18 წლამდე დაქორწინებულ ქალებს შორის დაწყებითი ან არასრული საშუალო განათლება მხოლოდ 47 პროცენტს აქვს, ხოლო საშუალო განათლება – 25 პროცენტს. პროფესიული განათლება – 11 პროცენტს, უმაღლესი განათლება მხოლოდ 3 პროცენტს აქვს – ეს „იუნისეფის“ ბოლო კვლევის მონაცემებია, რომლის თანახმად 20-დან 24 წლამდე გამოკითხული ქალების 14 პროცენტი საქართველოში 15-18 წლის ასაკშია დაქორწინებული.
ადრეულ ასაკში დაქორწინებული ქალებიდან 33 პროცენტის სოციალური სტატუსი არის – „უღარიბესი“, საშუალო სოციალური სტატუსი კი მხოლოდ 12 პროცენტს აქვს.
აღნიშნულ კვლევაში, რომელიც საქართველოში 2018 წელს ჩატარდა, ნათქვამია, რომ გამოკითხული ქალების 8 პროცენტი, რომლებიც 18 წლამდე იყვნენ დაქორწინებული, ქალაქის ტიპის დასახლებებში ცხოვრობდნენ, ხოლო ქალების 25 პროცენტი, რომლებიც სოფლის ტიპის დასახლებაში ცხოვრობენ, ან დაქორწინებული იყო, ან არარეგისტრირებულ ქორწინებაში იმყოფებოდა სრულწლოვანი ასაკის მიღწევამდე.
კვლევა აჩვენებს, რომ ადრეული ქორწინება ნეგატიურ გავლენას ახდენს ქალების როგორც განათლებაზე, ასევე მათ სიღარიბეზე. ის ქალები, ვისაც მხოლოდ დაწყებითი ან არასრული საშუალო განათლება აქვთ, ყველაზე ღარიბები არიან გამოკითხულ ქალებს შორის.
იუნისეფის კვლევის მიხედვით, 20-49 წლის ქალების უმრავლესობა, რომლებიც დაქორწინებული იყვნენ 18 წლამდე, ცხოვრობენ ქვემო ქართლში (25%), ხოლო ყველაზე ნაკლები (12%) ცხოვრობს თბილისში.
რეგიონებს შორის, სადაც არასრულწლოვანთა ქორწინების მაღალი მაჩვენებელია, ქვემო ქართლის გარდა არის შიდა ქართლი, კახეთი, სამცხე-ჯავახეთი და აჭარა.
ინფოგრაფიკა: იუნისეფის კვლევიდან
იუნისეფი კვლევაში წერია, რომ გოგონების ადრეულ ასაკში ქორწინებას მშობლები მსოფლიოს ბევრ ქვეყანაში მიიჩნევენ გოგონების კეთილდღეობის წყაროდ. მშობლებს იმედი აქვთ, რომ „ქორწინება სარგებელს მოუტანს გოგოს, როგორც ფინანსურად, ასევე სოციალურად და მათ ოჯახსაც ფინანსური წნეხისგან გაათავისუფლებს.
ფაქტობრივად, ბავშვობის ასაკში ქორწინება ადამიანის უფლებების დარღვევაა, რაც ხელს უშლის გოგონების განვითარებას და ხშირად განაპირობებს ადრეულ ასაკში ორსულობას და სოციალურ იზოლირებას. განათლების დაბალი დონე კი, სიღარიბის გენდერულ ასპექტს განამტკიცებს,“ – წერია კვლევაში.
ინფოგრაფიკა: იუნისეფის კვლევიდან
როგორც კვლევის აღწერაში ვკითხულობთ, კვლევა საქართველოში MICS-ი 180-ზე მეტ ინდიკატორს ფარავს და მასში 14 000-ზე მეტმა შინამეურნეობამ მიიღო მონაწილეობა.
„შეგროვებული მონაცემები წარმომადგენლობითია და მათი ჩაშლა შესაძლებელია ასაკის, სქესის, ქალაქ/სოფლის, რეგიონის, იძულებით გადაადგილებულ პირთა სტატუსის, ეთნიკური წარმომავლობის, შეზღუდული შესაძლებლობისა და კეთილდღეობის დონის მიხედვით, რაც განვითარებისთვის საჭირო ინტერვენციების ზუსტ განსაზღვრას შეუწყობს ხელს“-ნათქვამია კვლევაში.
