ნინო, როგორ შეაფასებდით გასაუბრების პროცესს, რამდენად კვალიფიციური კონკურსანტები იყვნენ?
პროცესი იყო ჩვეულებრივი და მოსალოდნელი. არაფერი მომხდარა ისეთი, განსხვავებული, რისი მოლოდინიც პირადად მე ან კომისიის წევრებს არ გვქონია. რაკიღა შევარჩიეთ კონკრეტული ადამიანების გუნდი, შეიძლება ჩავთვალოთ, რომ ნაწილი კონკურსანტების იყო კვალიფიციური.
რა კრიტერიუმებით იხელმძღვანელეთ კონკურსანტების შერჩევის დროს?
სამი ეტაპი გავიარეთ – პირველ ეტაპზე განვიხილეთ მხოლოდ საბუთები, რაც შემოვიდა საკონკურსო კომისიაში. ეს იყო სივები, სადაც აღწერილი იყო ადამიანების განათლება, გამოცდილება, თუ პროფესიული ტრენინგები. სწორედ ამ სამ მიმართულებას მივაქციეთ ყურადღება. პრინციპში მეორე ეტაპზე ჩვენ გადავიყვანეთ თითქმის ყველა, ვისაც ჰქონდა ტელევიზიასთან ან ტელესააგენტოებთან ურთიერთობა, გამოცდილების თვალსაზრისით; ასევე ვისაც ჟურნალისტური განათლება ჰქონდა. მეორე ეტაპზე კრიტერიუმები გაიწერა დეტალებში. ეს კრიტერიუმები იყო: განათლება, გამოცდილება, ანალიტიკური აზროვნების უნარი და ჟურნალისტური სტანდარტი.
ამ ხუთი კრიტერიუმიდან რომელშიც ყველამ გამოავლინა უფრო მეტი უნარი, ბუნებრივია, მას მივანიჭეთ უპირატესობა გადასულიყო მესამე ტურში, რომელშიც უკვე პრაქტიკულად გამოვცადეთ ადამიანები. მაგალითად, თუკი პროდიუსერობა უნდოდა კონკურსანტს, მივეცით საშუალება, რომ კონკრეტული დავალება შეესრულებინა, დაეგეგმა ერთი დღე, მოეძიებინა თემები. დეტალურად გაეწერა მაგალითად, როდესაც რეპორტიორს დაავალებდა გადაღებაზე წასვლას, როგორ დაუსახავდა მას ამოცანას. ასევე ვთქვათ, კითხვის დასმის თვალსაზრისით, რა კითხვებით დაინტერესდებოდა, რეპორტიორს მისთვის ამბავი რომ მოეტანა. პროდიუსერების შემთხვევაში ასევე ძალიან დიდი ყურადღება გავამახვილეთ ექსკლუზიურ თემებზე რეგიონში, რაც, ზოგადად, ქართულ ნიუსრუმებს აკლია, შესაბამისად, აჭარის ტელევიზიასაც.
ვინც გვაჩვენა პროდიუსერების სიაში ეს უნარები უკეთ, რა თქმა უნდა, ისინი ავიყვანეთ. რეპორტიორებს რაც ეხება, მათ შევაქმნევინეთ ტელერეპორტაჟი ვირტუალურად. მივეცით კონკრეტული თემა, რომელიც იყო პრაქტიკულად გადაღეჭილი, მაგალითად, ერთ-ერთ თემად „მარიამ კოჩალიძის მკვლელობის მეორე დღე“ მივეცით. აქ იყო ასეთი დეტალი, თუ რითი დაიწყებდნენ მეორე დღის რეპორტაჟს, რითი დაამთავრებდნენ, ბეგრაუნდს სად ჩასვამდნენ, რომელ ბლოკს რა კადრებით გადაფარავდნენ არსებული ვიდეო მასალების მიხედვით. ასევე უნდა ჩამოეწერათ კითხვები, რომელიც არც ერთი ტელევიზიის მიერ არ დაისვა.
რეპორტიორებს ქუდისთვის უნდა დაეწერათ ტექსტი. ჩვენ ყველა მოვსინჯეთ პირდაპირ ჩართვაში. ყველას დავავალეთ იმ თემასთან დაკავშირებით, რომელიც მათ შეხვდათ, ჩამოეწერათ კითხვები, რასაც დაუსვამდნენ ამა თუ იმ რესპონდენტს. მოკლედ, გავსინჯეთ ისინი წერის უნარებში, ჩართვის უნარებში და შევარჩიეთ კითხვის დასმის უნარში. რამდენად სწორი ფორმულირებით, რამდენად ლაკონურად, რამდენად გასაგებად დასვამდნენ კითხვას. ბარიერი გადალახეს მათ, ვინც გადალახა.
ტელეწამყვანების შემთხვევაში მარჟა ავწიეთ. აჭარის ტელევიზიის წამყვანების უმეტესობას არ ჰქონდა გამოცდილება, რომ ამ დრომდე დაეწერათ საკუთარი ტექსტები, ემუშავათ საკუთარ გამოშვებაზე თვითონ. ამიტომ ჩვენ მათ მივეცით თემები – ხუთი თემა, მოკლე ინფორმაციით, რომლის მიხედვითაც თვითონ უნდა გაეკეთებინათ მოკვლევა და საკუთარი საკადრო ტექსტები უნდა შეექმნათ, რომელსაც ეთერში წაიკითხავდნენ. ასევე მათ შევუმოწმეთ რეპორტიორის უნარები. ყველა დავაყენეთ პირდაპირ ჩართვაში და გავაკეთებინეთ ჩართვა. რა თქმა უნდა, წამყვანის უნარები შევამოწმეთ, რაკიღა წამყვანობაზე ჰქონდათ შემოტანილი განაცხადი. ყველამ მოსინჯა თავი კამერასთან.
შედარებით რთული მდგომარეობა დაგვხვდა რადიოში. რადიოში იყო ნაკლებკონკურენტუნარიანი გარემო, ამიტომ ჩვენ წამყვან რეპორტიორის სამი ვაკანსია დავტოვეთ. სარეკომენდაციო ნაწილში ჩავწერეთ, რომ ტელევიზიის წამყვანებმა და რეპორტიორებმა, მორიგეობით, ვიდრე ახალი კადრები შეირჩევა (მათ აქვთ ამის უნარი და საკმარისი რაოდენობაც არის იქ), იმუშაონ რადიოშიც. რადიოს პროდიუსერები ადგილზე დავტოვეთ. მათ არ ჰყავდათ კონკურენტი. რომ არ დაგვეტოვებინა, რადიო უნდა დაგვეხურა. თოქ-შოუს ერთადერთი წამყვანი ავირჩიეთ მოქმედი თანამშრომლებიდან. მეორე ადგილი ასევე თოქ-შოუს წამყვანის, დავტოვეთ ვაკანტური.
რადიოს ვაკანსიებიდან მხოლოდ სამი ვაკანსია შევავსეთ. რადიომ უნდა იმუშაოს ტელევიზიის საინფორმაციო სამსახურის გამოშვებასთან თანამშრომლობის რეჟიმში, ვიდრე ახლებს შეარჩევენ. ან დანარჩენი ტელევიზიის დირექტორის გადასაწყვეტია.
ჩემი ინფორმაციით, კონკურსში მონაწილე რამდენიმე ჟურნალისტს პარლამენტარებმა გაუწიეს რეკომენდაცია. თქვენთვის ხომ არ მოუმართავთ მსგავსი რეკომენდაციით?
არა, ჩემთვის მსგავსი რეკომენდაციით არავის მოუმართავს. მინდა გითხრათ, რომ ვისთანაც მსგავსი რეკომენდაცია შეგვხვდა, ჩვენ ის ჩავთვალეთ სუსტ და არაკონკურენტუნარიან კანდიდატად.
ჩვენ რეკომენდატორების ნაწილს ვურეკავდით. მითითებული ჰყავდათ რეკომენდატორები კონკრეტულ ადამიანებს, სხვადასხვა ჩვენთვის უცხო გვარები ან ნაცნობი გვარები, ვთქვათ, მედიიდან, რაც ჩვენთვის უფრო გასაგები იყო. მქონდა შემთხვევა, როდესაც ჩვენ ვრეკავდით და რეკომენდატორი გვეუბნებოდა, რომ არ ჰქონდა წარმოდგენა, რომ მისი გვარი იყო მითითებული. ძალიან ფასეული აღმოჩნდა რამდენიმე რეკომენდაცია. როდესაც ყოფილ ხელმძღვანელს ეკითხები კონკრეტული ადამიანი, რომელსაც შემოტანილი აქვს რეპორტიორადაც და პროდიუსერადაც, რომელში უფრო უნარიანია და ის გიხასიათებს, იმიტომ რომ მისი ხელმძღვანელი იყო ორი წლის წინ, ასეთი რეკომენდაცია ძალიან ფასეულია. თუმცა, როცა ჩვენ გვხვდებოდა დეპუტატის რეკომენდაცია, იშვიათ შემთხვევაში, ჩვენ მასთან არც ვრეკავდით და ამ რეკომენდაციას ვთვლიდით ძალიან სუსტ რეკომენდაციად.
ასევე გვქონდა ერთი შემთხვევა, როდესაც ერთ მოქმედ ჟურნალისტს პრესსამსახური ჰყავდა მითითებული რეკომენდატორად. ძალიან ბევრი კითხვა გაგვიჩნდა ამასთან დაკავშირებით. ბევრი ვიფიქრეთ მის შესახებ. მას შემდეგ ეტაპზე გადასვლის საშუალება მივეცით, თუმცა ტექსტი, რომელიც მან შექმნა, სამწუხაროდ, აღმოჩნდა პიარშიკული, დაგეგმვის თვალსაზრისით, ვიდრე ჟურნალისტური. ის, რაც იყო მის რეკომენდაციაში და რის გამოც ჩვენ ძალიან დავეჭვდით, შემდეგ დაადასტურა საკუთარი ტექსტით. ასეთი შემთხვევები იყო, მაგრამ ზარი ჩვენთან არავის გაუკეთებია. საერთოდ, ჩვენ ძალიან ბევრი შანსი მივეცით მოქმედ ჟურნალისტებს, თავი რომ გამოეჩინათ.
კონკურსამდე განსჯის საკითხი იყო ის თემა, რომ აჭარის ტელევიზიის თანამშრომლებს კონკურენტი არხის სახეები არჩევდნენ, გულისხმობდნენ ვახო სანაიას და თქვენ. მე მესმის თქვენ საგანმანათლებლო საქმიანობასაც ეწევით, მაგრამ მაინტერესებს, თქვენ როგორ ფიქრობთ, რამდენად სწორია, როდესაც კონკურენტი არხის სახეები („ტელეიმედის“ და „მაესტროს“), სხვა არხის საინფორმაციო სამსახურს აკომპლექტებენ?
თქვენ უკვე აღნიშნეთ, რომ მე სხვა მიმართულებით ვმუშაობ, „მაესტრომდეც“ ვმუშაობდი და ჩემი საქმიანობის ერთ-ერთი მთავარი ნაწილია. ამიტომ რაკიღა ამ საქმიანობას დავთანხმდი, რაკიღა ძალიან ბევრს ვზრუნავ, ჩემი შესაძლებლობის ფარგლებში, ქართული მედიის განვითარებაზე და ამ შემთხვევაში ტელე მიმართულების, მე, უბრალოდ, ჩავთვალე, რომ არც კი მქონდა მორალური უფლება ამ წინადადებაზე უარის თქმის. ეს ჩემთვის იყო სირთულე, როგორც სამუშაო პროცესის თვალსაზრისით, ასევე ვთქვათ, მორალური თვალსაზრისით. ნამდვილად არაა სასიამოვნო, როდესაც შენზეა დამოკიდებული ამდენი ადამიანის ბედი და შესაძლებელია რომელიმე დარჩეს სამსახურის გარეშე. მაგრამ მე ჩავთვალე, რომ აჭარის მოსახლეობას რაკიღა აქვს თავისი ტელემაუწყებელი, მას უნდა ენდობოდეს და მისგან ჰქონდეს მაქსიმალური ინფორმაცია. ჩემს მოვალეობადაც კი მივიჩნიე ამაში მონაწილეობა. მე სხვადასხვა არხზე ვმუშაობ, სხვადასხვა რადიოსთან თუ გაზეთთან ვთანამშრომლობ. „ნეტგაზეთთან“ ვთანამშრომლობდი – თქვენს გამოცემასთანაც, მაგრამ ეს ხელს არ მიშლის იმაში, რომ დავრჩე ობიექტური. პირიქით, ყველა ტელევიზიასა თუ გამოცემას მაქსიმალურად ვეხმარები ჩემი ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე. ამ შემთხვევაში ასეთი აღმოჩნდა აჭარის ტელევიზია.
