ამბობს, რომ მისი სოფელი რადგან ახლოსაა დაბასთან, შედარებით მარტივია მისთვის მეცადინეობებს დაესწროს და არ გააცდინოს.
თამაზ ჯორბენაძე
„მუნიციპალიტეტის ცენტრისგან მოშორებით მდებარე სოფლებში მცხოვრები აბიტურიენტებისთვის გაცილებით რთულია გადაადგილება, ამიტომ მათ უმრავლესობას უწევს ნათესავთან ან ვინმე სხვასთან დარჩეს ღამით, მეცადინეობებზე რომ იარონ“, – ამბობს თამაზი.
„ბათუმელები“ ესაუბრა მაღალმთიანი აჭარის სოფელ საციხურის საჯარო სკოლის ინგლისურის ენის პედაგოგს, ზეინაბ წულუკიძეს. მან თავისი გამოცდილება და მოსაზრება გაგვიზიარა.
„სანამ საციხურის საჯარო სკოლის ინგლისურის მასწავლებელი გავხდებოდი, იქამდე ორი წელი ინგლისურის სხვა მასწავლებელი ჰყავდათ სკოლაში, მანამდე კი ინგლისური ენაში პრაქტიკა საერთოდ არ ჰქონიათ საციხურის საჯარო სკოლის მოსწავლეებს. შესაბამისად, მათი ცოდნა ინგლისურ ენაში დაბალი იყო.
რადგან სოფელს არ ჰყავს ინგლისური ენის ადგილობრივი სპეციალისტი, მოსწავლეებს მუდმივად უწევთ მასწავლებლის შეცვლა, რაც მათი ცოდნის დონეზეც ისახება და მათთვის ემოციურადაც ძალიან რთულია. მოსწავლეებს სულ აქვთ შიში და მოლოდინი, რომ ერთ მასწავლებელს, რომელსაც უკვე შეეჩვივნენ, სხვა შეცვლის.
ცხადია, ეს მასწავლებლები განსხვავდებიან სწავლების ხერხებითა და მეთოდებით. ძალიან რთული სიტუაციაა ამ მხრივ.
ზეინაბ წულუკიძე
საციხურის საჯარო სკოლაში მოსწავლეები ისეთი სოფლის სკოლებიდანაც გადმოდიან, სადაც მხოლოდ 9 კლასია სწავლა. მოსწავლეების ცოდნა ინგლისურ ენაში, რომლებიც სხვა სოფლებიდან გადმოვიდნენ ჩვენს სკოლაში, ადგილობრივი სოფლის მოსწავლეებთან შედარებით დაბალია.
საციხურში მცხოვრები მოსწავლეები შესაძლოა იყვნენ უკვე იმ დონეზე, რასაც მათი კლასის პროგრამა მოითხოვს, მეზობელი სოფლებიდან ჩამოსული 10-11 კლასის მოსწავლეებს კი დაბალი დონიდან უწევთ დაწყება. მე-10 კლასის მოსწავლის ცოდნის დონე სადღაც მე-3 კლასის დონის შესაბამისია“, – ამბობს ზეინაბი.
პროგრამას, რომლის ფარგლებში ზეინაბი სოფელ საციხურში ასწავლის ინგლისურ ენას, „ვასწავლოთ მომავალი წარმატებისთვის“ ჰქვია.
ზეინაბის შეფასებით, საციხურის საჯარო სკოლის აბიტურიენტები საკმაოდ კარგად ფლობენ ინგლისურ ენას, მაგრამ დამატებით მაინც მეცადინეობენ, რომ გამოცდა უკეთ ჩააბარონ.
ზეინაბის თქმით, ყოველი სასწავლო წლის ბოლოს მოსწავლეებთან განშორება სენტიმენტალურია, „მასწავლებელო ისევ თქვენ ხომ გვასწავლით?!“, „მასწავლებელო ისევ ხომ დაბრუნდებით?!“ – მას უკვე მესამე წელია ეკითხებიან მოსწავლეები.
მაღალმთიანი აჭარის სოფლების საჯარო სკოლებში ინგლისური ენა ე.წ. დეფიციტური საგნების ჩამონათვალში შედის. აჭარის განათლების სამინისტრო ამ პრობლემის აღმოსაფხვრელად წლებია პროგრამასაც ახორციელებს – „ვასწავლოთ მომავალი წარმატებისთვის“, თუმცა ინგლისური ენის სწავლების პრობლემა ამ დრომდე ბევრ მოსწავლესა აბიტურიენტის გამოწვევაა მაღალმთიანი აჭარის სოფლებში.
