ქვეყანას აქვს პოლიტიკა, რომ ჩვენ ისევ მივებათ რუსეთს – რას გეგმავს მამუკა ხაზარაძე   

8 დეკემბერს „ლელოს“ ლიდერი მამუკა ხაზარაძე ბათუმში იმყოფებოდა მხარდამჭერებთან შესახვედრად. ის ამბობს, რომ „ლელოს“ გუნდის პრეზენტაცია აჭარაში მალე გაიმართება, თუმცა ჯერ კონკრეტულ გვარებს არ ასახელებს. პოლიტიკაზე საუბრისას ხშირად იშველიებს მაგალითებს საკუთარ ბიზნესგამოცდილებიდან და ხაზსს უსვამს, რომ დღეს ქვეყნის განვითარების „ხედვა“ არ არსებობს. „ბათუმელებმა“ მამუკა ხაზარაძეს რამდენიმე საკითხზე დაუსვა შეკითხვა.

• ბატონო მამუკა, რას უკავშირდება თქვენი ყოფნა  ბათუმში, ეს ეხება გუნდის შექმნას აჭარაში?  

ჩვენ 22 დეკემბერს გვაქვს „ლელოს“ დამფუძნებელი ყრილობა, გუშინ გახლდით ზუგდიდში, დღეს – ბათუმში. ვხვდებით საზოგადოებას, ეს არის გაცნობითი შეხვედრა, მოსამზადებელი სამუშაოები იმისთვის, რომ შევქმნათ ოფისი, ავირჩიოთ წარმომადგენლები და დავიწყოთ აქტიური პარტიული მუშაობა აჭარის რეგიონში.

• კონკრეტულ პირებთან გქონდათ უკვე შეხვედრა, ვის ვიხილავთ ამ გუნდში?

ჩვენ ბევრ ადამიანს შევხვდით, კონკრეტულ პიროვნებებს ვერ დავასახელებ, კონსულტაციების ეტაპზე ვართ და უახლოეს მომავალში იქნება კონკრეტული პირების სახელები და გვარები ცნობილი.

• მათ შორის არიან აჭარაში მოქმედი პოლიტიკოსები?

არა, არ მქონია მოქმედ პოლიტიკოსებთან ურთიერთობა.

• ანუ ახალი სახეები იქნებიან?

დიახ.

• ამ კონსულტაციის პერიოდში რას გეუბნებიან, რა არის მთავარი პრობლემები აჭარაში? თქვენ როგორ ხედავთ ამას?

ბევრი პრობლემაა. მე ვფიქრობ, მთავარი პრობლემა, არა მატო აჭარაში, არამედ საქართველოში, ეს არის სამუშაო ადგილები, ეკონომიკა, უმუშევრობა, სიღატაკე – სამწუხაროდ და რაც მთავარია, არარსებობა პროგრამის, თუ როგორ უნდა განვვითარდეთ ხვალ და ზეგ. სპონტანური განვითარება [რაც ეტყობა ბათუმს], ჩემი აზრით, არის ძალიან ცუდი.

ვფიქრობ, ერთი-ერთი დიდი პრობლემა არის კაზინოების თემა, მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება თვლიან, ეს არის ტურიზმის მოზიდვის წყარო, მაგრამ ამავე დროს ამას აქვს ძალიან დიდი ზეგავლენა ჩვენს ახალგაზრდობაზე და ეს არ არის აჭარის და მარტო ბათუმის პრობლემა, ეს არის მთელი ჩვენი ქვეყნის პრობლემა, რადგან არ შეიძლება ქვეყნის მომავალი ააწყო კაზინოებსა და აზარტულ თამაშებზე.

ვფიქრობ, ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ეკოლოგიის საკითხს აჭარაში და კიდევ დავუბრუნდები, ბათუმი არ უნდა იყოს ზაფხულის მიმართულების ქალაქი, მე ბათუმს ვუყურებ როგორც ბიზნესქალაქს, რომ ბათუმი და აჭარა ორიენტირებული იყოს საქმეზე, ბიზნესზე და მთელი წლის განმავლობაში ხდებოდეს აქ ისეთი ღონისძიებები, რომლებიც ადამიანს მისცემს მუდმივ სამუშაო ადგილს.

