პარიზიდან თბილისამდე დასაბრუნებელი რამდენიმე სხვადასხვა ბილეთი იყიდა იმ იმედით, რომ ერთ-ერთი მაინც არ გაუქმდებოდა და საქართველოში ჩამოაღწევდა. მაგდა ფურცხვანიძე არ არის ერთადერთი სტუდენტი, ვინც კორონავირუსით გამოწვეული საფრთხის ფონზე ცდილობდა უცხოეთიდან ჩამოსვლას, სანამ საზღვრები დაიკეტებოდა. მან შარლ დე გოლის აეროპორტიდან თბილისისკენ უკანასკნელ თვითმფრინავს მიუსწრო და დაბრუნდა. ახლა საირმეში, სასტუმროს ნომერში ატარებს კარანტინის დღეებს.
მაგდა ფურცხვანიძე
მაგდა ფურცხვანიძე, სტუდენტი:
„ორშაბათს გამოვიდა მაკრონი და თქვა, რომ მეორე დღეს ფრენები წყდებოდა 12 საათზე. ზუსტად მეორე დღეს, 12 საათზე, მოფრინავდა ჩემი უკანასკნელი თვითმფრინავი პარიზიდან თბილისამდე. პრეზიდენტის განკანგულებით შეიზღუდა გადაადგილება შიდა გზებზეც, შესაბამისად ველოდი, რომ ტაქსი, რომელიც წინასწარ მქონდა დაჯავშნილი, აღარ მომაკითხავდა და ჩავრჩებოდი პარიზში.
მეგონა, ჩემ გამო საფრთხეში არავინ ჩაიგდებდა თავს, რაც ნორმალური იქნებოდა. მძღოლს დავურეკე და ვუთხარი, ალბათ ვეღარ მოხვალთ-მეთქი, რაც ნიშნავდა, რომ უკანასკნელ ფრენაზე ნაყიდი ბილეთიც მიუქმდებოდა. აუცილებლად მოვალ, უბრალოდ ერთი საათით ადრე გავიდეთო. დიდი პრობლემა შეიქმნა, ბევრს მოუნდა უცებ წამოსვლა და სხვებიც ჩაისვა ავტომანქანაში, ამ დისკომფორტისთვის თანხა დამიკლო და არაფრით არ აიღო, რაზეც შეთანხმებული ვიყავით. ქართველი იყო, მითხრა, ამით ყავას მაინც მიირთმევო, გაოგნებული ვიყავი.
პარიზის აეროპორტში პირბადეც კი არ ეკეთა არავის, სადეზინფექციო საშუალებებსა და გელზე ზედმეტია საუბარი. საქართველოში ბევრად მობილიზებული იყო გარემო, ადამიანები.
ჩამოფრენისას თბილისის აეროპორტში ყველა სპეცტანსაცმლით დაგვხვდა, გვიზომავდნენ სიცხეს და ხელებზე გვასხამდნენ სადეზინფექციო ხსნარს. ვისაც სიცხე 37 და თუნდა 2 ხაზი ჰქონდა, ცალკე გაჰყავდათ, ცოტა ხნით აყოვნებდნენ და მერე ისევ უზომავდნენ – სამჯერ დროის გარკვეული ინტერვალით.
პატრულის ყველა თანამშრომელი ფორმით და სკაფანდრით იდგა. კორდონი აქვთ, გაკონტროლებენ, როგორ მიჰყვები რიგს, ჩაიწერეს ჩვენი მონაცემები, საქართველოში ჩვენი მისამართი, ტელეფონის ნომერი, ყველაფერი.
გარეთ ორსართულიანი ავტობუსი გველოდა. ყველა სკამზე მაკდონალდსის დიდი პარკები დაგვხვდა საკვებით. ჩვენი წინა ნაკადი „შატო მერეში“ გაანაწილეს, მე საირმე ავირჩიე, ქუთაისში ვცხოვრობ და ახლოსაა. ვინც თბილისში ცხოვრობდა, კახეთში არჩია კარანტინი.
ავტობუსში დომინოს პრინციპით დაგვსვეს: თუ მე ფანჯარასთან ვიჯექი, ჩემ უკან, კიდეში, უნდა მჯდარიყო სხვა, მინიმუმ ერთი მეტრით ვიყავით დაშორებული ერთმანეთს.
გზაში პატრული მოაცილებდა ჩვენს ავტობუსს – ერთი მანქანა წინ, ერთიც – უკან. მართლა არ ველოდი ასეთ მობილიზებას. თბილისიდან საირმემდე დიდი გზაა და როცა გზაში გაჩერება მოგვინდა, არ გაგვაჩერებინეს დასახლებულ პუნქტში. სხვაგან ჩამოგვსვეს ცოტა ხნით.
სასტუმროშიც სკაფანდრებით დაგვხვდნენ, ხელების დეზინფექცია გაგვიკეთეს და პირდაპირ გაგვიშვეს ნომრებში. გზაშივე გვირეკავდნენ და გვანაწილებდნენ, რომ ადგილზე ჩასულებს დახურულ სივრცეში დიდხანს ხალხმრავლობა არ შეგვექმნა.
მშვენიერი ნომერი მაქვს, კომფორტული, სუფთა თეთრეულით, სამჯერადი კვებით, კვება კომბინირებულია და სრულიად საკმარისი ერთი ადამიანისთვის, მთელ პურს ვერც მოვერიე დღის განმავლობაში და ჩემი ფანჯრის წინ ძაღლები და ძროხაც დავაპურე.
მაგდა ფურცხვანიძის ნომერი კარანტინში
მაგდა ფურცხვანიძის ნომერი კარანტინში
მაგდა ფურცხვანიძის ნომერი კარანტინში
შეგვიძლია დავრეკოთ რეგისტრატორთან და ვთხოვოთ თანხის გადახურდავება. ცალკე ნომერზე ვურეკავთ მარკეტს, მარკეტიდან მოაქვთ რაც გვსურს დამატებით. ოჯახის წევრებს შეუძლიათ გამოგიგზავნონ ყველაფერი, რაც დაგვჭირდება: სამოსი, პირადი ნივთები და ა.შ.
როგორც ვიცი, სასტუმრო დაიცალა და კარანტინში მყოფი ხალხის გარდა არავინაა. სასტუმროს პერსონალიც შენიღბულია, სპეციალური სამოსი აცვიათ და კართან გვიტოვებენ საკვებს. ჩვენც კართან უნდა დავუტოვოთ ნაგავი და შიგნით არ შემოდიან. ოთახსაც თავად ვასუფთავებთ. ყველანაირი ჰიგიენური საშუალება დაგვხვდა: სარეცხი ფხვნილი, კბილის პასტა, ჯაგრისი, სადეზინფექციო სითხე და ა.შ. თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ, უმადური უნდა ვიყო, რომ ვთქვა, რამე არ მომწონს-მეთქი, დღეში რამდენჯერმე მირეკავენ, მეკითხებიან, სიცხე ან რაიმე სხვა სიმპტომი ხომ არ მაქვს, ვერ ვხვდები რატომ არიდებს ხალხი თავს თვითიზოლაციას და კარანტინს.
საუზმე კარანტინში
სადილი კარანტინში
საფრანგეთში თებერვლის დასაწყისში წავედი გაცვლითი პროგრამით და მაისის ბოლომდე უნდა დავრჩენილიყავი ვერსალის უნივერსიტეტში. დღითიდღე რთულდებოდა მდგომარეობა, მუნიციპალური არჩევნები იყო კვირას და ამის შემდეგ პრეზიდენტის მიერ გამოცხადებულ საგანგებო მდგომარეობას ელოდნენ, რაც არა და არ ხდებოდა. სწავლაც შეწყდა. დისტანციურზე გადავიდა თუ არა სასწავლო პროცესი, ესეც არ ვიცით ჯერ, უბრალოდ მაკრონის გადაწყვეტილებით შეწყდა და ახალი განკარგულება უნდა გამოსცეს, რა ფორმით გაგრძელდება პროცესი.
ტრანსპორტის დეზინფექცირებაც კი არ ხდებოდა ბოლო დღეებამდე, მიუხედავად მსხვერპლის და კორონავირუსის შემთხვევებისა. უნივერსიტეტშიც მხოლოდ სველი წესით ალაგებდნენ აუდიტორიებს, როგორც მანამდე. მდგომარეობა ძალიან გაართულა კვირა დღეს დანიშნულმა მუნიციპალურმა არჩევნებმაც, რომელიც არ გააუქმეს. ძალიან მაღალი აქტივობა იყო, საფრანგეთში ყველა აქტიურადაა ჩართული პოლიტიკაში. ამ დღეს ხალხი სკვერებსა და ბაღებში იყო გამოფენილი, ფრანგ სტუდენტებსაც უცნაური დამოკიდებულება ჰქონდათ, მიიჩნევდნენ, რომ სახლში დარჩენისკენ მოწოდება მათი უფლებების დარღვევაა და დემოკრატიას ასე პრობლემები ექმნება.
მაგდა ფურცხვანიძე კარანტინში 18 მარტს გადაიყვანეს, სადაც მან 14 დღე უნდა გაატაროს.
