“ბევრს ჰგონია, რო Dj-ი მხოლოდ დისკს ატრიალებს და სკრეჩს აკეთებს, ამ პროფესიას დიდი პრაქტიკა სჭირდება და სმენა პირველ რიგში.”
სად შეიძლება უჯინ რეის მოსმენა?
„ბუდა ბარში” ვუკრავ თბილისში. ქსელური ბარია, თითქმის მთელი მსოფლიო მასშტაბითაა ეს ბარი, სტილი კი ყველგან ერთია. სანამ დავიწყებდი მუშაობას, სტილს მასწავლიდნენ. ამბარს განსხვავებული მუსიკა აქვს არაბულ სტილში, ამ მხრივ თავიდან დაძაბული ვიყავი, რადგან არ არის ეს ჩემი, ვეცადე და გამომივიდა. ხშირად მიწვევებსაც ვიღებ და სხვა ადგილებშიც ვუკრავ.
Dj-ს პროფესიაში მთავარია გიყვარდეს მუსიკა, თუ არ გიყვარს მუსიკა, ეს საქმიანობა ჰობის ემსგავსება. ბევრი Dj-ი საქართველოში უკრავს იმისთვის, რომ ჰონორარი მიიღოს, პროფესიას ცოტა სერიოზულად უნდა შეხედო, ბევრი მუშაობა უნდა ამ საქმეს, ასე თუ ისე რთულიცაა, თუმცა გარკვეული გამოცდილება გიგროვდება წლებთან ერთად და მერე გიმარტივდება წერაც.
რატომ აირჩიე ეს პროფესია?
მეგობრებმა მირჩიეს, სცადე, თუ გამოგივა დაკვრაო. მეც ვცადე და გამომივიდა, რაც მთავარია მსმენელს მოეწონა. „ვაკანტაში” დავუკარი, ეს კლუბი დღეს აღარ ფუნქციონირებს. 17 წლის ვიყავი, ძალიან ვნერვიულობდი, საერთოდ ყოველთვის, როცა ახალგარემოში მიწევს დაკვრა, განსაკუთრებულად ვნერვიულობ. თავიდან ასეა, მერე ეჩვევი სიტუაციას და ნერვიულობის ნაცვლად თავადაც სიამოვნების მიღებას იწყებ. მერე გერმანიაში წავედი ძმასთან სტუმრად და იქ დაიწყო ჩემთვის მეორე ეტაპი.
გერმანელი მსმენელის მოხიბვლა რთული არ იყო? როგორ მიიღეს Dj-ი საქართველოდან?
ჩემს ძმასთან ვიყავი სტუმრად, არაფერს არ ვაკეთებდი, მერე უცებ მომინდა გერმანიაში დამეკრა. კლუბები ჩამოვიარე, ვუხსნიდი, რომ Dj-ი ვიყავი და მინდოდა მათ კლუბში დაკვრა, თავიდან უკვირდათ, საიდან, საქართველოდან? მითუმეტეს ამ მხრივ გერმანია ძალიან განვითარებული ქვეყანაა, მოეწონათ ჩემი მუსიკა, სისტემატურად ორ-სამ ადგილას ვუკრავდი გერმანიაში.
როგორ რეაგირებდა შენს მუსიკაზე გერმანელი მსმენელი და რა განსხვავებაა ქართველ და გერმანელ მსმენელს შორის?
თავიდან ვერა, თუმცა მალევე მივხვდი რა სჭირდებოდა მსმენელს და ის მივაწოდე, ძალიან კარგად მიიღეს. გერმანელი და ქართველი მსმენელი იმით განსხვავდება, რომ საქართველოში 20 პროცენტი უსმენს ხარისხიან ელექტრონულ მუსიკას, გერმანიაში კი თითქმის ყველა ბარსა და ლაუნჯში ისმის ეს მუსიკა. გერმანელ მსმენელს ერთხელ თუ მოეწონა, მერე სულ დადის და ისმენს. კლუბში მუსიკის მოსასმენად მიდიან და არა გასართობად, უყვართ მუსიკა. ჩვენთან სულ სხვა მუსიკასაა ხალხი მიჩვეული, თუ შემთხვევით აღმოჩნდებიან კლუბში, სადაც ხარისხიან ელექტრონულ მუსიკას უკრავენ, არ მოსწონს 80 პროცენტს და გადის კლუბიდან.
რა არის საჭირო ამ პროფესიაში წარმატების მისაღწევად?
