ავტორი: (მოქალაქე ჟურნალისტი) თამარ ლომიძე
დაახლოებით 60 წლის მანძილზე გორგასლის ჩიხში მცხოვრებ მოსახლეობას ჰქონდა საერთო გასაჭირი,რომლის მოსაგვარებლადაც არაერთხელ გამოუთქვამთ პრეტენზია. ეს იქნებოდა სიტყვიერად თუ წერილობითი ფორმით.
ამდენი ხნის მოლოდინის შემდეგ“ნანატრი ოცნება სრულდება“. ბათუმის მერიამ გადაწყვიტა იქ მცხოვრები მოსახლეობისათვის საჩუქარი გაეკეთებინა და გზა დაეგო.ისინი ვერც კი წარმოიდგენდნენ, რომ ოდესმე ყურადღებას მიაქცევდნენ და გზას დაუგებდნენ. ამ ფაქტმა დიდი სიხარული გამოიწვია თითოეული მობინადრის გულში. დიდი თუ პატარა, ქალი თუ კაცი ქუჩაში გამოდიოდნენ რათა საკუთარი თვალით ენახათ თუ როგორ მიმდინარეობდა სამუშაო პროცესი.
ამ ფაქტმა არამარტო სიხარული გამოიწვია მეზობლებს შორის, არამედ კამათის საგნადაც კი იქცა.მათი შეხედულებები ეწინააღმდეგებოდა ერთმანეთს,ნაწილი თვლიდა, რომ მის წინ გაშენებული გაზონი არ უნდა დანგრეულიყო,ხოლო ნაწილი კი ამ მოსაზრებას არ ეთანხმებოდა,რადგან მიაჩნდათ,რომ ეს მონაკვეთი ეკუთვნოდა არა მათ არამედ გზის სავალ ბილიკს.
აზრთა სხვადასხვაობის მიუხედავად მერიის წარმომადგენლებმა გადაწყვეტილება მიიღეს,რომ ვისაც კი საკუთარი სახლის წინ რაიმე აქვს გაშენებული უნდა დანგრეულიყო, რადგან მათ საკუთრებას არ წარმოადგენდა.
ისინი სიხარულით შეჰყურებდნენ ამ ფაქტს,რადგან ბოლოს და ბოლოს ექნებათ ქუჩა სადაც არ იქნება წყალი და მტვერი დაგუბებული. მოსახლეობის აზრიც იქნა გათვალისწინებული, მერიამაც დათმო რაღაც და ოცნება რეალობად იქცა.მუშებმა აახმაურეს ქუჩა,მოასფალტდა დანგრეული და დაზიანეული ადგილები, გალამაზდა ტროტუარები, ადამიანებმა შვებით ამოისუნთქეს.მათ აღარ მოუწევთ სიარული ტალახში და მტვერში. ამიერიდან, ისინი ისარგებლებენ გალამაზებული ქუჩით.
ავტორი: (მოქალაქე ჟურნალისტი) თამარ ლომიძე
დაახლოებით 60 წლის მანძილზე გორგასლის ჩიხში მცხოვრებ მოსახლეობას ჰქონდა საერთო გასაჭირი,რომლის მოსაგვარებლადაც არაერთხელ გამოუთქვამთ პრეტენზია. ეს იქნებოდა სიტყვიერად თუ წერილობითი ფორმით.
ამდენი ხნის მოლოდინის შემდეგ“ნანატრი ოცნება სრულდება“. ბათუმის მერიამ გადაწყვიტა იქ მცხოვრები მოსახლეობისათვის საჩუქარი გაეკეთებინა და გზა დაეგო.ისინი ვერც კი წარმოიდგენდნენ, რომ ოდესმე ყურადღებას მიაქცევდნენ და გზას დაუგებდნენ. ამ ფაქტმა დიდი სიხარული გამოიწვია თითოეული მობინადრის გულში. დიდი თუ პატარა, ქალი თუ კაცი ქუჩაში გამოდიოდნენ რათა საკუთარი თვალით ენახათ თუ როგორ მიმდინარეობდა სამუშაო პროცესი.
ამ ფაქტმა არამარტო სიხარული გამოიწვია მეზობლებს შორის, არამედ კამათის საგნადაც კი იქცა.მათი შეხედულებები ეწინააღმდეგებოდა ერთმანეთს,ნაწილი თვლიდა, რომ მის წინ გაშენებული გაზონი არ უნდა დანგრეულიყო,ხოლო ნაწილი კი ამ მოსაზრებას არ ეთანხმებოდა,რადგან მიაჩნდათ,რომ ეს მონაკვეთი ეკუთვნოდა არა მათ არამედ გზის სავალ ბილიკს.
აზრთა სხვადასხვაობის მიუხედავად მერიის წარმომადგენლებმა გადაწყვეტილება მიიღეს,რომ ვისაც კი საკუთარი სახლის წინ რაიმე აქვს გაშენებული უნდა დანგრეულიყო, რადგან მათ საკუთრებას არ წარმოადგენდა.
ისინი სიხარულით შეჰყურებდნენ ამ ფაქტს,რადგან ბოლოს და ბოლოს ექნებათ ქუჩა სადაც არ იქნება წყალი და მტვერი დაგუბებული. მოსახლეობის აზრიც იქნა გათვალისწინებული, მერიამაც დათმო რაღაც და ოცნება რეალობად იქცა.მუშებმა აახმაურეს ქუჩა,მოასფალტდა დანგრეული და დაზიანეული ადგილები, გალამაზდა ტროტუარები, ადამიანებმა შვებით ამოისუნთქეს.მათ აღარ მოუწევთ სიარული ტალახში და მტვერში. ამიერიდან, ისინი ისარგებლებენ გალამაზებული ქუჩით.
