ჯონი ცივაძე: მთელი ჩემი ცხოვრება სპორტს მივუძღვენი. მართალია, აქტიური სპორტული კარიერა დიდი ხნის წინ დავასრულე, მაგრამ სხვადასხვა სტრუქტურებში ვმუშაობდი, რომლებიც აჭარაში სპორტს კურირებდა. რვა წლის მანძილზე აჭარის სპორტის სამინისტროს ვხელმძღვანელობდი, საჩოგბურთო კორტების პრეზიდენტიც ვიყავი და ბათუმის „დინამოსაც“ ვმეთვალყურეობდი, ველოსპორტის ფედერაციის პრეზიდენტიც ვიყავი. ეს გასული საუკუნის 1990-იან წლებში იყო, სწორედ ის პერიოდია, როდესაც სპორტი აჭარაში იმაზე გაცილებით უკეთეს მდგომარეობაში იყო, ვიდრე ახლაა. გაიხსენეთ, რაგბი, კალათბურთი, ფეხბურთი, სხვადასხვა სახეობები და თავად მიხვდებით, რომ სიმართლეს ვამბობ. სწორედ ჩემი ინიციატივითა და ძალისხმევით მოხერხდა, რომ 2000 წელს, ბათუმში, აღმოსავლეთ ევროპის ახალგაზრდული ჩემპიონატი ჩავატარეთ ჩოგბურთში 14 წლამდე ასაკის სპორტსმენთა შორის, იმავე წელს, „ბათუმი ლეიდის ოუფენის“ საპრიზო ფონდი 50 ათასამდე ავიყვანეთ.
– ეს რაც შეეხება თქვენს წარსულს. ოლიმპიური კომიტეტის პრეზიდენტობა რატომ გადაწყვიტეთ?
– ეს ნაბიჯი სპორტსმენთა და მწვრთნელთა მიმართ უსამართლო დამოკიდებულებამ გადამადგმევინა. ვხედავდი, რომ ძირეული ცვლილებები აუცილებელი იყო და სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე პრეზიდენტობაზე კენჭი მეყარა. მადლობა მინდა გადავუხადო იმათ, ვინც მხარი დაუჭირა ჩემს კანდიდატურას.
– არჩევისთანავე თქვენი გეგმების შესახებ ღიად ისაუბრეთ. რისი გაკეთება მოახერხეთ ამ ხუთი თვის მანძილზე?
– ამ ეტაპზე მუშა პროცესში ვართ. გეგმებს რაც შეეხება, არ შეცვლილა, ვაპირებ ყოველთვიური სტიპენდიების დანიშვნას სპორტსმენებისა და მწვრთნელებისთვის. სტიპენდიას ისინი ადრეც იღებდნენ, მაგრამ განსხვავება ის იქნება, რომ გაიზრდება სტიპენდიანტი სპორტსმენების რაოდენობა და თავად სტიპენდიაც. სავარაუდოდ, 20 სპორტსმენსა და 10 მწვრთნელს დავუნიშნავთ სტიპენდიას, რა თქმა უნდა, შედეგების გათვალისწინებით. უახლოეს მომავალში უნდა გადაწყდეს ოლიმპიური კომიტეტისთვის ოფისის გადაცემის საკითხი, სადაც პირველ რიგში, მუზეუმს განვათავსებთ, რათა მომავალ თაობას არ დავუკარგოთ ის სპორტსმენები, რომლებმაც არაერთხელ ასახელეს ჩვენი ქვეყანა და ჩვენი კუთხე. დიდი სურვილი მაქვს, რომ აჭარის ოლიმპიური კომიტეტი თავის მუზეუმთან ერთად, ქალაქის სავიზიტო ბარათად იქცეს. კავშირებს ვამყარებთ სხვადასხვა ქვეყნის ოლიმპიურ კომიტეტებთან. ბადრი ნაკაშიძე, რომელიც მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის (მგუ) სახელმწიფო მართვის ფაკულტეტზე კათედრის გამგეა, რუსეთში აჭარის ოლიმპიური კომიტეტის წარმომადგენლად დავნიშნე, მას სერიოზული კავშირები აქვს, რაც სამომავლოდ სპორტის განვითარებისთვის გამოგვადგება, პირველ რიგში კი ინვესტიციების მოსაზიდად.
– როგორც ვიცი, აჭარის მთავრობა ოლიმპიურ კომიტეტს აფინანსებს. რა ოდენობის თანხაზეა საუბარი და აპირებთ თუ არა სხვა ინვესტიციების მოზიდვასაც, თუ მხოლოდ სახელმწიფო კმაყოფაზე იქნებით?
