ავტორი: ციალა ქათამიძე
რთულია გადმოვცე მდგომარეობა, რომელშიც ბოლო სამი კვირაა.. თუ, უფრო მეტი, ვიმყოფები… თუმცა ალბათ ბევრი გაიგებს, რას ვგულისხმობ – ბრაზს – უსუსურობის შეგრძნება ანაცვლებს, უსუსურობის შეგრძნებას – იმედი, იმედს – გამბედაობა, გამბედაობას – არსებული რეალობის გააზრება მოსდევს და ისევ უიმედობაა.
მერე პირიქით…
თავიდან ვიფიქრე, არ შევებრძოლები, რაც არის ეგაა, რაც წავა, წავა… რაც დარჩება, დარჩება…
არც გარეთ გასვლა მინდოდა, არც შემოსვლა, არც ლაპარაკი, არც სიჩუმე… არც ფიქრი, არც უაზროდ ყოფნა… არც ის ვიცოდი რა მექნა, არც უმოძრაოდ ყოფნის უფლებას ვაძლევდი ჩემს თავს… ირგვლივ მიმოვიხედე და ყველა მეტ-ნაკლები სიმძაფრით, მაგრამ მსგავს მდგომარეობაში იყო… იყო რა, არის… ჩამოვსქროლავთ სოციალურ ქსელებს… ამოვიხვნეშებთ… წამოვიწუწუნებთ… ისევ ჩამოვსქრილავთ…
მერე სადმე დათქმულ საპროტესტო აქციაზე გავალთ ან ჩავალთ… ცოტას ამოვისუნთქავთ და მერე ისევ თავიდან….
ამასობაში კი – მელიქიშვილის გამზირზე დაკავებული გოგო ფორმულას გადაცემა „მეჩვიდმეტე სართულის“ ეთერში ჰყვება, რომ დაკავების შემდეგ პოლიციელებმა, მანქანაში რომლითაც იზოლატორში გადაჰყავდათ, მუხლებზე დააყენეს და სექსუალურად ავიწროებდნენ.
ასე მუხლებზე მდგარი ამგზავრეს იზოლატორამდე და სკამზე არ დასვეს“.
„23 წლის ბიჭი ექვსი წლით უნდა გამოამწყვდიონ ციხეში რკინის ჯებირის დაზიანების გამო.. არადა, ეს კაცი ოთხსულიანი უღატაკესი ოჯახის ერთადერთი მარჩენალი გახლდათ, თბილისში არემონტებდა ბინებს და თანხას მშობლებსა და დეიდას უგზავნიდა. მამა ავად ჰყავს, ძლივს დადის; დედას კიდურები აქვს დამწვარი, დეიდა ოცი წელია ლოგინსაა მიჯაჭვული.
სამი ავადმყოფი მოხუცი დარჩა მარტო, ლუკმის მიმწოდებლის გარეშე…“
მე დღეს შემრცხვა… ავტოპილოტის რეჟიმში ჩართული საკუთარი თავის შემრცხვა… მართალია ერთი შეხედვით არ გავჩერებულვარ, არ დავნებებულვარ, არ გავჩუმებულვარ, მაგრამ შემრცხვა!
შემრცხვა იმის, რომ 25 ნოემბერს, 12 საათზე, თბილისში, საქართველოს პარლამენტში იკრიბება – ხალხი, ადამიანები, რომელთა იქ ყოფნისთვისაც სისტემამ ყველა სხვა ბოროტებასთან ერთად, მინიმუმ ამ ორი ადამიანის უფლებების დარღვევისთვის ნოყიერი ნიადაგი შექმნა! მათი ბუტაფორიული არსებობის გასახანგრძლივებლად სისტემამ ჩვენ თვალწინ ფეხქვეშ გათელა ორი მოქალაქე… ძალა დაგვანახა და გვითხრა, რომ გავჩუმდეთ და თუ არ გავჩუმდებით, დანარჩენს მოგვიანებით ვნახავთ!
მე, საქართველოს მოქალაქე ჩვენი წინაპრების წინაშე, აწმყოს გააზრებითა და მომავლის რწმენით ვფიცავ, რომ ვაგრძელებ ბრძოლას, ბრძოლას ტყუილთან, ბრძოლას კორუფციასთან, ბრძოლას ავტორიტარიზმთან, ბრძოლას ბიძინა ივანიშვილთან და დიახ, ვაგრძელებ ბრძოლას რუსეთთან, ყველა ხერხისა და საშუალების გამოყენებით!
არავის გსაყვედურობთ და გამუნათებთ, მესმის ყველასი – ვინც დაიღალა, ვისაც აღარ სჯერა, ვინც უიმედოდაა, ვისაც ეშინია… მესმის – მარტივი არაა! მინდა გითხრათ, რომ ბრძოლა გრძელდება და როცა მიხვდებით, რომ თქვენც შეგიძლიათ, რომ მზად ხართ, რომ დრო მოვიდა, რომ ეს ბრძოლა თქვენიცაა, მჯერა რომ აუცილებლად შეურთდებით ბრძოლას, რომელიც საქართველოს დეოკუპაციით დასრულდება!
თქვენს გარეშე არ გამოვა! შენს გარეშე, არ გამოვა! მაგრამ გახსოვდეთ ბრძოლა გრძელდება და ეს ბრძოლა შენ გელოდება! შეხვედრამდე!
ძალა ერთობაშია!
მთავარი ფოტო: ედო მჟავანაძე