ქობულეთი არის კარგი მაგალითი – პრაქტიკულად შეიძლება ითქვას, რომ მთელი წელი გაჩერებულია და ორ თვეს ელოდება ადამიანი, რომ იქ რაღაც მოხდეს. ამ დროს ქობულეთი შეიძლება გადაიქცეს არაჩვეულებრივ ბალნეოლოგიურ ცენტრად, როგორც იყო ოდესღაც და იმუშავებს მთელი წლის განმავლობაში. ამას სჭირდება დაგეგმვა, სერიოზული ფოკუსირება, კლასტერის შექმნა და ყველას ეცოდინება, რომ ქობულეთში იანვარში ისე შეიძლება ჩამოხვიდე ან მარტში, რომ არ დაელოდო აგვისტოს, რადგან შეიძლება მიიღო ისეთი სერვისები, რომელიც მართლა აკლია ამ ქვეყანას, არადა, ეს კლიმატური ზონა იძლევა ამის საშუალებას.

• თქვენ ახსენეთ ქალაქის ურბანული განვითარების საკითხი. იცით, ალბათ, როგორც ვითარდება ბათუმი, ხშირადაა საუბარი იმაზე, რომ ერთი მხრივ, ზარალდება ქალაქის კულტურული მემკვიდრეობა, მეორე მხრივ, ბიზნესს აქვს ის არგუმენტი, რომ მოთხოვნაა უძრავი ქონების ბაზარზე, რომ ქმნიან სამუშაო ადგილებს, რაც, ასევე, მნიშვნელოვანია. თქვენ როგორ უყურებთ ამ საკითხს?

ერთ მაგალითს მოგიყვანთ. იცით ასეთი პროექტი – „ლისი დეველოპმენტი“. როცა დავიწყეთ ეს პროექტი, ჩვენ შეგნებულად არ ავაშენეთ იმ ტერიტორიაზე კანონით გათვალისწინებული რაოდენობა საცხოვრებელი სახლებისა, უარი ვთქვით ამაზე და ავაშენეთ ფართობის 20 პროცენტზე მხოლოდ, როცა შეგვეძლო 50 პროცენტი გამოგვეყენებინა. 80 პროცენტი დავუთმეთ გამწვანებას. ეს იყო ბიზნესის ერთი ჯგუფის პროტესტი, ამ შემთხვაში ჩვენი ჯგუფის, იმ ქაოსური მშენებლობების მიმართ, რომელიც თბილისში მიმდინარეობდა და ახლაც მიმდინარეობს. შედეგად მივიღეთ უნიკალური საცხოვრებელი კომპლექსი და მომგებიანი ბიზნესიც.

ამიტომ, ჩემთვის ეს არგუმენტი არ არის, ძველ, ისტორიულ უბანს სახე შევუცვალოთ იმიტომ, რომ აქ უნდა ჩავდგათ 16-სართულიანი სახლი, რომელიც სამუშაო ადგილს ქმნის, ეს არ არის მუდმივი სამუშაო ადგილი. პირიქით, იმას მოჰყვება ის, რომ ტურისტი არ გეყოლება, ტურისტი არ ჩამოდის იმისთვის, რომ 16-სართულიანი სახლი ნახოს.

ამიტომ ამ პროპაგანდას [სამუშაო ადგილებსა და განვითარებაზე] თავი უნდა დავანებოთ. ბიზნესსაც თუ აეხსნება ეს ყველაფერი, მათთვის უკეთესია. საჭიროა დიალოგი. დღეს არ არსებობს დიალოგი,  უბრალოდ არის ქაოტური განვითარება მთელი ქვეყნის. არავითარი გეგმა და ხედვა არ არსებობს, არ ვიცით, სად უნდა ვიყოთ 5 წლის შემდეგ, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია.

• ამ ხედვის არარსებობა პოლიტიკური ნების არქონაა, თუ არასაკმარისი ცოდნა? 

მიზეზი არის ხედვის არარსებობა. სამწუხაროდ, ეს არის ყველაზე დიდი დეფიციტი, რაც დღეს ჩვენ გაგვაჩნია ქართულ პოლიტიკაში. უნდა გქონდეს ხედვა, სად გინდა, რომ იყო 10-15 წლის შემდეგ და შენი შვილები სად გინდა, რომ იყვნენ. თუ ხედვა არ გაქვს, მაშინ ვერაფერს  განავითარებ, ვერც ბიზნესს, ვერც ქალაქს, ვერც განათლებას… ეს არ უნდა იყოს გადაწყვეტის ერთწლიანი გზები, ეს უნდა იყოს ხედვა, რომ მიიღო ის შედეგი, რაც გინდა, რომ მიიღო.

