კვირის ამბები,კვირის ამბები,მთავარი

სასჯელი 4 წლის შვილის ცემისთვის

25.02.2016 • 3257
სასჯელი 4 წლის შვილის ცემისთვის

შვილზე ფიზიკური ძალადობის ბრალდებით ბათუმის საქალაქო სასამართლომ ზურა მ.-ს ორთვიანი წინასწარი პატიმრობა შეუფარდა. ის 4 წლის გოჩა მ.-ს მამაა. ბავშვს ქობულეთის საავადმყოფოს ექიმმა დაუდგინა: სისხლჩაქცევები ორივე ბარძაყზე, სახეზე, ყურებსა და საფეთქლებთან. ის ერთი წლის და 4 თვის იყო, როცა დედა გარდაეცვალა. თუკი სასამართლო მამას შვილის ცემის ფაქტს დაუდასტურებს, მას 3 წლამდე პატიმრობა ემუქრება. როგორც სოციალური მუშაკი და ფსიქოლოგები ყვებიან, ბავშვს სახე ახლაც ჩალურჯებული აქვს, ბებიასთანაა და ურთიერთობა აღარავისთან უნდა.

16 თებერვალს, დილას, 4 წლის გოჩა მ. (სახელი შეცვლილია) საბავშვო ბაღში მამამ დატოვა. „საუზმის დროს შევამჩნიეთ, რომ ბავშვს თვალი ჩალურჯებული ჰქონდა. რა გჭირსო, მასწავლებელს უკითხავს და მამამ მცემაო. მერე შარვალიც გაიხადა ბავშვმა და ფეხები გვაჩვენა, სულ დალურჯებული ჰქონდა. არ ვიცოდი, როგორ მოვქცეულიყავი. 2 საათისთვის სოციალური მომსახურების სააგენტოში დავრეკე და დახმარება ვითხოვე”, – უთხრა „ბათუმელებს” ქობულეთის კერძო საბავშვო ბაღის „რაო, რაოს“ გამგემ, ნათია ცეცხლაძემ.

ბაღში მისულ სოციალურ მუშაკს 112-ში დაურეკავს და სასწრაფო-სამედიცინო სამსახურიც გამოუძახებია. „საშინელ მდგომარეობაში ვნახე ბავშვი, სახე სულ დალურჯებული ჰქონდა. ეს იყო ძალიან მძიმე სურათი”, – გვიყვება თამარ ღუნიაშვილი, ქობულეთის სოციალური მომსახურების სააგენტოს სოციალური მუშაკი. ბავშვის საავადმყოფოში გადაყვანის შემდეგ, საბავშვო ბაღის გამგეს ბავშვის მამისთვის დაურეკავს, რომელიც ადგილზე მისულა და არ დაუმალავს, რომ ბავშვი მართლაც სცემა.

სახლის დერეფანი, სადაც 4 წლის ბავშვი ცხოვრობს

სახლის დერეფანი, სადაც 4 წლის ბავშვი ცხოვრობს

4 წლის გოჩა მ.-ს ოჯახი ქობულეთის ერთ-ერთ სოფელში, საერთო საცხოვრებელში ცხოვრობს. შესასვლელში პატარა გოჩას ველოსიპედია, კედლებზე ბათქაში თითქმის ყველგან ჩამოცვენილია, სივიწროვის განცდაა. ოთახში ჭურჭლის ნაწილი იატაკზე აწყვია, შეშის სუნი დგას და პატარა ბავშვი დროდადრო ტირის. ეს ნაცემი გოჩა მ.-ს მამიდაშვილია, რომელიც ცერებრალური დამბლითაა დაავადებული. ოჯახში კიდევ 4 წლის გოჩას ბებია და მამიდა ცხოვრობენ.

ოჯახის მონათხრობის მიხედვით, გოჩას დედა შიზოფრენიით ყოფილა დაავადებული და მას საავადმყოფოში მოუკლავს თავი. გოჩას მამა ფიზიკურად შრომობს, ძირითადად სეზონურად, თურქეთში. ბაღის გამგის თქმით, მამა ხშირად იმეორებდა, ჩემი შვილი საუკეთესო უნდა იყოსო, ამიტომაც დამყავს კერძო ბაღშიო.

