გენო გელაძე მიიჩნევს, რომ ეს ფაქტი ცუდი სამართლებრივი პრეცედენტია როგორც მედიაორგანიზაციის, ისე, ზოგადად, კომპანიების წილებზე სასამართლო დავების წარმოების დროს: „ამ მხრივ მნიშვნელოვანია ორი გარემოების გამოყოფა: თუ სასამართლო ინსტანციებში დავის მიმდინარეობის პროცესში გარეშე პირების დანიშვნა ჩვეულებრივ პრაქტიკად იქცა, ეს ცუდ შედეგებამდე მიგვიყვანს, რადგანაც დროებითი მმართველის მუშაობით დიდი ალბათობით შესაძლოა დავის მონაწილე ყველა მხარე უკმაყოფილი იყოს, ხოლო სასამართლო დავის დასრულებამდე ამ დროებით მმართველებს ვერავინ შეცვლის, თუნდაც სულ გაანიავონ სადავო კომპანიის ქონება. ასევე, უფრო უარესია, თუ დროებითი მმართველი დავის ერთ-ერთი მხარის მითითებით შეირჩევა. ასეთი ფორმით შერჩეული მმართველი ვერ იქნება ისეთი მენეჯერი, რომელიც ყველა მხარის ინტერესს დააკმაყოფილებს. შესაბამისად, გამოდის, რომ რუსთავი 2-ის შემთხვევაში ფაქტობრივად სასამართლომ ტექნიკურად დაუყოვნებლივ აღასრულა პირველი ინსტანციის სასამართლოს გადაწვეტილება, ანუ სასამართლო პროცესის მოგებულ მხარეს მისცა შესაძლებლობა, რომ დაენიშნა ტელევიზიის ხელმძღვანელი, რაც ჩვენს შემთხვევაში საკონსტიტუციო სასამართლოს მიერ შეჩერებულია”.
გენო გელაძე ამბობს, რომ მსგავსება 2007 წლის 7 ნოემბრის წინა პერიოდსა და ახლანდელ მოვლენებს შორის საკმაოდ დიდია. თუმცა განსხვავებაც ბევრია – “2007 წელს ტელეკომპანია იმედის საკითხები არ გამხდარა დისკუსიის საგანი, ხოლო ახლა ფაქტია, რომ ძალადობის არანაირი ელემენტი არ შეინიშნება. მსგავსება იმაშია, რომ მაშინაც და ახლაც მიდის ბრძოლა ტელევიზიის ხელში ჩასაგდებად. 2007 წელში ამ ბრძოლას ჰქონდა ფიზიკური ბრძოლის, დარბევის, შენობაში სპეცრაზმის შეჭრის სახე, ხოლო ახლა სასამართლო პროცესით ვართ უკმაყოფილო. იმედია, ძალადობის ისტორია აღარ განმეორდება. რთული იქნება სასამართლო განჩინების აღსრულება. როგორც ცნობილია, რუსთავი 2-ის დღევანდელი მენეჯმენტი ნებაყოფლობით არ აპირებს ამ გადაწყვეტილების შესრულებას, ხოლო მედიაორგანიზაციაში ამგვარი ტიპის გადაწყვეტილების იძულებით აღსრულება რთულ ამოცანად მიგვაჩნია.”
არსებული განჩინების შეჩერების სამართლებრივ ბერკეტებს რაც შეეხება, გენო გელაძე განმარტავს, რომ განჩინება იურიდიული ძალის მქონე დოკუმენტია და კანონის მიხედვით ნებაყოფლობით ან იძულებით უნდა აღსრულდეს – “ამ მოცემულობით ამის შეჩერება შესაძლებელია მხოლოდ ორი გარემოების დადგომის შემთხვევაში: ა) განჩინება გასაჩივრდება და მას გააუქმებს სასამართლო; ბ) საკონსტიტუციო სასამართლო შეაჩერებს კანონის იმ ნორმებს, რომლებსაც ეყრდნობა განჩინება,” – ამბობს გენო გელაძე.
