ტაეკვონდო დიდ სპორტულ დატვირთვას მოითხოვს, თუმცა გუგა არასოდეს იღლება, ვარჯიში მისთვის დიდი ხანია სასიამოვნო პროცესად იქცა, გამარჯვებად კი მხოლოდ პირველ ადგილს მიიჩნევს. ამბობს, რომ მეორე ადგილს მხოლოდ მსოფლიო ჩემიონატზე დასჯერდება. ამ დროისთვის მისი ყველაზე დიდი წარმატება ევროპის ჩემპიონატზე დაკავებული მესამე ადგილია: “საქართველოს ჩემპიონატებში იმდენი მედლები მაქვს, არც მიცდია დათვლა, ბებიაჩემს სახლში კუთხე აქვს გამოყოფილი, სადაც აწყვია ჩემი მედლები და თასები. არ ვითვლი მედლებს, მთავარია ვიცოდე, რომ მაქსიმუმი გავაკეთე ბრძოლისას და ამან შედეგი გამოიღო.”
გუგა ყველაზე მეტ დროს სავარჯიშო დარბაზში ატარებს, რომელსაც მეორე სახლს უწოდებს, სპორტსმენებს კი ოჯახის წევრებად მოიხსენიებს. მის “დიდ ოჯახში” ყველას აქვს გუგას წარმატების იმედი. სპორტსმენები იხსენებენ პატარა გუგას საქციელს: “მედლებით თავი არასოდეს მოაქვს, მხოლოდ ერთხელ გამოაჩინა, როცა თითო-ოროლი მედლით ბაქიაობდნენ ბიჭები, გუგა გაბრაზდა, სახლში წავიდა და დიდი ჩანთით ძლივს მოათრია მედლები, რომლებიც ბიჭებს წინ დაუდო.”
ბათუმელი ტაეკვონდოს მებრძოლები ხშირად ჩივიან, რომ საქართველოს ტაეკვონდოს ეროვნული ფედერაციიდან სათანადო ყურადღებას არ აქცევენ: `ჩემსას მაინც გავაკეთებ, თუმცა მათი მხარდაჭერა რომ გვქონდეს, უფრო წინ ვიქნებოდით. როცა მე ვარ პირველი ნომერი, შეჯიბრებაზე მეორე ნომერს უშვებენ, რადგან ის ვიღაცის მოსწავლეა. “სბორებზე” მათი სპორტსმენები მიჰყავთ, ჩვენ კი ხშირად წასასვლელ ფულს თავად ვშოულობთ. ამ დამოკიდებულების გამო მიფიქრია კიდეც სპორტიდან წასვლა. ჯერჯერობით ვერ ვღალატობ აკაკის, სპორტში მან გამომზარდა, ჩემთვის მარტო მწვრთნელი არ არის, მეგობარია, საყრდენია ჩვენი გუნდისთვის. ის არ იხევს უკან და ჩვენც მას მივყვებით, ჩემი მშობლები ირლანდიაში ცხოვრობენ, მთხოვენ, რომ მათთან ჩავიდე და იქ გავაგრძელო ყველაფერი, მაგრამ ჩემს დიდ ოჯახში მირჩევნია ყოფნა.” – ამბობს გუგა.
გუგა “ბათუმელებში” ინტერვიუზე მარტო არ მოსულა, თან შეყვარებული ახლდა. ირინა სიხარულიძე მოცეკვავეა. ისინი უკვე ერთი წელია ერთად არიან, უფრო ხშირად გუგას სახლში ატარებენ ერთად დროს, სადაც მთავარი გულშემატკივარი გუგას ბებია ელოდებათ.
“ბებიაჩემი გიჟდება ირინაზე, ირინასაც ძალიან უყვარს, რომელიმე მათგანთან თუ შემეშალა, ჩემი საქმე ცუდათაა, ერთმანეთს მხარს უჭერენ.” – ამბობს გუგა.
