პირველ რიგში გთხოვთ გვიამბოთ თქვენს შესახებ, რადგან მკითხველების ნაწილი მეტ–ნაკლებად გიცნობთ, ნაწილი კი ამ ინტერვიუს საშუალებით გაგიცნობთ.
თბილისში გავიზარდე და დავიბადე. ბაღი იქ დავამთავრე. მაშინ ოჯახში ძალიან გვიჭირდა და ამის გამო ქალაქ ბათუმში გადმოვედი საცხოვრებლად. ძალიან ჩუმი და წყნარი ბავშვი ვიყავი, თუმცა ძალიან პატარა ასაკიდან გამიჩნდა ჩემი სამშობლოს, გერმანიის სიყვარულის გრძნობა.
აქ გადმოსვლისთანავე ბათუმის სასულირო გიმნაზიაში დავიწყე სწავლა, შემდეგ კი ნომერ პირველ საჯარო სკოლაში გავაგრძელე. ერთ დღეს ლექსის წერის ნიჭიც აღმოვაჩინე ჩემში. სიმართლე გითხრათ პოეზია არ მიყვარდა, თუმცა სულ მქონდა იმის სურვილი, რომ რაღაც მეწერა. მეგობრებმა გიორგი გაბაიძის ლიტერატურულ კლუბში გაწევრიანება შემომთავაზეს, სადაც უამრავი წარმატება მოვიპოვე და ძალიან დავიხვეწე შემოქმედებითი მხრითაც.
პირველი პოეზიის საღამო 2011 წლის წლის 10 ოქტომბერს მქონდა პრესკაფეში, რომელსაც ძირითადად სამეგობრო წრე ესწრებოდა. შემდეგ უამრავი საღამო გავიარე და ასეც გრძელდება. გადმომცეს ზურაბ გორგილაძისა და ფრიდონ ხალვაშის ოქროს დიპლომი. ამ ნაბიჯების გადადგმის შემდეგ კი თავად გავხდი პირველი საჯარო სკოლის ლიტერატურული კლუბის ხელმძღვანელი, სადაც ამავე წლის 25 ნოემბერს, ჩემი ხელმძღვანელობითა და ორგანიზებით ჩავატარე ტერენტი გრანელის იუბილესთან დაკავშირებული საღამო.
იქნებ გვიამბოთ თქვენი ლიტერატურული კლუბის შესახებ?
ჩვენი ლიტერატერატურული კლუბი წლებია რაც ჩამოყალიბდა. აქამდე მას სათავეში ლევან დევაძე და მალხაზ რეხვიაშვილი ედგნენ, რომლებმაც კლუბს დიდი წარმატება მოუპოვეს. მათი დამსახურებით კლუბმა ორი პროექტი მოიგო და უამრავი ღონისძიება ჩაატარა. რაც შეეხება კლუბის ახალნადელ მდგომარეობას, მოგახსენეთ, რომ ხელმძღვანელი მე გახლავართ და საღამოს ჩატარებაც მოვასწარით.
ახლა კლუბის ახალ პროექტზე ვმუშაობთ. კლუბში განახლდა ყოველკვირეული შეხვედრები. მაქვს გეგმა, ჩავატაროთ კიდევ რამოდენიმე საღამო წლის განმავლობაში. ასევე ვმუშაობთ, რომ კლუბს რამენაირად მისი კაბინეტიც მოვუძებნოთ და უფრო მეტი წევრი მოვიზიდოთ ჯგუფში. ჩვენს წლევანდელ პროექტში კი შემაქვს კრებული, რომელშიც ჩვენი გარდაცვლილი მოსწავლისა და ჩვენი შემოქმედება იქნება დაბეჭდილი. ასევე ამ წიგნის პრეზენტაცია და ექსკურსია თბილისში თანამედროვე პოეტებთან და დიდიბისა და მთაწმინდის პანთეონში. ასევე ობოლ ბავშვთა თავშესაფრის დახმარება იმ თანხებით, რასაც გავწვდებით. და დიდი იმედი გვაქვს, რომ განათლების სამინისტრო ნამდვილად დაგვთანხმდება ასეთი კარგი პროექტის დაფინანსებაზე.
ლიტერატურული კლუბის გარდა რას უკავშირდება თქვენი სამომავლო გეგმები? თქვენი ლექსების კრებულის გამოშვებას ხომ არ აპირებთ?
ჩემი პირველი გეგმაა დავუბრუნდე ჩემს სამშობლოს (გერმანიას). წიგნს რაც შეეხება, ამასთან დაკავშირებით დაპირება მაქვს მიღებული. ასევე 2013 წელს უამრავ საღამოს ჩატარებას ვგეგმავ. დიდი სურვილი მაქვს თბილისშიც მოვახერხო ერთი საღამოს ჩატარება.
ვის ენდობით ყველაზე მეტად?
ადამიანი თუ მიყვარს ადვილად ვენდობი, თუმცა იმედების გაცრუების შემთხვევაში მძიმე ცხოვრებისეული დარტყმა შეიძლება მიიღოს ჩემგან. ყველაზე მეტად მხოლოდ საკუთარ თავს ვენდობი, მიუხედავად იმისა რომ ხშირად მღალატობს.
რაც შეეხება პირად ცხოვრებას, ჩაკეტილი ადამიანი ვარ და არც არსებობს ადამიანი, რომელთანაც პირდაპირ შემიძლია ბოლომდე ვისაუბრო იმაზე, თუ რას ვფიქრობ, როგორ ვგრძნობ თავს, რა ხდება ჩემს პირად ცხოვრებაში და თან ამას დაერთოს კითხვა – რატომ. რა თქმა უნდა მცირე ან საშუალო დოზით ყველას ვუზიარებ მათ, მაგრამ ბოლომდე მაინც არავისთან შემიძლია ამაზე საუბარი პოეზიის გარდა.
ვინ არის თქვენი მუზა?
ჩემი მუზა არის ყველა ის ადამიანი, რომელიც მაძლიერებს, შეგიძლიათ მტრებით დაიწყოთ.
ანდრია ფენის პოეზიით დაინტერესებულ მკითხველს შეუძლია მის პოეზიას ლიტკლუბის გვერდზე გაიცნოს.
მედიალაბორატორია. დავალება: ინტერვიუ.
მომზადებულია გაზეთ „ბათუმელების” მედიასკოლაში.