„იმ საღამოს ჩვენ სახლში არ ვიყავით, ბათუმში ვიყავით წასული”, – გვიყვება გოჩას ბებია. ის მიიჩნევს, რომ მისი შვილი ცუდად მოიქცა, მაგრამ ამის გამო ციხეში არ უნდა ჩასვან: „ბაღის მასწავლებლის ბრალია. წინა დღით უთქვამს ჩემი შვილისთვის, ბავშვმა ისეთი რამე მაკადრა, როგორც ქალი მამაკაცს ვერ გეტყვიო. აღელდა ჩემი შვილი, არ იკადრა და თავი ვეღარ შეიკავა. დასჯით ვერაფერი შეიცვლება, ჩემი შვილი ამას ძალიან განიცდის”.

„სცემა, ხომ არ მოუკლავს?” – ეს პატარა გოჩას ოჯახის მეზობელი ქალის რეაქცია იყო. მალე სხვა მეზობლებიც გამოჩნდნენ იმავე პოზიციით: „ყველა მშობელი ვცემთ ბაღანას, რა მოხდა მერე? ამის გამო უნდა დააპატიმრო მშობელი?~, „დედა არ ჰყავს ბავშვს, ახლა მამაც აღარ უნდა ჰყავდეს?”, „ჩემი შვილია, მინდა ვცემ, მინდა მოვკლავ. მე რომ ბავშვი ვიყავი და დავაშავე, მამაჩემმა დიდი წკეპლით მცემა ზურგში, ზოლები მემჩნეოდა ფეხებამდე, მაგრამ არავის დუუჭერია მამაჩემი”, – ეს იმ მეზობლების კომენტარებია, ვინც უშუალოდ 4 წლის გოჩას ცემის ხმა მოისმინეს და სახეჩალურჯებული ბავშვიც ნახეს.

„მე ვნახე იმ საღამოს, ჩაშავებული ჰქონდა სახე, მაგრამ ბავშვია და იმიტომ დაემჩნა, მეტი არაფერი”, – გვიყვება მეზობლად მცხოვრები ც.ი. კიდევ ერთი მეზობელი გვიყვება, რომ პატარა ბიჭის ტირილი გვერდით ოთახიდან დიდხანს ესმოდა: „იმ საღამოს ბაღში ვმუშაობდი და გვიან მოვედი. ბავშვი ტიროდა, არ ჩერდებოდა და შევუხედე, მამამისის გვერდით იწვა, ვკითხე, რატომ ტირი-მეთქი და არაფერი მიპასუხა, ხმა ვერ ამოვაღებიე. მერე მამამისს ვკითხე და მითხრა, ბაღში რაღაც დააშავა და ვცემეო. მეორე დილით დავინახე, ისევ მამას მიყავდა ბაღში, ჩალურჯებული სახე არ შემინიშნავს.”

ბავშვთან, რომელიც ამჟამად ბებიასთანაა (დედის დედა), ფსიქოლოგი მუშაობს. „ჩვენ რა ინფორმაციაც გვაქვს, ბავშვზე მასობრივი ძალადობა არ ხორციელდებოდა, თუმცა გოჩასთან ჯანსაღ ინტერვიურებას ვერ ვახერხებთ. ის შკარად დაიღალა ამდენი ყურადღებით და მეც არ მინდა, ბავშვს მივაყენოთ განმეორებითი სტრესი”, – უთხრა “ბათუმელებს” სოციალური მომსახურების სააგენტოს ფსიქოლოგმა, თამარ ქამადაძემ.

სახლის წინ

სახლის წინ

სოციალური მომსახურების სააგენტოს ინფორმაციით, ბავშვზე მზრუნველობა უკვე აიღო სახელმწიფომ და ის გამოძიების დასრულებამდე ბებიას ოჯახში დარჩება. „ჩვენ ვეცდებით ბავშვის სანათესაო წრეში შევარჩიოთ ოჯახი, რომელიც აიყვანს მას მინდობით აღზრდაში. თუ ასეთი ვერ შეირჩევა, არსებობენ სხვა ოჯახები, ვისაც ამის სურვილი აქვთ~, _ გვითხრა სოციალურმა მუშაკმა, თამარ ღუნიაშვილმა.

წინასწარ პატიმრობაში მყოფ მამას სისხლის სამართლის კოდექსის 126-ე პრიმა მუხლის დარღვევა ედება ბრალად, რაც გულისხმობს ოჯახის ერთი წევრის მიერ მეორე წევრის მიმართ ძალადობას. დანაშაული ისჯება ერთიდან სამ წლამდე თავისუფლების აღკვეთით, ან საზოგადოებისთვის სასარგებლო შრომით 200-დან 400 საათამდე.

