სიახლეები

როცა შუქი არის და მაინც არ არის

24.01.2013 • 2164
როცა შუქი არის და მაინც არ არის

თედო ჯორბენაძე 

 

პრესკაფეს მრიცხველის კარადა
პრესკაფეს მრიცხველის კარადა

„ჯერ სად ხართ“, – ეს სლოგანი არჩევნების მერე ელექტროენერგიის გათიშვისთანავე ყველგან ისმის. აშკარად სახალისო დატვირთვა აქვს ამ გამოთქმას, მაგრამ ამჯერად ხუმრობის ხასიათზე ნამდვილად არ ვარ. აჭარაში ელექტროენერგიის დისტრიბუტორ კომპანიაზე – „ენერგო-პრო ჯორჯიაზე“ მინდა ვისაუბრო.

ახლა რაზეც ვწერ, განსაკუთრებით იქედან მოყოლებული მაწუხებს, რაც „პრესკაფე და სადისკუსიო კლუბი“ გაიხსნა ბათუმში, ანუ თითქმის ორი წელია.

 

დავიწყოთ იმით, რომ კარადა, სადაც ჩვენი მრიცხველებია დამონტაჟებული, „ენერგო-პრო ჯორჯიას“ ჩაკეტილი აქვს. იქვე, უბრალო მავთულით „ჩაკეტილ“ კარადაში შეხედვის ბედნიერება კი მაშინ მერგო პირველად, როცა ის მორიგი ტექნიკური დაზიანების გამო „გახსნეს“. წარმოუდგენელი სურათი ვნახე – ფაქტობრივად, ღია კარადაში სადენები (ე.წ. სხვადასხვა ფაზები) შიშვლად იყო. დღემდე ასეა, უბრალოდ, უფრო მსხვილი მავთულით „ჩაკეტეს“.

 

ჰო და ასეთი „მოწესრიგებული“ სისტემის პირობებში რა გასაკვირია, რომ ავარიული გათიშვა და ხანძრის გაჩენის საშიშროება ლამის ყოველდღიურობად გვექცა. დამწვარი სადენების სუნი კი „არკაში“, მიუხედავად ორპირი ქარისა, მუდმივად დგას.

 

კარადა, საიდანაც ელექტროენერგია ნაწილდება, სრულიად ხელმისაწვდომია როგორც დიდისთვის, ისე ბავშვისთვის. დღემდე უბედური შემთხვევა რომ არ მომხდარა ამ კარადის გამოისობით, ეს უფრო იმ ხალხის დამსახურებაა, ვინც ამ კარადას არის მიერთებული, ვიდრე „ენერგო-პრო ჯორჯიას“.

 

აი, მრიცხველების კარადა კი, ერთი შეხედვით, საგულდაგულოდაა ჩაკეტილი, თანაც ბოქლომით. გაგვაფრთხილეს, რომ ბოქლომი „ენერგო პროს“ საკუთრებაა და მისთვის ხელის ხლება ნებისმიერ შემთხვევაში გვეკრძალება. სხვა გზა არაა, ყოველი გათიშვის მერე კომპანიის თანამშრომელს უნდა დავუკავშირდე (აქვე იმასაც ვიტყვი, რომ „ენერგო პროს“ თითქმის ყველა თანამშრომლის ნომერი ზეპირად ვიცი, რადგან ყველაზე ხშირად მათ ვურეკავ. ტელეფონიც „სენსორზეა“ და ახლობლებზე უფრო ხშირად ავტომატურად მათთან გადის ზარი).

 

ერთ-ერთი ასეთი ავარიული გათიშვის გამო ადგილზე მოსულმა „ენერგო პროს“ თანამშრომელმა მითხრა, რომ გასაღები არ ჰქონდა და კარადას, რომელშიც მრიცხველი იყო, ვერ გახსნიდა. ის სხვა ელექტრიკოსს დაუკავშირდა, რომელიც ნახევარი საათის შემდეგ გამოგვეცხადა. გასაღები არც მას ჰქონდა, მითხრეს ვერ გავაღებთო, თუმცა რამდენიმე სატელეფონო ზარის შემდეგ ერთ-ერთმა „პლოცკო“ მოიმარჯვა და ბოქლომის გახსნას შეუდგა.

 

გახსნა კიდეც.

 

ამას არაუშავს. კარადაში ნახევრად ჩამწვარი გამომრთველი შეცვალეს. ბუნებრივია, ახალი მე ვიყიდე და ისევ „ჩაკეტეს“ – გასაღების გარეშე. გვერდით კარადაში კი სადენები ელექტრიკოსებმა სახელდახელოდ, მავთულებით გადააბეს, ერთ-ერთი, რომელიც გავარვარებული იყო, დატოვეს, ამას არაფერი უჭირსო  და  კარებიც მავთულით „გადარაზეს“.

 

აი, რატომაც ვარ დარწმუნებული, რომ ნებისმიერ ადამიანს და, მათ შორის ბავშვსაც, შეუძლია იმ კარადის უპრობლემოდ გაღება.

 

„ენერგო-პრო ჯორჯიას“, ანუ ევროპული კომპანიის თანამშრომლების აღჭურვილობაზე ერთსაც ვიტყვი და ამ თემაზე მოვრჩები – 21-ე საუკუნის კომპანიის ელექტრიკები ისე არიან აღჭურვილები, როგორც „ილიჩის“ ნათურის შექმნის ეპოქაში. სხვათა შორის, ამის შესახებ მათ როცა ვკითხე, დაუზარებლად ამიხსნეს: ახალი ხელსაწყოები 2000 ლარი მაინც ღირს, უფროსმა გვითხრა, 200 ლარს მოგცემთ, „ზუბილა“ და ჩაქუჩი შეიძინეთ და გეყოფათო.

 

მახსოვს, როცა „ენერგო-პრო ჯორჯია“ შემოვიდა საქართველოში, ოფიციალურად ითქვა, რომ ეს კომპანია ქსელის განახლებაზე იმუშავებდა. ფასების გაზრდაც ამას მიაბეს. კომპანიის განახლებულ ქსელს კი ბათუმში არსად შევხვედრივარ. ერთადერთი, რაც ბათუმში გააკეთეს, მრიცხველებია. ძველისძველ სადენებს, რომლებიც მიწაშია დაფლული, ავარიის შემთხვევაში ელექტრიკები ისევ შიშველი ხელებით ეძებენ. ძებნას ზოგჯერ ერთ საათს ანდომებენ, ზოგჯერ – ერთ დღესაც კი.

 

ახლა წარმოიდგინეთ რა ხდება `პრესკაფეში~ მაშინ, როცა მორიგი ავარიის გამო შუქი „მიდის“. სრულად როცა ქრება, არაუშავს – სანთლებს ვანთებთ, მაგრამ „ენერგო-პრო ჯორჯიას“ შუქის გათიშვის პროცესიც განსხვავებულად გამორჩეული აქვს – კაფეში ხან ერთი ფაზა ქრება, ხან – მეორე. ეს იმას ნიშნავს, რომ კაფეს ნაწილი ჩაბნელებულია, მაგრამ მუშაობს, ვთქვათ, ტელევიზორი… 

 

ახლა იმასაც თუ წარმოიდგენთ, რომ ვიღაცას პროექტის პრეზენტაცია აქვს დაგეგმილი, მაგრამ ბოდიშს უხდი შუქის ჩაქრობის გამო პროექტორის მოულოდნელი გამორთვისთვის. სტუმარი ამ დროს გაფართოებული თვალებით ხან შენ გიყურებს, ხან პროექტორს და კონდიციონერს, რომელიც იქვე კედელზეა ჩამოკიდებული და თბილ ჰაერს უბერავს.

 

ცხადია, „ენერგო პროს“ მაღალ მენეჯმენტს აკრძალული არ აქვს მოქალაქეების მისვლა საკუთრივ კომპანიის ოფისში. რამდენჯერმე მეც მერგო ეს პატივი. შენობის ჰოლში, ეგრეთ წოდებულ მისაღებში უამრავი ადამიანი ირევა, კომპანიის მორიგეები ყველა მათგანს არათუ სახეზე ცნობენ, არამედ იციან მათი საცხოვრებელი მისამართებიც კი. ისინი ნაცნობები ნამდვილად არ არიან, უბრალოდ, ადამიანებს იმდენჯერ უწევთ პრობლემის გადასაჭრელად კომპანიაში მისვლა და განცხადების დატოვება, რომ მიმღებში მსხდომთ მათი მონაცემები ამახსოვრდებათ.

 

გავიგე, ჩეხური კომპანიის ერთადერთი ჩეხი მენეჯერი, რომელიც თბილისში ცხოვრობდა, არჩევნების მეორე დღესვე წასულა საქართველოდან. მითხრეს, რომ ახლა კომპანიას მხოლოდ ქართველები მართავენ. აი, ამიტომაც გადავწყვიტე ამის დაწერა – ახლა სერვისის კიდევ უფრო „გაუმჯობესების“ მოლოდინში ვარ.

 

თედო ჯორბენაძე „პრესკაფეს“ მენეჯერი
თედო ჯორბენაძე „პრესკაფეს“ მენეჯერი

 


გადაბეჭდვის წესი


ასევე: