უკრაინის თავდაცვის მინისტრის, ოლექსი რეზნიკოვის ბლოგი
წყარო: Новое Время
რუსეთის მასირებულ შეტევას უკრაინის მშვიდობიან ქალაქებსა და სამოქალაქო ობიექტებზე ისტორიაში უკვე კარგად გამოცდილი განმარტება აქვს: ეს დანაშაულზე უარესია – ეს შეცდომაა.
ეს შეცდომაა, რომელსაც კრემლმა ჩვენი მებრძოლების წარმატების გამო მიმართა.
ყველა, ვინც რაკეტებითა და დრონებით დარტყმებზე დანაშაულებრივ ბრძანებებს გასცემდა, აუცილებლად დაისჯება. მინდა, თქვენი ყურადღება შემდეგ ასპექტს მივაპყრო.
რუსები, როგორც ადრე, ახლაც ისევ უკრაინის ენერგეტიკულ ინფრასტრუქტურას, საცხოვრებელ სახლებს, სკოლებსა და საავადმყოფოებს ურტყამდნენ, თუმცა 10 ოქტომბრის მასირებული შეტევა ძალიან ნათლად მეტყველებს მათ დაბნეულობასა და შიშზე. ის ხომ კონტრპროდუქტიულია და რუსეთისთვის დამანგრეველ შედეგებს გამოიწვევს.
პირველი – მოსკოვმა ვერცერთ ახალ სამხედრო მიზანს ვერ მიაღწია. ვერცერთს. პირიქით, ჩვენმა დამცველებმა დამატებითი მოტივაცია შეიძინეს – რაც შეიძლება სწრაფად განდევნონ მტერი, რომელიც მათი ახლობლებით დასახლებულ ქალაქებს ბომბავს.
მეორე – ახლა აღარაა საჭირო დამატებითი არგუმენტები იმის დასამტკიცებლად, რომ რუსეთი – ეს ტერორისტი-სახელმწიფოა, ტერორიზმის სპონსორი. ყველა, ვინც ამის შემდეგ ეცდება, რუსეთთან ითანამშრომლოს და მოსკოვის რეჟიმის ტერორისტულ არსი უარყოს, მიიღებს დამატებით პრობლემებს შესაბამისი განმარტებებით.
მეტიც, ყველა რუსი ლოიალისტი, დასავლეთში გავლენის ღია თუ „ჰიბრიდული“ აგენტი, ახლა გზაჯვარედინზე მოხვდება: მათ ან უნდა დაგმონ კრემლის კაციჭამიური ქმედებები, ან მხარი დაუჭირონ მათ. ცხადი პოზიციისგან თავის არიდება – ეს დანაშაულების მხარდაჭერაა.
იგივეა საზოგადოების წარმომადგენლებისთვისაც, რომლებიც ამ დანაშაულებს არ ამართლებენ. მათ ძალიან ცოტა დრო დარჩათ, რათა თავიანთი უთანხმოება გამოხატონ და საჯაროდ გაემიჯნონ, რადგან შემდეგ პასუხისმგებლობის გაზიარება მოუწევთ.
მესამე – თუ უკანასკნელ თვეებში პარტნიორებთან საუბრებში ჩვენ გვჭირდებოდა გზების ძებნა, რომ უკრაინით არ „დაღლილიყვნენ“, ახლა რუსებმა ყველაფერი ჩვენ ნაცვლად გააკეთეს. მათ დემონსტრაციულად აჩვენეს, რომ გაცნობიერებულად აწყობენ ჰუმანიტარულ კრიზისს, რომელიც არამხოლოდ უკრაინას, არამედ მთელ ევროპას დაარტყამს.
სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ინფრასტრუქტურის განადგურებამ შესაძლოა ლტოლვილთა ახალი ტალღა გააჩინოს. ევროპიდან დაბრუნებული ასობით ათასი უკრაინელი იძულებული გახდეს, ისევ იქ ეძებოს გადარჩენა. მათ მილიონები შეუერთდებიან. ენერგოსისტემის განადგურება – ეს მხოლოდ გათბობის საკითხი არაა. ესაა საკვები და წყალი, კანალიზაცია, დაავადებები და ყველა თანმდევი შედეგი.
ამ ფონზე გაცილებით იოლია იმის ახსნა, რატომ გვჭირდება ასე სასწრაფოდ დამატებითი შეიარაღება, განსაკუთრებით კი რაკეტსაწინააღმდეგო და ჰაერსაწინააღმდეგო თავდაცვის საშუალებები. ჩვენმა სპეციალისტებმა საკუთარი ოსტატობა უკვე დაამტკიცეს, რაკეტებისა და კამიკაძე-დრონების თითქმის ნახევარი ჩამოყარეს. თუ უკრაინის თავდაცვის ძალებს მეტი საშუალებები ექნებათ, ჰაერიდან საფრთხის შემცირებაც შესაძლებელი გახდება.
უახლოეს დღეებში „რამშტაინის“ ფორმატისა და NATO-ს შტაბ-ბინაში შეხვედრებზე ნაკლები ლაპარაკი დაგვჭირდება. რუსები თვითონ აკეთებენ იმას, რომ რისკების ნეიტრალიზებისთვის კანონიერი სამიზნეები მაქსიმალურად გაფართოვდეს.
P.S. მთავარი. ადამიანური.
გული ამიჩუყა სხვადასხვა ქვეყნებიდან კოლეგებისა და პარტნიორების შეტყობინებებმა, უპირობო მხარდაჭერას რომ გამოხატავდნენ უკრაინისადმი და კრემლის მოქმედებებს გმობდნენ. ეს გულწრფელი რეაქციაა ადამიანებისა, რომლებსაც ცხადი წარმოდგენა აქვთ კეთილსა და ბოროტზე, ღირსებაზე, სინდისზე, წესიერებაზე.
მათ ვალდებულებები აკისრიათ და საკუთარ ქვეყნებზე ზრუნავენ, მაგრამ ბევრი მათგანი ცხადად აცნობიერებს, რომ კრემლის ახლანდელ რეჟიმს არ შეიძლება რაიმე საერთო ჰქონდეს ცივილიზებულ სამყაროსთან.
დანაკარგი ძალიან მტკივნეულია – უკრაინელები დაიღუპნენ. ამით განვსხვავდებით რუსებისგან.
გამარჯვება არ მოვა ხვალ, მაგრამ ის ნამდვილად უფრო ახლოსაა. ჩვენ უფრო მტკიცედ უნდა დავდგეთ, რომ ეს რაც შეიძლება მალე მოხდეს.
თარგმნა: თამარ რუხაძემ
