სოფელ წაბლანაში მომხდარი სტიქიური უბედურების შემდეგ 15 წელი გავიდა. 1989 წლის 19 აპრილს დატრიალებული ტრაგედიის დროს იმჟამინდელმა ხელისუფლებამ გადარჩენილი სოფლის მოსახლეობის სასწრაფო ევაკუაცია მოახდინა და ისინი ბათუმისა და მწვანე კონცხის დასასვენებელ სახლებში მოათავსა. მაშინ ზემოაჭარის მცხოვრებლებზე უზარმაზარი კრედიტი გამოიყო, მაგრამ ეს დახმარება მთავარ დაზარალებულებს არ შეხებიათ.
„გაზეთ ბათუმელებს“ მწვანე კონცხზე მცხოვრებმა წაბლანელმა პენსიონერმა ნიაზ შაინიძემ განცხადებით მომართა: „წაბლანის ტრაგედიიდან ორი წლის განმავლობაში უფასოდ გვაძლევდნენ საჭმელს და სხვა შეღავათებით ვსარგებლობდით. 1992 წლის შემდეგ სახელმწიფოს მხრიდან არანაირი ყურადღება არ გვღირსებია, ჰაერში გამოკიდებულები ვართ, მუდმივი საცხოვრებელი არ გაგვაჩნია. ვცხოვრობთ ამორტიზებულ სახლებში, რომლებშიც წყალი ჩამოდის და თავზე გვენგრევა“.
ნიაზ შაინიძეს, საერთო პრობლემის გარდა მძიმე ოჯახური სიტუაციაც აქვს. „ჩემი შვილი, გიორგი შაინიძე ტოტალური უსინათლოა. მისი 18 წლის ვაჟი გია კი თანდაყოლილი გულის მანკით არის დაავადებული და სასწრაფო ოპერაცია სჭირდება. ჩვენს ოჯახში არავინ ვმუშაობთ. ბავშვის მკურნალობას 3 ათასი დოლარი სჭირდება. აჭარაში, ავტონომიის მეთაურით დაწყებული, ყველა ინსტანციას მივმართე, მაგრამ დადებითი პასუხი არსად მიმიღია. ერთადერთი იმედი საქართველოს ახლადარჩეული პრეზიდენტია. როგორმე მასთან თუ მივაღწიე, ეგება მიშველოს“, – აცხადებს ნიაზ შაინიძე.
წაბლანელების პრობლემა ხელისუფლებისათვის დღის წესრიგში არ დგას. აჭარის ლტოლვილთა და განსახლების სამინისტროში აცხადებენ, რომ სტიქიურად დაზარალებულები ლტოლვილთა სტატუსით არ სარგებლობენ და აქედან გამომდინარე, არც მათთვის განკუთვნილი შეღავათებით სარგებლობენ. ისე კი, ბოლო დროს სტიქიით დაზარალებულთა რიცხვი აჭარაში ძალზე მომრავლდა და მწირი ბიუჯეტის გამო მათზე დახმარება არ ხორციელდება.
