აჭარის უმაღლესი საბჭოს წევრი, ადამიანის უფლებების დაცვის კომისიის თავმჯდომარე მედეა ვასაძე გაზეთ „ბათუმელების“ ორი მაისის ნომერში [#9] გამოქვეყნებულ სტატიას – „მოქალაქე ამბობს, რომ კორპუსის მშენებლობით დეპუტატი მედეა ვასაძეა დაინტერესებული“ გამოეხმაურა. მედეა ვასაძის განმარტება სტატიაშიც სათანადოდ იყო წარმოჩენილი, თუმცა დეპუტატმა საკითხთან დაკავშირებით თავისივე წერილში, რომლითაც რედაქციას მიმართა, კიდევ ერთხელ განმარტა გარემოებები და წერილის გამოქვეყნება მოითხოვა. წერილს თან ახლავს დოკუმენტები.
გთავაზობთ დეპუტატის წერილს სტილის დაცვით:
„დიახ, კორპუსის მშენებლობით ნამდვილად ვარ დაინტერესებული და ეს ინტერესი სახელმწიფოებრივია“
საზოგადოებას მინდა განვუმარტო, რომ მშენებლობასთან დაკავშირებულ საკითხებზე აჭარის ა.რ. ადამიანის უფლებათა დაცვის საკითხთა კომისიას და პირადად მე, ხშირად მოგვმართავენ მოქალაქეები, ამიტომ, აპარატში, ამ შინაარსის, არა ერთი განცხადებაა რეგისტრირებული. ჩემი ჩარევა ამ საკითხებში, სამართლებრივი ხასიათისაა, თუმც, ზოგჯერ, მედიატორობაც მიკისრია და გარკვეული დადებითი შედეგისთვისაც მიგვიღწევია.
დიახ, ამ საკითხებისადმი და მათ შორის, კონკრეტულად საგაზეთო სტატიაში მითითებული კორპუსის მშენებლობისადმი მაქვს გარკვეული ინტერესი, კერძოდ, ის, რომ წარმატებით მუშაობდეს სახელმწიფო მიზნობრივი პროგრამა ბათუმში არასათანადო-არასტანდარტული საცხოვრისის ლიკვიდაციის თაობაზე. ბარაკებში მცხოვრები ბათუმელებისათვის უმჯობესდებოდეს საყოფაცხოვრებო პირობები, ქალაქი იწმინდებოდეს ამ ტიპის შენობებისაგან და უმჯობესდებოდეს მისი იერსახე, ამასთან, როგორც ხელისუფალი ვახალისებდე და ხელს ვუწყობდე ბიზნესს. ამდენად, ამ საკითხებისადმი ჩემი ინტერესი გამოკვეთილია, ხოლო მოტივაცია გაცხადებული – იგი ცალსახად სახელმწიფოებრივია.
ეს კონკრეტული შემთხვევაც ერთ-ერთი იმათთაგანია, თანაც ტიპიური, კერძოდ, 11 თანამესაკუთრე ( ოჯახებით, დაახლოებით, 50-მდე პირი) მთხოვს დახმარებას სხვადასხვა საკითხებში ( მაგ., ქონებაზე დადებული ყადაღის მოხსნაში, მემკვიდრეობის დაკანონებაში და სხვა). ერთი მათგანი კი უპირისპირდება ამ 50 ადამიანის საერთო ინტერესს, რაც გამოიხატება მის მიერ განხორციელებულ უკანონო ქმედებებში და უპერსპექტივოს ხდის ინვესტორის დაინტერესებას მათი კუთვნილი მიწის ნაკვეთის ათვისებაზე.
თავდაპირველად ვიფიქრე, რომ უპასუხოდ დამეტოვებინა ეს წერილი, მოგვიანებით კი გადავწყვიტე, რომ მოქალაქე გულნარა გოგიას (ვნების უმძიმეს კვირაში ნაკადრები) ტყუილები საჭიროებდა პასუხს, ხოლო საზოგადოება გარკვეულ განმარტებას.
თანმიმდევრულად მივყვეთ და შევაფასოთ საგაზეთო სტატიაში გამოქვეყნებული ფაქტობრივი გარემოებები წარმოდგენილ მტკიცებულებებთან მიმართებაში, რაც ყველა იმ საკითხთან დაკავშირებით გამაჩნია, რომელთანაც ვარ შემხებლობაში.