…77 ქვეყნიდან 70-ე ადგილზე არიან ჩვენი მოსწავლეები, წარმოგიდგენიათ, ჩვენ გვეგონა, რომ ყველაზე განათლებული ერი ვართ და თურმე წაკითხულის აღქმაში ვართ 70-ე ადგილას. თუ არ ვთქვით, რა უნდა გავაკეთოთ სასწრაფოდ, შეიძლება მომავალში საერთოდ ბოლო ადგილზე ვიყოთ.

12 ათასი ბავშვი სკოლაში ვერ დადის საქართველოში, 77 ათასი ბავშვი თურმე შიმშილობს, ბევრი ასეთი პრობლემაა და სად გვაქვს გადაწყვეტის გზები?!

• თქვენ გაქვთ ეს ხედვა?

დიახ. ჩვენ შედარებით შეზავებული პოლიტიკური ძალა ვართ. პოლიტიკოსები, მე როგორც ვაკვირდები, დაპირებებს იძლევიან და პასუხისმგებლობას, გააკეთებენ თუ არა ამას, ვადაში გაწერილს, როგორც ვაკვირდები, არ იძლევიან.

ყველა მეუბნება, რომ პოლიტიკოსები ამას არ აკეთებ, იმიტომ, რომ მერე ვერ შეასრულებენ. ჩვენ პირიქით ვუდგებით, ჩვენ კონტრაქტული ტიპისთვისაც კი [შეთანხმებისთვის] ვართ მზად, რომ მოსახლეობას, ამომრჩეველს ვუთხრათ, რომ ჩვენ ამას გავაკეთებთ 100 დღეში, ამას გავაკეთებთ – 300 დღეში. შეიძლება რაღაც რეფორმები იყოს მტკივნეული, მაგრამ ეს იქნება ძალიან მნიშვნელოვანი და ავუხსნით, რატომ არის ამის გაკეთება მნიშვნელობავი, რომ ამის გაკეთების გარეშე, ზოგ შემთხვევაში, ქირურგიული ჩარევის გარეშე, ვერ წავა ქვეყანა წინ.

ეს ქვეყანა უნდა იყოს მდიდარი და სიღარიბეს იმით კი არ უნდა ვებრძოლოთ, რომ სიღარიბეზე ვილაპარაკოთ, სიღრიბეს უნდა ვებრძოლოთ სიმდიდრით, რომელსაც შექმნი, თუ შექმნი ღირსეულ სამუშაო ადგილს, ძალიან სერიოზულ ინვესტიციას და ინვესტიცია მოდის, როცა უკვე გაწერილია სერიოზული პროგრამა, სადაც ადამიანი არის დაცული, ეკოლოგია არის მაღალ დონეზე. ჰაერი ჯანსაღია… რომელი მილიონერი და შეძლებული ადამიანი ჩამოვა აქ და იცხოვრებს, თუ ეკოლოგია არ ვარგა, თუნდაც სამუშაოდ რომ ჩამოვიყვანოთ რომელიმე უცხოური კომპანიის მენეჯმენტი. არ იცხოვრებენ, გაზომავენ [ჰაერის დაბინძურების დონეს] და იტყვიან, რომ აქ ცხოვრება შეუძლებელია. ასეთი საკითხებისგან შედგება ხედვა. ეს არის ის, რომ ტელევიზორში გამოხვიდე და „შენდება რაღაც პროექტი…“ ეს საკმარისი კი არა, საზიანოა, თუ მთლიან ხედვაში არ იქნება ეს.

ჩვენ ხომ ვიცით, როგორ არის ჩვენს ქვეყანაში გაბატონებული ნეპოტიზმი, ჩვენ ხომ ვიცით, რომ თამაშის წესები არ არის თანაბარი, ამიტომ ამ ყველაფერს ჩაჭრა სჭირდება. აღარ ვლაპარაკობ სამართლიან ქვეყანაზე და სასამართლო სისტემაზე.

თუ გვინდა ევროპული ქვეყანა ვიყოთ, სხვა რაღაცებია გასაკეთებელი, თუ გვინდა კულისებს უკან გადაწყვეტის, ჩაჩურჩულების და ნათესაურ-კლანური ნეპოტიზმით შეზავებული ქვეყანა, მაგნაირი ვართ დღეს.

• რეფორმების აუცილებლობა ახსენეთ. ყველაზე მნიშვნელოვანი, პირველი რიგის რეფორმა რა უნდა იყოს თქვენი აზრით?

ნომერ პირველი, დაუყოვნებელი საკითხი არის სასამართლო სისტემის რადიკალური შეცვლა. ეს არის საბჭოური გადმონაშთი, რომელიც ყველა ხელისუფლებამ მოირგო თავისთვის. მართლმსაჯულება არ მუშაობდა ადამიანებისთვის, ის მუშაობდა იმ ჯგუფისთვის, რომელიც მოდიოდა ხელისუფლებაში. ამ ხალხს ყველა იყენებდა, ეს დისკრედიტებული ხალხია, მათი გამოყენება ძალიან ადვილია, მათი კომპრომიტირება ძალიან მარტივია, უამრავი შეცდომა აქვთ დაშვებული. თუ ეს არ მოწესრიგდა, ამ ქვეყანაში სერიოზული ინვესტიცია არ შემოვა, თუ ინვესტიცია არ შემოვა, სამუშაო ადგილი არ შეიქმნება.

ქვეყანაში 54 პროცენტით დაკლებულია საერთაშორისო უცხოური ინვესტიციები და ყველაზე დიდი შემომტანი ქვეყანაში არიან ჩვენი ემიგრანტები, ქალები, რომლებიც წლის განმავლობაში მილიარდნახევრამდე დოლარს აგზავნიან ქვეყანაში. ეს ნიშნავს, რომ საინტერესო ქვეყანა არ ვართ ინვესტორებისთვის.

• რუსულ ინვესტიციებს თუ მიიჩნევთ საფრთხედ საქართველოსთვის?

არ მივიჩნევ, თუ ეს არ არის სტრატეგიული ობიექტისკენ მიმართული.

როცა ქვეყანაში მილიონნახევარი რუსი ტურისტი გყავს, რომელიც ხარჯავს დაახლოებით 1100 ლარს საშუალოდ, გერმანელი ტურისტი ხარჯავს 3100 ლარს, სამჯერ უფრო მეტს და როცა სუფსიდირებას, რეკლამას აკეთებ ჩვენი ბიუჯეტიდან რუსეთში და არა გერმანიაში, როცა შენი იმპორტი რუსულ რესურსებზე უკვე დამოკიდებული ხდება, როცა შენი პროდუქციის უმეტესი ნაწილი რუსეთზეა მიბმული, მაშინ როცა თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულება გვაქვს ევროპასთან, ჩინეთთან, თურქეთთან და სხვა ქვეყნებთან, რასთან გვაქვს საქმე?! ანუ ქვეყანას აქვს პოლიტიკა, რომ ჩვენ ისევ მივებათ რუსეთს და არ გააჩნია პოლიტიკა, რომ ჩვენ ვიყოთ დივერსიფიცირებული ეკონომიკის მქონე ქვეყანა. ამის გარეშე კი დამოუკიდებლობას ვერ შეინარჩუნებ.

ჩვენ ეს ბევრჯერ ვნახეთ რუსეთთან მიმართებაში. მე, პირადად, ბიზნესში ორჯერ ვნახე ეს. 1998 წელს, როცა გავკოტრდით ბორჯომის ბიზნესში და 2006 წელს, როცა ერთი გადაწყვეტილებით ასევე ბორჯომის ბიზნესში გავკოტრდით, იმიტომ, რომ მიბმული ვიყავით რუსეთის ბაზარზე. ამის მერე დივერსიფიკაცია მოხდა და დღეს 40 ქვეყანაში მიდის ბორჯომის ექსპორტი. ორჯერ გაბანკროტების შემდედ მივხვდით, რომ უბრალოდ არ შეიძლება ამ ქვეყნის ნდობა.

აქ ლაპარაკია ისევ ხედვაზე, რა ორიენტირი გვინდა. დასავლეთისკენ თუ გაქვს ორიენტირი, მაშინ ენერგოდამოუკიდებელი უნდა იყო და არ უნდა იყო ჩამოკიდებული ერთ ქვეყანაზე.

