მთავარი,სიახლეები

„საპატრიარქო ჩვეულებრივი ტერორისტული ორგანიზაციაა“ – თეოლოგი მირიან გამრეკელაშვილი

05.07.2021 • 3192
„საპატრიარქო ჩვეულებრივი ტერორისტული ორგანიზაციაა“ – თეოლოგი მირიან გამრეკელაშვილი

გაძლიერდა, თუ პირიქით, დასუსტდა ეკლესიის მიმართ ნდობა, რომელიც დღეს პირდაპირ მოძალადის როლში მოგვევლინა? – თეოლოგი მირიან გამრეკელაშვილი მიიჩნევს, რომ ეკლესიას ამჯერად უკვე არა მარტო ქრისტიანობის კრიზისი აქვს, არამედ ეს არის სოციალური მხარდაჭერის კრიზისი და „ეკლესია ვაბანკზე მიდის“.

„ბათუმელებმა“ მირიან გამრეკელაშვილს დღეს მიმდინარე პროცესზე რამდენიმე კითხვა დაუსვა:

  • ბატონო მირიან, რა გამოჩნდა დღეს – რა როლი აქვს საპატრიარქოს ადამიანების ჩაგვრის პროცესში? 

მართალია, ანტიპრაიდული მოძრაობა დიდწილად,  ტექნიკური თვალსაზრისით, არ იყო წარმოებული მხოლოდ უშუალოდ ეკლესიის მიერ და ის ახლაც თავიდან ირიდებს სრულ პასუხისმგებლობას, მაგრამ ჩანს, რომ ეს რადიკალური და მოძალადე ჯგუფები არიან ეკლესიასთან ძალიან დაახლოვებულნი და მოქმედებენ შეთანხმებით. უმთავრესი აქ ისაა, რომ ეკლესიას ქრისტიანული მორალიდან გამომდინარე ევალება აქტიურად შეეწინააღმდეგოს ძალადობას. არათუ ძალადობისკენ მოწოდება არის არაქრისტიანული, არამედ ძალადობისთვის ხელის არშეშლაც არის ქრისტეს უარყოფა.

  • მოვისმინეთ ცალკეული სასულიერო პირის პირდაპირი მოწოდებაც ძალადობისკენ. მაგალითად, დღეს დეკანოზმა სპირიდონ ცქიფურიშვილმა აქციის მონაწილეებს უთხრა: „არა ძალადობას კი არა, ვალდებულები ხართ, იძალადოთ ღმერთისთვის, იძალადოთ სიწმინდისთვისო“. 

მღვდელი როცა ამას ამბობს, ეს არის სრული აცდენა  ქრისტიანობისგან. მთელი ქრისტეს მოღვაწეობა, სახარების მთელი ტექსტი მიდის კულმინაციისკენ და კულმინაცია არის ჯვარცმამდე, როცა იესო ესაუბრება თავის მოწაფეებს: ცნებასა ახალსა მოგცემთ თქვენ, რომ გიყვარდეთ ერთმანეთი, ადამიანებს (მცნებასა ახალსა მიგცემ თქუენ, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას, ვითარცა მე შეგიყუარენ თქუენ, რაჲთა თქუენცა იყუარებოდით ურთიერთას. ამით ცნან ყოველთა, ვითარმედ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ იყურებოდით ურთიერთას, იოან.13,33-34)…. ქრისტიანის უპირველესი მოვალეობაა ადამიანის სიყვარული. ამის მიღმა ყველაფერზე შეიძლება მსჯელობა და კამათი. ძალადობა და ძალადობისკენ მოწოდება არის პირიქით, ქრისტესგან გამიჯვნა. საქართველოს ეკლესიის შიგნით საერთოდ არ ესმით, არც კი სურთ, რომ ქრისტიანობა გაიგონ და საკუთარ ამოცანად თვლიან ქართველობის, ეთნო-ფოლკლორული მონაცემების, უცნაური შეხედულებების დაცვას.

  • რისი ჩვენება სურს ამით საპატრიარქოს? 

საპატრიარქო არის მოძალადე და ასპარეზზე გამოჰყავს ძალადობრივი ჯგუფები, ის ჩვეულებრივი ტერორისტული ორგანიზაციაა, რომელსაც უბრალოდ ჯერჯერობით არ მიუმართავს ცეცხლსასროლი იარაღის გამოყენებისათვის. თქვენ რომ ნახოთ თალიბანისა და სხვათა ისტორია შეიარაღებულ კონფლიქტამდე, ისინი ყოველთვის ასე იწყებდნენ: გარკვეული რელიგიური საზრისებისა და ადამიანების ჯგუფების მობილიზებით, შემდეგ ეტაპზე გადადიოდნენ შეიარაღებაზე და ა.შ. ამ პროცესში ყველაზე მნიშვნელოვანი ისაა, რომ სახელმწიფომ არათუ არ სცადა მოქალაქეების დაცვა, ბატონმა პრემიერმა და სხვებმა აშკარად წაახალისეს ძალადობა და განსაკუთრებით პრემიერის განცხადება იყო ხაზის გადასმა სახელმწიფოებრიობისადმი.