უფლებადამცველები მიიჩნევენ, რომ უნდა დამკვიდრდეს პრაქტიკა, როცა ოჯახურ გარემოში ჩადენილი ძალადობა მეტი სიმკაცრით დაისჯება. „როცა აშკარაა ფიზიკური ძალადობა და ბავშვს ეს ეტყობა, ამ მუხლით კვალიფიცირება უკვე გაუგებარია. თუმცა შესაძლებელია, ექსპერტიზის დასკვნის შემდეგ კვალიფიკაცია შეიცვალოს. ჩვენ გვაქვს პრაქტიკა, როცა შემამსუბუქებელ გარემოებად განიხილება ის, რომ მოძალადე ოჯახის წევრია, არადა ყველა განვითარებულ ქვეყანაში პირიქით ხდება – როცა ოჯახში ხდება ძალადობა, ანუ იქ, სადაც ყველაზე მეტად უნდა იყოს დაცული ადამიანი, მით უმეტეს ბავშვი, ეს არის დამამძიმებელი გარემოება. მე უკვე ამ კვალიფიკაციის მინიჭებაში ვხედავ რისკს, რასაც ჩვენ უნდა მივადევნოთ თვალი~, – უთხრა „ბათუმელებს” ანა აბაშიძემ, „პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის” ხელმძღვანელმა.

ანა აბაშიძე ფიქრობს, რომ ამავდროულად გამოვლინდა სამოქალაქო ცნობიერების ამაღლებაც და მგრძნობელობა ძალადობაზე, როცა საბავშვო ბაღის გამგემ ცემის ფაქტი უყურადღებოდ არ დატოვა და სოციალურმა მუშაკმა მომხდარზე პოლიციას შეატყობინა.

UNICEF-ის მიერ საქართველოში ჩატარებული ბავშვთა მიმართ ძალადობის გავრცელების ეროვნული კვლევის მიხედვით, საქართველოში ბავშვთა მიმართ ძალადობის გავრცელების მასშტაბები ასეთია: ფიზიკური ძალადობა, ყურის აწევა, თმის მოქაჩვა, ხელით ცემა, ხელის ან ფეხის კვრა – 54 პროცენტი. ფსიქოლოგიური ძალადობა, დაყვირება, განზრახ დამცირება, სხვა ბავშვისგან დაჩაგვრა, დათრგუნვა ან შერცხვენა – 59.1 პროცენტი. კვლევის მიხედვით სკოლაში ფიზიკური ძალადობა – 47%, ფსიქოლოგიური ძალადობა – 47.5, ხოლო სექსუალური ძალადობა + 5.6%-ია.

UNICEF-ის დასკვნის თანახმად, რეგიონების მიხედვით, აჭარასა (70%) და სამცხე-ჯავახეთში (69%) ყველაზე მაღალია ბავშვის მკაცრი აღზრდის მომხრეთა რიცხვი. კვლევამ აჩვენა, რომ საზოგადოების 63%-ს მიაჩნია, რომ ბავშვი თავის მშობლებს ეკუთვნის და მხოლოდ მათ შეუძლიათ ბავშვთან დაკავშირებული გადაწყვეტილების მიღება. ამ მოსაზრების მხარდამჭერთაგან ნახევარი მიიჩნევს, რომ ბავშვი ოჯახში უნდა დარჩეს მაშინაც კი, როდესაც ოჯახში ძალადობას აქვს ადგილი.

კვლევის შედეგად აღმოჩნდა, რომ საქართველოში ბავშვთა მიმართ ძალადობის მხრივ საგანგაშო მდგომარეობაა, რადგან საქართველოს მოსახლეობის თითქმის ნახევარი დასაშვებად მიიჩნევს ბავშვთა მიმართ ძალადობას. მოსახლეობის 60 პროცენტი ფიქრობს, რომ ბავშვის აღზრდისას ძალადობრივი მეთოდების გამოყენება უფრო შედეგიანია, ვიდრე არაძალადობრივი მეთოდები. საზოგადოების უმრავლესობა მიიჩნევს, რომ ბავშვის მიმართ განხორციელებული ოჯახური ძალადობა ოჯახის შიდა საქმეა და ამ საქმეში ჩარევის წინააღმდეგია.

კვლევის მიხედვით კი, საქართველოში საზოგადოების 45-პროცენტი ბავშვთა მიმართ ფიზიკური ძალადობის გამოყენებას დასაშვებად მიიჩნევს და ამბობს, რომ ფიზიკური დასჯის გარეშე ბავშვი „გაფუჭდება”.

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: