გასულ კვირას არჩილ ხაბაძემ „ოცნების ქალაქში“ მცხოვრებლების შესახებ თქვა, რომ მათგან „მხოლოდ 10%-ს ანუ 90 ოჯახს“ ერგება სახელმწიფოს დახმარება. კვლევის მონაცემები, რაზე დაყრდნობითაც აჭარის მთავრობის თავმჯდომარემ გააკეთა ეს განცხადება, საზოგადოებისთვის უცნობია. არჩილ ხაბაძის განცხადებიდან მალევე „ოცნების ქალაქში“ მცხოვრებლებმა აჭარის მთავრობას ულტიმატუმით მიმართეს – ისინი 10 დღის ვადაში ითხოვენ ტერიტორიის დაკანონების პროცესის დაწყებას. რატომ აირჩიეს ულტიმატუმის ენა, ამის შესახებ „ბათუმელები“ ერთ-ერთ აქტივისტს, „ოცნების ქალაქში“ მცხოვრებ მარინა ბერიძეს ესაუბრა.
მარინა ბერიძე
პირველი და მეორე კატეგორიის დამეწყრილი ოჯახები არიან. არადა, 53-ე ბატალიონის ტერიტორიაზე თითქმის 2000 ოჯახი ცხოვრობს – აქ არიან მარვალშვილიანები, უსახლკაროები, ომის ვეტერანები, რომლებმაც სამშობლოს ლამის სიცოცხლე ანაცვალეს, მარტოხელა დედები, მარჩენალდაკარგულები. ჩვენ ყველამ ერთად ვიცხოვრეთ გველებისა და თაგვების ბუდეში.
ცხადია, არ გამოვრიცხავ, რომ აქ იყოს ისეთი კატეგორია, ვისაც უნდა, რომ მთავრობას რამე გამოსტყუოს, მაგრამ მე ვამბობ, რომ შესაძლებელია ასეთი იყოს 10%, სხვებს ყველას სჭირდება დახმარება. ბატონი არჩილი უკუღმა ლაპარაკობს – აქ სოციალურად დაუცველები ვართ, ისეთები, ვინც უფასო სასადილოთი სარგებლობს.
გამოდის, სახელმწიფომ თითქმის მილიონ-ნახევარ ადამიანს უნდა მისცეს სახლი? – დაახლოებით ამდენი ადამიანია სოციალურად დაუცველი…
თუ ადამიანს სახლ-კარი აქვს და უკანონოდ ჩადგა ქოხი, მაშინ, რა თქმა უნდა, უარი უნდა უთხრან… თუ ვინმეს არ ეკუთვნის, მიუჩინონ თავისი ადგილი.
„ოცნების ქალაქში“ არც თუ ისე ცოტა ქოხია ჩაკეტილი. ეს რა კატეგორიის ქოხებია?
ადამიანები მუშაობენ, ზოგჯერ ღამის 12 საათამდეც კი. ზოგს პროტესტის ნიშნად აქვს ქოხი ჩადგმული, მძიმე ავადმყოფი ჰყავს და ცდილობს ამ გზით მიიქციოს სახელმწიფოს ყურადღება. ზოგი ექიმთან მისვლას აქედან უფრო ადვილად ახერხებს, ვიდრე სოფლიდან, რომელიც დამეწყრილია და მანქანა ვერ ადის. არის კატეგორია, ვისაც სხვაგან აქვს სახლ-კარი, მაგრამ იმას არ უკანონებენ და სწორედ ამიტომ ჩადგა ქოხი.
მე ვიცი რამდენიმე ისეთი ოჯახი, ვისაც აქვს სახლ-კარი სოფელში და ამის მიუხედავად ააშენა ქოხი „ოცნების ქალაქში“. ამ კატეგორიის ხალხი გიშლით თუ არა თქვენ ხელს?
მე მსგავსი არაფერი ვიცი. არ მგონია, აქ ვინმე მდიდარი ცხოვრობდეს, გარკვეულმა კატეგორიამ აქ სახლები სესხით აიშენა. ეგ მეხება მეც, – ქვის სახლი ავიშენე. მანამდე ვცხოვრობდი მუყაოს კედლებში ოთხი შვილით. მე არსად მაქვს წასასვლელი და ბავშვებს ვერ მოვკლავდი.
არ ვფიქრობ, რომ ჩვენ აქ ვინმე ხელს გვიშლის. თუ ხელისუფლებას სურს დაეხმაროს იმ კატეგორია ხალხს, რომლებიც დავასახელე, ის შეძლებს მათ გამოყოფას. მასვე შეუძლია სხვებს თავისი ადგილი მიუჩინოს.
თქვენი აზრით, თუ ადამიანს სოფელში აქვს სახლ-კარი, ხელისუფლებამ „ოცნების ქალაქში“ ქოხი უნდა დაუკანონოს თუ არა?
სახლ-კარი თუ აქვს ადამიანს, არ უნდა დაუკანონოს, მაგრამ თუ ამ სახლში 14-15 ადამიანი ცხოვრობს, მაშინ უნდა დააკმაყოფილოს. სიმართლე გითხრათ, ჩვენ როცა აქ დავსახლდით, არ დასმულა კითხვა – შენ სხვაგან გაქვს სახლი? ჩვენ აქ ვიბრძვით ერთად, მე არ მაქვს ხელისუფლების იმედი, რომ ის სამართლიანად მოგვექცევა. ვისაც მათი თქმით, ეკუთვნით სახლები, ალბათ, იმათაც არაფერს მისცემენ. ეს არის მათი ფორმალური სახე. გაიხსენეთ რა ქნეს წალკის შემთხვევაში, ხალხი ზამთარში გამოყარეს სახლებიდან.
ხომ არ ფიქრობთ, რომ ზუსტი მონაცემის დადებაზე მაინც მოგიწევთ ზრუნვა, ანუ რაიმე კვლევის ჩატარებას ხომ არ გეგმავთ, როგორც აქტივისტი?
არა, მე ამის ფინანსური შესაძლებლობა არ მაქვს. ან როგორ დავამტკიცო, ვის რა სახლი აქვს.
ვთქვათ, მთავრობამ შეასრულა თქვენი მოთხოვნა. რას ფიქრობთ, მანდ ნორმალური ცხოვრებისთვის პირობების შექმნა შეიძლება?
მთავრობამ სახლ-კარი მისცეს პირველი და მეორე კატეგორიის დამეწყრილებს, როგორც თვითონ ამბობს… დანარჩენებს _ აქ არის 19 ჰექტარი ტერიტორია. ჩვენ ვხვდებით, რომ ამხელა ტერიტორიას ხელისუფლება ჩვენ არ მოგვცემს, მაგრამ ჩვენ მოვძებნით ინვესტორს და იმას მისცეს ამ ტერიტორიის ნაწილი. ინვესტორი აიღებს ჩვენ მიმართ პასუხისმგებლობას.
დავუშვათ, გაიზიარა ხელისუფლებამ თქვენი მოთხოვნები. ალბათ, შემდეგი 2000 ქოხი გაჩნდება ერთ კვირაში. როგორ უნდა გაჩერდეს ეს პროცესი?
თუ სოფლებში ადამიანს არ მისცემენ კანონით დადგენილ 2 ათას მეტრ მიწას, რომ ძროხა შეინახოს, მეურნეობა აწარმოოს, სხვანაირად როგორ იცხოვროს? აქ ვიღაცა ცხოვრობს პატარა ქოხში, მაგრამ დილით მიდის და ვიღაც ექიმს სახლს ულაგებს, თურქეთში გადადის სამუშაოდ. სოფელში დარჩენილმა რა ქნას, არც მიწა აქვს ხალხს და არც სახლი. სხვა 53-ე ბატალიონი აუცილებლად გაჩნდება, თუ ხალხი სოფელში არ დაამაგრეს, პირობები არ შეუქმნეს.
ვფიქრობ, აქაურობას მხოლოდ იმ შემთხვევაში დაშლიან, ბომბს თუ ააფეთქებენ. ჩვენ არსად გვაქვს წასასვლელი.
თქვენ ულტიმატუმი წაუყენეთ და 10-დღიანი ვადა მიეცით ხელისუფლებას, 10 დღის შემდეგ რას აპირებთ?
გავაგრძელებთ საპროტესტო აქციებს. თურმე დამეწყრილ ოჯახებს აძლევენ ქონებას. ამ ხალხს კანონით ხომ ეკუთვნოდა დახმარება, იქამდე რატომ არ დაეხმარნენ, სანამ „ოცნების ქალაქში“ ქოხები არ ჩადგეს?