პირველ რიგში სმენა უნდა გქონდეს, უნდა გიყვარდეს მუსიკა და არ იყო ზარმაცი. მე მუსიკასთან კავშირი ადრეც მქონდა, მოცეკვავე ვიყავი, ანსამბლ `რუსთავში~ ვცეკვავდი, გარდა ამისა ანანიაშვილის დასის წევრიც ვიყავი. რამდენიმე წლის წინ ტრავმა მივიღე და ცეკვისთვის თავის დანებება მომიწია. მაშინ ძალიან მტკივნეული იყო ეს ჩემთვის, თუმცა დღეს ვფიქრობ, რომ თავადაც დავანებებდი თავს, მაინცადამაინც პერსპექტიული არ არის, თუნდაც ანაზღაურება, ჩემი, როგორც მოცეკვავის მთელი თვის ხელფასზე სამჯერ მეტია Dj-ის ორი კვირის ხელფასი. თუმცა ანაზღაურება ჩემთვის არ არის მნიშვნელოვანი, ვცდილობ მსმენელს ვასიამოვნო და თავადაც მივიღო სიამოვნება.
თავად თუ წერ მუსიკას?
თავიდან მხოლოდ ვუკრავდი, მერე წერაც დავიწყე, “დიფ ჰაუსს” სტილში ვწერ. მუსიკის წერისას ვცდილობ უფრო კონცენტრირებული ვიყო, მშვიდად და წყნარად ვაკეთებ. ერთი თვეც გამგრძელებია წერა, თავიდან მონახაზს ვაკეთებ, მერე ვცვლი ხარვეზებს.
რამდენად რეაგირებ მსმენელის გემოვნებაზე, თუ განსაზღვრავს მათი რეაქცია შემდგომ მელოდიას?
რა თქმა უნდა, მომდევნო მუსიკას ხშირად მოცემული მომენტი განსაზღვრავს. თუ ასი პროცენტიდან ოც პროცენტს მოსწონს ჩემი მუსიკა, ვცდილობ, იმ ოც პროცენტს მუხტი არ დავუგდო და ბოლომდე ვასიამოვნო.
რა არის ყველაზე რთული ამ პროფესიაში?
უძილობა. ახლა უკვე Dj-ის რეჟიმზე ვარ გადასული, თავიდან ძალიან მიჭირდა, დღე-ღამე გეცვლება, მთელი დღე გძინავს და ღამით გღვიძავს. მეორე ის არის, რომ ქართველ მსმენელს ყველაფერი მალე ბეზრდება, ყოველთვის სიახლე უნდა. ჩემი ყველაზე დიდი კრიზისია მაქსიმუმ ერთი თვე უსაქმურობა, ამ პროფესიამ კი ლომკა იცის, საშინელი შეგრძნებაა. ამიტომ, როცა არ ვმუშაობ, ყოველთვის მეგობრებთან ერთად ვუკრავ, ბევრი Dj-ი მეგობარი მყავს, ერთად კარგ დროს ვატარებთ.
თუ არის ადგილი, სადაც დაკვრა გსურს?
ლონდონის კლუბია „ფეიბრიკი”, სადაც დაკვრა ყოველთვის მინდოდა. მონდომება უნდა, ვფიქრობ, გამომივა.
ჰობი თუ გაქვთ?
მოგზაურობა მიყვარს. როცა ვცეკვავდი, მაშინ თითქმის მთელი მსოფლიო მოვიარეთ. ახლა თავად ვგეგმავ, მთავარია კარგად დაგეგმო და ყველაფერი თავიდანვე გათვალო. ბოლოს გერმანიაში ვიყავი ისევ, ფეხით მოვიარე მთელი ბავარია. ახლა ვფიქრობ მონაკოში წასვლას, არ ვიცი რატომ, უბრალოდ მინდა ვნახო. ხშირად მოსმენილი ამბები იწვევს ჩემს დაინტერესებას, შეიძლება ორ დღეში მოვაგვარო ყველა საკითხი, ავიღო ბილეთი და წავიდე.
რა ხდება შენს პირად ცხოვრებაში?
ჩემს ცხოვრებაში სულ ცოტა ხნის წინ გამოჩნდა ადამიანი, რომელიც ძალიან მიყვარს. როცა ადამიანს ეძებ და ვერ პოულობ, მერე კი სურვილიც რომ აღარ გაქვს ძებნის და რომ გამოჩნდება, სწორედ ის შემთხვევაა. თან ისე, რომ შენს ცხოვრებას შეცვლის დადებითად. საერთო მეგობარი გვყავს, ადრეც ვიცნობდი, მაგრამ შორიდან. ბარში იყო ჩემთან, მოეწონა ჩემი მუსიკა და მერე ფეისბუქზე მიმახვედრა, რომ მოეწონა, მივწერე და დაიწყო და დაიწყო. ბედნიერი ვარ, რომ ვიპოვე.