“გუგას ბებიას ძალიან ვუყვარვარ, ბებიაჩემსაც ძალიან უყვარს გუგა, ორივე გვგულშემატკივრობენ. გუგა თავიდან არ მიმყავდა ჩემი ოჯახის გასაცნობად, მეშინოდა ჩემი მშობლების რეაქციის, თუმცა ჩემმა ოჯახმა ის კარგად მიიღო, მამაჩემთანაც კარგი ურთიერთობა აქვს.” – გვიყვება ირინა.
ერთმანეთი საერთო მეგობრის მეშვეობით გაიცნეს, ათენიდან ახალდაბრუნებული გუგას სანახავად ირინა მეგობარმა თითქმის ძალით წაიყვანა: “ცეკვაზე მაგვიანდებოდა, მაგრამ ძალიან მთხოვა. გუგას მაშინვე მოვეწონე, დაჟინებით მიყურებდა, მე არ მომწონებია, ძალიან ბავშვური მეჩვენა, კარგად რომ გავიცანი, ძალიან შემიყვარდა. საოცრად თბილი ადამიანია, ერთგული და მიზანდასახული.” – ამბობს ირინა.
ირინა მოცეკვავეა, შვიდი წლის განმავლობაში ანსამბლ “მერცხალში” ცეკვავდა, ამბობს, რომ დროებითი ტაიმაუტი აქვს, ამ ეტაპზე მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია ეროვნული გამოცდები, ირინას ჟურნალისტობა სურას: “ჯავახიშვილში ვაბარებ ჟურნალისტიკაზე, ამ ეტაპზე ჩემთვის სწავლა უფრო მნიშვნელოვანია, თუმცა თავის დანებებას არ ვაპირებ ცეკვისთვის, გამოცდებს როცა მოვრჩები, ცეკვას დავუბრუნდები. აბიტურიენტობა დიდ დროს მართმევს.” – ამბობს ირინა. სხვა პროფესიის დაუფლებას გუგაც აპირებს, ფიქრობს მეზღვაური გახდება, ჯერ მოსაფიქრებლად ერთი წელი აქვს.
კარიერაზე ზრუნვა ბევრ დროს მოითხოვს მათგან, თუმცა ერთმანეთისთვის დროს მაინც ნახულობენ. “ჩემი და ირინას ასაკის გამო ბევრი თვლის, რომ ჩვენი სიყვარული ბავშვური სიყვარულია, თუმცა მე ვიცი, რომ ირინა სწორედ ის არის, ვისთან ერთადაც ყოფნა მინდა. ადამიანში როცა ეჭვი არ გეპარება და მისი იმედი ნებისმიერ წუთს გაქვს, ესე იგი ის არის, ვინც გჭირდება.” – ამბობს გუგა.
გუგა ბებიამ გაზარდა, ამბობს, რომ ბებია მისთვის ყველაფერია: “მეგობარია პირველ რიგში, ნებისმიერ თემაზე ვსაუბრობ მასთან, ყველაფერს მიგებს, ჩემს მეგობრებს ისე უყვართ, რომ ბებიაჩემი სამეგობროს ბებიად ითვლება, სპორტში მნიშვნელოვან მხარდაჭერას მიწევს, როცა შეეძლო, შეჯიბრებებზეც დამყვებოდა, ახლა ტელეფონზეა ჩამოკიდებული, ჩემს მწვრთნელს სულ ურეკავს _ როგორ იასპარეზა? მოიგო? მუსიკის მასწავლებელია, მისი დამსახურებით შვიდწლედი მაქვს დამთავრებული, ფლეიტასა და როიალზე დაკვრას ვსწავლობდი, თუმცა სულ ვცუღლუტობდი. ცეკვაზეც დავდიოდი, ხატვაზეც, ჩემი მწვრთნელი გაგიჟებული იყო, იძახდა: გამოიყვანეთ ეს ბავშვი ცეკვიდან, ბრძოლისას ქართული ცეკვის ილეთებს იყენებსო. ცეკვა და დაკვრა აღარ მახსოვს, ხატვით კი ხშირად ვხატავ, უფრო ჩემთვის” – ამბობს გუგა.
