მთავარი,სიახლეები

პოლიტიკური მანიპულაციები სექსუალური უმცირესობების თემით

17.02.2016 • 1869
პოლიტიკური მანიპულაციები სექსუალური უმცირესობების თემით

მოქალაქე გიორგი ტატიშვილმა საკონსტიტუციო სასამართლოში შეიტანა სარჩელი, რომლითაც ის მოითხოვს, რომ ოჯახის განმარტება უნდა მოხდეს როგორც ქალისა და კაცის, კაცისა და კაცის, ან ქალისა და ქალის ერთობა. ამის საფუძველზე ის სექსუალური უმცირესობების სახელით მოითხოვს ერთნაირსქესიან ადამიანთა შორის ქორწინების აღიარებას. გიორგი ტატიშვილის ინიციატივას გაემიჯნენ საქართველოში მოქმედი არასამთავრობო ორგანიზაციები და ოფიციალურ განცხადებაში ტატიშვილის ქმედებას პრორუსული, პოლიტიკური თუ რელიგიური ძალების მართული უწოდეს.  როდის, რატომ და ვის მიერ აქტიურდება სექსუალური უმცირესობების თემა საქართველოში და არის თუ არა ის პოლიტიკური სპეკულაციის საგანი? – ამ თემაზე „ბათუმელებთან“ ისტორიკოსმა გრიგოლ გეგელიამ ისაუბრა.

ბატონო გრიგოლ, ლგბტ ორგანიზაციებმა პირდაპირ განაცხადეს, რომ ტატიშვილის სარჩელის უკან პრორუსული პოლიტიკური ძალები დგანან. ისინი ასევე საუბრობენ ამ თემით საპატრიარქოს მხრიდან სპეკულაციაზეც. თქვენი შეფასებით, როდის და რატომ აქტიურდება ეს თემა საქართველოში და ვინ დგას ამ ინიციატივის უკან?

ძირითადად ასეთ თემატიკას მკვეთრად ანტიდასავლური ძალები იყენებენ, რომლებიც ყველაზე ხშირად ჩვენი ქვეყნისთვის მნიშვნელოვან მომენტებში აქტიურდებიან ხოლმე, რომ დააშინონ საზოგადოება და შექმნან მითები საფრთხეებზე. ყველაზე აქტიურები ეს ძალები წინასაარჩევნო პერიოდში ხდებიან, როცა ყველა ცდილობს პოლიტიკური ქულების დაგროვებას.

 გახსოვთ ალბათ, გიორგი თარგამაძემაც [ქრისტიანულ-დემოკრატიული მოძრაობა] თავის დროზე სწორედ სექსუალური უმცირესობების თემა გამოიყენა წინასაარჩევნოდ და დაიწყო ხელმოწერების შეგროვება ერთნაირსქესიან ადამიანთა ქორწინების წინააღმდეგ, მაშინ როცა ამის საფუძველი არ არსებობდა. ამ ტიპის კამპანიასთან გვაქვს ახლაც საქმე?

მახსოვს ეს ყოვლად კომიკური კამპანია. ამ თემით მაშინ მხოლოდ გიორგი თარგამაძე იყო დაინტერესებული. თუმცა, პარლამენტში შესვლის შემდეგ ეს საკითხი აღარ გახსენებია.

 დღეს რომელი ჯგუფის ინტერესებში შედის სექსუალური უმცირესობების ან რელიგიური თემით სპეკუკირება? ხშირად ამ ორ თემას ერთმანეთთან კავშირში განიხილავენ.

ეს თემა შეიძლება ბევრ ჯგუფს აწყობდეს, თუნდაც ე.წ. „ქართველ კონსერვატორებს“, რომელთაც კონსერვატიზმთან საერთო არაფერი აქვთ, რეაქციულ, ზოგადად, ანტიდასავლურ ძალებს. პრინციპში, ეს არის ამ ძალების მთავარი გამაერთიანებელი ხაზი, ისინი თანხმდებიან, რომ საქართველო არ უნდა იყოს თავისუფალი სახელმწიფო და უნდა იყოს რუსეთის ვასალი. მნიშვნელოვანია ევროპის დისკრედიტაციის ფაქტორი, როცა ამბობენ, რომ თუ დავადგებით ამ გზას, გვემუქრება კულტურული დეგრადაცია და ა.შ.