1. ტყუილია, რომ გულნარა გოგიას კანონდარღვევით მიმდინარე მშენებლობა, თითქოსდა, ინვესტორის შპს „სითი თაუერის“ გაუჩინარებამ გამოიწვია, რადგან ჩემს ხელთ არსებული (და ამ წერილზე თანდართული) მასალებით, გოგიასა და ინვესტორს შორის მშენებლობის პირობების მიზანგანზრახულობაზე ხელშეკრულებას ხელი მოეწერა 2015 წლის 1 სექტემბერს. მშენებლობა, კი, გოგიამ, წამოიწყო 20 დღეში, რომლის შეჩერების თხოვნით, 2015 წლის 6 ოქტომბერს, მიღებული აქვს წერილი, სადაც ამავდროულად, აღნიშნულია იმის თაობაზეც, რომ პირობების შეცვლით გამოწვეულ მატერიალურ ზარალზე კომპანიას, მის მიმართ, ექნებოდა პრეტენზია. იქვეა აღნიშნული, რომ მშენებლობის დაწყება იგეგმებოდა წლის ბოლოს და ადგილი არ უნდა ჰქონოდა მის ხელშეშლას. მიუხედავად ამისა, გოგია, დაჩქარებული წესით აგრძელებს მშენებლობას, რომელიც დღეისათვის, ქალაქის ცენტრში, ერთ მახინჯ კონსტრუქციას წარმოადგენს და რასაც იყენებს ინვესტორთან მოთხოვნის 400%-მდე გაზრდისათვის (გამოძალვისათვის). (მისი შვილის კუთვნილ 64 კვადრატულ მეტრში ითხოვს 240 კვადრატულ მეტრ საცხოვრებელ, 25 კვადრატულ მეტრ კომერციულ ფართს და 25000 აშშ დოლარს).
2. ამ არაგონივრულმა მოთხოვნამ საფრთხის ქვეშ დააყენა პროექტი, რამაც გამოიწვია თანამესაკუთრეთა აღშფოთება და კონკრეტული საკითხებით დაინტერესება. დადგინდა, რომ აშენებული შენობა სრულ შეუსაბამობაშია პროექტთან, რაზედაც ბათუმის მერიის ზედამხედველობის სამსახური იწყებს ადმინისტრაციულ წარმოებას. გოგია არად აგდებს თვითმმართველობის წარმომადგენელთა მითითებებს და აგრძელებს მშენებლობას, რის გამოც, მას, როგორც ნებართვის მიმღებს. ეკისრება ადმინისტრაციული სახდელი – ჯარიმა. ადმინისტრაციული წარმოება, ამ დროისთვისაც, გრძელდება და ვვარაუდობ, რომ დადგება, მშენებლობის, პროექტთან შესაბამისობაში, იძულებითი წესით მოყვანის აუცილებლობა.
3. მტკნარი სიცრუეა ის, რომ თითქოსდა, ტელეფონის საშუალებით გოგიას ვემუქრები. ასეთ შემთხვევაში მან უნდა წარმოადგინოს ნომერი, თუ საიდან ვანხორციელებდი ამ მუქარას, ისევე როგორც, მე, ჟურნალისტს, შეპირებისამებრ ვურდგენ ჩემს ნომერზე განხორციელებული სატელეფონო ზარების დეტალურ ამონაწერს, რომლის მიხედვით ჩანს, ზედიზედ, სამჯერ, შემომავალი ზარი 5772215… ნომრიდან, საიდანაც გოგია, ქალისათვის შეუფერებელი უშვერი სიტყვებით ისტერიულად ვიღაცეებს (ვერ გავიგე ვის) ლანძღავს და რისი დასრულების საშუალებას არ ვაძლევ (ტელეფონის გათიშვით).
4. აჭარისა და გურიის სააღსრულებო ბიუროს აღმასრულებლის, გოგიას ოჯახისადმი, უფრო სწორედ, მისი ვაჟიშვილის ვალდებულებებისადმი გააქტიურების საკითხით, მხოლოდ სტატიის გაცნობის შემდეგ დავინტერესდი. სააღსრულებო ბიურო განმარტავს, რომ გოგიას შვილს, ჯარიმის სახით აქვს სახელმწიფოს დავალიანება, ერთი წარმოადგენს სამართალდარღვევას, სატრანსპორტო საშუალების სპეციალური ნებართვის გარეშე მართვის ფაქტზე, ხოლო, მეორე – ნარკოტიკული საშუალებების უკანონო მოხმარების ფაქტზე (2014-2015 წწ.). აღმასრულებლის განმარტებით მათ, არაერთგზის აქვთ გაგზავნილი წერილობითი გაფრთხილება ჯარიმის თანხის ნებაყოფლობით გადახდის თაობაზე, თუმც უშედეგოდ. ამიტომ, დღის წესრიგში დამდგარა სააღსრულებო ფურცელში მითითებულ მოვალის მისამართზე ქონების დაყადაღების აუცილებლობა, რასაც მოყოლია გოგიას არაადეკვატური რეაქცია და აგრესია, უარი უთქვამს პროცედურულად აუცილებელ ხელმოწერებზე, რასაც შედეგად მოჰყოლია ამ ნივთების ამოღება.
სააღსრულებო წარმოება გოგიას ვაჟის მიმართ არ დასრულებულა და ჯარიმის თანხის სრულად ამოღებამდე, მომავალშიც გაგრძელდება.
5. არასწორია, რომ გოგია, თითქოსდა, ცხოვრობს ქალიშვილთან. თვალთმაქცურია მასსა და ქალიშვილს შორის შემდგარი ნასყიდობის ხელშეკრულება. გოგიამ ქონება უფლებრივად გადამალა, თავს კი, ისევ ფაქტიურ მესაკუთრედ მიიჩნევს. ამის დასტურია ის, რომ ამ სადაო და დაუმთავრებელი შენობის პირველი სართულის გაქირავების ხელშეკრულებაზე გოგია ხელს აწერს არა როგორც მინდობილი პირი, არამედ როგორც მესაკუთრე, რითაც შეცდომაში შეჰყავს დამქირავებელი.
6. არასწორია ფაქტი, რომ ინვესტორი ჩემი დეიდაშვილია, კიდევ ერთხელ უარვყოფ მასთან არა მხოლოდ ნათესაურ კავშირს, არამედ ნაცნობობასაც კი. რაც შეეხება შპს „სიტი ტაუერის“ დირექტორის განცხადებას, რომ მიცნობს (უბნიდან და კიდევ იქედან, რომ ყადაღის მოხსნაში დავხმარებივარ) არ ნიშნავს ორმხრივ ნაცნობობას, მით უფრო, რომ ყადაღის ნაწილში კომპანიამ კი არა, თანამესაკუთრეებმა მომმართეს (იხ. თანდართული მასალები). ამასთან, ჩემი, როგორც საჯარო პირის ცნობადობა გაცილებით მაღალია, ვინემ 2015 წელს დაარსებული კომპანიის მენეჯერის ცნობადობის ალბათობა. ამდენად, სტატიის ბოლოს „ჩადებული ჟურნალისტური ინტრიგა“ ვფიქრობ, რომ მთლად ჯანსაღი არ უნდა იყოს.
წერილს ვურთავ რა ჩემს ხელთ არსებულ ყველა მტკიცებულებას, მათ შორის თანამესაკუთრეთა სახელით შემოსული განცხადება-საჩივრის ასლს, განვმარტავ, რომ ისინი შესაბამისი რეაგირებისათვის გადაგზავნილი მაქვს მერისათვის და მერიის სამსახურებისათვის. მიმართვის შინაარსის მიხედვით საკითხი კონტროლზეც კი არ მყავს აყვანილი, რაც გამორიცხავს ჩემს სუბიექტურ დაინტერესებას, თუმც მიმაჩნია, რომ აღნიშნული თემა და შექმნილი ვითარება, კერძოდ, მოქალაქე გოგიას თვითნებობა, თანამესაკუთრეთა და კომპანიის შელახული ინტერესები თუ უფლებები, ამასთან, მშენებლობის პროცესში საზოგადოებრივი ინტერესი და კანონიერება იმსახურებს იმაზე მეტ ყურადღებას, ვინემ ეს დღემდე გამომიჩენია. ამდენად, კომისია და პირადად მე, ხვალიდანვე შევუდგებით მონიტორინგის განხორციელებას ქალაქის ცენტრში, ლერმონტოვის ქუჩის 12 ნომერში მიმდინარე უსახურ მშენებლობასთან დაკავშირებულ საკითხებზე, ამ დროისათვის, ადმინისტრაციული წარმოების პირობებში, ჯერ კიდევ დაუმთავრებელი სადაო შენობის იჯარით გაცემისა და მესაკუთრისათვის გარე ვაჭრობის ნებართვის მიღების, ამასთან, კომერციული მიზნით ფართის გაქირავებიდან მიღებული შემოსავლების დაბეგვრისა და სხვა საკითხების კანონიერებაზე.
გაზეთ „ბათუმელებს“, ვაწვდი რა შესაბამის მტკიცებულებებს, ვთხოვ, ამ პასუხის იმავე ფორმატში გამოქვეყნებას, რა ფორმატითაც ჩემს მიერ გაანალიზებული სტატიაა გამოქვეყნებული.“
მედეა ვასაძემ „ბათუმელებს“ მიაწოდა სატელეფონო ამონაწერი შპს „მაგთიკომიდან“ გულნარა გოგიას მიერ მასთან განხორციელებულ სატელეფონო ზარებზე და სხვა დოკუმენტები.
