ბინაში, სადაც ლელა უნებართვოდ მცირეწლოვან გოგონასთან ერთად ცხოვრობს, მხოლოდ ორი სკამი, პატარა მაგიდა, საწოლი და შეშის ღუმელია განთავსებული. ბინას არ მიეწოდება ელექტროენერგია, საჭმელს და შეშას ლელას მშობლები აწვდიან.
ლელა: „საკუთარი სახლი არ გამაჩნია, არ ვმუშაობ, ეპილეფსიით დაავადებული შვილი მყავს, 8 წლის განმავლობაში ხან სად ვცხოვრობდი და ხან – სად. ვის არ ვთხოვე დახმარება, ვის არ მივმართე: ადგილობრივ ხელისუფლებას, ჯანდაცვის სამინისტროს, თბილისშიც გავგზავნე წერილობითი მოთხოვნა, ჩვენმა ჯანმრთელობის მინისტრმა საცხოვრებლით თუ არა, ფინანსურად მაინც დაგეხმარებიო, მაგრამ არავინ მომაქცია ყურადღება, არავინ დამეხმარა, არ გაითვალისწინეს ჩემი პრობლემები, ავდექი და თვითნებურად შემოვედი ეკომიგრანტთა სახლში, რა მექნა? სხვა გზა არ მქონდა.
ბინა თვითნებურად დავიკავე, რადგან არ მეხმარებიან, მეუბნებიან, სახლი დამეწყრილებისთვის არის განკუთვნილი, შენ ვერ გაგაჩერებთო, მუნიციპალიტეტის გამგებელს მოვუბოდიშე და ვუთხარი სხვა გზა არ მქონდა, მან კი მითხრა, გამოგაგდებ, ვერ დაგტოვებ, ბინა თუ გინდა, იქირავე და იცხოვრეო.
რით ან რანაირად ვიქირაო, რატომ არ მეკითხებიან? ჩვენი შემოსავალი ჩემი შვილის 100-ლარიანი პენსიაა, რომელსაც მამის გარდაცვალების შემდეგ იღებს. 100 ლარით დღეს თავს ირჩენს ვინმე? ბავშვს ჭამა არ უნდა? ჩაცმა არ სჭირდება?!
ერთი წლის იყო ბავშვი, როცა ქმარი გარდამეცვალა, წამოვედი და მას შემდეგ ვარ უსახლკაროდ, ხან მშობლებთან ვცხოვრობდი, ხან – ნათესავებთან.
ეკომიგრანტთა სახლში უკანონოდ პირველად ზაფხულში შემოვედი, მაშინ პოლიციელები მოვიდნენ, ასე მითხრეს – ახლა საკუთარი ნებით გამოდი და ჩვენ მოვაცემინებთ ბინას, ვიცით გეკუთვნისო. მეც გამოვედი, რომ არ მომცეს, ისევ შემოვედი“.
ლელას 9 წლის ბავშვი ეპილეფსიით არის ავად. როგორც დედა ამბობს, მისი მთავარი საფიქრალი მისი შვილია, რომელსაც ყოველწლიურად მკურნალობა სჭირდება, რის საშუალებაც მშობელს არ აქვს. ლელას თქმით, ადგილობრივი ხელისუფლება მხოლოდ ეპილეფსიის ერთ მედიკამენტს სთავაზობს უფასოდ.
ლელა: „ბავშვს ერთი წლის ასაკიდან ვმკურნალობ. მკურნალობის კურსი 500 ლარი ჯდება და ყველა წელიწადს უნდა ჩაუტარდეს, რაც ბავშვის შემდგომი რეაბილიტაციისთვის აუცილებელია. წელს მკურნალობის კურსი არ გაუვლია, ამისთვის საჭირო თანხა არ მაქვს, არც ჩემს მშობლებს აქვთ, რომ დამეხმარონ, ხელისუფლება მხოლოდ ერთი დასახელების მედიკამენტით გვეხმარება უსასყიდლოდ.
მშობლებმა მომიტანეს, ღუმელი ნისიად ვიყიდე, შუქი მე არ მაქვს, საჭმელი მამაჩემს მოაქვს და ასე ვარ შვილთან ერთად, მთავარია, ის მყავდეს კარგად“.
შუახევის მუნიციპალიტეტის ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამსახურის უფროსი ზაზა ზოიძე ამბობს, რომ შუახევში მცხოვრები ეპილეფსიით დაავადებული 48 მოალაქე სარგებლობს ეპილეფსიის პროგრამით და ყველა მათგანი პრეპარატს უფასოდ იღებს.
ზაზა ზოიძე: „ეპილეფსიით დაავადებულ ყველა მოქალაქეს ვეხმარებით, ვინც მოგვმართა და შესაბამისი სამედიცინო ცნობა წარმოადგინა. პროგრამაში ჩართულ ბენეფიციარებს მედიკამენტებს უფასოდ ვთავაზობთ, რაც უშუალოდ ეპილეფსიას ეხება, სხვა დაავადებებზე მედიკამენტით ვერ ვეხმარებით“.
შუახევის გამგებლის მოადგილე ავთანდილ დიასამიძე ამბობს, რომ თვითნებურად შესახლებულ ლელა გოგიაშვილს საცხოვრებელი ფართობი შესთავაზეს, რაზეც უარი განაცხადა: „ჩვენ მას შევთავაზეთ ხის შენობა საცხოვრებლად, უარი განაცხადა. სხვა ოჯახი შევასახლეთ იმ სახლში. დახმარება ეკუთვნის, მაგრამ ამ ეტაპზე დახმარებას სხვა ოჯახები უფრო საჭიროებენ, ვიდრე თვითნებურად შესახლებული ეს ქალბატონი. ლელას მსგავს მდგომარეობაში ექვსი ოჯახია, რომლებიც საცხოვრებელი ფართობით შემდეგ ეტაპზე დაკმაყოფილდებიან – ეს არის მუნიციპალიტეტის გადაწყვეტილება. რაც შეეხება ბავშვს, თუ დახმარება ესაჭიროება და სამკურნალოა, მოვიდნენ და რაც შეგვიძლია, ყველანაირად დავეხმარებით“.