  • რით განსხვავდება დღევანდელობა იმისგან, რაც 2013 წლის 17 მაისს ვნახეთ? 

მგონია, რომ უარეს მდგომარეობაში ვართ, რადგან მაშინ გაკეთდა კორდონი და სახელმწიფომ სცადა მაინც ადამიანების  დაცვა. იყო ცემა, დარბევა, მაგრამ ჩანდა, რომ პოლიციელები მეტ-ნაკლებად მამაცურად იცავდნენ აქციის მონაწილეებს. სახელმწიფომ ამჯერად საერთოდ თავის ნებაზე მიუშვა მოძალადე ჯგუფები, ყველას სცემდნენ, ერთი ტურისტი საერთოდ დაჭრეს მხოლოდ იმიტომ, რომ საყურე ეკეთა, სცემეს 15 წლის მოზარდს, რომელსაც გრძელი თმები ჰქონდა, რადგან ეგონათ, რომ ჰომოსექსუალია, ოფისები ჩალეწეს, დაარბიეს, ჟურნალისტებს სცემეს… 2013 წელს ეკლესიას უფრო ჰქონდა პოზიცია, რომ არც მწვადი დაეწვა და არც შამფური. დღეს კი პირდაპირ მოუწოდებენ და ამართლებენ ძალადობას.

  • რა მიზანი აქვს ეკლესიას, როცა ძალადობას ხელს უწყობს? 

მგონია, რომ ამ აგრესიული ჯგუფების გენერირება ხდება მიზანმიმართულად, ძალადობის რუსული მოდელი დამკვიდრების მიზნით. ეს მოდელი საქართველოში არის გადმოტანილი, დაფინანსნებული და ხელშეწყობილი. ეკლესია ახლა ფსონს დებს ამ მოძალადე ჯგუფებზე. 2013 წელს პატრიარქი იყო იმ კონდიციაში, რომ სიტუაციას მეტ-ნაკლებად თვალს ადევნებდა, დღეს კი საქართველოს ეკლესიას ფაქტობრივად მართავს ლევან ვასაძის კლასელი, მისი მეგობარი და კარის მოძღვარი – მეუფე შიო, ასევე ანდრია ჯაღმაიძე, რომელიც კიკეთში, ლევან ვასაძის სამფლობელოში არსებულ ტაძარში მოღვაწეობს, მის კმაყოფაზეა, ხელის ბიჭს არ ვაკადრებ, მაგრამ მისი კარის მოძღვარია. შესაბამისად, ბევრად უფრო რთული სიტუაციაა.

ეს ყველაფერი აფეთქდა მას შემდეგ, როცა საპატრიარქომ გუშინწინ მოუწოდა ადამიანებს გამოსვლისკენ. თავისი ძალებით ძალადობრივი ჯგუფები ამდენი ადამიანის შეკრებასაც ვერ მოახერხებდნენ. რაც მენიშნა  ყველაზე ცუდ ტენდენციად, არის ის, რომ აქციაზე ჩანდნენ ახალგაზრდებიც. მე მიჩნდება კითხვა: ეს ახალგაზრდები სადღაც ხომ სწავლობენ? დავიჯერო, ესენი საერთოდ მოსყიდული ხალხია, რომელიც არაგულწრფელი დამოკიდებულების გამო დგანან იქ? ჩვენ უნდა დავსვათ კითხვა: რა ხდება ჩვენს უნივერსიტეტებსა და საგანმანათლებლო სისტემაში. სად სწავლობდნენ ეს ახალგაზრდები, ან სად სწავლობენ ახლა?

ჩემმა კოლეგამ ზელიმხან უძილაურმა, რომელიც გახლავთ რელიგიის ფენომენოლოგიის მკვლევარი, როცა აღწერდა საქართველოში ეკლესიის სამოქმედო სტრატეგიას, მნიშვნელოვანი სიტყვა გამოიყენა საამისოდ. მთელი სტრატეგია ერთი სიტყვით რომ გამოვხატოთ, ეს არის აბსორბციაო, ანუ შთანთქმა. საქართველოს ეკლესიის უმთავრესი მიდრეკილება არის კულტურული და ტერიტორიული სივრცის გადაყლაპვა და შთანთქმა. ამის შემდეგ ის თავად გადაწყვეტს ამ სივრცის შიგნით ვის აქვს არსებობის უფლება და ვის – არა.

  • რატომ არის ეკლესიის ეს მიზანი საზიარო ხელისუფლებისთვის? 

რამდენიმე რადიკალური დაჯგუფების ცენტრი არსებობს. ეს არის „ალტ-ინფო“, რომელიც ფინანსდება ლევან ვასაძისგან და არის რუსული მოდელი, ასევეა საპატრიარქოსთან არსებული ჩოხოსნები, რომელიც არის ამ ყველაფრის კოსტიუმირებული ნაწილი, კიდევ რამდენიმე მოძღვარი თავისი სამრევლოთი, რომლებიც დღესაც სიამაყით იღებდნენ ფოტოებს და მერე ფეისბუქში ავრცელებდნენ.

ეს რადიკალური ჯგუფები არ არის ხალხმრავალი, არამგონია, ძალადობას ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობა ემხრობოდეს, მაგრამ ლგბტქ თემის მიმართ მკვეთრად უარყოფითი პოზიცია აქვს ბევრს. საზოგადოების უმრავლესობა ასე პირდაპირ ძალადობის მომხრე არ არის, მაგრამ როცა არჩევანზეა საქმე, მოძალადეს ირჩევენ, რადგან თვითღირებულების შკალაზე ისინი უფრო ახლოს დგანან. სხვათა შორის, ერთ-ერთ ინტერვიუში ჩანდა, რომ ტრანსგენდერ ქალს არ აქვს მუშაობის პრობლემა წლებია კლინიკაში, მაგრამ აგრესიას ხვდება მაშინ, თუკი ვინმე ამ ეკლესიიდან აღებული ნარატივით ხვდება.

თეოლოგების შიგნითაც როცა არსებობს დისკუსია, ნებისმიერ თემაზე შესაძლოა შეთანხმება, მაგრამ როგორც კი საკითხი ეხება სექსუალურ უმცირესობებს, იმ წუთში იწყება დაპირისპირება, უმრავლესობა მომხრეა, რომ ეს გამოცხადდეს ცოდვად, მანკიერებად და ასე შემდეგ. რატომ ხდება ასე – ეს არის საკითხი, რომელსაც სჭირდება გამოკვლევა, გააზრება, მაგრამ ფაქტია, რომ სურთ დისტანცირება.

მე პირადად ჰომოსექსუალი პირველად გავიცანი სასულიერო სემინარიაში სწავლის დროს, ჩვენ ერთად ვსწავლობდით, მაშინ მე საკმაოდ ჰომოფობიურ პოზიციებზე ვიყავი და კიდევ მრავალი წელი გამყვა ეს განწყობა. შემდეგ დავფიქრდი ამ ყველაფერზე, ბევრი ვიფიქრე, ვიკითხე, ამ ადამიანებსაც მოვუსმინე, ვესაუბრე ვნახე სამეცნიერო ახსნები, ვეცადება გამერკვია და ამეხსნა ბიბლიის კონტექსტები როგორაა განმარტებული და მივედი დასკვნამდე და დავძლიე ჰომოფობია, შინაგანად, გულწრფელად, არავის ვეპრანჭები. ქრისტე ამბობს, რომ გვიყვარდეს ნებისმიერი ადამიანი და ამის იქეთ ვის რა ცოდვის გამო რა ელის, ყველა თავად გაარკვევს, როდესაც უფლის წინაშე წარსდგება.

წლებია ხდება ამ აგრესიის პოლიტიკური ნიშნით შემკობა. აშკარაა, რომ რუსეთს სურს სამეზობლოს დარწმუნება – „ევროპა გარყვნილების ბუდეა“. გატაცებული ექიმი ვაჟა გაფრინდაშვილიც ამას იხსენებდა, ეს მითხრეს, რად გინდათ ევროპა, ჰომოსექსუალიზმის და გარყვნილების ბუდეო. რუსეთისთვის ეს მთავარი პოლიტიკური მექანიზმია სამეზობლოს დაშინებისა.

  • დღევანდელი აქციით ეკლესია მოახერხებს მეტი ადამიანების მიმხრობას? 

მე უფრო პირიქით მგონია, ეს ყველაფერი აისახება რეიტინგებზე.