თქვენი აზრით, უნდა ჩატარდეს თუ არა განმეორებით კონკურსი არხის საზოგადოებრივი მაუწყებლად ქცევის შემდეგ?
ჩვენ ეს კონკურსი უკვე ჩავატარეთ. თუკი შემდეგ მენეჯერი ჩათვლის, რომ ჩასატარებელი აქვს კონკურსი, ბუნებრივია, უნდა ჩაატაროს, თუკი ამას საკანონმდებლო ნაწილიც ხელს შეუწყობს. ან არ უნდა ჩაატაროს, თუკი არ ჩათვლის საჭიროდ. მე ამაზე პასუხი არ მაქვს. მე რომ ვიყო მენეჯერი, საკუთარ გადაწყვეტილებას მივიღებდი.
იყო თუ არა აზრთა სხვადასხვაობა ამა თუ იმ კანდიდატთან დაკავშირებით. თუ იყო ისეთი ვინმე, ვინც მოგეწონათ, თუმცა კონკურსს მიღმა დარჩა?
უფრო ტელე-რეპორტიორებში იყო დიდი კონკურსი, უფრო დიდი სია. ასე შევაჯამეთ… ვინც მოყვა პირველ ათეულში, შემდეგ პირველ 15-ში, მათზე ვიმსჯელეთ. ჟიურის ერთმანეთთან ოპონირების რეჟიმი გვქონდა. გვეჭირა ადამიანის ტექსტი, ვუყურებდით მის ჩართვას, ვიხსენებდით დეტალებს მისი გასაუბრებიდან და ასე ვიღებდით ფინალურ გადაწყვეტილებას. არ ყოფილა არც ერთი კანდიდატი, რომელთან დაკავშირებითაც კომისიის ოთხივე წევრი არ შევთანხმდით.
არ მახსენდება არც ერთი შემთხვევა, რომ მე ვინმეზე გული დამწყდა. ვინც საშუალოზე უკეთესი სტანდარტი გვაჩვენა, ისინი ხვდებოდნენ შემდეგ ტურში.
რამდენიმე ადამიანთან დაკავშირდებით გაჩნდა კითხვები, თუ რატომ ვერ მოხვდნენ ისინი გამარჯვებულებს შორის…
თითოეულ კონკურსანტს აქვს უფლება სამი დღის განმავლობაში სააპელაციო კომისიას მიმართოს. სააპელაციო კომისია დაგვისვამს კითხვას და ჩვენ ვუპასუხებთ მათ საფუძვლიანად. ყველა გასაუბრება არის ჩაწერილი. ყველა ნაწერი, რაც მათ მოგვცეს, არის შენახული და ჩვენ გვაქვს ყველასთან დაკავშირებით პასუხი. პრეტენზიები რომ იქნებოდა, ეს გასაგებია. მე არ გამოვრიცხავ, რომ რომელიმე კანდიდატთან დაკავშირებით სააპელაციო კომისიამ შეცვალოს ჩვენი გადაწყვეტილება. ჩემთვის ეს გასაგები და მისაღები იქნება. არ ვპასუხობ არც ერთ აპლიკანტს ინდივიდუალურად. ჩვენ ყველას ვუპასუხებთ გუნდურად. ვინც გაასაჩივრებს თავის შედეგს სააპელაციო კომისიაში, ჩვენ მზად ვართ თითოეულს განვუმარტოთ საფუძვლიანად, რატომ ვერ მოხვდა გამარჯვებულებს შორის.
