მთავარი

„საწოლზე ცელოფანს ვიფარებთ, რომ არ დავსველდეთ“ [ვიდეო]

23.12.2015 • 2493
„საწოლზე ცელოფანს ვიფარებთ, რომ არ დავსველდეთ“ [ვიდეო]

„ჯავახიშვილის 74“ – აწერია რკინის ჭიშკარს, რომელსაც ჟანგი აქვს მოდებული. ეზოს ერთ კუთხეში ძველი მანქანის სავარძლები აწყვია, აქვეა მაგნიტოფონი და ორი სტაფილოსფერი ვედრო. ყველაფერს აწვიმს. 58 წლის თალიკო სილაგაძე თოკებზე გაფენილ ტანსაცმელს ხსნის ქოლგით ხელში და შინ შეაქვს. კარების გაღებისთანავე სამი კატა ეგებება ფეხებში: „ისეთი ამინდია, ამათ გარეთ ვერ ვუშვებ და შევიფარე“.

 

შესასვლელში კარჩამოვარდნილი მაცივარი დგას. ორ ლურსმანზე მიმაგრებულ ფარდას გვერდით წევს  დიასახლისი და სამზარეულოში მეპატიჟება. სამზარეულოცა და საპირფარეშოც ფარდითაა გაყოფილი. უნიტაზის წინ ხის პატარა სკამი დგას, რომელზეც ჟურნალ-გაზეთები და წიგნებია დალაგებული. მიუხედავად იმისა, რომ შუადღის 2 საათია, ოთახში ბნელა – აქ ელექტროენერგია არ არის. სამზარეულოში, ონკანის გვერდით დგას პატარა გაზქურა და საწოლი, რომელზეც პოლიეთინის პარკია გადაფარებული.

„როცა წვიმს, ყველაფერი სველდება, წვიმის დროს ცელოფნის დიდ პარკს ვიფარებთ, რომ არ დავსველდეთ“, – მიყვება თალიკო და თან სახლს ალაგებს, ალუმინის ქვაბებს ერთმანეთში აწყობს.

თალიკოს ქმარი, 68 წლის ემზარ ხოფერია, უკვე ერთი წელია ეტლითაც ვეღარ ახერხებს გადაადგილებას. „გაიღვიძე, ჟურნალისტია მოსული“, – აფხიზლებს მძინარე ქმარს თალიკო და შუბლზე ხელს უსვამს. როგორც თალიკო ამბობს, ემზარს და მასაც ფეხების ძლიერი ტკივილი აწუხებთ. „აქ თუ დავრჩი ამ ზამთარში, ალბათ, მეც ჩავვარდები ლოგინად. მეშინია, არ მინდა სიცივისგან გავიყინოთ, დახმარება ვის ვთხოვო ისიც არ ვიცი, მრცხვენია“, – ამბობს თალიკო და თვალებიდან ცრემლს იწმენდს. – „ეს წამალი 200 ლარი ღირს. ძლიერი ტკივილგამაყუჩებელია, ამის წყალობით სძინავს ჩემს ქმარს. მისი პენსია 150 ლარია, დახმარებას ორივე ერთად 60 ლარს ვიღებთ, მაღაზიაში საჭმლის ვალები გვაქვს, ნისიას ვერ ვიხდი, მრცხვენია“.

როგორც თალიკო ყვება, ერთადერთი ადამიანი, ვინც მათ ამ წლების განმავლობაში ეხმარებოდა, ამირან ოქროპირიძეა [უბანში მერიის წარმომადგენელი]. მიუხედავად იმისა, რომ მას სოციალური სააგენტოს წარმომადგენლებმა მაღალი ქულები მიანიჭეს (ეს იმას ნიშნავს, რომ შემწეობა არ ეძლევათ), ამირან ოქროპირიძის დახმარებით უფასო სასადილოში მორჩენილ საკვებს თალიკოს შინ, ავადმყოფ ქმართან ატანენ: „ვიცდი, როდის შეჭამს 500 კაცი და თუ მორჩა მატანენ, ეს ყველაფერი ამირან ოქროპირიძის დამსახურებაა“. ამბობს, რომ მისთვის გაურკვეველია, რატომ უთხრეს უარი სოციალურ დახმარებაზე.

თალიკოს უნდა მოხუცთა თავშესაფარში გადავიდეს: „თუ ჩემს ქმარს იქ გადაიყვანენ და მეც წამიყვანენ, შემიძლია ჩემი ქმრის გარდა სხვებსაც მოვუარო. მითხრეს, რომ მე ახალგაზრდა ვარ. მგონი, იქ მარტო პენსიონერებს იღებენ“.

თალიკო ამბობს, რომ მას საკუთარი სახლი ჰქონდა, მაგრამ ბანკში დააგირავა და დაკარგა. შვილიც ჰყავს, რომელიც ბავშვთა სახლიდან აიყვანა და გაზარდა, თუმცა ის ახლა მარტო ცხოვრობს და გამზრდელ დედას არ ეკონტაქტება.

სახლი, სადაც ახლა თალიკო და მისი ქმარი ცხოვრობენ, სხვისი საკუთრებაა, გაზაფხულზე ეს მოძველებული შენობა უნდა დაანგრიონ. ამის შემდეგ კი ცოლ-ქმარი თავშესაფრის გარეშე დარჩება. მათ ზამთრის გადასატანად შეშა და წამალი სჭირდებათ.

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: