გიორგი ბერიძე ერთი წლის იყო, როცა მისი ოჯახი საქართველოდან რუსეთში გადავიდა საცხოვრებლად. ის მოსკოვის ოლქში დედასთან ერთად ცხოვრობდა. საქართველოში მხოლოდ ზაფხულობით ჩამოდიოდა, თუმცა საბოლოოდ დაბრუნების სურვილი პირველად 2008 წელს, რუსეთ-საქართველოს ომის დროს გაუჩნდა.
„მაშინ 13 წლის ვიყავი და წამოსვლა ვერ მოვახერხე, თუმცა რუსეთის მიმართ აგრესია ძალიან გაიზარდა ჩემში“, – ამბობს ის „ბათუმელებთან“.
რუსეთის საბოლოოდ დატოვების გადაწყვეტილება კი მას შემდეგ მიიღო, როცა რუსეთმა უკრაინაში ომი დაიწყო.
„27 წელი ვიცხოვრე, მაგრამ რუსეთში ყოფნა აუტანელი იყო ჩემთვის. ომის შემდეგ კი მორალურადაც და სულიერადაც ძალიან ცუდად ვიყავი. ფინანსური პრობლემები არ მქონდა, მაგრამ იქ ვეღარ დავრჩებოდი.
რეპრესიების შესახებ კანონმა კიდევ უფრო ცუდად გამხადა, რადგან საზოგადოების დიდი ნაწილი პუტინის პოლიტიკას უჭერს მხარს და ეს ჩემთვის მიუღებელია.
ახლა, როცა საქართველოს მოვლენებს ვუყურებდი, ზუსტად ის პერიოდი წარმომიდგა თვალწინ, ზუსტად ასე ვითარდებოდა იქაც მოვლენები. მაშინაც იმას ამბობდა პუტინი, რომ აგენტების კანონი არ შეეხებოდა ყველას, მაგრამ რეალურად, არა მარტო მედიას შეეხო, აგენტების რეესტრში ძალიან ბევრი ფიზიკური პირი შეიყვანეს.
მახსოვს, ყველაზე დიდი საპროტესტო გამოსვლები 2011-12 წლებში, ბალოტნაიაზე დაიწყო და მას შემდეგ კიდევ უფრო გამკაცრდა კანონი.
დღეს უკვე მხოლოდ იმიტომ კი არ მოხვდები აგენტების რეესტრში, რომ ვინმე შეიძლება უცხოეთიდან გაფინანსებდეს, უბრალოდ შენი პოზიციის გამო – შეიძლება რაღაც თქვა, აზრი გამოხატო და ამის გამო შეგიყვანონ რეესტრში.
თუ უკრაინას უჭერ მხარს მაშინაც, თუ ვინმეს დაეხმარები ფინანსურად, მაშინ სახელმწიფოს მოღალატედ გამოგაცხადებენ“, – გვეუბნება გიორგი.
ის გვიყვება მეგობრებსა და ახლობლებზე, ვისთან ერთადაც არაერთხელ გასულა საპროტესტო აქციაზე. „მახსოვს როგორც გვარბევდნენ, გვცემდნენ, ვისაც აკავებდნენ, სასტიკად უსწორდებოდნენ. თავზე პოლიეთილენის პარკებს აცმევდნენ და ასე აწამებდნენ.
ასეთ სურათებს თითქმის ყოველდღე ხედავდნენ ჩემი მეგობრები და ახლობლები. საბედნიეროდ, მე არ დავუკავებივარ პოლიციას. შემდეგ აქციებზეც აღარ გავდიოდით.
ამიტომ ის კანონი, რომლის მიღებასაც აპირებდა საქართველოს ხელისუფლება, ზუსტად რუსული კანონი იყო, იქ დაწერილი და არანაირი შეხება არ აქვს ამერიკულთან. ამიტომ გამწარდნენ ასე რუსეთში“, – ამბობს გიორგი.
მისი თქმით, როცა პუტინი მოვიდა ხელისუფლებაში, 2000-2003 წლებში, თითქოს დაიწყო განვითარებისკენ მსვლელობა, თუმცა წლების გასვლასთან ერთად რეჟიმი ძლიერდებოდა, საბოლოოდ კი აგენტების შესახებ კანონმა მთლიანად გააქრო სიტყვის თავისუფლება ქვეყანაში.
„ადამიანები აიძულეს სახელმწიფოსთვის „მიეყიდა“ ბიზნესები კაპიკებად. იგივე „იანდექსი“, რომელიც ადრე იყო კერძო პირის, სახელმწიფომ მიისაკუთრა, სოცქსელი „ვკონტაქტე“ წაართვეს კერძო პირს, ოლეგ ტინკოვს ონლაიბნაკი წაართვეს და პუტინთან დაახლოებულ ოლიგარქს მისცეს.
ის ადამიანებიც კი, ვისაც უცხოეთიდან ეხმარებოდნენ ნათესავები, აგენტების რეესტრში შეიყვანეს. ასე, რომ ნებისმიერი პირი შეიძლება აღმოჩნდეს დღეს ამ რეესტრში, თუკი რაიმეს იტყვი ან დაწერ მათი პოლიტიკის წინააღმდეგ“, – გვეუბნება გიორგი ბერიძე.
რუსეთში ცხოვრების დროს, როგორც გიორგი ამბობს, რამდენიმე კერძო კომპანიაში მუშაობდა იურისტად, ახლა კი კვიპროსში დაფუძნებულ ინგლისურ სკოლაში მენეჯერად მუშაობს, ოღონდ ონლაინ.
„ამდენი წელი ვიცხოვრე რუსეთში, მაგრამ დანამდვილებით ვიცი, რომ იქ არასდროს დავბრუნდები. არც საქართველო უნდა დაბრუნდეს რუსეთში, არასოდეს. ჩვენი ადგილი ევროკავშირშია, რადგან რუსეთში არანაირი განვითარება არ არის.
ალბათ ზოგიერთს ჯერ კიდევ აქვს საბჭოთა კავშირის ნოსტალგია, მაგრამ დღევანდელი რუსეთი არ არის საბჭოთა კავშირი, ის საბჭოთა კავშირის ყველაზე ცუდი ვერსიაა.
მე როგორც არ მიყვარდა საბჭოთა კავშირი, ისევე არ მიყვარს დღევანდელი რუსეთიც.
მოსკოვის და სანქტ-პეტერბურგის გარდა, არანაირი წინსვლა არ არის სხვა ქალაქებში. არც ინფრასტრუქტურა ვითარდება, არც სოციალური პროგრამებია, არც თანამედროვე ტექნოლოგიები. საბჭოთა კავშირის დროს კოსმოსში მაინც ჰქონდათ რაღაც განვითარება, ახლა მანქანებსაც კი აღარ აწარმოებენ.
ვორონეჟში, ვოლგოგრადში ან სხვა რომელიმე ქალაქში თუ ცხოვრობ, რომელიც არ არის ფედერალური მნიშვნელობის, ეს ნიშნავს, რომ იცხოვრებ სიღარიბეში. თუ სამუშაოს იპოვი, ისიც დაბალანაზღაურებადია, კომუნალურებსაც კი ვერ გადაიხდი და ესეც მაშინ, თუ უმაღლესი განათლება გაქვს“, – გვეუბნება გიორგი.
გიორგის ახლა ორმაგი მოქალაქეობა აქვს, მაგრამ როგორც გვეუბნება, მალე მოქალაქეობასაც მიატოვებს და ამით სამუდამოდ დაემშვიდობება პუტინის რუსეთს.
