2024 წლის მაისში რუსული კანონის გასაპროტესტებლად საქართველოში ათეულობით უმაღლესი სასწავლებლის სტუდენტი გაიფიცა, მათ შორის ბათუმშიც. სტუდენტების პროტესტს არაერთი ლექტორი შეუერთდა.
ნანა ტრაპაიძე ბათუმის შოთა რუსთველის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორია. სტუდენტური პროტესტის დღეებში ის სტუდენტების გვერდით იდგა და მათ აქციის დროსაც მიმართა.
„არ შემეძლო იქ არ ვყოფილიყავი, იმდენად აუცილებლად ჩავთვალე ეს, როგორც მოქალაქემ და როგორც ჩემი სტუდენტების მასწავლებელმა.
სტუდენტებს აქვთ სურვილი, რომ ისინი გამოხატავდნენ არამარტო სტუდენტურ ერთობას, არამედ მათი პროფესორებიც იყვნენ მათ გვერდით. მათი შეძახილები ჩემთვის ამას გამოხატავდა, როცა მათ სიტყვით მივმართავდი.
აკადემიური თავისუფლება გულისხმობს პოლიტიკურ თავისუფლებას, პოლიტიკური აზროვნების თავისუფლებას.
თუ ეს პოლიტიკური აზროვნება მოითხოვს, კონკრეტული სიტუაციიდან გამომდინარე, გარკვეულ აქტივიზმს, ბუნებრივია, რომ ეს არის აუცილებელი გამოხატულება, ამას ვერ შეაკავებ.
მოქალაქე ნიშნავს იდგე იქ, სადაც შენი სამშობლო გეძახის, როგორი არაკომფორტულიც არ უნდა იყოს ეს. კომფორტის ზონიდან გამოსვლა არის მოქალაქეობა.
სახელმწიფო არ არის მხოლოდ ინსტიტუციური სისტემა, სახელმწიფო გულისხმობს სამშობლოს ელემენტსაც.
რამაც ეს ახალგაზრდები ქუჩაში გამოიყვანა, იყო არა რაიმე სისტემის მიმართ მათი მხარდაჭერა ან კრიტიკული დამოკიდებულება, არამედ ეს იყო სამშობლოს საკითხი – ეს ძალიან მგრძნობიარე საკითხი მათთვის. ახლა მარტო ქართული სახელმწიფოს საკითხი კი არა, არამედ აი, ამ სახელმწიფოს იდენტობის საკითხი წყდება.
საქართველოს უახლესი ისტორია, ჩვენი უახლესი გამოცდილება იცნობს სოციალურ ჭაობს. ჩვენ არც ისე დიდი ხანია, რაც ამ ჭაობიდან გამოვედით და გვახსოვს რასაც ნიშნავდა 90-იანების სოციალური ჭაობი. ახლა კი ჩვენ აღმოვჩნდით და აღმოვჩნდებით დაკანონებული ჭაობის პირობებში და ეს კიდევ უფრო მძიმეა და კიდევ უფრო მძიმე იქნება აქედან გამოსვლა.
რეალურად, ისტორიის საათი გადაიწევა უკან. ეს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა მოხდეს. თავისი საუკეთესო ძალები უნდა მოიკრიბოს საზოგადოებამ იმისთვის, რომ ეს არ მოხდეს, იმიტომ, რომ ეს არ არის ქართველი ხალხის განწყობილება. 90-იანების კონტექსტი კიდევ სხვა იყო და თანამედროვე ქართული საზოგადოების სამოქალაქო მოთხოვნები და პრეტენზიები, მათი პოლიტიკური კულტურა, სრულიად განსხვავებულია.
შეიძლება ითქვას, რომ თუ ვინმე გმირი და მხსნელი ამ სიტუაციაში არის, ეს არის ქართველი ახალგაზრდობა, ეს კოლექტიური „მე“ ქართველი ახალგაზრდების, რომელიც ამ დამაბრკოლებელ ფაქტორებს ამ ფატალურ რუბიკონს გადაგვალახვინებს“ – ამბობს ნანა ტრაპაიძე.
___________________________________________________________