ეს არის პრობლემა, რომ ჩვენმა ქვეყანამ დღეს ვექტორი დაკარგა და მიდის ყველაფერი იმისკენ, რომ ვიღაცას იქ [რუსეთში] ასიამოვნონ.

• ბიძინა ივანიშვილმა ბოლო ინტერვიუში აღნიშნა, ევროპის ქვეყნებში ლეგალური დასაქმების მიმართულებით ვიმუშავებთო. ეს თქვენ როგორ მიიღეთ? 

ეს არის ტრაგედია. ეს არის რუსული, კაკებეშნიკური მენტალობა, როცა შენს ხალხს ეუბნები, იმას კი არ გავაკეთებ, რომ აქ ვიცხოვროთ, დოვლათი შევქნათ და ბედნიერი იყო, არა, მე მაქვს საშუალება პასპორტი გაგიკეთო და გაგიშვა სხვაგან. ადამიანი, რომელიც ჩვენ ავირჩიეთ, გეუბნება – „აღარ მჭირდები“. კვალიფიკაცია გჭირდება? – გადაგამზადებ [ჯერ რისი გადამზადების თავი გაქვს, ის თუ იცი, რა პროფესიის სპეციალისტი სჭირდება გერმანელს ან ფრანგს, იქნებ ისიც იცოდე, რომ ისეთი ტიპის ქარხანა საქართველოში ჩამოიტანო და ეს ხალხი აქ დაასაქმო, მით უმეტეს, თავისუფალი ვაჭრობა შეგიძლია].

რაც უფრო მეტი ნიჭიერი ადამიანი გავა ქვეყნიდან, დარჩება ბოლოს ხალხი, რომელიც არის შემწეობაზე, სოციალურ უზრუნველყოფაზე, რომელსაც მინიმალურის დაკარგვაც ეშინია და თვითონ იქნება სულ ხელისუფლებაში – ეს არის გეგმა.

ამიტომ ეს არის დანაშაულებრივი განცხადება. ნორმალურ ქვეყანაში ამ განცხადების გამო ძალიან დიდი პროტესტი იქნებოდა. პროტესტი არის აქაც და იმედია, ეს გამოიხატება არჩევნებზე.

• საპროტესტო ტალღას რაც შეეხება, საპროტესტო აქციებზე „ლელო“ ბოლოს არ შეუერთდა პიკეტირებას, თქვენ როგორ ხედავთ მოვლენების განვითარებას საპროტესტო აქციებზე და „ლელოს“ პოზიცია რა იქნება?

ვერ დაგეთანხმებით, ჩვენ ყველა პროტესტში ვიღებდით მონაწილეობას, ყველა დემონსტრაციაში. რაც შეეხება პიკეტირებას, ჩვენ ჩვენი მეთოდი გვაქვს გამოხატვის. ვიღაცამ პიკეტირება დაარქვა ბოქლომის დადებას კარებზე, ჩვენ სხვანაირად გამოვხატავთ ჩვენს პროტესტს. მთავარია, პროტესტში ვართ ერთნი.

ჩვენ ჯერ პოლიტიკური ძალა არ ვართ, ახლა ვფორმირდებით და მე ვერ მოვუწოდებ თანაგუნდელებს და ახალგაზრდობას, მე თუ იქ არ ვიდგები წინა ხაზზე. შეიძლება ვიღაცას გადაცდომა მოუვიდეს და კანონი დაირღვეს.

არც ერთი პროტესტი და დემონსტრაცია ჩვენ არ გამოგვიტოვებია. ჩვენ ამ პროტესტს გავაგრძელებთ.

თქვენ იცით, რომ დღეს ხელისუფლებამ მეორე რაუნდი დაიწყო დიპლომატების თანდასწრებით მოლაპარაკების, ეს ნიშნავს, რომ ხვდებიან, გამოსავალი დარბევა და წყლის მისხმა არ არის. ….რატომ არის საჭირო აქამდე მოსვლა და თავპირის მტვრევა და ორი ძალის დაპირისპირება? საბოლოო ჯამში ჩვენ რატომ შევიქმენით? ჩვენ შევიქმენით, რომ ეს ორი ძალა გავწიოთ გვერდზე, ერთიც და მეორეც, იმიტომ, რომ ადამიანებს სჭირდებათ ალტერნატიული გადაწყვეტილებები, ჩვენ ვართ ალტერნატივა ამ ორი ძალის, რომლითაც ერთმანეთი სჭირდებათ და ძალიან კარგად ინაწილებენ ხელისუფლებას. იმიტომ შევიქმენით ჩვენ, რომ ადამიანებმა აირჩიონ არა ორს შორის, არამედ იყოს მრავალპარტიული არჩევნები. იქ რა შედეგს დავდებთ, უკვე ჩვენზე იქნება დამოკიდებული.

