19 წლის რაჰიბ სეიდლი ლაგოდეხის მუნიციპალიტეტის სოფელ კაბალიდანაა. აზერბაიჯანულენოვანი სკოლა დაამთავრა და ახლა 1+4 პროგრამით სწავლობს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში – ქართული ენის მოსამზადებელ კურსს გადის. როგორც რაჰიბი გვიყვება, ქართულს ის სკოლაში პირველი კლასიდანვე სწავლობდა, თუმცა არასათანადოდ.
„მე-11, მე-12 კლასში სულაც აზერბაიჯანულენოვანი მასწავლებელი გვასწავლიდა ქართულს, არ იცოდა კარგად ენა და შეუძლებელი იყო სრულფასოვნად ენის შესწავლა. იყვნენ ჩვენს სკოლაში პროგრამით ჩამოსული ქართულის მასწავლებლებიც, მაგრამ ეს რესურსი არ იყო საკმარისი“ – გვიყვება რაჰიბ სეიდლი.
1+4 პროგრამის პირველი წლის, ანუ ქართული ენის ერთწლიანი კურსის გავლის შემდეგ რაჰიბმა ფსიქოლოგიის ფაკულტეტზე უნდა გააგრძელოს სწავლა თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ქართულ ენაზე. სახელმწიფო ენის ერთწლიანი, ინტენსიური, მოსამზადებელი კურსი რომ გაიაროს, რაჰიბს 2225 ლარის გადახდა უწევს.
ქართული ენის უფასოდ შესწავლა 1+4 პროგრამით წელს 185 აზერბაიჯანულენოვან აბიტურიენტს შეუძლია, რაჰიბი მათ შორის ვერ მოხვდა, ამიტომ სახელმწიფო ენის საფასურს რაჰიბს ერთ-ერთი აზერბაიჯანული კომპანია უხდის.
„გამიმართლა, რომ ეს კომპანია მიხდის ქართული ენის კურსისთვის ფულს. ჩემით ვერ გადავიხდიდი. ვმუშაობ „სპარში“ და ჩემი ხელფასი 500 ლარიც კი არ არის. მშობლებიც მეხმარებიან. მხოლოდ ბინაში 700 ლარის გადახდა მიწევს. მართალია, მეგობრებთან ერთად ვცხოვრობ და ქირის ფულსაც ვინაწილებთ, მაგრამ მაინც ბევრი რამაა საჭირო“ – ამბობს რაჰიბი.
რაჰიბს გაუმართლა, რომ სახელმწიფო ენის კურსის გადასახადს აზერბაიჯანული კომპანია უხდის. თუმცა არ გაუმართლა მის ერთ-ერთ მეგობარს, რომელსაც რაჰიბის მონათხრობის თანახმად, უწევს ონლაინკაზინოში იმუშაოს საღამოობით, სახელმწიფო ენის კურსის გადასახადი რომ შეაგროვოს.
როგორც რაჰიბი გვეუბნება, მის მეგობარს ამ თემაზე საუბარი ხმამაღლა არ სურს, თუმცა, გვიყვება, რომ მისი მეგობარი დღის 3 საათამდე ქართული ენის ლექციებს ისმენს, მერე კი მცირე ხნით ძილი და საღამოს ონლაინკაზინოში მუშაობა უწევს.
„ასე იმიტომ ხდება, რომ ეთნიკური უმცირესობებიდან ყველას არ უფინანსდება სახელმწიფო ენის ერთწლიანი კურსი. კომპანია კი, რომელიც მე მიხდის ფულს აწესებს ბარიერს: თუ 60 ქულა და მეტი არ გაქვს, დაფინანსებას ვერ მიიღებ, ასეთი კი ბევრი სტუდენტია“ – ამბობს რაჰიბი.
თავადაც 3 -4 საათამდე აქვს ქართულის ლექციები რაჰიბს, მერე ცოტა ხნით იძინებს და საღამოს ცხრა საათიდან დილის ცხრამდე მუშაობს, ხანდახან დილის ცხრიდან საღამოს ცხრამდე. ამბობს, რომ თუ დროს გამონახავს, სამსახურშიც მეცადინეობს.
რაჰიბი ამბობს, რომ სამსახურში ის ენას პრაქტიკულად სწავლობს და მხოლოდ ენის კურსი ვერ დაეხმარებოდა სწრაფად აეთვისებინა სასაუბრო ენა.
„რომ არ ვმუშაობდე და ხალხთან კომუნიკაცია არ მქონდეს, ვერ ვისწავლიდი ენას კარგად. ახლა ვგრძნობ, რომ კარგი შედეგი მაქვს, მაგრამ მაინც ვფიქრობ: საკმარისი იქნება ერთ წელიწადში ნასწავლი ქართული იმისთვის, რომ მომავალი წლიდან ფსიქოლოგიის ფაკულტეტზე სპეციალური ლიტერატურა ქართულად წავიკითხო, გავიგო და ვისწავლო?“ – ამბობს რაჰიბი.
გვიყვება, რა რთული იყო მისთვის უცნობ გარემოში ადაპტაცია. ქალაქის დიდ მასშტაბებთან შეგუება, ახალი მეგობრების პოვნა, სამსახურის ძებნა, ბინის დაქირავება და ქართულად ალაპარაკება:
„სკოლაში სულ მეუბნებოდნენ მასწავლებლები კაბანში, რაჰიბ, ძალიან გაგიჭირდება თბილისში ცხოვრება, არ იქნება მარტივიო. მართლაც, რომ ჩამოვედი, ყველაფერი ძალიან რთული იყო, არ ვიცოდი რისთვის როგორ მიმეგნო, მიჭირდა საუბარი, არავის ვიცნობდი. მაგრამ ყველაფერს შევეჩვიე ნელ-ნელა. ის მეგობრები დამეხმარნენ, ვინც უკვე პირველ კურსზე დამხვდა უნივერსიტეტში, მაპოვნინეს სამსახური, მასწავლეს გზები“ – განაგრძობს რაჰიბი.
სოფელ კაბალის აზერბაიჯანულენოვან სკოლაში, რაჰიბის კლასში, 29 მოსწავლე იყო. როგორც ის გვეუბნება მათგან 13-მა მოსწავლემ სხვადასხვა ქართულ უმაღლეს სასწავლებელში ჩააბარა.
#ქართული2250ლარად #მასწავლექართულიუფასოდ – ამ ორი ჰეშთეგით სოციალურ ქსელში ეთნიკური უმცირესობების წარმომადგენლები და არა მხოლოდ ისინი, წერენ ბოლო დღეებია. ამ ჰეშთეგით საქართველოს მოქალაქეები აპროტესტებენ ფაქტს, რომ პროგრამა 1+4-ზე სწავლისას სახელმწიფო ენის ერთწლიანი კურსის გასავლელად მათ 2250 ლარის გადახდა უწევთ.
ამავე თემაზე:
