ნატალია ოლეინიკი ბათუმში ერთი თვის წინ ჩამოვიდა უკრაინიდან 12 წლის შვილთან ერთად. კიევიდან გრძელი გზა გამოიარეს. უკრაინაში ნატალიამ 21 წლის შვილი და ქმარი დატოვა, რომლის პატარა მაღაზიამაც ომის დაწყების შემდეგ ფუნქციონირება შეწყვიტა. ნატალია ამბობს, რომ სხვა უკრაინელებისგან განსხვავებით მას გაუმართლა, რადგან კიევის დასავლეთით ცხოვრობს, იმ ნაწილში, სადაც დაბომბვები არ ყოფილა და მისი სახლი ახლაც დგას. ამბობს, რომ ეს შინ მშვიდობით დაბრუნების დიდ იმედს აძლევს.
„როგორ კარგადაც არ უნდა გხვდებოდნენ უცხო ქვეყანაში, მაინც შინ, სახლში გინდა“, – ამბობს ნატალია.
მას გაუმართლა, რომ ახლობლებმა დაუთმეს ბინა ბათუმში და ქირის გადახდა არ უწევს.
„იღბლიანობის“ მიუხედავად, ნატალიას იგივე ფიქრები აქვს, რაც უკრაინიდან ლტოლვილ ყველა ადამიანს: არ იცის, რა იქნება ერთი ან ორი თვის შემდეგ, როცა მის საკრედიტო ბარათზე შავი დღისთვის გადანახული მცირე დანაზოგი ამოიწურება და მოუწევს იფიქროს იმაზე, თუ როგორ ირჩინოს თავი და არჩინოს 12 წლის შვილი უცხო ქვეყნის უცხო ქალაქში.
ნატალია ფიზიოთერაპევტია. ახლა ბათუმში ეძებს სამსახურს. ამბობს, რომ ერთჯერადი დახმარებების მიღება ეუხერხულება და ისურვებდა საკუთარი საქმით გამოემუშავებინა ყოველთვიურად საჭირო ფული.
ნატალია ოლეინიკი, ფიზიოთერაპევტი
„შეიძლება მოვიდე და ადგილზე გავარჯიშოთ თქვენს ოფისში?“ – მეკითხება ნატალია.
„არის ასეთი პრაქტიკა, ოფისში ვარჯიშის“ შემიძლია მოვიდე და გავარჯიშოთ, როცა და რამდენი ხნითაც გექნებათ დრო“, – მეუბნება ნატალია.
„კარგით, ვიკითხავ და გეტყვით აუცილებლად,“ – ვუპასუხე. მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ ჩემი სამსახური ამისთვის შეუსაბამო ადგილია, ვერასდროს ვგეგმავთ, როდის ვართ ოფისში, როდის გარეთ და ამ ტიპის სერვისიც საერთოდ მოუხერხებელია ჩვენთვის.
„თუ შეგიძლიათ მოუყვეთ ჩემ შესახებ თქვენს ნაცნობებს, იქნებ გამოჩნდეს ვინმე, ვისაც ჩემი დახმარება დასჭირდება. ცოტას ვიმუშავებ, თან სხვებს ტკივილს შევუმსუბუქებ. ორთოპედიული დანიშნულების იყო რეაბილიტაციის ცენტრი, სადაც ვმუშაობდი უკრაინაში, „ოლიმპი“ ერქვა.
ვავარჯიშებდით ხალხს, ვისაც სტკიოდა კისერი, ზურგი, წელი, მუხლები, ვისაც ჰქონდა ოსტეოქონდროზი. ვმუშაობდი ბრტყელტერფიან პაციენტებთანაც. პატარა ბავშვებს არ ვავარჯიშებ. ამას სხვა ტიპის სპეციალისტი სჭირდება, 7 წლიდან ნებისმიერი ასაკის მსურველები შემიძლია ვავარჯიშო.
პაციენტებს ასევე ვეხმარები პოსტოპერაციული ტრავმების დაძლევაშიც“, – გვეუბნება ნატალია.
ნატალია ოლეინიკი, ფიზიოთერაპევტი
დილით 12 წლის შვილს აცილებს, რომელიც ბათუმის ერთ-ერთ სკოლაში ახლახან მიიღეს. მერე ქმარს და შვილს ელაპარაკება კიევში, რომ დარწმუნდეს კარგად არიან.
მერე დარბაზებს ეძებს ბათუმში, სადაც მომავალი პაციენტების მიღებას შეძლებს და რეაბილიტაციაში დაეხმარება ყველას, ვისაც ეს დასჭირდება.
„მთავარი პრობლემა ჩემთვის ინვენტარი იყო, მაგრამ საბედნიეროდ ვიპოვე ბათუმში ერთი გოგო, რომელსაც აქვს საკუთარი დარბაზი აღჭურვილობითა და ინვენტარით. ეს გოგო დამპირდა, რომ დროს გამომიყოფს დარბაზში, თუ ვარჯიშის მსურველები გამოჩნდებიან და თუ დავსაქმდები ჩემით“, – ამბობს ნატალია და ეძებს პაციენტებს ყველგან, სადაც ხმა მიუწვდება: ფეისბუქგვერდებზე პოსტებით, ნაცნობებთან სატელეფონო ზარებით და უცნობებთანაც, რომლებსაც დაწვრილებით უხსნის, რა ტკივილის შემთხვევაში როგორი ვარჯიშია საჭირო.