• რაც შეეხება ანაკლიას, რა არის ბოლო სიახლე ამ თემაზე?

ბოლო სიახლე არის გეგმა ანაკლიის გაჩერების, რომ უპატაკონ რუსეთს, ანაკლია გავაჩერეთ და გაჩერების მიზეზად ე.წ. კონსორციუმი გამოაცხადონ, რაც არის აბსოლუტური ნონსენსი, იმიტომ, რომ ჩვენი ჩამოყვანილი ყველა ინვესტორი, რომლებიც დღესაც კი მზად არიან შემოვიდნენ პროექტში, გააგდეს.

როგორც პროპორციული არჩევნები მოკლეს და გადააბრალეს ხუნდაძეს, ისევე კლავენ ანაკლიას და გადააბრალებენ ცქიტიშვილს, რომელიც იტყვის – „იცით რა, ჩვენ ვერ დავეთანხმეთ 50 მილიონი დოლარის გარანტიის გაცემას“.

კითხვა მაქვს – 50 მილიონი დოლარის გარანტიის გაცემა უფრო შესაძლებელია, თუ პროექტის გაჩერება და როგორც თვითონ ამბობენ ამას, თავად გააგრძელენ და 650 მილიონი დოლარის ვალდებულების აღება? ლოგიკა ხომ უნდა იყოს. თუ 50 მილიონს არ იძლევი და აჩერებ პროექტს, რომელშიც 75 მილიონი დოლარი უკვე ინვესტირებულია, 400 მილიონი მოტანილია და ამბობ, მე ამას ვაჩერებ და მე გავაკეთებ, ესე იგი, ამბობ, რომ გარანტიის სანაცვლოდ მზადა ხარ ვალდებულება აიღო 650 მილიონზე ბიუჯეტის ხარჯზე?! ეს ნიშნავს საზოგადოების მოტყუებას, ეს ნიშნავს, რომ პროექტი გაჩერდება და შეეცდებიან ჩვენ დაგვაბრალონ ეს ყველაფერი, რაც არ გამოუვათ, რადგან ფაქტები ჯიუტია.

აქ მთავარია ბიძინა ივანიშვილი, რომელსაც ეს პროექტი არ უნდა, რომელსაც აქვს ვალდებულება რუსეთთან. ეს პროექტი არის პირდაპირი კონკურენტი რუსეთის დერეფნის, ესაა [კონკურენტი] ნოვოროსიისკისა და ახალი პორტის,  ტამანის, რომლის მშენებლობასაც რუსები ახლა იწყებენ. აი, ეს არ აწყობთ.

„ამერიკელებს რა უნდა შავ ზღვაში“ და ეს ყველაფერი ძალიან ლამაზად არის მიწოდებული და ამას უფასებენ ამ ადამიანს, იმიტომ, რომ ვერც ერთი მოქალაქე ვერ დატოვებს რუსეთს 6 მილიარდი დოლარით ვალდებულებების გარეშე. ამას ვერ დამიმტკიცებს ვერავინ, რომ რუსეთში, 90-იან წლებში ნაშოვნი 6 მილიარდით შენ მშვიდად გამოხვიდე იქედან და გახდე პანამის, ყველაზე სკანდალური ოფშორული ზონის გავლით, ყველაზე დიდი ინვესტორი საქართველოში. ივანიშვილმა ფაქტობრივად ქვეყნის პრივატიზაცია გააკეთა და გააჩერეს ამხელა პროექტი, პირდაპირ ვამბობ, ჩვენი ქვეყნის მომავალი, რადგან ანაკლია არ არის პორტი, ანაკლია არის ჩვენი უსაფრთხოება, კარიბჭე მთელი რეგიონის, ათეული ათასობით სამუშაო ადგილი.

ამ ყველაფერს ანგრევენ იმიტომ, რომ პროექტი არ უნდათ. ჩვენ ანაკლიას ავაშენებთ აუცილებლად, ოღონდ „ქართული ოცნების“ გარეშე.