– საუბარია 400 ათას ლარზე, მაგრამ ამის გარდა, ვაპირებთ კერძო სექტორის ჩართვასაც ამ საქმეში, მთავარი ისაა, რომ სახელმწიფო გვერდში დაგვიდგეს, მაშინ ინვესტორიც დაინტერესდება. მე კარგად ვიცი, თუ რას ნიშნავს სპორტსმენისთვის უსახსრობა. პირადად მე ბევრჯერ მქონია შემთხვევა, როდესაც საკუთარი ჯიბიდან დამიფინანსებია ის სპორტსმენები, რომლებიც ბევრს ჩამოწერილად მიაჩნდა, მაგრამ შემდეგ ამ ბიჭებს შედეგი უჩვენებიათ. ასე რომ, უყურადღებოდ არავის დავტოვებთ.
– სტიპენდიები ძირითადად დიდებს ენიშნებოდათ, ახალგაზრდები და კადეტები კი, ასე ვთქვათ, თამაშგარეთ რჩებოდნენ…
– ეს ერთ-ერთი მთავარი პრიორიტეტია ჩვენთვის. ვაპირებთ ოლიმპიური რეზერვების სკოლის დაარსებას, სადაც ახალგაზრდა თაობას დაეთმობა დიდი ყურადღება, რომელიც ახლანდელს კარგ შევსებას მოუმზადებს. რაც მთავარია, დავაფინანსებთ სპორტსმენებს, რათა მათ რაც შეიძლება მეტ ტურნირზე მიიღონ მონაწილეობა. ვინც სპორტში ჩახედულია, კარგად იცის, რომ ერთი შეჯიბრი ათ ვარჯიშს უდრის და თუ ტურნირებზე არ იარა ბავშვმა, ისე სპორტსმენად ვერ გაიზრდება. ავიღოთ გიორგი ნადირაძის მაგალითი, ის საქართველოს ერთ-ერთი წარმატებული სპორტსმენია, ხელი მოვკიდე, ჩემთან ვარჯიშობდა და ოლიმპიური ლიცენზიაც მოიპოვა.
– ნადირაძის ლიცენზიას ბევრი მითქმა–მოთქმა მოჰყვა, თითქოს `ველური ბარათის~ საშუალებით მოხვდა ოლიმპიადაზე…
– ეს ყველაფერი ჩემი დისკრედიტაციის გამო ხდებოდა. არ მინდა ინტერვიუს პოლიტიკური ელფერი მივცე, მაგრამ `ნაცმოძრაობის~ მხარეს რომ არ ვიყავი, ბევრი ჭორი მომიგონეს, მაგრამ დრომ ყველაფერი თავის ადგილზე დააყენა და მტყუან-მართალიც გამოაჩინა.
– რიოს ოლიმპიურ თამაშებამდე სამ წელზე ოდნავ მეტი დრო დარჩა, რამდენი სპორტსმენით აპირებთ წარსდგეთ მსოფლიოს უდიდეს სპორტულ ფორუმზე?
– პირველ რიგში, მინდა აღვნიშნო, რომ ჩემთვის მთავარი ხარისხია და არა რაოდენობა. ვინც გაემგზავრება ოლიმპიადაზე, ყველა მედლისთვის უნდა წავიდეს და რაც მთავარია, უმაღლესი სინჯის მედლისთვის. მარტო მონაწილეობა მე არ მაკმაყოფილებს. მოგებას უნდა მივაჩვიოთ სპორტსმენები ჯერ ადგილზე, შემდეგ კი საერთაშორისო მასშტაბებზე. გვყავს რამდენიმე ბიჭი, რომლებსაც არა მარტო ლიცენზიის, არამედ ოლიმპიური მედლის მოპოვებაც შეუძლიათ. სალიცენზიო ტურნირები 2015 წელს დაიწყება და ყველაფერი მაშინ გამოჩნდება.
– 2015 წელს თბილისი ახალგაზრდულ ოლიმპიურ თამაშებს მასპინძლობს და ალბათ, აჭარასაც ეყოლება თავისი წარმომადგენლები…
– რა თქმა უნდა, როგორც თბილისში, ასევე ბაქოს ახალგაზრდულ თამაშებზეც წარვადგენთ გუნდს, რომელიც იმავე წელს გაიმართება. კარგი თაობა მოდის და თუ როგორც ჩვენ, ასევე სახელმწიფო სათანადო ყურადღებას გამოიჩენს, მაშინ შედეგი აუცილებლად იქნება.
– და ერთი კითხვა, საქართველოს სხვადასხვა რეგიონის წარმომადგენლები ხშირად ასპარეზობენ აჭარის სახელით, ადგილობრივები კი ჩრდილში რჩებიან, თუნდაც ვარლამ ლიპარტელიანი ავიღოთ…
– ვარლამი უდავოდ კარგი სპორტსმენია, მე არ ვარ ამ მეთოდის წინააღმდეგი, მაგრამ ერთი ნიუანსია გასათვალისწინებელი, თუ აჭარის სახელით უნდა სპორტსმენს გამოსვლა, მაშინ ძირითადად აქ უნდა იყოს, აჭარაში, აქვე ივარჯიშოს და რაც მთავარია, ახალი თაობის აღზრდაში მიიღოს მონაწილეობა. ასეთი ტიტულოვანი სპორტსმენების გვერდით ვარჯიში, ახალგაზრდა თაობისთვის დიდი სტიმული იქნება.