 სექსუალური უმცირესობების ქორწინების თემა აგორდა ევროკავშირთან  ასოცირების ხელშეკრულებაზე ხელმოწერის წინაც. ითქვა, რომ ევროკავშირი, გაწევრიანების სანაცვლოდ, სექსუალური უმცირესობების ქორწინების დაკანონებას ითხოვდა. დრომ აჩვენა, რომ ეს ასე არ არის. ბოლო შემთხვევაც მხოლოდ არჩევნებს უკავშირდება?

არჩევნებს უკავშირდება პირდაპირ, თუმცა მეორე მხრივ, ანტიდასავლური ძალების დაუოკებელ ჟინს, რომ საქართველო არ გახდეს ღირსეული, სტაბილური და თავისუფალი სახელმწიფო. ევროპული ქვეყნის არაერთ სახელმწიფოში არ არის ერთნაირი სქესის ადამიანთა ქორწინება დაკანონებული და არც აპირებენ დაკანონებას. ეს შიდა პროცესია და თუკი ეს ოდესმე მოხდება, ეს იქნება საქართველოს დემოკრატიული გადაწყვეტილება რეფერენდუმის სახით, ამას სხვანაირად ვერავინ ვერ მოგვახვევს თავს. ევროპის კავშირში ან რომელიმე სხვა კავშირში წევრობასთან ამ თემას არანაირი კავშირი არ აქვს.

სექსუალური უმცირესობების დამცველი ორგანიზაციები თავიანთ განცხადებაში გარდა პრორუსული ძალებისა, საუბრობენ საპატრიარქოს ინტერესებზეც. „სწორედ საპატრიარქოს აწყობს საზოგადოებაში მტრის ხატის შექმნა, რათა შეშინებული ხალხით გააგრძელოს მანიპულირება, მოევლინოს მათ დამცველად“, – აღნიშნულია მათ განცხადებაში.  საპატრიარქომ თხოვა შს სამინისტროს გიორგი ტატიშვილისთვის გამოეყო დაცვა. სასულიერო პირები, რომლებიც 17 მაისს ფიზიკურად გაუსწორდნენ სექსუალური უმცირესობების წარმომადგენლებს და მათი უფლებების დამცველებს, დღეს რატომ ზრუნავენ ერთი კონკრეტული პირის უსაფრთხოებაზე. იკითხება რაიმე ქვეტექსტი?

მივესალმები საპატრიარქოს ამ განცხადებას იმ მხრივ, რომ გიორგი ტატიშვილი არის საქართველოს მოქალაქე და ნებისმიერი მოქალაქის უსაფრთხოება უნდა იყოს დაცული. მეორე _ საპატრიარქო დღეს არის უფრო ფრთხილი, ვიდრე იყო აქამდე და ცდილობს გაემიჯნოს რენეგატი სასულიერო პირების განცხადებებს. თუმცა, საპატრიარქოს მისამართით მაინც ჩნდება კითხვები, თუ რატომ ადარდებს ასე ძალიან ერთი კონკრეტული პირის უსაფრთოება, როდესაც ვიცით, მისი ზოგადი პოზიცია სექსუალურ უმცირესობებთან მიმართებაში. გასათვალისწინებელია ის გარემოებაც, რომ ეს პირი არის ბუნდოვანი კანონპროექტის ინიციატორი და მის გარდა არც ერთი ლგბტ ორგანიზაცია არ ითხოვს ქორწინების უფლების დაკანონებას. პირიქით, ემიჯნება კიდეც.

რამდენად შესაძლებელია, რომ ეს სახელისუფლებო წრეებიდან იყოს წახალისებული, უფრო მნიშვნელოვანი თემების, თუნდაც სოციალური პრობლემების გადაფარვას ხომ არ ცდილობს ხელისუფლება?

ყველაფერი შესაძლებელია, რადგან ეს ყველაფერი წინასაარჩევნო კონტექსტში ხდება. თუ უფრო დავავიწროვებთ, იმ პროცესში, როცა ბიძინა ივანიშვილმა, „ქართული ოცნების“ რეალურმა მმართველმა, უნდა მიიღოს გადაწყვეტილება სიების თაობაზე. ამიტომ, გარკვეულ პირებს, იგივე ბოლო პერიოდში გაკეთებული არაკორექტული განცხადებების ავტორებს, სურთ საკუთარი სისულელეების გადასაფარად გამოიყენონ ეს თემა. ბევრნაირი ინტერესი არსებობს, მაგრამ ცხადია, ანტიდასავლურ, პრორუსულ ძალებს აწყობთ ყველაზე მეტად მსგავსი რამ. იგივე ბურჯანაძე-ვასაძეს და დემოგრაფიული განვითარების თუ ცენტრის ხელმძღვანელ ტომარაძეს, რომელიც არის ავტორი ყოვლად უაზრო კანონპროექტის „რელიგიური გრძნობების შეურაცხყოფის“ შესახებ, რომელიც ისეთივე პოლიტიკური სპეკულაციაა, როგორც სექსუალური უმცირესობების ქორწინების თემა.

ბოლო პერიოდში სოციალურ ქსელებში ასევე ძალიან გააქტიურდა ანტიკამპანია გიორგი მაისურაძის და ზოგადად იმ პირების მისამართით, რომლებიც კრიტიკული მოსაზრებებით გამოირჩევიან საპატრიაქროს მისამართით. ესეც ამ პროცესის (ვგულისხმობ სარჩელის შეტანას) ნაწილია?

მანამდე იყო პრეზიდენტის წინააღმდეგ კამპანია, როცა თქვეს რომ გიორგი მარგველაშვილი კომფორტის მოყვარულია, რაც ცალსახად კომიკურია. შემდეგ იყო პარლამენტში მისი გამოსვლის გაკრიტიკება, რადგან მარგველაშვილი რჩება ნეიტრალურ პიროვნებად  და ცალსახად პროდასავლურ პრეზიდენტად. შემდეგ ამას მოჰყვა თავისუფალ აზრზე თავდასხმები და ა.შ ასეთი დამთხვევები პოლიტიკაში არ არსებობს და ძირითადად არის გამიზნული, ერთობლივი კამპანია. ფართო გაგებით ეს არის ძალა, რომელიც იღწვის იმისთვის რომ საქართველოში არ დამკვიდრდეს თავისუფლება და სტაბილურობა.

 რადგან ამ პროცეს აქვს პერმანენტული სახე, როგორ ფიქრობთ, საზოგადოება აღარ მომწიფდა იმისთვის, რომ პოლიტიკური ძალების ანკესს არ წამოეგოს?

ჩვენ პრობლემა გვაქვს საბაზისო ცნებებთან, იმასთან, თუ რას ნიშნავს იყო მოქალაქე და რას ააშენო თავისუფალი სახელმწიფო. ჩვენ ამ ფუნდამენტურ ცნებებს განვმარტავთ სხვასთან მიმართებაში, მათ შორის ლიბერალური დისკურსიც კი ისე წარმოგვიჩენს პოლიტიკურ თავისუფლებას, თითქოს ეს არის იმპორტი, ფრანგული ან ინგლისური ბრენდი და არა ისეთი რამ, რაც ავთენტურად, ორგანული ფორმით საქართველოშიცაა. ჩვენ არ ვახსენებთ ხშირად ჭავჭავაძეს, ჯავახიშვილსა და ჟორდანიას, თავისუფლების ამ სამ თეორეტიკოსს. ჩვენ გვქონდა ეს ტრადიცია და ახლაც გვაქვს. უნდა მივიდეთ ჩვენი შიდა ცხოვრებით და გააზრებით ამ იდეებამდე და არა ასოცირების ხელშეკრულებით ან უვიზო მიმოსვლით, რომელიც უდავოდ კარგი პროცესის ფორმალური მხარეა.

 

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: