ავტორი: ნანა ცეცხლაძე
მისი სამუშაო დილა დაახლოებით 6:30 იწყება და ღამის რვაზე მთავრდება. ისაუზმებს თუ არა ჩანთას ჰკიდებს ხელს და ქუჩაში გადის. ჩანთაში გასაყიდ ტანსაცმელი აქვს ჩალაგებული. 52 წლის იამზე აბულაძე უკვე ექვსი წელია ასე ირჩენს თავს – ის წლების განმავლობაში წერეთლის ქუჩაზე მუშაობდა. მას შემდეგ, რაც ბათუმის მერიამ მათ აქ ვაჭრობა აუკრძალა, იამზე ჩანთაგადაკიდებული მოძრაობს ქუჩაში და ასე ყიდის ნივთებს.
იამზე აბულაძეს, ისე როგორც სხვა გარემოვაჭრეებს წერეთლის ქუჩიდან, მერიამ ბათუმის ავტოსადგურში მათთვის გამოყოფილ ტერიტორიაზე ურჩია საქმიანობის გაგრძელება, მაგრამ იამზესთვის ეს წინადადება მიუღებელი აღმოჩნდა. მიზეზი სრულიად ობიექტურია – მას უთხრეს, რომ იქ დგომის სანაცვლოდ 60 ლარის გადახდა მოუწევდა.
როგორც იამზე გვიყვება, გათენებამდე ქუჩაში მკლავზეგადაკიდებული ტანსაცმლით იმის იმედით გამოდის, რომ ყოველდღიური საკვებისთვის საჭირო თანხა გამოიმუშავოს. „ასევე ბანკში შესატანი ფულის ნაწილის შეგროვებაც უნდა შევძლოო“, – გვიყვება ის.
ხან უმართლებს, ხან – არა, მისი შემოსავალი ყოველდღიურად 7-ლარიდან, ათ ლარამდე აღწევს. ძირითადად წერეთლის ქუჩაზე, #23 სკოლის წინ მოძრაობს, ერთ ადგილზე არ ჩერდება. ამბობს, რომ ერთ ადგილზე გაჩერება იმ მცირე შემოსავალსაც გაუნახევრებს, რაც ახლა აქვს.
იამზე გარეთ სამუშაოდ ყოველდღე გადის, იმის მიუხედავად, თუ როგორი ამინდია. სახლში მას მეუღლე ელოდება, რომელიც ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო მუშაობას ვერ ახერხებს.
ამბობს, რომ ქუჩაში ხალხი კეთილგანწყობით ხვდება, თუმცა გამონაკლისი შემთხვევებიც ჰქონია, მაგალითად, პრობლემები აქვს სახელმწიფო სტრუქტურების წარმომადგენლებთან:
„ხანდახან პოლიცია და მერია მუშაობაში ხელს მიშლიან. მაიძულებენ ტერიტორია დავტოვო. მე კი იმაზე ვფიქრობ, ამ 10 ლარიდან სახლში წავიღო პური თუ სახლის ქირის გადასახადი გადავიხადო“, – ამბობს იამზე.
იამზე იმ დღეს იხსენებს, როცა გარემოვაჭრეები იძულებით გადაიყვანეს ავტოსადგურში, თუმცა ის ავტოსადგურში არ გაჩერებულა. აქ მას ფეხით მოსიარულე ვაჭრის სახელით იცნობენ.
რატომ არ მიიღო მერიის შეთავაზება ავტოსადგურში გადასულიყო და ამ გზით საქმეც შეემსუბუქებინა? – ამტკიცებს, რომ ეს მას დააზარალებდა: „მომხმარებელი იქ არ შემოდის, რომ რაიმე გავყიდო, ამიტომ იძულებული ვარ დაღამებამდე ასე ვიარო – სახლში პური ხომ უნდა მივიტანო? დროს ტყუილად ვერ დავკარგავ ერთ ადგილზე ყოფნით, ხალხი ისედაც არ დადის და მე ამის ფუფუნება არ მაქვს.“
იამზეს თქმით, ავტოსადგურში ადგილისთვის გადასახადიც უნდა გადაეხადა, რაც დამატებით გაართულებდა მის მდგომარეობას: „გადასახდი 60 ლარის ოდენობით უნდა გადამეხადა, ალბათ ესეც მოიმატებს გარკვეული დროის შემდგომ და თუ ვერ გადავიხადეთ იქიდანაც გამოგვიშვებენ.“
იამზეს ბუღალტერის კვალიფიკაცია აქვს: „გათხოვებამდე ხულოში „ატეკაში“ ვმუშაობდი ბუღალტრადო.“
ახლა იამზე ბანკში დაგროვილ დავალიანებაზე დარდობს. გვიყვება, რომ წერეთლის ქუჩაზე ვაჭრობით სესხების დაფარვას ახერხებდა, ახლა კი ხუთი თვეა არცერთ ბანკში სესხი აღარ შეუტანია, რის გამოც მას ყოველდღიურად ემატება ჯარიმა.
იამზეს ოჯახი სახელმწიფოსგან დახმარებას არ იღებს.