საპატრიარქო ახლა მიდის ვაბანკზე. მან იცის კარგად, რომ მორალურ ნაწილში რეიტინგი აღარ აქვს, ვინც შემორჩა, არის ეს მოძალადეობრივი ჯგუფები და არ სურს მათი მხარდაჭერაც დაკარგოს. ანდრია ჯაღმაიძე და შიოც გულწრფელად ასეთი, მოძალადეები არიან. პატრიარქი, მაგალითად, თვითონ მოძალადე არ არის, იცის, რა არის საჭირო და პრაგმატული გათვლა აქვს, ახალი თაობა კი, პირდაპირ ასეთი ყეყეჩი მოძალადეა, არ არიან გაცდენილი დადგენილ ფარგლებს, არაფერი განსხვავებული ნანახი და განცდილი არა აქვთ, რაც მათ დააფიქრებდათ.

თუ დააკვირდებით, ახალ თაობაში ნაკლებად იღებენ ასე უპირობოდ ეკლესიის პოზიციებს. შესაძლოა, ბავშვებს კი ანათლინებენ, მაგრამ მასობრივი ეს ნდობა აღარ არის. ოდესღაც ეს დიდ კრიზისს გამოიწვევს. ამ კრიზისს დროებით იჭერს საპატრიარქო და იჭერს ხელისუფლებასთან გადახლართვით, ისინი ერთმანეთს კვებავენ. რამდენ ხანს გაგრძელდება ეს, არავინ იცის, მაგრამ ფაქტია, ამ არჩევნებზე ისევ შეერწყმებიან აქტიურად ერთმანეთს. ამ არჩევნებზეც ხელისუფლებისთვის მთავარი საკვები ეს იქნება, სხვა რესურსი აღარ დარჩა არც ხელისუფლებას.

  • თქვენი აზრით, ახლა კრიზისი აქვს, როგორც ხელისუფლებას, ისე ეკლესიას და ეს აღარაა მხოლოდ ქრისტიანობის კრიზისი?

კი, ასეა. ქრისტიანობის კრიზისი დიდი ხანია არსებობს საქართველოში, ეკლესიას ახლა სოციალური მხარდაჭერის კრიზისი აქვს. საქართველოში ეკლესიას მხარს არასდროს უჭერდნენ ქრისტიანობის გამო. ეკლესიას მხარს უჭერდნენ, როგორც ისტორიულ გადმონაშთს, მაგრამ ეს საზრისი აღარ არის იმდენად ფასეული და უპირობო მხარდაჭერები ბევრი აღარ ჰყავს, თაობები იცვლებიან და უცვლელად ეს შტამპები არ გადადის, ისინი ეჭიდებიან ამას. მე პირადად რადგან ქრისტიანი ვარ და ამ ეკლესიის წევრი, ბოდიშს ვუხდი ყველა ადამიანს იმის გამო, რაც დღეს მოხდა.

  • რამ შეიძლება შეაჩეროს ეს პროცესი? 

საჭიროა უფრო ფართო მედიადისკუსია ზოგადად ქრისტიანობის შესახებ. ჩვენ გვაქვს  მოცემულობა, როცა მედიაში ისევ იწვევენ ამ შავბნელ პოლიტიკოსებს, ან საპატრიარქოს ხალხს, რომლებიც საათობით სხედან და ამ სიძულვილს ქადაგებენ. ზოგიერთი მედია ავრცელებს ინფორმაციას იმაზე, რომ, მაგალითად, კონკრეტული სასულიერო პირი ნარკომომხმარებელია ან ჰომოსექსუალი, მაგრამ ადამიანები შეგუებულნი არიან იმას, რომ ყველას რაღაც ცოდვა გვაქვს, ამ ყველაფერს არ მოჰყვება შინაარსობრივი გამოღვიძება.

ეკლესია მთლიანად არის ორიენტირებული გავლენაზე. საქართველოში ეკლესია არასდროს არ ყოფილა ღვთის სიტყვის ქადაგებასა და განვრცობაზე ორიენტირებული, რომ  ადამიანამდე მიეტანა უფლის სიტყვა, რაც არის მისი მთავარი მისია. უნდა ვახსენოთ ისიც, რომ ეროვნულ-განმათავსებულებელი მოძრაობა, რომელსაც მიეწერება საქართველოში კომუნიზმის დამარცხება, ეფუძნებოდა არა ლიბერალურ საწყისებს, არამედ ულტრა-ნაციონალისტურ და ეთნოცენტრულ საზრისებს. ახლაც ხშირად ეს გვესმის, რომ „ეს საქართველოა,“ „ქართველები ვართ“.

გამოღვიძება უნდა დაიწყოს არა ეკლესიაში, არამედ საზოგადოებაში. ასე მოხდა ევროპაშიც, გარეთ დაიწყო ეს პროცესი. დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოში არსებობს ამის რესურსი და ეს არის ახალი თაობა.

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: