27 წლის ალექსანდრ კუკურბა უკრაინელი პილოტი იყო. ახალგაზრდა გმირი. ბოგდან ხმელნიცკის ორი ორდენის კავალერი.
კუკურბა 26 ივლისს დაიღუპა. პილოტმა უკრაინის ცის დაცვას შესწირა სიცოცხლე.
ომის პირველივე დღეებიდან ასზე მეტი ფრენა შეასრულა ალექსანდრეს თვითმფრინავმა. უკრაინის გმირების შესახებ უკრაინის თავდაცვის ძალების საინფორმაციო გამოცემა „Armyinform” ამზადებს მასალებს სამხედრო ჩანაწერებსა და ფრონტის მებრძოლების მონათხრობზე დაყრდნობით.
როგორც გმირი პილოტის ფრონტის მეგობრები იხსენებენ, ყოველ დილას გაღვიძებისას კითხვას სვამდა: „დღეს გვექნება სამუშაო?“ და იწყენდა, თუ ფრენა არ იყო დაგეგმილი.
ბევრი სხვა პილოტის მსგავსად ცის სიყვარულზე არ საუბრობდა, მაგრამ ბევრს საუბრობდა მოიერიშე თვითმფრინავების მნიშვნელობაზე, გადაიარაღების აუცილებლობაზე,
გარდა მუდმივი ფრენებისა, რომლის დროსაც ალექსანდრე წარმოუდგენელ შედეგებს აჩვენებდა, ის ასევე ტექნიკის გაუმჯობესების პროცესში იყო ჩართული.
„დამპყრობლების განადგურების ასეთი ენთუზიაზმი იშვიათია“, – ამბობენ ალექსანდრეს თანამებრძოლები და იხსენებენ:
„ვუყურებდით რამდენს, როგორ დაფრინავდა და ერთმანეთს ვეუბნებოდით ხუმრობით, რომ ალექსანდროს მეორედაც უნდა გმირის წოდების მოპოვება“.
ავიაციის გუნდში ალექსანდროს საბრძოლო ზედმეტსახელი ჰქონდა: „ცეცხლფარეში“. სულ ფრენის დროს ბრძოლაზე ოცნებობდა.
„როგორც ცეცხლფარეში ამარაგებს მუდმივად ღუმელს საწვავით, ასე არ აკლებდა რაკეტებს და ბომბებს ალექსანდრო ოკუპანტებს. სადაც საჭირო იყო, ყოველთვის იქ ჩნდებოდა. დეტალურად სწავლობდა თვითმფრინავებს, მის შეიარაღებას, აღჭურვილობის გამოყენების წესებს, ზუსტად ახსოვდა და იცოდა საბრძოლო მასალების მახასიათებლები. საბრძოლო მასალების ცოცხალი, მოსიარულე ენციკლოპედია იყო“, – იხსენებს ალექსანდრეს თანამებრძოლი ფრონტიდან.
მოიერიშე თვითმფრინავების პილოტები გამოცემა „Armyinform”- თან საუბრისას ამბობენ, რომ ალექსანდრეს არასდროს იზიდავდა წოდებები და მაღალი სამხედრო პოზიციები. მისთვის ყველაზე დიდი ფასი კარგ თვითმფრინავს და ბევრ რაკეტას ჰქონდა.
თანამებრძოლების მონათხრობის მიხედვით, საშკო სამხედრო ფრენებზე უარს არასდროს ამბობდა. შეეძლო მდგომარეობის სწრაფად, რეალურად შეფასება. იხსენებენ, რომ მას ყველაზე რთულ დავალებებს ანდობდნენ და დარწმუნებულები იყვნენ მეთაურები, რომ საშკო ყველაფერს გაართმევდა თავს.
უკრაინისთვის სამხედრო გადაიარაღების მნიშვნელობაზე არამხოლოდ კოლეგებთან საუბრობდა მუდმივად უკრაინის გმირი. ვაშინგტონშიც, როცა სამხედრო მივლინებით გაემგზავრა, ამერიკულ მხარესთანაც უწყვეტად ამაზე საუბრობდა.
ალექსანდრე კუკურბასგან პოლკოვნიკებიც სწავლობდნენ საბრძოლო ტექნიკას. იხსენებენ, რომ შეუძლებელი იყო მისი „გაგდება“ თვითმფრინავის სალონიდან.
საშკოს დედა გამოცემა „Armyinform”-ს უყვება, რომ სამხედრო ლიცეუმში ჩასაბარებლად ბიჭმა 3000 გრივნა ისესხა და დედაქალაქში წავიდა.
ნულიდან დაიწყო ინგლისური სწავლა, რადგან მის სკოლაში მხოლოდ გერმანულს ასწავლიდნენ. ყოველთვის იმეორებდა, რომ პროფესიონალი მებრძოლი გახდებოდა. სამხედრო მედიცინის მიმართულებაზეც ისწავლა, მაგრამ მისი მთავარი სურვილი სამხედრო მფრინაობა იყო. გმირის დედა ჰყვება, რომ საშკო ყოველთვის ,,ცნობიერ არჩევანსა“ და უკრაინის ცის დაცვის მნიშვნელობაზე ლაპარაკობდა.
როგორც დედა იხსენებს 24 თებერვლის მერე ალექსანდრე ხმას აღარ იღებდა, ისეც არ ახასიათებდა მრავალსიტყვაობა.
„ფრონტიდან ერთ „სმაილსაც“ თუ გამომიგზავნიდა ბედნიერი ვიყავი, რაც დრო გადიოდა მით უფრო ნაკლები დრო ჰქონდა ტელეფონზე სასაუბროდ. არ ინერვიულო, ცოცხალი ვარ! ამ სიტყვებით მირეკავდა ხოლმე“ – იხსენებს საშკოს დედა. შვილი რომ უკრაინის გმირი გახდა მეზობლებისგან შეიტყო.
„მოვიდა რძის დამტარებელი ჩვენი მეზობელი ქალი და მითხრა, გადადე ტელეფონი, რაღაც უნდა გითხრაო. თავად საშკოს გმირობის შესახებ არაფერი უთქვამს, სიკვდილამდე ორი კვირით ადრე მოვიდა სახლში. როცა ფრონტიდან მოსვლას ახერხებდა, ჩემთვის მთავარი იყო მისი საყვარელი დელიკატესები მომემზადებინა, გაესინჯა და დაესვენა. ომი ჩვენთვის ტაბუდადებული თემა იყო, არ მინდოდა სულში ჩავძრომოდი“, – იხსენებს საშკოს დედა.
26 ივლისს ალექსანდრე კუკურბა უკრაინის ცის დაცვის დროს დაიღუპა.
უკრაინის გმირის, ალექსანდრ კუკურბას ჩამოსვენება
წყარო: Armyinform
